Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Ograniczanie wyników
Czasopisma help
Lata help
Autorzy help
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 47

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  endoskopia
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
PL
Cel: Celem pracy jest przedstawienie doświadczeń i wczesnych wyników leczenia guzów żołądka z zastosowaniem techniki usunięcia preparatu operacyjnego przez usta (POSE - per oral specimen extraction).. Materiał i Metodyka: Przeprowadzono retrospektywną analizę leczenia chorych, u których wykonano klinową resekcję żołądka techniką laparoskopową z powodu podejrzenia nowotworu podścieliskowego przewodu pokarmowego (GIST). W okresie tym operowano sposobem laparoskopowym 50 chorych z powodu podejrzenia GIST żołądka. U 12 chorych materiał pooperacyjny usunięto przez usta przy pomocy endoskopu (POSE). U pozostałych 38 chorych preparat usunięto przez minilaparotomię. Średni wiek chorych leczonych techniką POSE wyniósł 65,6 lat (48 – 81 lat). W grupie tej znalazło się 9 kobiet oraz 3 mężczyzn. Wyniki: Średni czas zabiegu z użyciem techniki POSE wyniósł 92,5 min (40 – 160). Wielkość usuniętych zmian wahała się od 14 mm do 40 mm (średnio 25 mm). Czas pobytu po zabiegu w oddziale chirurgicznym chorych leczonych techniką POSE wyniósł średnio 3,2 dnia (od 2 do 8 dni). Jeden chory (8,3%) wymagał dłuższego pobytu (hospitalizacja 8-dniowa) ze względu na obecność zbiornika płynowego w okolicy miejsca szycia ściany żołądka. Chorego tego leczono zachowawczo. U jednego chorego (8,3%) stwierdzono infekcję rany pooperacyjnej (rany w pępku po trokarze optycznym). U wszystkich chorych w naszej grupie ocena histopatologiczna potwierdziła radykalność zabiegu (R0). Wnioski: Wydaje się, że technika POSE jest kolejnym etapem rozwoju chirurgii małoinwazyjnej, który może stanowić pośrednie ogniwo w rozwoju technik operacyjnych przez naturalne otwory ciała. Usuwanie preparatu przez usta jest efektowną, skuteczną i bezpieczną metodą, posiadającą jednak wiele ograniczeń.
PL
Wstęp: Naczyniakowłókniak młodzieńczy to rzadko występujący guz niezłośliwy, wykazujący jednak agresję miejscową i prowadzący do obfitych krwawień z nosa. Cel: Celem niniejszej pracy jest przedstawienie 20-letnich doświadczeń w leczeniu endoskopowym tego guza.Materiał i metoda: Materiał obejmuje 71 chorych leczonych w latach 1985–2019 w Klinice Otolaryngologii i Onkologii Laryngologicznej w Poznaniu. U wspomnianych pacjentów stosowano albo dojście klasyczne od zewnątrz, albo dojście podwójne- -klasyczne z użyciem endoskopów, albo tylko dojście endoskopowe. W całej tej populacji operację od zewnątrz wykonano u 37 chorych, dojście podwójne zastosowano u 8, a endoskopowe u 26 chorych. Wyniki: Całkowitą resekcję guza uzyskano u 51 osób (72%). U pozostałych 20 (28%) stwierdzono guz przetrwały lub wznowę i wszystkich tych chorych poddano ponownej operacji. Wnioski: Dojście endoskopowe z użyciem różnych optyk i nawigacji daje możliwość usuwania nie tylko małych guzów, ale także tych znacznie bardziej zaawansowanych. Niezwykle ważna jest ocena przedoperacyjna badań obrazowych dla uniknięcia niecałkowitego usunięcia guza. Indywidualne opracowanie strategii operacyjnej, szeroki wachlarz optyk i różnych metod chirurgicznych ze wskazaniem na endoskopowe są gwarantem sukcesu terapeutycznego.
3
Content available Współczesna diagnostyka wczesnego raka głośni
100%
PL
Niniejszy artykuł stanowi przegląd piśmiennictwa i podsumowanie aktualnych wytycznych w diagnostyce zmian przerostowych fałdów głosowych podejrzanych o złośliwy charakter. Szczegółowo omówiono zarówno etap wstępnej diagnostyki, jak również stosowane metody pogłębionej diagnostyki śródoperacyjnej i propozycje wnikliwej oceny w trakcie badań kontrolnych po leczeniu.
PL
Wprowadzenie: Pomimo prawidłowego leczenia chirurgicznego w okresie noworodkowym, wrodzona atrezja przełyku (ang. oesophageal artesia; OA) może stanowić poważne źródło zaburzeń odczuwanych przez całe życie. Cel: Celem niniejszej pracy jest przedstawienie najistotniejszych informacji na temat OA, rodzajów jej leczenia i możliwych powikłań, mogących wymagać leczenia chirurgicznego po osiągnięciu przez pacjenta pełnoletniości. Chcielibyśmy zapoznać specjalistów chirurgii ogólnej z problematyką dotyczącą tego schorzenia w celu zapewnienia właściwej opieki medycznej pacjentom z OA w wywiadzie. Materiał i metody: Dokonano gruntownego przeglądu literatury zgromadzonej w bazie danych Medline i bibliotece Cochrane z wykorzystaniem fraz: (o)esophageal atresia, long gap,surgery i follow-up jako słów kluczowych. Wyniki: Wyniki długoterminowej obserwacji wskazują, że pacjenci z OA mogą wymagać pomocy ze strony chirurgów ogólnych, choć nie zawsze tej pomocy poszukują. Nawet po wykonaniu operacji naprawczej w okresie noworodkowym, OA predysponuje do licznych chorób współistniejących, takich jak: choroba refluksowa przełyku, zapalenie przełyku, zwężenie przełyku, metaplazja nabłonka przełyku czy przepuklina rozworu przełykowego. Pacjentów z OA należy systematycznie poddawać kontrolnym badaniom endoskopowym, mającym na celu wczesne wykrycie ewentualnych zaburzeń.Wnioski: Postęp w medycynie pozwolił na poprawę wskaźników przeżycia, w związku z czym pacjenci z OA częściej osiągają pełnoletniość. W obliczu różnorodnych problemów, będących następstwem atrezji, kluczowe znaczenie w prawidłowej opiece medycznej u tych osób wydaje się mieć długoterminowa obserwacja kontrolna.
PL
W dniach 5–8 września 2018 r. w Katowicach odbył się XLVIII Zjazd Polskiego Towarzystwa Otorynolaryngologów – Chirurgów Głowy i Szyi. Zjazd został zorganizowany przez Katedrę i Klinikę Laryngologii Wydziału Lekarskiego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach oraz Polskie Towarzystwo Otorynolaryngologów – Chirurgów Głowy i Szyi. Klinika Laryngologii w Katowicach na przestrzeni 67 Iat swojego istnienia dwukrotnie organizowała już krajowy Zjazd PTORL: w roku 1968 Klinika zorganizowała XXVII Zjazd Polskiego Towarzystwa Otolaryngologów, a kolejny krajowy XXXVIII Zjazd PTORL odbył się w Katowicach dokładnie 30 lat później ‒ w 1998 r. W bieżącym roku, po kolejnych 20 latach, ponownie nasza Klinika zorganizowała krajowy Zjazd PTORL. Na ten zjazd zarejestrowało się 894 uczestników, zgłoszono 335 referatów i 74 plakaty.
12
Content available remote Metody oceny wielkości schorzeń w diagnostyce endoskopowej układu pokarmowego
75%
|
2008
|
tom R. 84, nr 3
181-183
PL
Badania endoskopowe mają na celu bezinwazyjne zidentyfikowanie i zdiagnozowanie schorzeń układu pokarmowego. Identyfikacja danej patologii polega na analizie otrzymanego podczas badań diagnostycznych materiału wideo. Wielkość zidentyfikowanej patologii decyduje o zastosowanej metodzie leczenia. W niniejszej pracy opisano trzy metody umożliwiające określanie wielkości patologii.
EN
Gastroscopic tests are aimed at non-invasive identification and diagnosis for alimentary system pathology. The identification of a given gastropathy consists in the analysis of a video material obtained during a procedure. The identified size of stomach pathology determines the treatment method. The paper presents three optional method to calculate size the stomach pathology.
EN
INTRODUCTION: In modern cardiac surgery there are increasingly more minimally invasive techniques. One of them is the endoscopic harvesting of the SV during coronary operations. AIM: The aim of the study was to assess the efficacy of endoscopic GSV harvesting, and the impact of this method on the quality of the harvested vessel. MATERIAL AND METHODS: In July 2016, in the Silesian Centre for Heart Disease, 136 patients underwent cardiac surgery. In 66 patients a coronary procedure was performed using the saphenous vein. Patients in the medium or high risk group of post-operative infection according to the BHIS scale were divided into two groups, 10 patients each. In one group, the great saphenous vein was harvested using the endoscopic method, in the other the classical method. Intraoperatively, the quality of the vessel and flow in the bypasses were evaluated. The local area of wound healing of the lower limb wound was also evaluated and compared, which was then compared between the groups. RESULTS: The procedures, all the harvested vessels were used for coronary artery bypass grafting. In the intraoperative assessment, no microscopic vascular damage was detected. Doppler examination of the endoscopic vessel flow showed patency of the graft with good blood flow and a low pulsation index. In the postoperative observation, no complications related to wound healing were found. CONCLUSIONS: The endoscopic saphenous vein harvesting technique is a method as safe as classical methods, but it provides a better wound healing effect and significantly improves the cosmetic effect of the operated limb.
PL
WSTĘP: We współczesnej kardiochirurgii stosuje się coraz więcej technik małoinwazyjnych. Do jednej z nich należy endoskopowe pobranie żyły odpiszczelowej przy operacjach wieńcowych. Technika ta daje możliwość pobrania naczynia, znacznie ograniczając wielkość urazu w miejscu interwencji przy zachowaniu odpowiedniej jakości pomostu. CEL: Celem pracy było porównanie endoskopowego oraz klasycznego pobrania żyły odpiszczelowej wśród chorych, u których występuje zwiększone ryzyko chirurgiczne. Ocenie został poddany wpływ tych metod na jakość pobranego naczynia, przebieg leczenia i gojenie się rany u operowanych pacjentów. MATERIAŁ I METODY: W lipcu 2016 r. w Śląskim Centrum Chorób Serca zabiegowi kardiochirurgicznemu poddano 136 chorych. U 66 chorych został wykonany zabieg wieńcowy z wykorzystaniem żyły odpiszczelowej. Chorych, będących w grupach średniego lub wysokiego ryzyka infekcji pooperacyjnej według skali BHIS, podzielono na dwie grupy liczące po 10 chorych. W jednej grupie żyła odpiszczelowa została pobrana metodą endoskopową, w drugiej metodą klasyczną. Śródoperacyjnie oceniano jakość naczynia oraz przepływ w pomostach. Ocenie został poddany także miejscowy obszar gojenia się rany kończyny dolnej, który następnie porównano między grupami. WYNIKI: W czasie zabiegów wykorzystano wszystkie pobrane naczynia do pomostowania aortalno-wieńcowego. W ocenie śródoperacyjnej nie wykryto mikroskopowych uszkodzeń naczynia. W obserwacji pooperacyjnej chorych, u których naczynie zostało pobrane techniką endoskopową, nie stwierdzono powikłań związanych z gojeniem się rany. WNIOSKI: Pobranie żyły odpiszczelowej metodą endoskopową jest tak samo bezpieczne jak metodą klasyczną, zapewnia jednak lepsze gojenie się rany, znacząco poprawia efekt kosmetyczny operowanej kończyny oraz zmniejsza ryzyko infekcji rany.
EN
The progress of the modern graphic technology is connected with better diagnosing of the pseudocyst of the pancreas in clinical practice. The pancreas pseudocysts are diagnosed accidentally in 20% of the patients in ultrasound examination, computed tomography, magnetic resonance imaging or endosonography; 24% of the patients reveal such abnormality in autopsy examinations. Pseudocyst is a complication occurring in 7–15% of acute pancreatitis patients. Usually they dissolve spontaneously, however, pseudocysts of diameter higher than 6 cm have a 30–50% risk of complications such as: rupture, bleeding and infection. Pseudocyst can turn in abscess in few weeks since acute pancreatitis. In this article we would like to present a case of spontaneous drainage of pancreatic abscess into gastric lumen. The treatment options for this entity are dictated by the severity of symptoms, the size of the pseudocyst, the ductal anatomy, and the surgical expertise available. Surgical drainage using open laparotomy or percutaneous drainage were the chosen treatment options. In most of the cases open surgical drainage should be reserved for patients in whom pancreatic necrosis, abscess, haemorrhage, or rupture of pseudocyst occurs. Transmural drainage using approach endoscopic ultrasound guidance is a technically feasible, minimally invasive, and safe procedure for drainage of pancreatic pseudocyst.
PL
Postęp w dziedzinie współczesnych technik obrazowania sprawił, że zmiany torbielowate trzustki są coraz częściej rozpoznawane w praktyce klinicznej. Wykrywa się je przypadkowo u około 20% pacjentów, u których wykonywane są badania obrazowe (ultrasonografia, tomografia komputerowa, rezonans magnetyczny, endosonografia), zaś badania autopsyjne potwierdzają ich obecność aż u 24% badanych. Torbiel rzekoma jest powikłaniem rozwijającym się u 7–15% pacjentów z ostrym zapaleniem trzustki. Przeważnie ulega samoistnej regresji, jednak w przypadku zmian o średnicy większej niż 6 cm ryzyko wystąpienia powikłań, takich jak pęknięcie, krwotok czy infekcja, oceniane jest na 30–50%. Na podłożu torbieli rzekomej w ciągu kilku tygodni od epizodu ostrego zapalenia trzustki może rozwinąć się ropień. W niniejszym artykule opisujemy przypadek samoistnego drenażu ropnia trzustki do światła żołądka. Wskazaniem do leczenia torbieli rzekomej jest występowanie objawów klinicznych i powikłań. Leczenie zależy od stopnia nasilenia objawów, wielkości torbieli, rodzaju powikłań oraz doświadczenia i preferencji danego ośrodka. Nadal wykorzystywane są metody chirurgiczne, takie jak laparotomia czy drenaż przezskórny, jednak w większości przypadków powinny one być zarezerwowane dla pacjentów, u których mamy do czynienia z zakażoną martwicą trzustki, obecnością ropni, krwotokiem lub pęknięciem torbieli. Przezścienny drenaż torbieli rzekomej trzustki pod kontrolą endoskopowej ultrasonografii jest zabiegiem technicznie wykonalnym, małoinwazyjnym i bezpiecznym dla pacjenta.
19
63%
|
2008
|
tom R. 12, nr 5
9-14
PL
Artykuł prezentuje propozycję realizacji systemu eksperckiego, który, działając wraz z osobą przeprowadzającą badanie z użyciem endoskopu, wspomagałby ją w szybszym określaniu i klasyfikowaniu zaobserwowanych zmian chorobowych przewodu pokarmowego. Wraz z systemem zaprezentowany jest sposób realizacji integralnej bazy danych do przechowywania danych otrzymanych z badań w postaci plików graficznych i filmów.
EN
The article presents the theoretical way of implementing the expert system which, due to the co-operation of the system with the person conducting the endoscope examination, will enable the medical staff to qualify and classify the observed pathological changes in a quicker manner. Together with the system is presented a way to implement an integral database, which stores the examination data in form of images and movies.
first rewind previous Strona / 3 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.