This account examines how episodes are constructed and measured, and how Peirce’s Index informs and even hastens the advancement of this process-from binding spatial features, to the awareness of participant roles and temporal sequencing. It provides semiotic rationale for how episodes develop from static single pictures (dependent on verbatim memory) to events whose frames reflect a deictic and sequential character-superseding the consciousness inherent in autonoesis. Empirical evidence will trace children’s event memory-first iconic and static, and later characteristic of increasingly more complex interpretants which specify directional and logical relations, and memory sources. The signs which promote episodic thought are indexical in nature, given their largely relational character. They incorporate deictic projections of the self in diverse orientations, entering into different participant slots inherent to the event. Notice of the latter entails the influence of index to apprehend the spatial, participatory, and temporal directionality within and across event frames. This progression requires a rudimentary consciousness of aspectual features (telicity, dynamicity), as well as an appreciation for the events’ purposes/goals. Anticipating how, where, and when events conclude is critical to realizing the event’s purpose/goal, since, according to Bauer 2006: 384, it constitutes the basis upon which episodes are constructed.
Objective: Motor defects in children with cerebral palsy ultimately negatively affect all the aspects of their development. Memory is one of the most important of these aspects. The present study has been aimed at comparing the episodic memory among students who suffer from cerebral palsy and healthy students. Material and methods: The research method in this study was a comparative causal method. A total of 36 middle school and high school students have participated. The researchers first visited Taha School for children with physical and motor disabilities in Isfahan (Iran), and selected 18 of their students with cerebral palsy for the study (the total number of students with cerebral palsy in that academic year was 25, some of whom had severe disabilities and thus were not able to do the physical assignments of this study, hence they could not be selected). Then, considering the age, gender and socioeconomic condition of the group of students, a comparative group of healthy samples (18 persons) were matched with them. Verbal tasks and subject-performed tasks were applied to assess the students’ episodic memory. The memory was evaluated with a free recall test. Results: The results of t-test and ANOVA showed a significant difference between cerebral palsy students and the healthy ones in memory tasks. Overall, the students with cerebral palsy have shown fair and poor performance in verbal and practical memory tests compared to the healthy students. Conclusions: Dysfunction deficits and speech disorders are factors reducing the cognitive abilities of children affected by cerebral palsy. The studied children do not have enough ability to explore the surrounding world, which reduces their overall cognitive capacity. In this respect, impaired memory is an important part of their deficient cognitive functioning overall.
PL
Cel pracy: Zaburzenia motoryczne u dzieci z porażeniem mózgowym wpływają niekorzystnie na wszystkie aspekty ich rozwoju, w tym także na pamięć. Niniejsza praca ma na celu porównanie pamięci epizodycznej w grupach uczniów z dziecięcym porażeniem mózgowym i uczniów zdrowych. Materiał i metoda: W pracy wykorzystano przyczynową metodę porównawczą. Badaniem objęto łącznie 36 uczniów w wieku gimnazjalnym i ponadgimnazjalnym. Autorzy przeprowadzili badania w szkole Taha w Isfahanie (Iran) dla uczniów z niepełnosprawnością fizyczną, kwalifikując 18 uczniów cierpiących na mózgowe porażenie dziecięce (całkowita liczba uczniów z mózgowym porażeniem dziecięcym uczęszczających do placówki w tym roku szkolnym wynosiła 25, jednakże niektórzy z nich dotknięci byli poważną niepełnosprawnością, uniemożliwiającą im wykonanie zadań ruchowych będących częścią badania, nie mogli więc w nim uczestniczyć). Następnie uwzględniając wiek, płeć oraz status socjoekonomiczny wyłonionej grupy uczniów, dopasowano do nich grupę porównawczą zdrowych uczniów (18 osób). W badaniu wykorzystano zadania werbalne oraz zadania motoryczne. Pamięć epizodyczną mierzono za pomocą zadań typu free recall (swobodnego przypominania). Wyniki: Wyniki testu t-Studenta oraz analizy ANOVA wskazują na istnienie statystycznie istotnej różnicy pomiędzy uczniami z porażeniem mózgowym a uczniami zdrowymi w zadaniach pamięciowych. Ogólnie rzec biorąc, uczniowie z porażeniem mózgowym osiągnęli umiarkowane i słabe wyniki w zadaniach werbalnych i pamięciowych w porównaniu z uczniami zdrowymi. Wnioski: Dysfunkcje ruchowe oraz zaburzenia mowy są czynnikami ograniczającymi zdolności kognitywne dzieci dotkniętych porażeniem mózgowym. Badane dzieci nie mają wystarczającej możliwości poznawania otaczającego świata, co ogranicza ich ogólną zdolność poznawczą. Upośledzenie pamięci jest więc istotną częścią ogólnego deficytu funkcji poznawczej u dzieci z porażeniem mózgowym.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
This account examines how episodes are constructed and measured, and how Peirce’s Index informs and even hastens the advancement of this process—from binding spatial features, to the awareness of participant roles and temporal sequencing. It provides semiotic rationale for how episodes develop from static single pictures (dependent on verbatim memory) to events whose frames reflect a deictic and sequential character—superseding the consciousness inherent in autonoesis. Empirical evidence will trace children’s event memory—first iconic and static, and later characteristic of increasingly more complex interpretants which specify directional and logical relations, and memory sources. The signs which promote episodic thought are indexical in nature, given their largely relational character. They incorporate deictic projections of the self in diverse orientations, entering into different participant slots inherent to the event. Notice of the latter entails the influence of index to apprehend the spatial, participatory, and temporal directionality within and across event frames. This progression requires a rudimentary consciousness of aspectual features (telicity, dynamicity), as well as an appreciation for the events’ purposes/goals. Anticipating how, where, and when events conclude is critical to realizing the event’s purpose/goal, since, according to Bauer 2006: 384, it constitutes the basis upon which episodes are constructed.
In MS 620 (1909), C. S. Peirce crafts his ultimate statement regarding habit-formation. Here he defines and illustrates the influence of specific vivid virtual habits with the objective of changing future beliefs/actions. The specificity of the protoplans as determinations invites immediate implementation of action interventions, or recommendations to change action approaches. In this way, virtual habits transcend mere possibility for implementation of the action strategy; their vividity and specificity uniquely qualify them as soon to be actualized episodes.
5
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
The present research investigated the influences of emotional mood states on cognitive processes and neural circuits during long-term memory encoding using event-related potentials (ERPs). We assessed whether the subsequent memory effect (SME), an electrophysiological index of successful memory encoding, varies as a function of participants' current mood state. ERPs were recorded while participants in good or bad mood states were presented with words that had to be memorized for subsequent recall. In contrast to participants in bad mood, participants in good mood most frequently applied elaborative encoding styles. At the neurophysiological level, ERP analyses showed that potentials to subsequently recalled words were more positive than to forgotten words at central electrodes in the time interval of 500-650 ms after stimulus onset (SME). At fronto-central electrodes, a polarity-reversed SME was obtained. The strongest modulations of the SME by participants' mood state were obtained at fronto-temporal electrodes. These differences in the scalp topography of the SME suggest that successful recall relies on partially separable neural circuits for good and bad mood states. The results are consistent with theoretical accounts of the interface between emotion and cognition that propose mood-dependent cognitive styles.
Levine, Svoboda and his colleagues (2002) developed a semi-structured Autobiographical Interview method to research specific autobiographical memories, which can highlight event-specific contents in the narration of a memory. The goal of the recent study is the Hungarian adaptation of this technique. By the help of this method three healthy age groups have been compared: young (aged 20–27; N = 25), middle-aged (aged 45–55; N = 25) and elderly adults (aged 60–79; N = 16), respectively a group of clinical patients: Alzheimer’s patients in the early stage of the disease (aged 60–80; N = 16). It has been confirmed that in healthy people episodic richness of autobiographical events failed through the age. Furthermore in the early stage of Alzheimer’s disease episodic memory impaires much more, than in healthy adults of similar age.
7
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Learning and forgetting has been the subject of systematic research since the late 19th century. The examination of memory was through the meaningless syllables at the beginning, which was later replaced with meaningful material, and this tradition continues until now. Despite of the development of knowledge and new methods for testing memory, word list tests are still the most commonly used for these purposes. The first such test, which is still currently used, was Test of memory for words known as Rey Auditory-Verbal Learning Test (RAVLT). Thanks to the contribution of some authors, the method gained its current form and besides the learning trials includes administration of the list B (interference), delayed recall and recognition. Currently, it is one of the most used methods for examination of verbal memory. There are available two versions of RAVLT in the Czech Republic, older known as the “Paměťový test učení”, and the second one, which translation is more adequate to the English version. The aim of the paper is to provide an overview of the history and current development of RAVLT in the Czech Republic, to describe the clinical and research usefulness of this method especially in the elderly population and to present possibilities of its use in the future.
CS
Problematika učení a zapomínání je předmětem systematického zkoumání již od konce 19. století. Od učení bezesmyslného materiálu se později přešlo ke zkoumání paměti pomocí materiálu smysluplného a v této tradici se pokračuje doposud. I přes postupný vývoj poznání a nových metod pro zkoumání paměti se pro tyto účely stále nejčastěji užívají testy seznamů slov. Vůbec prvním takovým testem, který je dodnes užíván, byl Test paměti na slova, známý pod názvem Reyův auditorně-verbální test učení (RAVLT). Metoda přispěním několika autorů postupně nabyla dnešní podoby, která kromě pokusů učení zahrnuje administraci seznamu B (interference), oddálené vybavení a rekognice. V současnosti se jedná o jednu z nejvíce používaných metod pro měření verbální paměti. V Česku jsou dostupné dvě verze RAVLT, starší známá pod názvem Paměťový test učení, a druhá, jejíž překlad se více přiblížil původní anglické verzi. Cílem příspěvku je poskytnout přehled historie a dosavadního vývoje RAVLT v Česku, popsat klinickou a výzkumnou užitečnost této metody zejména u populace starších osob a v neposlední řadě představit možnosti jejího využití do budoucna.
8
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Emotion has an essential effect on various cognitive processes in humans including attention, perception, learning, and memory. Long-term memories are affected not only by the emotion experienced during learning but also by the emotional state during retrieval. The term “emotional memory” is often associated with episodic memory and mental time-travel; however, emotion influences every aspect of memory (e.g., both declarative memory and non-declarative memory). Here the authors discuss the methodological advantages and limitations across the current methods in emotional memory research. Traditional neuropsychological methods use emotionally arousing stimuli; however, such stimuli are often reduced to a simple list of words or pictures. In comparison to these methods, virtual reality (VR) is a relatively new tool, but with growing importance in neuroscience research and clinical practice. VR allows to study human behavior, cognitive functions, and brain activity in ecologically valid situations even under laboratory conditions. Future directions and potential use of virtual reality in emotional memory testing are discussed.
CS
Emoce mají zásadní vliv na různé kognitivní procesy u lidí, včetně pozornosti, vnímání, uče-ní a paměti. Dlouhodobé vzpomínky jsou ovliv-něny nejen emocemi prožitými při jejich učení, ale také emočním stavem při jejich vybavová-ní. Termín „emoční paměť“ je často spojován s epizodickou pamětí a s mentálním cestováním v čase, emoce však ovlivňují každý aspekt paměti (např. jak deklarativní paměť, tak nedeklarativ-ní paměť). V této přehledové studii autoři dis-kutují metodologické výhody a omezení napříč současnými metodami výzkumu emoční paměti. Tradiční neuropsychologické metody využívají podněty vzbuzující emoce; takové podněty se však často redukují na jednoduchý seznam slov nebo obrázků. Ve srovnání s těmito metodami je virtuální realita (VR) relativně novým nástro-jem s rostoucím významem v neurovědním vý-zkumu a klinické praxi. VR umožňuje studovat lidské chování, kognitivní funkce a mozkovou aktivitu v ekologicky validních situacích i v la-boratorních podmínkách. Ve studii jsou shrnuty budoucí cíle a potenciální využití virtuální reali-ty při testování emoční paměti.
9
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Objectives. The goal of this study is to describe the controlled learning and its important role in memory assessment and provide Czech norms for Free and Cued Selective Reminding Test with Immediate Recall (FCSRT-IR) for older adults. Sample and setting. The normative sample consisted of 362 older adults at the age of 62 and more (mean age=73,5; SD=8,6; mean years of education = 13,1; SD=3,5) who met the anamnestic and performance criteria of cognitively health population. They were administered Free and Cued Selective Reminding Test with Immediate Recall (FCSRT-IR). Analysis and results. It was found that performance in FCSRT-IR is related to age (Spearman r = -0,2; p<0,001) but not to gender or education. Normative scores are provided separately for two age groups: younger (60-74) and older adults (75 plus older). The study confirmed that the learning slope increases what in this case means improvement in free recall in all three trials of FCSRT-IR. Study limitation. The main limitation of this study is nonrandom sample selection which is common in normative samples due to high organizational and financial requirements of random sample selection.
CS
Cíl. Cílem této studie je přiblížit kontrolované učení a jeho zásadní roli ve vyšetření paměti a dále poskytnout české normy pro Test kontrolovaného učení s bezprostředním vybavením (FCSRT-IR) pro starší populaci. Soubor. Normativní soubor čítal 362 starších osob ve věku 62 let a více (průměrný věk = 73,5 roku; SD = 8,6; průměrný počet let vzdělání = = 13,1; SD = 3,5), kteří splnili anamnestická i výkonová kritéria kognitivně zdravých jedinců. Všem byl v rámci neuropsychologické baterie administrován test FCSRT-IR. Analýzy a výsledky. Byla zjištěna souvislost výkonu v FCSRT-IR s věkem (Spearman r = -0,2; p < 0,001), ale nikoli s pohlavím či vzděláním. Normativní údaje jsou proto poskytnuty pro dvě věkové kategorie, mladší (do 74 let) a starší senioři (75 a více let). Dále byla u obou věkových skupin ověřena rostoucí křivka učení, tedy zlepšení ve volném vybavení ve třech za sebou jdoucích pokusech FCSRT-IR. Omezení. Hlavním omezením této studie je nenáhodný výběr souboru, který však odpovídá reálné praxi u normativních souborů pro přílišnou organizační a finanční náročnost náhodného výběru.
The term of autobiographical memory (AM) started to occur in scientific papers in the eighties of the 20th century. It has been defined by Tulving as a memory of individual past and mostly described as long-term, declarative memory. It comprises episodic and semantic elements, some researchers even claim that AM is a special case of episodic memory. The aim of this study is to introduce the issue of AM along with its chosen concepts, functions, neurobiological basis and assessment methods. The most popular concepts of AM have been described in this paper. In the first one a distinct influence of Tulving’s division of declarative memory into episodic and semantic memory is shown. The author of the second concept claims that AM comprises autobiographical memories and autobiographical database. This study describes also the functions of AM with the classification presented by Maruszewski, choosing such functions as informative, communicative, interpersonal, motivating-emotional and organizational one. The parts of brain structures responsible for its correct functioning, i.a. hippocampus or thalamus have also been characterised along with the results of its malfunctioning as well as chosen assessment methods of AM, which are i.a. the oldest – Galton technique, Crovitz and Schiffman technique, Autobiographical Memory Interview (AMI) and the Autobiographical Memory Test (AMT). Despite the fact that the term of AM is relatively new, it is the subject of interest of many researchers, which shows its great role in human life, if only because it enables the establishment and maintenance of relations with other people.
PL
Pojęcie pamięć autobiograficzna (PA) pojawiło się w dysertacjach naukowych w latach 80. XX wieku. Jest ono definiowane jako pamięć indywidualnej przeszłości, którą zalicza się głównie do pamięci trwałej, deklaratywnej. Składa się z elementów epizodycznych i semantycznych, a niektórzy badacze wręcz określają PA jako specjalny przypadek pamięci epizodycznej. Celem niniejszej pracy jest przybliżenie pojęcia PA wraz z jej wybranymi koncepcjami, funkcjami, neurobiologicznymi podstawami oraz metodami badania. W pracy zostały przedstawione najpopularniejsze sposoby rozumienia PA. W pierwszej opisanej koncepcji widać wyraźny wpływ dokonanego przez Tulvinga podziału pamięci deklaratywnej na epizodyczną i semantyczną, w drugiej zaś następuje podział składowych PA na wspomnienia autobiograficzne oraz bazę danych autobiograficznych. W niniejszej pracy przedstawiono także funkcje PA, w tym między innymi ich podział zaprezentowany przez Maruszewskiego na takie jak: informacyjna, komunikacyjna, interpersonalna, motywacyjno-emocjonalna oraz organizacyjna. Opisano również struktury odpowiedzialne za właściwe funkcjonowanie tejże pamięci, między innymi hipokamp oraz wzgórze, a także skutki ich uszkodzenia. Scharakteryzowano wybrane metody badania pamięci autobiograficznej, między innymi najstarszą metodę swobodnych skojarzeń Galtona, metodę kierowanych skojarzeń Crovitza i Schiffmana, wywiad do badania pamięci autobiograficznej (AMI) oraz test do badania pamięci autobiograficznej (AMT). Choć pojęcie PA jest relatywnie nowe, stanowi przedmiot zainteresowania wielu badaczy, co świadczy o jego doniosłej roli w życiu człowieka, choćby ze względu na umożliwienie nawiązywania i podtrzymywania kontaktów z innymi.
This article considers the concept of dementia disorders and their typology, human psychophysical development and the epidemiology of dementia disorders in senior patients. It provides a review of diagnostic tools used in neuropsychological diagnosis with particular emphasis on experimental tests, including linguistic ones, as well as issues related to verbal fluency and its typology. Attention is also paid to screening diagnostics and clinical perspectives in the area of early diagnosis of dementia processes. At the end of the article, the author presents a case study from her neuropsychological practice.
PL
Przedmiotem niniejszego artykułu jest pojęcie zaburzeń otępiennych i ich typologii, rozwój psychofizyczny człowieka i epidemiologia zaburzeń otępiennych u pacjentów senioralnych, przegląd narzędzi diagnostycznych stosowanych w diagnozie neuropsychologicznej ze szczególnym uwzględnieniem prób eksperymentalnych, w tym językowych, a także zagadnienia dotyczące fluencji werbalnej i jej typologii. Przedmiotem rozważań są ponadto diagnostyka przesiewowa i perspektywy kliniczne w obrębie wczesnego rozpoznawania procesów otępiennych. Na końcu artykułu przedstawiono studium przypadku pochodzące z praktyki neuropsychologicznej autorki.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.