Artykuł dotyczy instrumentów prawnych związanych z elektronizacją systemu zamówień publicznych w Unii Europejskiej i Polsce. Rozwiązania te odgrywają obecnie istotną rolę na rynku wydatkowania środków finansowych przez państwo. Wskazano, że system zamówień publicznych nie funkcjonowałby w sposób prawidłowy, gdyby nie wprowadzenie rozwiązań opierających się na innowacyjności oraz informatyzacji. Zwrócono uwagę, że w sferze prawidłowego zarządu mieniem publicznym zaobserwować można postęp przy wykorzystaniu instrumentów elektronicznych. Ponadto zaakcentowano miejsce instrumentów elektronizacji w systemie prawa zamówień publicznych UE. Wskazano na regulacje prawne (tj. dyrektywy 2014/23/UE 2014/24/UE 2014/25/UE 2014/55/UE oraz ustawę z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych) odnoszące się do tytułowej tematyki, podkreślając ich główne cechy oraz znaczenie.
Sprawozdawczość w zakresie produktów, opakowań oraz gospodarki odpadami za 2019 r. po raz pierwszy jest realizowana elektronicznie. Tymczasem użytkownicy nadal zgłaszają swoje uwagi do funkcjonowania systemu BDO, dostrzegając też jego mankamenty. Na ile ich obawy są uzasadnione? I czy BDO rzeczywiście działa jako narzędzie walki z szarą strefą?
Elektronizacja zamówień publicznych powinna ułatwić pracę zamawiającym i wykonawcom. Celem artykułu jest przybliżenie podstawowych informacji na temat elektronizacji zamówień publicznych.
EN
Electronisation of public procurement should make the work of contracting authorities and contractors easier. The aim of the article is to present the basic information about the electronisation of public procurement.
Elektronizacja zamówień publicznych w Polsce miała nastąpić od dnia 18 października 2018 r. (z wyjątkiem centralnych jednostek zakupujących). Tymczasem tylko zamówienia publiczne powyżej progów unijnych (tj. powyżej 5 548 000 euro dla robót budowlanych) są prowadzone od 18 października 2018 r. przy wykorzystaniu elektronicznych środków komunikacji, w tym np. miniPortalu UZP. Celem artykułu jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, czy elektronizacja zamówień publicznych w obecnej postaci jest szansą czy zagrożeniem dla wykonawców ubiegających się o udzielenie zamówienia publicznego na roboty budowlane.
EN
Electranic public procurements in Poland should take place from October 18, 2018 (except of central purchasing units). Meanwhile, only public award procedures above the EU thresholds (above EUR 5 548 000 for works) are carried out from October 18, 2018 using electronic means of communication, including, for example, the miniPortal. The purpose of the article is to answer the question whether the electronic public procurements, in its current form, are an opportunity or a threat for economic operators applying for a public procurement for works.
Covering the process of computerization of individual stages of the procedure related to the awarding of a contract for the provision of services, supplies, construction work is identified with the issue of electronization of public orders. It has been recommended for many years and nowadays it is the subject of keen interest of not only law theorists and practitioners, but above all of public entities and entrepreneurs forming respectively contracting parties and contractors in public procurement procedures. The elements used in the process of defining public procurement electronically, which are specific to the computerization process and are primarily related to the admissibility of electronic transmission of certain documents and information, go beyond the scope of the stage related to the award of a contract. The aim of this article is a detailed definition of these elements of the process and the legitimacy of their interpretation as manifestations of public procurement electronization.
PL
Obejmowanie procesem informatyzacji poszczególnych etapów procedury związanej z udzielaniem zlecenia na realizację usługi, dostawy, roboty budowlanej jest utożsamiane z zagadnieniem elektronizacji zamówień publicznych. Była ona rekomendowana od wielu lat, a współcześnie stanowi przedmiot żywego zainteresowania nie tylko teoretyków i praktyków prawa, ale przede wszystkim podmiotów publicznych i przedsiębiorców tworzących odpowiednio strony zamawiające i wykonawców w postępowaniach o udzielenie zamówienia publicznego. Wykorzystywane w procesie definiowania elektronizacji zamówień publicznych elementy właściwe dla procesu informatyzacji, związane przede wszystkim z dopuszczalnością elektronicznego przekazywania określonych dokumentów i informacji, wychodzą poza zakres etapu związanego z udzielaniem zamówienia. Celem artykułu jest szczegółowe określenie niniejszych elementów procesu i zasadności ich interpretowania jako przejawów elektronizacji zamówień publicznych.
Artykuł zawiera analizę przepisów prawnych dotyczących możliwości świadczenia przez SKOK-i usług w drodze elektronicznej. Autor omawia już istniejące przepisy, a ponadto poświęca część artykułu nadchodzącym w najbliższych miesiącach zmianom prawnym, które umożliwią składanie deklaracji członkowskich w postaci elektronicznej, co w efekcie umożliwi w pełni zdalne nawiązywanie stosunków gospodarczych i sprzedaż usług finansowych. W artykule zebrano także stanowiska doktryny, orzecznictwa oraz wytyczne urzędów nadzorczych i wskazań praktyki w opisywanych kwestiach.
EN
The article contains an analysis of legal provisions regarding the possibility of providing credit unions’ services by electronic means. The author discusses the already existing regulations, and also devotes part of the article to the upcoming legal changes in the coming months, which will enable the submission of membership declarations in an electronic form, which in turn will enable fully remote establishment of economic relations and sale of financial services. The article also presents the position of the doctrine, jurisprudence, guidelines of supervisory offices and recommendations of practice in the described areas.
Przedstawiono stan rozwoju e-zamówień w polskim systemie zamówień publicznych, w szczególności dane statystyczne dotyczące stosowania narzędzi opartych na ICT. Wskazano perspektywy rozwoju rynku telekomunikacyjnego w obliczu konieczności implementacji nowych dyrektyw UE, które zobowiązują państwa członkowskie do elektronizacji systemu zamówień publicznych.
EN
The article concerns the development of e-Procurement in the Polish public procurement system. It presents statistics on the use of ICT Author indicates predictions for the future of the telecommunications market, in the context of the implementation of the new directives of EU public procurement law, which oblige Member States to electronization public procurement system.
Starting from 18 October 2018, public procurement procedures with a value equal to and exceeding the amounts specified in the secondary legislation issued pursuant to Article 11 (8) of the Public Procurement Law (i.e. above the so-called EU thresholds) are covered by the obligation of full electronic communication between the contracting authority and economic operators. Currently, a tender (or an application to participate in the procedure) in a procedure above the EU thresholds, to be valid, must be submitted only in electronic form (and not in paper form) and signed with a qualified electronic signature. The new legal situation resulted in the need to employ, both by economic operators and contracting authorities, new IT tools allowing them to achieve compliance in this regard. Meanwhile, many economic operators, especially medium and small ones, have not had sufficient IT infrastructure (especially software) as well as sufficient knowledge of the ways and methods of electronic preparation and implementation of public procurement processes. A provisional way to implement new solutions is to provide the miniPortal for e-Procurement, which allows for the safe submission of a tender or application for participation in proceedings and statements, including a European Single Procurement Document compliant with the requirements laid down in both the EU law and national law. However, this tool poses many technical problems, causing a number of disruptions in the public procurement process. The publication contains information stemming from the author’s and other practitioners’ direct observation of the communication between parties in the public procurement process.
PL
Począwszy od 18 października 2018 r. w postępowaniach o zamówienie publiczne o wartości równej i przekraczającej kwoty określone w przepisach wykonawczych, wydawanych na podstawie art. 11 ust. 8 Prawa zamówień publicznych (czyli powyżej tzw. progów unijnych), obowiązuje pełna elektroniczna komunikacja pomiędzy zamawiającym a wykonawcami. Obecnie ofertę (lub wniosek o dopuszczenie do udziału w postępowaniu) w postępowaniu o wartości powyżej progów unijnych składa się, pod rygorem nieważności, wyłącznie w postaci elektronicznej (a nie papierowej) i opatruje kwalifikowanym podpisem elektronicznym. Nowy stan prawny spowodował konieczność skorzystania przez wykonawców, lecz także zamawiających, z nowych narzędzi informatycznych umożliwiających spełnienie wymogów w tym zakresie. Tymczasem wielu wykonawców, zwłaszcza tych średnich i małych, nie posiadało i nadal nie posiada dostatecznej infrastruktury informatycznej (zwłaszcza oprogramowania) oraz wystarczającej wiedzy o sposobach i metodach elektronicznego przygotowania i realizacji zamówień publicznych. Doraźnym sposobem służącym wdrożeniu nowych rozwiązań jest udostępnienie miniPortalu e-Zamówień, pozwalającego na bezpieczne złożenie oferty lub wniosku o dopuszczenie do udziału w postępowaniu oraz oświadczeń (w tym jednolitego europejskiego dokumentu zamówienia) zgodnych z wymogami przewidzianymi w prawie zarówno unijnym, jak i krajowym. Narzędzie to sprawia jednak wiele problemów natury technicznej, co powoduje szereg perturbacji w procesie zamówień publicznych. Niniejsze opracowanie zawiera informacje wynikające z bezpośredniej obserwacji komunikowania się stron w zamówieniach publicznych dokonanej przez autora oraz innych praktyków w tej dziedzinie.
The article addresses the problem of direct deliveries of pleadings, which professional attorneys of the parties and participants of the proceedings are obliged to perform in administrative court proceedings. The premise for conducting the research was the doubts appearing in the legal doctrine and practice as to the individual aspects of the analysed regulation. The aim of the research was to present this institution and to answer the question of whether it constitutes a guarantee of efficient proceedings before an administrative court. The analysis was carried out using three methods: dogmatic-legal, comparative-legal and historical. The research shows, firstly, that the institution of direct delivery has undergone a significant evolution. As a result of amendments, delivery became obligatory, and the catalogue of entities obliged to make such service was expanded. The next stage in the evolution of this institution will be electronic delivery between attorneys. Secondly, the research shows that the analysed institution is imprecise with regard to many issues. The legislator has not clearly indicated the exceptions to direct service. Similarly, there may be reservations regarding the imprecise determination of the consequences of a breach of the obligations arising from direct service. Thirdly, by burdening attorneys with the necessity of direct delivery, the legislator overlooked the financial aspect of fulfilling this obligation. In multi-party cases, the cost of service may constitute a barrier to access to court protection. As it stands now, a situation may arise in which a pleading filed by an attorney will not receive a course of action – but not due to his/her objective defaults, but rather due to the court’s unfavourable interpretation of Article 66 of the Act on Administrative Court Proceedings. As a result of the legislator’s lack of precision, the right to a fair trial may therefore be violated.
PL
Artykuł porusza problem doręczeń bezpośrednich pism procesowych, do których w postępowaniu sądowoadministracyjnym obowiązani są profesjonalni pełnomocnicy stron i uczestników postępowania na ich prawach. Przesłanką przeprowadzenia badań były pojawiające się w doktrynie i praktyce obrotu prawnego wątpliwości co do poszczególnych aspektów analizowanej regulacji. Celem badań była prezentacja instytucji doręczeń bezpośrednich oraz odpowiedź na pytanie, czy stanowi ona gwarancję sprawnego postępowania przed sądem administracyjnym, przy uwzględnieniu prawa do rzetelnego procesu sądowego. Powyższą analizę przeprowadzono przy wykorzystaniu trzech metod: dogmatycznoprawnej, prawnoporównawczej oraz historycznej. Badania wskazują, po pierwsze, że instytucja doręczeń bezpośrednich przeszła w okresie obowiązywania Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi znaczącą ewolucję. W wyniku kolejnych nowelizacji doręczenia w tym trybie stały się obligatoryjne, a katalog podmiotów obowiązanych do ich realizowania uległ rozszerzeniu na innych niż adwokaci czy radcowie prawni profesjonalnych pełnomocników. Kolejnym etapem ewolucji tej instytucji będzie wprowadzenie doręczeń elektronicznych między pełnomocnikami. Po drugie, z przeprowadzonych badań wynika, że analizowana instytucja w odniesieniu do wielu kwestii jest nieprecyzyjna. Przykładowo, ustawodawca nie wskazał w sposób jednoznaczny katalogu wyjątków od doręczenia bezpośredniego. Podobnie zastrzeżenia może budzić nieprecyzyjne określenie konsekwencji naruszenia obowiązków wynikających z doręczeń bezpośrednich w zakresie np. nieprawidłowego sformułowania oświadczenia o nadaniu pisma bezpośrednio do pełnomocnika innej strony albo złożenia do sądu i do rąk pełnomocnika pisma innej treści. Po trzecie, obciążając pełnomocników koniecznością doręczeń bezpośrednich, ustawodawca pominął aspekt finansowy wywiązywania się z tego obowiązku. W przypadku spraw wielopodmiotowych koszt doręczeń może stanowić barierę w dostępie do ochrony sądowej. Poczynione ustalenia należy uznać za istotne w kontekście ewentualnych nowelizacji p.p.s.a. W aktualnym kształcie może dojść bowiem do takiej sytuacji, w której pismo złożone przez pełnomocnika nie otrzyma biegu nie ze względu na jego obiektywne uchybienia, ale w związku z przyjęciem przez sąd niekorzystnej wykładni art. 66 p.p.s.a. Wskutek braku precyzji ustawodawcy może zatem dojść do naruszenia prawa do rzetelnego procesu sądowego.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.