Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Modernizm, minimalizm, neomodernizm spojrzenie na zasadność stosowania estetycznego kryterium klasyfikacji dzieła współczesnej architektury

100%

Szneider H.

|

tom Z. 15

337-343

PL

W szkicu niniejszym zarysowana zostanie problematyka wagi kryterium estetycznego w klasyfikacji dzieł architektury dwudziestego wieku. Czy możliwe jest wskazanie pozaeste-tycznych przesłanek pozwalających domniemywać ciągłości tytułowych kategorii? Rozważania oparte będą na analizie porównawczej wybranych aspektów, rozdzielonych pięćdziesięcioletnim okresem, zjawisk modernistycznej awangardy i współczesnego minimalizmu. Zestawione zostaną kategorie redukcjonizmu i odpowiedniości, standaryzacji i indywidualizmu, awangardo-wości i kontekstualności, użyteczności i piękna. Tak obrany punkt widzenia będzie pretekstem do postawienia pytania o zasadność obecnego we współczesnej krytyce architektonicznej pojęcia neomodernizmu.

EN

As the most of the aspects of present-day culture, contemporary architecture is under the pressure of commercial expectations. Accordingly the importance of a visual factor is continually expanding and outer aesthetical impact of a building is taken as a significant objective. The article is concerned with the visual criterion for classification of work of present-day architecture. Phenomena of the early twentieth century Modernist Avant-garde and nowadays architectural minimalism are broadly outlined and their non-aesthetical divergences are indicated. The pairs of reductionism and correspondence, standardisation and individualization, avant-garde and context, utility and beauty concepts are considered. As a result the question of visual criterion validity as the main criterion for architectural criticism is raised.

2

Alternative exhibition spaces. Multi-criteria method of comparative analysis

58%

Stefańska J. , Gawlak A. A. , Kowalczyk P.

|

tom nr 57

145--168

EN

The aim of this article is to make a multi-criteria analysis of various exhibition spaces of an originally non-exhibition character and to determine how these spaces affect the selection of works and the exhibition concept. The analysis is based on the exhibitions of art objects at collective exhibitions in unconventional architectural spaces: commercial, post-industrial and in the historic interior. The multi-criteria comparative analysis shows a variety of features of the studied spaces as well as the relationship between architecture and art and their mutual interaction, and the participatory role of the non-exhibition space in the process of creating an exhibition and selecting works has been proven.

PL

Celem artykułu jest dokonanie wielokryterialnej analizy komparatystycznej różnych przestrzeni wystawienniczych, niepełniących pierwotnie funkcji galerii sztuki oraz ustalenie w jaki sposób wpływają one na dobór dzieł i koncepcję wystawy. Analizy dokonano na podstawie ekspozycji prac plastycznych na wystawach zbiorowych w trzech niekonwencjonalnych przestrzeniach architektonicznych: komercyjnej, poprzemysłowej oraz zabytkowej. Wielokryterialna analiza porównawcza wykazała heterogeniczność cech badanych miejsc oraz dynamikę relacji i interakcji zachodzących pomiędzy architekturą, a sztuką oraz partycypacyjną rolę przestrzeni architektonicznej w procesie tworzenia ekspozycji i doboru dzieł.

3

Organizowanie konkursów na twórcze prace budowlane

58%

Golat K. , Golat R.

Budownictwo i Prawo

|

2000

|

tom R. 4, nr 1

26--29

4

Heglowskie źródła ergantropii

44%

Nowicki Ś. F.

|

nr 5

DE

Die Hegelsche Philosophie ermöglicht, die Frage vom Dasein des Menschen in den Dingen gründlich als einen der Aspekte der für die neuzeitliche Philosophie fundamentalen Frage des Verhältnisses des Denkens und des Seins aufzufassen. Hegel fasst dieses Verhältnis dynamisch auf, erst als einen Prozess des Hinausgehens der Idee über sich selbst, die Entäußerung, das Übergehen in die Natur und in Dingheit, und dann als Prozess des Aufhebens dieser äußeren Gegenständlichkeit durch die Wandlung derselben in die geistige Welt. Es ist der Mensch, der dieses Aufheben vollbringt. Dies beruht auf der Gestaltung des Natürlichen, Erschaffung der Welt der Kultur als der Welt der Dinge, die eine spezifisch menschliche Welt ist, und auf der höchsten Stufe auf Gestaltung der Gedankenwelt durch Flüssigmachen von erstarrten Begriffen, die der Vorstellung der Welt als Ansammlung von separaten Dingen entsprechen, und sodann auf der Erkenntnis im Allen des absoluten Geistes, dessen der Mensch, als sein wirkliches einzelnes Selbstbewusstsein, ein Moment ist. Die Erganthropie von Andrzej Nowicki konzentriert sich auf eine Phase dieses in der Hegels Philosophie dargestellten Prozesses, nämlich auf das Bilden der objektiven Kulturwelt, wodurch der Mensch sich in Dingen, die seine Werke sind, ein Dasein außer sich selbst gibt. Nach Hegel gelten in der Kulturwelt lediglich Individualitäten, die, ebenso wie ihre Werke, eine Wirkung von Gestaltung, ein Erzeugnis von Kultur, etwas von allgemeiner Bedeutung sind. Der Mensch wird zu solcher Individualität erst dadurch, dass er sich die angetroffene Kulturwelt aneignet und dieselbe in seine eigene Substanz umwandelt. Erst dadurch wird er fähig, seine eigenen Werke zu schaffen, die die angetroffene Kulturwelt bereichern, d.h. die einen allgemeinen Wert haben und die auch für andere Menschen bedeutungsvoll sind. Der gemeinsame Nenner der Erganthropie von Andrzej Nowicki und der Hegels Philosophie ist eine positive, ja sogar enthusiastische Einstellung zur menschlichen Kultur, die von ihnen höher als die Natur gestellt wird.

EN

Hegelian philosophy enables one to approach thoroughly the issue of the human Dasein as one of the aspects of the question of the relationship of thinking and being, fundamental to modern philosophy. Hegel captures this relation dynamically, first as a process of the idea going beyond itself, its exteriorization and crossing into nature, into what is proper of things, and subsequently as a process of Aufhebung of this external thingness through its transformation into the spiritual world. The human being makes the Aufhebung, which consists in forming of what is natural, in creating the world of culture as a world of things making up the distinctly human world, and on the highest level, in forming the world of thoughts through making solidified notions liquid (the notions which correspond to the Vorstellung of the world as the accumulation of separate things), and subsequently in recognizing in all the absolute spirit whose moment – as its real isolated selfknowledge – is the human being. Andrzej Nowicki’s erganthropy focuses on one of the phases of the process represented in the philosophy of Hegel: notably on the creation of the objective world of culture, owing to which human beings grant themselves an existence outside oneself in the things which are their works. According to Hegel, in the world of culture, of significance are individualities that themselves (just like their works) result from forming, are the product of the culture, something of general meaning. The human being becomes such an individuality only owing to assimilating the received world of culture and processing it into their own substance. Only then does the human being become capable of creating their own works as works enriching the received world of culture –works whose value is general and which are of significance to others. The common denominator of the erganthropy of Andrzej Nowicki and the philosophy of Hegel is their positive, even enthusiastic attitude to human culture which is placed higher than the world of nature.

PL

Filozofia Heglowska pozwala zagadnienie istnienia człowieka w rzeczach ująć gruntownie jako jeden z aspektów fundamentalnego dla filozofii nowożytnej zagadnienia stosunku myślenia i bytu. Hegel ujmuje ten stosunek dynamicznie, najpierw jako proces wychodzenia idei poza siebie, jej wyzewnętrznianie się, przechodzenie w przyrodę, w sposób istnienia właściwy rzeczom, a następnie jako proces znoszenia tej zewnętrznej przedmiotowości poprzez jej przemianę w świat duchowy. Tego znoszenia dokonuje człowiek, co polega na kształtowaniu tego, co naturalne, na tworzeniu świata kultury jako świata rzeczy stanowiących specyficznie ludzki świat, a na najwyższym poziomie – jako kształtowanie świata myśli poprzez uczynienie płynnymi zakrzepłych pojęć, odpowiadających wyobrażeniu świata jako nagromadzenia odrębnych rzeczy, i rozpoznawanie następnie we wszystkim jednego absolutnego ducha, którego momentem – jako jego rzeczywista jednostkowa samowiedza – jest człowiek. Ergantropia Andrzeja Nowickiego koncentruje się na jednej z faz tego przedstawionego w filozofii Hegla procesu, mianowicie na tworzeniu przedmiotowego świata kultury, dzięki któremu człowiek nadaje sobie istnienie na zewnątrz siebie, w rzeczach będących jego dziełami. Według Hegla w świecie kultury znaczenie mają jedynie indywidualności, które same – podobnie jak ich dzieła – są rezultatem kształtowania, wytworem kultury, czymś o znaczeniu ogólnym. Człowiek staje się taką indywidualnością dopiero dzięki przyswojeniu sobie zastanego świata kultury i przetworzeniu go w swoją własną substancję. Dopiero dzięki temu staje się on zdolny do tworzenia własnych dzieł jako dzieł wzbogacających zastany świat kultury, tzn. takich, których wartość jest ogólna, które mają znaczenie również dla innych. Wspólnym mianownikiem ergantropii Andrzeja Nowickiego i filozofii Hegla jest pozytywny, a nawet entuzjastyczny stosunek do ludzkiej kultury, stawianie jej wyżej od świata przyrody.