Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Sztuczna inteligencja w polityce bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej

100%

Kumalski K.

|

tom 56

|

nr 1

65-90

PL

Postęp technologiczny tradycyjnie znajduje się wśród czynników wpływających na stosunki międzynarodowe i ich bezpieczeństwo. Aktualnie kolejna fala rewolucji informatycznej wprowadza nową jakość tworzącą szybsze, bliższe i mniej przewidywalne środowisko interakcji. Pojawiają się w nim nowe rodzaje zagrożeń, tj. sztuczna inteligencja (AI), kreujące wyzwania dla tradycyjnego postrzegania problematyki bezpieczeństwa międzynarodowego. AI ze względu na swoją unikatowość staje się ogromnym wyzwaniem dla różnych wymiarów bezpieczeństwa międzynarodowego. Sprzyja temu jej istota i specyfika zawierająca się w zdefiniowaniu jej jako instrumentu autonomicznego procesu decyzyjnego, opierającego się na przetwarzaniu olbrzymiej ilości danych, umożliwiających wykształcenie uczenia się, i działaniu zgodnie z własną logiką. Znaczenie AI zostało dostrzeżone przez największych graczy międzynarodowych, w tym także przez rosyjskie władze. Od 2017 r. odniesienia do tej technologii można znaleźć w kilku dokumentach państwowych oraz w projektach rządowych. Widoczny jest również wzrost koncentrowania się na AI, w szczególności w sektorze wojskowym. Niemniej podejmowane działania i przygotowywane strategie są konfrontowane z opóźnieniami technologicznymi oraz ograniczonymi zasobami finansowymi, co sprawia, że Rosja jest wciąż w tyle za liderami badań nad AI, czyli USA i Chinami.

2

Współpraca regionalna w Europie Środkowo-Wschodniej w koncepcjach Międzynarodowej Unii Chłopskiej

84%

Stępka S.

|

2019

|

nr 3(60)

115-127

PL

Międzynarodowa Unia Chłopska w swoim programie za najważniejsze zadania uznała: powstrzymanie ekspansji komunizmu, walkę o wolność i demokrację, rozszerzenie współpracy gospodarczej przez państwa Europy Środkowo-Wschodniej oraz poszukiwanie nowych form działania. Przywódcy Unii zakładali, że po upadku komunizmu i wybiciu się na niepodległość narodów tej części Europy należy przystąpić do zacieśniania współpracy wewnątrzregionalnej i kontynentalnej. Przewidywano utworzenie trzech federacji regionalnych. Zakładano, że będą one współtworzyć strukturę obejmującą cały kontynent europejski. Zgodnie z przyjętymi koncepcjami miały stanowić jedność pod względem politycznym, gospodarczym, społecznym i kulturalnym. Federacje regionalne byłyby swego rodzaju kluczem do przywrócenia politycznej i kulturowej jedności Starego Kontynentu. W wyniku urzeczywistnienia tych założeń Europa Środkowo-Wschodnia miała stanowić pomost między Wschodem i Zachodem. Miała także zabezpieczać ten region przed zagrożeniem ze strony Związku Radzieckiego i Niemiec.

EN

In its program, the International Peasant Union recognized the following tasks as the most important: halting the expansion of communism, fi ghting for freedom and democracy, expanding economic cooperation between the countries of Central and Eastern Europe and seeking new forms of action. Union leaders assumed that after the fall of communism and the independence of the peoples of this part of Europe, it was necessary to proceed with strengthening intra-regional and continental cooperation. The creation of three regional federations was envisaged. It was assumed that they would co-create a structure covering the entire European continent. According to the adopted concepts, they were supposed to constitute unity in political, economic, social and cultural terms. Regional federations were expected to be a kind of key to restoring the political and cultural unity of the Old Continent. As a result of these assumptions, Central and Eastern Europe was supposed to be a bridge between the East and the West. It was also supposed to protect this region against the threat of the Soviet Union and Germany.

3

Economic integration in the face of new challenges for the European economy

84%

Markowski Ł. , Warżała R.

|

nr 1

225-238

PL

Ostatnie wydarzenia w gospodarce światowej, tj. pandemia oraz wojna w Ukrainie, mają szczególne implikacje dla krajów wchodzących w skład najbardziej zaawansowanego ugrupowania integracyjnego na świecie – Unii Europejskiej (UE). Aby sprostać nowym trudnościom, UE musi podlegać ciągłym przemianom, gdyż pozostawienie niezmiennej struktury może oznaczać w konsekwencji zastój i upadek. Celem artykułu jest ocena uwarunkowań funkcjonowania Unii Europejskiej w obliczu nowej „popandemicznej” rzeczywistości i konsekwencji wojny w Ukrainie oraz przegląd perspektyw jej dalszej integracji. W pracy wykorzystano podejście diagnostyczne, które polega na ustaleniu stanu faktycznego, jego ocenie oraz rozważeniu możliwości udoskonalenia. Wyniki podjętych rozważań pozwalają przypuszczać, iż stabilności (a nawet przetrwaniu UE) bardziej wydają się sprzyjać inicjatywy integracyjne nawiązujące do koncepcji neofunkcjonalnej i federacyjnej aniżeli konfederacyjnej. Uzasadnione jest zwiększenie roli politycznego efektu spill-over oraz założeń ekonomii heterodoksyjnej. Doświadczenia historyczne skłaniają do wniosku, iż brak podjęcia odpowiednich inicjatyw grozi uruchomieniem mechanizmu dezintegracji, a w konsekwencji – upadkiem projektu integracji europejskiej.

EN

Recent events in the world economy, such as the pandemic and the war in Ukraine, have special implications for the countries that are part of the most advanced integration group in the world – the European Union (EU). In order to face new challenges, the EU must constantly evolve, because leaving the structure unchanged could mean stagnation and collapse. The paper aims to assess the functioning of the European Union in the conditions of the new ‘post-pandemic’ reality and the consequences of the war in Ukraine, and to review the prospects for further integration. The paper uses a diagnostic approach that involves establishing the actual state of affairs, assessing it, and considering the possibility of its improvement. As a result of the considerations undertaken, it can be assumed that the stability (and even the survival) of the EU seem to be favoured more by integration initiatives referring to the neo-functional theory and federal approach rather than the confederal approach. It is justified to increase the role of the political spill-over effect and the assumptions of heterodox economics. Historical experience leads to the conclusion that failure to take appropriate initiatives may trigger the disintegration mechanism and, consequently, the collapse of the European integration project.

4

Dylematy instytucjonalne Unii Europejskiej na progu XXI wieku

84%

Piwnicki G. , Klejn A.

|

tom R. 52 nr 4 (187)

279-291

PL

W zmieniającej się rzeczywistości globalnej UE znajduje się na politycznym rozdrożu. Traktat o Unii Europejskiej podpisany 7 lutego 1992 roku w Maastricht zapewniał stabilizację instytucjonalną i finansową demokratycznym państwom prawa, okazało się jednak, ze dynamiczne przemiany przełomu wieków postawiły nowe wyzwania. W przyjętej w 2000 roku Strategii lizbońskiej nie brano pod uwagę spowolnienia planowanego procesu. Mimo przeciwności Unia jest w dalszym ciągu zdecydowana stymulować politykę i przeciwdziałać dezintegracji. System bezpieczeństwa w Europie XXI wieku zależeć będzie od wielu czynników, między innymi od zagrożeń cywilizacyjnych okresu globalizacji, zagrożeń polityczno-militarnych oraz ekonomicznogospodarczych. Niemały wpływ na bezpieczeństwo wspólnoty będą też miały konflikty etnicznonarodowościowe. Porządek światowy, w tym europejski, na początku XXI wieku podlega wielu niespójnym interpretacjom. Zasadnicze pytanie stojące przed Unią Europejską odnosi się tego, czy chce ona być organizacją międzynarodową niezdolną do konkurencji w świecie wielu mocarstw, czy też chce się przeistoczyć w konfederację i dalej w federację, co w języku łacińskim oznacza „sprzymierzenie”.

EN

In the changing reality the EU is on political crossroads. The Treaty on European Union signed in Maastricht on 7 February 1992 in provided for institutional and financial stability in a democratic country of law. However, it appeared that the dynamic change of the centuries posed new challenges. The Lisbon Strategy adopted in 2000 did not take into account the slowdown of the process. Despite the adversities the Union is determined to stimulate politics and counteract disintegration. The security system in Europe in the 21st century will depend on many factors, among others, on civilization threats of the globalization era, political and military threats, and economic threats. Ethnic conflicts will also affect the security of the Union. The world order, including the European, at the beginning of the 21st century is therefore subject to many interpretations. The fundamental questions faced by the Union is whether it wants to be an international organization unable to compete in the world of many powers or whether it wants to transfer into a confederation and then into a federation, which in the Latin language means “alliance”.

5

Kształt systemu politycznego Konfederacji Szwajcarskiej

84%

Misiaszek M. , Wrzalik M.

|

nr 7

135-149

PL

System polityczny Konfederacji Szwajcarskiej jest systemem, który stanowi przykład dla współczesnych rozwiązań demokratycznych. Specyfika oddolnej organizacji państwa szwajcarskiego sugeruje, by specyfiki jego funkcjonowania poszukiwać od poziomu gminy poprzez kanton ku całej federacji. Należy wskazać, że filarem szwajcarskiego federalizmu jest silna samodzielność kantonów wobec władzy federalnej. Warto podkreślić, że specyficzny charakter systemu rządów oparty jest o zasadę dominacji parlamentu, układ zależności pomiędzy poszczególnymi instytucjami władzy państwowej przyczyniają się do instytucjonalnego zdominowania procesów politycznych, przy tym ograniczony do minimum stopień politycznej rywalizacji sprzyja z jednej strony realizacji merytorycznych działań politycznych, z drugiej stabilności. Należy również wskazać na rozbudowaną instytucję demokracji bezpośredniej, która pozostawia ostateczny głos obywatelowi.

EN

The political system of the Swiss Confederation is a system that is an example for modern democratic solutions. The specificity of grass-roots organization of the Swiss State suggests that the specificity of its operation should be sought for from the level of the community through canton to the whole federation. It should be noted that the pillar of the Swiss federalism is strong independence of the cantons towards the federal government. It is worth noting that the specific nature of the system of government is based on the principle of domination of parliament; arrangement relationships between the various institutions of state power contribute to the institutional domination of the political processes, while limited to the minimum degree of political competition favors on the one hand the implementation of substantive policy action, and on the other - stability. It should also be pointed out to the extensive institution of direct democracy which leaves the final say to the citizen.

6

Model laboratoryjny do badań federacyjnych systemów cyberbezpieczeństwa

59%

Patkowski A. E.

|

2014

|

tom R. 4, Nr 6

377--398

PL

W opracowaniu naszkicowano możliwości budowy najprostszego systemu obrony federacyjnej przed atakami DDoS. Przedstawiono również wybrane rozwiązania techniczne dla takiego systemu i zaprezentowano tani model laboratoryjny do badań jego właściwości oraz zachowania się. Adekwatność modelu osiągana jest dzięki wykorzystywaniu w badaniach, jako tła, ruchu sieciowego zarejestrowanego w reprezentatywnych lub docelowych sieciach. Wskazano możliwości badań z wykorzystaniem tego modelu i uzyskania odpowiedzi na pytania potencjalnych uczestników federacji.

EN

The paper outlines the possibility of building the simplest federal defense system against DDoS attacks. It also presents some technical solutions of such a system and presents a not expensive laboratory model for testing its properties and behavior. The adequacy of the model is achieved by using in research a network traﬃc which has been registered in representative (or target) networks. Some possibilities of tests and to get answers to questions of potential federation participants were indicated.

7

Dlaczego nie doszło do Unii, której nie było?

51%

Gierowska-Kałłaur J.

|

2019

|

nr 3(60)

75-88

PL

Tekst jest próbą odpowiedzi na pytanie, dlaczego Wilno zachowało daleko posuniętą rezerwę wobec propozycji reaktywacji unii przedstawionej przez Józefa Piłsudskiego w Odezwie do mieszkańców byłego Wielkiego Księstwa Litewskiego (22 kwietnia 1919 r.) w oswobodzonym od bolszewików mieście. W czasie wojny polsko-sowieckiej J. Piłsudski podejmował liczne działania w celu doprowadzenia do odrodzenia unii lubelskiej w nowoczesnym, XX-wiecznym kształcie. Na niepowodzenie tej polityki federacyjnej miały głównie wpływ konsekwencje niemieckiej polityki specjalnej prowadzonej w latach 1915–1918 na terenie niemieckiej okupacji części ziem byłego Wielkiego Księstwa Litewskiego, tzw. Ober-Ost. Polityka Niemców mająca na celu osiągnięcie własnej dominacji politycznej i gospodarczej na okupowanym terytorium wykorzystywała ambicje polityczne innych niż polska narodowości, starała się o antagonizowanie przedstawicieli różnych grup narodowych z najsilniejszą i najniebezpieczniejszą dla niemieckich interesów na terytorium byłej Rzeczpospolitej Obojga Narodów grupą polską. W tej sytuacji liderzy litewscy i białoruscy pozostający pod okupacją niemiecką nie widzieli korzyści płynących z ewentualnego sojuszu z Polakami, a posunięcia mające wymowę antypolską przynosiły im konkretne dotacje ze strony niemieckich okupacyjnych władz wojskowych. Próby porozumienia się polityków polskich, litewskich i białoruskich kończyły się zatem niepowodzeniem, zwiększały się natomiast sprzeczności interesów spadkobierców byłego Wielkiego Księstwa Litewskiego (16 lutego 1918 r. Litwini ogłosili po raz drugi niepodległość, 25 marca 1918 r. liderzy BRL wydali III Hramotę, 11 listopada 1918 r. proklamowano powstanie pierwszego litewskiego rządu, 11 grudnia 1918 r. członkowie żydowskiej starszyzny weszli do litewskiej Taryby). Wejście bolszewików do Wilna dodatkowo zantagonizowało Polaków i Żydów. Niezależnie od narodowości mieszkańcy Wilna odnieśli się więc nieufnie do idei federacji. Nie była zatem możliwa realizacja projektu systemu (ew. unii) państw buforowych, oddzielających Polskę od Rosji. W wyniku politycznej klęski polityki federacyjnej po podpisaniu traktatu ryskiego na terenie b. Rzeczypospolitej Obojga Narodów nie było już silnego związku narodów mogącego skutecznie stawić opór różnego rodzaju ekspansji – czy to ze wschodu, czy z zachodu.

EN

The present study is an attempt to answer the question as to why the residents of Vilnius displayed such reluctance towards the idea of reactivating an international union, put forth by Józef Piłsudski in his “Proclamation to the inhabitants of the former Grand Duchy of Lithuania” (22 April 1919) in this city recently liberated from the Bolsheviks. During the Polish-Soviet War, Piłsudski undertook extensive efforts aimed at reviving the Union of Lublin in a modern, 20th-century form. The failure of the federalist concept resulted primarily from the consequences of the German special policy conducted in the years 1915–1918 in the German-occupied portion of the lands of the former Grand Duchy of Lithuania, known as Ober-Ost. The German strategy, aimed at achieving political and economic domination in the occupied territories, exploited the political ambitions of all national circles other than Polish by antagonizing the representatives of various ethnic groups with the strongest and most dangerous group within the former Polish-Lithuanian Commonwealth, i.e. the Poles. In this situation, Lithuanian and Belarusian leaders under German occupation saw no benefi t in a possible alliance with Poles, especially that anti-Polish measures were rewarded with subsidies from the German occupation military authorities. All attempts at a compromise made by Polish, Lithuanian and Belarusian politicians proved unsuccessful, while confl icts of interest between the successors of the former Grand Duchy of Lithuania grew (on 16 February 1918, the Lithuanian side declared independence for the second time; on 25 March 1918 the leaders of the BNR issued their Third Charter; on 11 November 1918 the formation of the fi rst Lithuanian government was proclaimed, and on 11 December 1918 the Jewish elders joined the Lithuanian Taryba). The Bolsheviks’ entry into Vilnius antagonised the Polish and Jewish populations even further. In summary, the citizens of Vilnius were sceptical of the federalist concept regardless of their nationality. Implementing a system (or union) of buffer states separating Poland from Russia was therefore out of the question. Due to the ultimate failure of the federalist policy sealed by the signing of the Peace of Riga, no powerful multinational union would emerge in the territories of the former Polish-Lithuanian Commonwealth to effectively put a halt to any later expansionist attempts, either from the East or from the West.