Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Tradycja w egzegezie. Kontekst ekumeniczny

100%

Sanecki A.

Sympozjum

|

2007

|

nr 1(16)

81-90

PL

Sola Scriptura – oto hasło, które stało się jednym z wyznaczników protestanckiej reformy chrześcijaństwa. Oczywistą konsekwencją realizacji tego wezwania było zwrócenie się ku pogłębionym studiom biblijnym. Studia te doprowadziły jednak po części do rezultatów, których zwolennicy prostego hasła otwierającego ten artykuł raczej nie mogli się spodziewać, a mianowicie do dowartościowania Tradycji wspólnoty wiary. Celem niniejszego artykułu jest przyjrzenie się dwóm systemom metodologicznym we współczesnej interpretacji biblijnej, które wychodząc od studiów ściśle biblijnych, ponownie odkryły i dowartościowały Tradycję.

2

Listy pasterskie w posłudze słowa biskupa Jerzego Ablewicza

63%

Tragarz M.

Polonia Sacra

|

2016

|

tom 20

|

nr 3(44)

141-159

PL

List jako forma komunikacji interpersonalnej znany był już w najstarszych kulturach i cywilizacjach. Ma on także swoją chrześcijańską genezę i etymologię. To także forma przekazu doświadczenia Boga i wiary. List pasterski odegrał bardzo ważną rolę w posłudze słowa biskupa tarnowskiego Jerzego Ablewicza. Jest on autorem 70 listów pasterskich skierowanych do diecezjan podczas jego 28-letniej posługi biskupiej. Odnoszą się do szeroko rozumianego życia religijnego, przeżywanych koronacji czy obchodów rocznicowych. Stanowią swoiste repetytorium wiedzy historycznej. W większości dotyczą tarnowskich świętych i błogosławionych. Są przejawem troski biskupa o poziom wiedzy teologicznej i postawę moralną diecezjan. Stanowią także świadectwo udziału biskupa w obradach Soboru Vatykańskiego II. Omawiane dzieła epistolograficzne przygotowywane były przez arcybiskupa Jerzego Ablewicza i opierały się na źródłach biblijnych, dorobku ojców Kościoła i Magisterium. Przygotowane w oparciu o klasyczny model przepowiadania, mają walory komunikacyjne i pedagogiczne. Arcybiskup Jerzy Ablewicz na łamach swoich dzieł jawi się jako człowiek wielkiego taktu i kultury, który w swojej posłudze doskonale korzystał z listu pasterskiego jako formy posługi słowa i przekazu doświadczenia Boga oraz własnej wiary.

EN

Writing letters as a form of interpersonal communication has been known in ancient cultures and civilizations. It also possesses its own Christian origins and etymology. It is also a source of experiencing God and faith. The pastoral letter played a very important and crucial role in the ministry of the bishop, Jerzy Ablewicz. He is the author of 70 pastoral letters aimed at people of the diocese during his twenty‑eight‑year‑old bishop ministry. These pastoral letters concern not only the widely understood religious life but also religious coronations and anniversary celebrations. The letters also constitute peculiar and individual seminar of historical knowledge. Most of them refer to the saint and the blessed of Tarnów. Not only are they the manifestation of the bishop’s concern regarding the level of theological knowledge but also the moral conduct of the diocese people. They are also the testimony of the bishop’s participation in the Second Vatican Council. The discussed works of the epistolography were prepared by the archbishop, Jerzy Ablewicz and were based on biblical sources of Church Fathers and Magisterium. Based on a classical model of prophecy, they encompass both comprehensible and also pedagogic values. In the pages of his works, the archbishop, Jerzy Ablewicz, comes into sight as the tactful, well‑mannered shepherd. In his ministry the archbishop took great advantage of pastoral letters as a form of word ministry and the source of experiencing God as well as his own faith.

3

Współczesne nurty w interpretacji Słowa Bożego

51%

Borkowska T.

Studia Paradyskie

|

2016

|

tom 26

7-18

PL

Rozwój badań historyczno-krytycznych doprowadził na przestrzeni wieków do zbyt drobiazgowego wyróżniania warstw tradycji, z poza których wyłania się postać Jezusa coraz bardziej zamazana. Papież Benedykt XVI dostrzegł ten problem i wyznaczył egzegetom nowe kierunki w hermeneutyce Pisma św. zawarte w adhortacji apostolskiej Verbum Domini. Metoda ta posiada wiele punktów wspólnych z wypracowaną przez Bernarda Lonergana metodą w teologii. Artykuł wskazuje na zagrożenia dla współczesnej biblistyki i proponuje drogi, które mogą pomóc doprowadzić do analizy Pisma świętego zgodnej z jego zadaniem i przeznaczeniem. Główny akcent tych wskazań zarówno u Benedykta XVI, jak i B. Lonergana położony jest na obudzenie świadomości egzegety, że przebywa w obecności Słowa Bożego, natchnionego i wypowiedzianego przez samego Boga, a zapisanego jedynie ręką skryby. Wiara i żywa relacja z Jezusem podstawą do zrozumienia przesłania i sensu Objawienia. Duch święty i Maryja ożywiają nieustannie umysł egzegety, by mógł, tak jak Maryja zachowywać Słowo i starać się je zrozumieć. Duże znaczenie przypisane jest też zdrowemu rozsądkowi egzegety, który sam będąc zanurzonym w Słowie musi komentować Go tak, by głosić Ewangelię wszystkim narodom, klasom i w każdej kulturze, w sposób zgodny z asymilacyjnymi możliwościami owych klas i kultur. Głoszenie, aby mogło być skuteczne powinno być tak wielorakie, jak wielorakie są odmiany zdrowego rozsądku, języka, form społecznych. Lonergan podkreśla, że aby praca egzegety była skuteczna musi być brana pod uwagę struktura ludzkiego ducha. Następnie idąc w ślad za myślą B. Lonergana w artykule zostały omówione przykazania transcendentalne, których celem jest przybliżenie zarówno egzegety, jak i słuchaczy do głębszego zrozumienia Słowa i przyjęcia Go nie tylko jako słowa ludzkiego, ale Słowa Boga, który niezmiennie żyje, działa i porusza serca ludzi by poznawali Jego Syna Jezusa. Kolejnym zagadnieniem podjętym w artykule jest odpowiedzialność egzegetów za interpretację Słowa Bożego, który są powołani do tego by uczestniczyć w życiu Ko-ścioła i zagłębiać się w myśl i intuicje podane przez Ojców Kościoła. Celem każdego egzegety powinno być wyjaśnienie sensu tekstu biblijnego jako aktualnego Słowa Bo-żego przy zachowaniu wszelkich zasad egzegezy kanonicznej, żywej Tradycji i analogii wiary.

EN

The development of historical-critical research led over the centuries to the very minute highlight layers of tradition, outside of which emerges the figure of Jesus more and more blurred. Pope Benedict XVI saw this problem and set exegetes new directions in the hermeneutics of Scripture. contained in the Apostolic Exhortation Verbum Domi-ni. This method has many points in common with developed by Bernard Lonergan method in theology. The article points to the threat to the contemporary biblical studies and proposes a way that can help lead to an analysis of Scripture in accordance with its mission and purpose. The main emphasis of these indications in both Benedict XVI and B. Lonergan is set to awaken the awareness of the exegete that it is in the presence of the Word of God, inspired and spoken by God and recorded only the hand of a scribe.

4

Верш Яна Чыквiна “Даўно нежывы бацька полем iдзе”: моўныя i сэнсавыя перакрыжаваннi

51%

Машчэнская Л.

|

tom 9

PL

W artykule omówiono treść komunikatywno-pragmatyczną i kulturoznawczą wiersza Jana Czykwina „Dawno umarły ojciec polem idzie”. Przedmiotem badania są różne rodzaje antynomii, środki stylotwórcze, struktura tekstowa i znaczeniowa, organiczna więź z przypowieścią o siewcy (Łk 8, 5–15), sztuka staroruska i synergiczny obraz świata antropologii chrześcijańskiej.

EN

The author of the article discusses communicative-pragmatic and cultural information in the poem “Dauno nezhyvy batska polem idze” by Jan Chykvin. The following problems are analyzed: types of antinomy, style-forming devices, textual structure and meaning, organic link with the Parable of the Sower, Old Ruthenian art and synergic image of the world in Christian anthropology.