The article is devoted to fairytale motifs, occurring in the chosen works of contemporary Russian horror literature, such as: Новая жизнь by Aleksey Provotorov, Ей отмщение - Aykhal Mikhaylov, Sanctuary 3/9 - Anna Starobinets, Дети Робинзона Крузо - Roman Kanushkin. The main aim of the present study is to show that the witches image in the analyzed examples reveals the character that merges typical features of both the fairytales, and the horror. Therefore, the basic elements of the fairytale canon (e.g., antagonist appearance, motifs, activity, common features mainly connected with Baba Yaga or other Russian witches) have been examined in terms of their existence in the world presented.
Fairytales, along with myths and biblical parables, have built the foundation of human consciousness. The dreams and experiences of many generations have been accumulated. Do these stories continue to play an important role in the socialisation of the younger generation in today’s reality of the Internet and ubiquitous media? This paper attempts to answer this question by analysing the archetypal image of the mother in two fairytales – Cinderella and Snow White. The literary versions of the two fairytales by the Brothers Grimm, and “Cinderella” by Charles Perrault, served as the source texts. Taking into consideration the important role of contemporary media in the process of inculturation of society, I decided to include the animated versions of these fairytales created by the Walt Disney Company. To show a different interpretation of the role of stepmother, I referred to Michael Cohn’s feature film “Snow White: A Tale of Terror?” (1997). I focused on determining the role of the contrast between the fairytale loving mother and the wicked stepmother in children’s development and in the socialisation process.
PL
Baśnie, wraz z mitami i przypowieściami biblijnymi, budowały podstawy ludzkiej świadomości. Zostały w nich nagromadzone marzenia i doświadczenia wielu pokoleń. Czy w dzisiejszej rzeczywistości doby Internetu i wszechobecnych mediów, te fantazyjne historie nadal odgrywają istotną rolę w procesie socjalizacji młodego pokolenia? W poniższej pracy próbowałam udzielić odpowiedzi na to pytanie, dokonując analizy archetypowego wizerunku matki w baśni o Kopciuszku i Królewnie Śnieżce. Za teksty źródłowe przyjęłam literackie wersje obu utworów autorstwa braci Grimm oraz opowiadanie Kopciuszek, czyli pantofelek z popielniczki Charlesa Perraulta. Uwzględniając współczesną istotną rolę mediów w procesie inkulturacji społeczeństwa, zdecydowałam się także odwołać do wersji animowanych tych baśni stworzonych przez wytwórnię Walt Disney Company. W celu zaprezentowania odmiennej interpretacji roli macochy w Królewnie Śnieżce, odniosłam się również do filmu fabularnego w reżyserii Michaela Cohna pod tytułem Snow White: A Tale of Terror? z 1997 roku.. Wedle przyjętych założeń skoncentrowałam się na określeniu roli kontrastu pomiędzy baśniową kochającą matką, a niegodziwą macochą w procesie rozwoju i socjalizacji dziecka.
Although the Holodomor — the Ukrainian famine of 1932–1933 — has played a major role in the cultural memory of Ukrainian diasporic communities in the United States and Canada, relatively few North American children’s books directly represent this traumatic historical event. One exception, however, is Marsha Forchuk Skrypuch’s and Michael Martchenko’s picture book, Enough (2000), which adapts a traditional Ukrainian folktale in order to introduce young readers to the historical and political circumstances in which this artificial famine occurred. By drawing on what scholar Jack Zipes has identified as the “subversive potential” of fairy tales, Skrypuch and Martchenko critique the ironies and injustices that undergirded Soviet forced collectivization and Stalinist famine policy. Additionally, they explicitly set a portion of their fairy tale adaptation in Canada in order to gesture to the role played by the Holodomor in structuring diasporic memory and identity, especially in relation to post-Independence era Ukraine.
RU
Несмотря на то, что Голодомор — голод в Украине 1932–1933 гoдов — сыграл важную роль в культурной памяти украинских диаспорных общин в Соединенных Штатах и Канаде, относительно мало североамериканских детских книг описывает это травматическое событие. Важное место в этом контексте является книга Марши Форчук Скрыпух и Майкла Мартченко «Достаточно» (2000), которая адаптирует традиционную украинскую сказку для того, чтобы познакомить молодых читателей с историческими и политическими обстоятельствами этого искусственного голода. Опираясь на то, что ученый Джек Зайпс назвал «подрывным потенциалом» сказок, Скрыпух и Мартченко критикуют иронию и несправедливость советской принудительной коллективизации и политики сталинского голода. Кроме того, они установили часть своей сказочной адаптации в Канаде, чтобы показать роль Голодомора в структурировании диаспорной памяти и самобытности, и связи последних с независимой Украиной.