Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Forma potencjalna versus forma realna: Scrabble na fortepian solo Zbigniewa Bargielskiego

100%

Przech V.

|

nr 9

95-106

PL

Scrabble na fortepian solo Zbigniewa Bargielskiego, skomponowane w 2016 roku na zamówienie X Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy, który odbył się w dniach 6–20.11.2016 roku, oparte są na indeterministycznej koncepcji „dzieła otwartego”. Utwór tworzy pięć segmentów skontrastowanych pod względem motywicznym, których kolejność nie została określona przez kompozytora, lecz pozostawiona do ustalenia przez wykonawcę. Otworzyło to możliwość wielowersyjnego (wielopostaciowego) kształtowania formy i dramaturgii dzieła w poszczególnych aktach wykonawczych, prowokując równocześnie specyficzne podejście analityczne orientowane na konfrontację dwóch „tekstów”: intencjonalnego - sugerowanego przez kompozytora za pomocą kodu notacyjnego i realnego - brzmieniowego, danego w akcie wykonania. Okoliczności konkursu pianistycznego sprzyjały pozyskaniu materiału badawczego w postaci 10 zarejestrowanych interpretacji utworu, które w wyniku porównania ukazały szerokie spektrum satysfakcjonujących artystycznie rozwiązań, czerpiących z potencjału możliwości zaimplementowanych dziełu przez jego twórcę.

2

Atlas obrazów Mnemosyne Aby’ego Warburga a montaż filmowy

72%

Maliszewska M.

|

nr 69

169-180

PL

W tekście analizuję Atlas obrazów Mnemosyne Aby’ego Warburga w kontekście montażu kinowego. Przywołuję Giorgio Agambena, który zwraca uwagę na to, że narodziny metodologii Warburga są zbieżne w czasie z początkami kina, oraz Philippe’a-Alaina Michauda, który pokazuje podobieństwa pomiędzy projektem Warburga a twórczością między innymi Siegfrieda Kracauera i Siergieja Eisensteina. Krytycznie odnosząc się do ich tez, podkreślam znaczące różnice pomiędzy użyciem montażu w Atlasie a wykorzystaniem go w kinie. Podczas gdy w tym pierwszym montaż staje się podstawą dzieła otwartego (za Umbertem Eco), w kinie montaż jest sposobem na wyrażanie idei reżyserki.

EN

I analyze Aby Warburg’s Mnemosyne Atlas in the context of cinematic montage. I refer to Giorgio Agamben, who points out that Warburg’s methodology was created in the early days of cinema, and Philippe-Alain Michaud’s thesis in which he shows the correspondence between Siegfried Kracauer’s and Sergei Eisenstein’s projects and Mnemosyne. Critically addressing their theses, I emphasize a significant difference between using montage in the Atlas and in cinema – while in the first one montage creates something that we can call, after Umberto Eco, the open work, in cinema it is a method of expressing the director’s ideas.

3

Trzy Opowieści Umberta Eco jako przykład współczesnej baśni

72%

Janiak E.

Zagadnienia Rodzajów Literackich

|

2015

|

tom 58/116 z. 2

119-127

EN

The article is devoted to the analysis and interpretation of Umberto Eco’s Tre Racconti. Each of the stories is considered in the context of its relationship with the structure and themes of traditional fairy tales and is recognized as an example of postmodern fairy tale (the term of Weronika Kostecka). The article also posed the question of the identity of the Tre Racconti Model Reader. The main thesis is derived from Umbetro Eco’s concept of the open work and it is an assumption that the three tales are set in a one continuum – so they can therefore be read as a single, modern fairy tale.

PL

Artykuł poświęcony jest analizie i interpretacji Trzech Opowieści Umberta Eco. Każda z historii składowych dzieła rozpatrywana jest w kontekście jej związków ze strukturą i tematyką baśni tradycyjnych oraz uznana zostaje za przykład baśni postmodernistycznej (termin Weroniki Kosteckiej). Stawiane jest również pytanie o tożsamość Czytelnika Modelowego Trzech Opowieści. Wywiedziona z koncepcji Eco o dziele otwartym główna teza pracy jest założeniem, że poszczególne baśnie ze zbioru tworzą kontinuum – można je zatem odczytać jako jedną, współczesną baśń.

4

Umberto Eco’s New Paradigm and Experimentalism in the 1960s

58%

Pujol Duran J.

Zagadnienia Rodzajów Literackich

|

2015

|

tom 58/116 z. 2

51-61

EN

In this paper I analyse the results of a paradigmatic shift in the history of experimental writing. Drawing from the historiographical structure of natural sciences proposed by Thomas S. Kuhn in The Structure of Scientific Revolutions (1962), I read Umberto Eco’s theory of the ‘open work’ as a narrativisation of that shift or ‘change of paradigm’. In The Open Work (1962) Eco reads James Joyce’s Ulysses (1922) as a watershed for Western history. Joyce’s writing, according to Eco, offered a successful response to the European context of the 1920s that would change the experience of reading and writing forever, as well as the understanding of literary experimentation. This Joycean shift becomes apparent in the 1960s, when experimental publications by authors such as Italo Calvino, Julio Cortázar, B. S. Johnson and Georges Perec indicate that something characteristic was shared under this new paradigm; something that I call an experimentalism.

PL

W niniejszym artykule analizuję wyniki paradygmatycznej zmiany w historii piśmiennictwa eksperymentalnego. Czerpiąc z historiograficznej struktury nauk przyrodniczych proponowanych przez Thomasa S. Kuhna w Strukturze rewolucji naukowych (1962), czytam teorię Umberta Eco o dziele otwartym jako narratywizację tej zmiany lub właśnie "zmianę paradygmatu". W Dziele otwartym (1962) Eco uznaje Ulissesa Jamesa Joyce'a z 1922 za datę przełomową w historii Zachodu. Pisarstwo Joyce'a, zgodnie z Eco, dało udaną odpowiedź na europejski kontekst lat 20., który na zawsze zmienił doświadczenie czytania i pisania, a także rozumienie doświadczenia literackiego. To przejście staje się widoczne w 1960 roku, kiedy wydawnictwa eksperymentalne publikowane przez autorów takich jak Italo Calvino, Julio Cortázar, B.S. Johnson i Georges Perec wskazują, że coś charakterystycznego było współdzielone w ramach nowego paradygmatu; coś, co nazywam tu eksperymentalizmem.