Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 4

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: epistolary novel

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

INTERFÉRENCES LITTÉRAIRES EUROPÉENNES À LA NAISSANCE DU ROMAN ÉPISTOLAIRE FRANÇAIS

100%

Kaló K.

Concordia Discors vs Discordia Concors: Researches into Comparative Literature, Contrastive Linguistics, Cross-Cultural and Translation Strategies

2009

tom 1

47-56

It is a well-known fact that the beginnings of the French epistolary novel go back to the second half of the 17th century. The literal translations and the free interpretations of some major or minor foreign novels not only facilitated the birth of the genre in France, but it seems that they also determined its success during the 18th century. Having studied the sources of some French masterpieces, such as Persian Letters of Montesquieu and Julie or New Héloïse of J. J. Rousseau, we found one or more correspondences translated from European languages, especially from Italian, Spanish and English. In this article we trace back the most important literary influences in Europe in the field of epistolary fiction to show how these interferences contributed to the birth of the genre in France.

Absence du romanesque dans le roman hybride de Charles Nodier – Adèle

89%

Rabsztyn A.

nr 1

23-31

This paper deals with intentional breakaway of novel elements in romantic story published in 1820. On the one hand, the book belongs to the rich tradition of epistolary, on the other, it also gives un example of how formal borders can be transgressed between novel composed of letters and novel written as intimate diary, what leads to the disappearance of typical novel elements in texts from the turn of XVII and XVIII c. This absence of fiction appears firstly in paratext (especially in preface to the novel), where the author presents his own concept of novel, and then in letters.

"Mémoires de deux jeunes mariées": la volonté vs. le libre arbitre

63%

Rabsztyn A.

Kwartalnik Neofilologiczny

2020

nr 2

177-185

Celem artykułu jest porównanie dwóch postaci kobiecych powieści Honoriusza Balzaka z 1842 w kontekście opozycji dwóch pojęć filozoficznych : woli, w rozumieniu chęci czy pragnienia osiągnięcia zamierzonych celów lub spełnienia swoich pasji oraz wolnej woli (liberum arbitrium) w sytuacji świadomego dokonywania wyborów życiowych. W omawianym utworze paradoksalny może wydawać się zwłaszcza przykład pani de l’Estorade alias Renaty de Maucombe, która pozornie wpisuje się w schemat oparty na prawach determinizmu społecznego, w rzeczywistości jednak jej postępowanie odzwierciedla pryncypia kierowania się wolną wolą. Dopełnieniem analizy obydwu pojęć staje się epistolarna forma tekstu, dzięki której bohaterki dają upust swoim odczuciom, argumentując jednocześnie motywacje w dokonywaniu własnych wyborów.

The aim of the following paper is to compare the female protagonists of Honoré de Balzac’s novel that dates back to 1842. The comparison is drawn in the context of two philosophical notions which are in opposition: volonté, understood as intent and desire to achieve goals or realize passions, and liberum arbitrium representing the free will to make conscious personal decisions. Mrs de l’Estorade, alias Renée de Maucombe, is the most conspicuous example of a character, who seems to be driven by social determinism. However, this assumption is paradoxically far from truth because the actions she takes reflect the principles of liberum arbitrium. The epistolary form of the novel complements the analysis of the aforementioned concepts. It allows the women to give vent to their feelings and explain the reasons behind their choices.

Symulacja w literaturze, czyli o „Encyklopedierotyku” – epistolarnej i postmodernistycznej powieści Ewy Kuryluk

63%

Mazur M.

Pamiętnik Literacki

2023

tom 114

nr 4

155-169

„Encyklopedierotyk” Ewy Kuryluk jest znaczącą pozycją w dorobku pisarki. Stanowi swoistą tarczę obrotową w jej twórczości: powoli uwalniając żywioł autobiografii, kończy okres postmodernistyczny. Powieść pasożytuje na XVIII-wiecznej tradycji epistolarnej. Jest postmodernistyczną mistyfikacją, w której nie da się już odróżnić prawdy od fałszu. W artykule autor dowodzi więc, że tekst działa na zasadach Baudrillardowskiej symulacji – zarówno czarującej (uwodzenie, iluzja, malarstwo trompe-l’oeil), jak i odczarowanej (pornografia, hiperrealizm). Mechanizm symulacji pozwala opisać niejasne dotąd strategie Kuryluk, która przeplatając iluzyjne rekonstrukcje hiperrealnymi szczegółami, zarazem ukrywa i udostępnia biografię, uwodzi i odwodzi czytelnika od siebie. Symulacja wiąże się także ze strukturą powieści – iluzyjnością budulca – listu, z obecnym w niej zawieszonym, uwodzącym dyskursem naukowym, oraz stanowi kolejne „zakrycie autobiograficzne” w twórczości Kuryluk.

Ewa Kuryluk’s “Encyklopedierotyk” (“Encyclopaedioerotic”) occupies a significant place in the writer’s output. It is viewed as turning point in her creativity: it completes the postmodern period while gradually releasing the element of autobiography. The novel parasites on the 18th c. epistolary tradition; it is a postmodern mystification where one cannot tell the true from the false. The author thus is trying to prove that the text works on Jean Baudrillard’s principles of simulation: both enchanting (seduction, illusion, painting, trompe-l’oeil) and disenchanted (pornography, hyperrealism). The mechanism of simulation allows for describing to this day unclear strategies of Kuryluk, who, intermingling the illusory reconstructions with hyperreal details, both reveals and conceals the reader from herself. Simulation is also linked to the novel’s structure—illusiveness of building material—the letter that contains a suspended and seducing scientific discourse, as well as marks a consecutive “autobiographical hiding” in Kuryluk’s creation.