Celem artykułu jest ukazanie delikatnych relacji dyplomatycznych pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a Szwecją, jakie panowały we wczesnym okresie zimnej wojny. Głównym motywem jest określenie, jak ważne dla Szwecji było utrzymanie swojej niezależności od wymagającego sojusznika, neutralności, która okazała się poważną przeszkodą w planach określonych przez administrację amerykańską dla tego regionu świata. Niesłabnące naciski USA odczuwalne były nie tylko w sferze militarnej, gospodarczej i politycznej, ale i społecznej. Jedną z obranych przez rząd amerykański metod było wykorzystanie dyplomacji kulturalnej, w tym programów wymiany edukacyjnej i kulturalnej, oraz niezwykle aktywna działalność USIA, czyli Amerykańskiej Agencji Informacyjnej. Wszelkie podejmowane kroki okazały się nieskuteczne. Pomimo że Szwecja pozostała przy stanowisku zachowania roli państwa niezaangażowanego, odegrała bardzo ważną rolę w budowie „mostów” porozumienia między Wschodem a Zachodem.
EN
The article aims at presenting – very fragile and scanty – foreign relations existing between the Unites States of America and Sweden during the initial Cold War period. The author discusses the Swedish reluctance to give up its neutrality as contrary to the expectations which America had with reference to Sweden. In order to receive American aid, particularly in the form of military equipment, the American government required significant contributions to be made on the part of Sweden and her people in the process of non-alignment with the Communist Block. The article both presents the American public diplomacy efforts to have been exercised mostly via cultural and educational exchange programs and demonstrates the activities of the United States Information Agency undertook so as to convince the Swedish society to American culture, American people and American foreign policy aims and tools. Although Sweden remained determined to continue its policy of non-alliance and neutrality, she nevertheless contributed to the improvement of East-West relations.
Range of cooperation between the countries in the field of culture define bilateral international agreements. They contain a legal framework for cooperation objective. The article presents selected provisions relating to the institutional dimension of inter-state cooperation in the field of culture, in practical terms mainly in the field of cultural diplomacy, realized by modern diplomacy in its cultural function. One of the important instruments for the presentation of the intellectual, cultural and historical issue are Polish Institutes. An important aspect is also the co-operation at the level of NGOs (the practical aspect has not been presented in the pages of this article), or at the level of cities, districts and voivodeships.
Artykuł analizuje specyfikę realizacji dyplomacji kulturalnej Rzeczypospolitej Polskiej na Ukrainie. Dużo uwagi poświęcono analizie podstawowych zasad rozwoju polskiej dyplomacji kulturalnej we współczesnych warunkach oraz działalności instytucji rządowych i pozarządowych działających w tej dziedzinie. Zauważono, że na rozwój polskiej dyplomacji kulturalnej pozytywnie wpłynęło członkostwo Polski w UE, modernizacja i rozbudowa infrastruktury kulturalnej, wzrost liczby instytucji kulturalnych w Polsce oraz intensyfikacja ukraińsko-polskiej współpracy w dziedzinie kultury. Przeanalizowano działalność takich podmiotów dyplomacji kulturalnej, jak Instytut Polski w Kijowie, Centrum Kultury Polskiej i Dialogu Europejskiego w Iwano-Frankiwsku, Instytut Mickiewicza, Fundacja im. Stefana Batorego, Fundacja Inna Przestrzeń, Fundacja Krzysztofa Skubiszewskiego, Program im. Lane'a Kirklanda oraz ich rolę w rozwoju i wzmocnieniu ukraińsko-polskiej współpracy kulturalnej. Zauważono, że od początku pełnej inwazji Rosji na Ukrainę polski rząd kontynuuje rozwój dyplomacji kulturalnej na Ukrainie. W szczególności Instytut Polski realizuje wiele projektów kulturalnych i artystycznych na różnych poziomach, zintensyfikowano pomoc dla przedstawicieli polskiej diaspory w czasie wojny, promowana jest polska kultura. Aktywnie rozwija się także dyplomacja naukowa, w szczególności wspólne ukraińsko-polskie badania, wymiana naukowa i programy mobilności akademickiej dla naukowców.
EN
The article examines the peculiarities of the implementation of the Republic of Poland's implementation of cultural diplomacy in Ukraine. Considerable attention is paid to the analysis of the basic foundations and principles of the development of Polish cultural diplomacy in modern modern times, and the activities of governmental and non-governmental institutions working in the field of cultural diplomacy. It is noted that the development of Poland's cultural diplomacy has been positively influenced by its EU membership, the modernization and expansion of cultural infrastructure, the growing number of cultural institutions in Poland, and the intensification of Ukrainian-Polish cultural cooperation The activities of cultural diplomacy actors such as the Polish Institute in Kyiv, the Center for Polish Culture and European Dialogue in Ivano-Frankivsk, the Mickiewicz Institute, the Stefan Batory Foundation, the Other Space Foundation, the Krzysztof Skubiszewski Foundation, and the Lane Kirkland Program, and their roles in developing and strengthening Ukrainian-Polish cultural cooperation are analyzed. Since the onset of Russia's full-scale invasion of Ukraine, it is noted that the Polish government has continued to advance cultural diplomacy in Ukraine. The Polish Institute, in particular, has been implementing numerous cultural and artistic projects at various levels. Support for the Polish diaspora during the war has intensified, Polish culture is being increasingly promoted, and scientific diplomacy is actively progressing, particularly through joint Ukrainian-Polish research, scientific exchanges, and academic mobility programs for scholars.
Celem artykułu jest zarysowanie najbardziej istotnych problemów i niespójności, względnie potencjałów i wyzwań polskiej dyplomacji kulturalnej. Jest ona jednym z kluczowych narzędzi polityki państwa, czymś więcej niż tylko promocją polskiej kultury. To w kulturze odnajdujemy najlepszy nośnik szeroko akceptowanych, integrujących wartości ludzkich, środki służące do zrozumienia innych. Kultura skupia aspekty życia, którym przypisujemy szczególną wartość i trwałość, których znaczenia poszukujemy. Kultura symboliczna stwarza narracje pozwalające eksponować silne strony naszego państwa i społeczeństwa, uniwersalność, ale i odmienność postaw, hierarchii wartości. Przestrzeń problemów kultury jest zatem poligonem polityk tożsamości i ich kształtowania, stanowi oczywiste krytyczne forum negocjacji i komunikowania wartości. Przedstawiane w artykule krytyczne wnioski i racjonalizacje dotyczące praktyk sektora publicznego w zakresie polskiej dyplomacji kulturalnej oparte są na jednym z pierwszych badań jakościowych w tej dziedzinie przeprowadzonych wśród ekspertów i praktyków, artystów i menadżerów kultury. Zachęca ono do kolejnych działań zmierzających do stworzenia i stałego korzystania z systemowych rozwiązań przy ocenianiu działalności instytucji publicznych odpowiedzialnych za kształtowanie wizerunku Polski poza jej granicami. Określenie deficytów i potencjału tej złożonej dziedziny, jaką jest promocja kultury polskiej i marki polskiej za granicą, są pierwszym krokiem na tej drodze.
EN
The article describes problems and inconsistencies as well as possibilities and challenges of Polish cultural diplomacy. Cultural diplomacy is much more than just a promotion of culture; it is one of the key state policy tools. Culture constitutes the best medium of broader, integrative human values and a means of understanding others. It encompasses the most valuable, lasting and meaningful aspects of our lives. The symbolic culture formulates narrations which allow us to present the best characteristics of our nations and societies, universal behaviours or different attitudes, varied hierarchies of values. Culture is a laboratory of identity policies and their construction, a critical forum for negotiations and communication of values. Critical remarks and rationalizations presented in the paper concern operations in the domain of cultural diplomacy in the Polish public sector. The article is based on one of the first qualitative studies in the field, prepared by experts, practitioners, artists and cultural managers. The authors encourage to undertake new activities in order to supply and apply systemic and transparent solutions for evaluation of public institutions which promote Polish culture abroad. Defining deficits and potentials of a complex domain that is the promotion of Polish culture and the Polish brand is only the first step.
Kultura zawsze była obecna w stosunkach międzynarodowych. W okresie podbojów kolonialnych na terenie Ameryki Łacińskiej kultura była wykorzystywana przez mocarstwa europejskie z jednej strony jako instrument skutecznego podporządkowania kolonizowanych ludów, a z drugiej jako nośnik postępu cywilizacyjnego. We współczesnym, zglobalizowanym świecie stosunki międzynarodowe są w coraz większym stopniu kształtowane przy użyciu soft power i tym samym kultura odgrywa coraz większą rolę w wymiarze społecznym, politycznym i ekonomicznym. Unia Europejska stara się wzmacniać swoją pozycję w Ameryce Łacińskiej poprzez rozwijanie takich narzędzi jak dyplomacja kulturalna. Jej zadaniem jest propagowanie wartości podzielanych przez państwa członkowskie UE i uznawanych za fundament tożsamości kulturowej Europy. Pomimo że decydenci w instytucjach UE zdają sobie sprawę z doniosłej roli kultury, obecnie jej potencjał nie jest w pełni wykorzystywany
EN
Culture has always been present in international relations. During the colonial era in Latin America, culture was used by European powers, on the one hand, as an instrument of subjugation of colonised peoples, and, on the other hand, as a carrier of civilizational progress. In the contemporary globalized world, international relations are ever more determined by the use of soft power, therefore culture plays an increasingly significant role in the social, political and economic dimension. The European Union endeavours to strengthen its position in Latin America by developing tools such as cultural diplomacy. Its purpose is to promote values shared by the EU member states and recognized as the basis of the European cultural identity. Although the decision-makers in the EU institutions are aware of the importance of culture, at present they do not use the potential of culture to its full extent.
Art is an integral part of the permanent process of communication, but, due to the passage of time and social transformations, the way it is received is changing. Art, by its very nature, cannot be pigeonholed. The issues of universalism, symbolism, and the passage of time in the context of communication boil down to the reflection that everything that is neutral and understandable today can change meaning in the process of decoding in the next generation or age. How does art communicate in relation to its dialogue with society? In this respect, communication projects, design, branding, and image creation by means of artifacts and art seem extremely interesting. The author analyzes both the theoretical and practical approaches to this issue, taking into account the more than 600-year-old frescoes of the Chapel of the Holy Trinity, the images of which are used in the communication projects of the National Museum in Lublin and the city’s strategy.
PL
Sztuka trwa w permanentnym procesie komunikacji, lecz ze względu na upływ czasu i przeobrażenia społeczne zmianie ulega sposób jej odbioru. Sztuka ze swej istoty nie daje się zamknąć w ramy czy definicje. Zagadnienia uniwersalizmu, symbolizmu oraz upływu czasu w kontekście komunikacji sprowadzają się do refleksji, iż wszystko, co jest dziś neutralne i zrozumiałe, w kolejnej generacji czy wieku może zmienić znaczenie i sens w procesie dekodowania. W jaki sposób sztuka komunikuje się względem narracji ze społeczeństwem? W tym kontekście niezwykle ciekawe wydaje się zagadnienie projektowania komunikacji, designu, kreowania marki i wizerunku z wykorzystaniem artefaktów i sztuki. W rozważaniach dokonano analizy zarówno teoretycznego ujęcia zagadnienia, jak i praktycznych działań z uwzględnieniem ponad 600-letnich fresków Kaplicy Trójcy Świętej, których wizerunki są używane w celu projektowania komunikacji Muzeum Narodowego w Lublinie oraz strategii miasta.
This article elaborates the influence of sports and music on the diplomatic position of Kosovo. Despite being a new country and struggling with political recognition and diplomatic relations, Kosovo has gained popularity through the global success of its citizens in sports and music. An analysis of international media has shown that there is a significant correlation between the success of individuals in changing diplomatic approaches towards Kosovo and redefinition of constraints towards its citizens. Moreover, the image of a country built through success stories of individuals has a significant effect on the general international public and has changed the negative perception of the country. Kosovo here is used as an example to illustrate how sports and cultural diplomacy have been more successful than classical diplomacy.
PL
Niniejszy artykuł omawia wpływ sportu i muzyki na dyplomatyczną pozycję Kosowa. Mimo, że Kosowo jest młodym państwem, które stara się o uznanie polityczne i dopiero buduje relacje dyplomatyczne, to już zyskało popularność dzięki światowym sukcesom jego obywateli w sporcie i muzyce. Analiza międzynarodowych mediów wykazała, że istnieje znaczna korelacja między sukcesem poszczególnych osób w zmianie podejścia dyplomatycznego wobec Kosowa a redefinicją ograniczeń wobec jego obywateli. Ponadto, liczne sukcesy we wspomnianych dziedzinach przyczyniły się do poprawy wizerunku państwa na arenie międzynarodowej. Na przykładzie Kosowa zaprezentowano w jaki sposób dyplomacja sportowa i kulturalna odniosła większy sukces niż dyplomacja klasyczna.
W artykule dokonano analizy specyfiki rozwoju dyplomacji kulturalnej Ukrainy w warunkach wojny. Dyplomacja kulturalna Ukrainy przez długi czas rozwijała się niesystematycznie. Podkreślono znaczenie zwracania większej uwagi na dyplomację kulturalną podczas wojny. Dyplomacja kulturalna stanowi platformę interakcji między różnymi kulturami i ma na celu wzajemne zrozumienie, tolerancję i współpracę między państwami. Głównym celem dyplomacji kulturalnej Ukrainy w warunkach wojny rosyjsko-ukraińskiej jest wzmacnianie podmiotowości, kształtowanie pozytywnego wizerunku kraju. Rozważane są żywe przykłady dyplomacji kulturalnej podczas wojny. Przeprowadzono analizę SWOT modelu dyplomacji kulturalnej Ukrainy. Wskazano mocne strony i sposoby neutralizacji słabych stron dyplomacji kulturalnej. Analizie poddano szereg problemów, z którymi obecnie się boryka. Podkreślono znaczenie jasnego strategicznego podejścia państwa do kształtowania dyplomacji kulturalnej.
EN
The article studies the peculiarities of the development of cultural diplomacy of Ukraine in the conditions of war. For a long time, cultural diplomacy of Ukraine developed unsystematically. The importance of increasing attention to cultural diplomacy during the war is emphasized. Cultural diplomacy forms a platform for interaction between different cultures and aims at mutual understanding, tolerance, and collaboration between states. The main goal of Ukraine's cultural diplomacy in the conditions of the Russian-Ukrainian war is to strengthen subjectivity, to form a positive image of the country. Convincing examples of cultural diplomacy during the war are considered. The SWOT analysis of the cultural diplomacy model of Ukraine is carried out. The strong points and ways of neutralizing the weaknesses of cultural diplomacy are defined. A number of problems it currently faces are analysed. The importance of a clear strategic approach of the state to the development of cultural diplomacy is emphasized.
The EU’s foreign policy in the field of culture is a relatively new and under-explored area of the EU activity. Its operation was defined by the Treaty of Lisbon, imposing on it programming and initiative and representation powers of the High Representative of the Union for Foreign Affairs and Security (HR), the EEAS and EU Delegations. The EU cultural diplomacy is also conducted – on a partnership basis with the European Union – by the institutes of culture of the member states registered in the Association of National Institutes of European Union (EUNIC) and their regional Clusters. The article aims to follow in the evolution analysis mode the priorities contained in the EU’s external relations in the field of culture (as well as institutional analysis) and verify whether the political instruments applied to the EU ‘soft power’ are sufficient to effectively shape Europe’s cultural image in the world. The thesis of this article is that EU external relations in the cultural sector are characterized by poor politics, and therefore have no chance of reaching the maturity phase, thus creating a solid basis for the civilizational impact of European culture, understood in an integrative way, i.e. as the implementation of the “unity in diversity” paradigm.
PL
Polityka zagraniczna UE w dziedzinie kultury jest stosunkowo nowym i mało zbadanym obszarem działalności UE. Jej funkcjonowanie określił traktat z Lizbony, nakładając nań kompetencje programująco-inicjatywne oraz reprezentacyjne Wysokiego Przedstawiciela Unii do spraw zagranicznych i bezpieczeństwa (WP), ESDZ oraz delegatur UE. Dyplomację kulturalną UE prowadzą również – na zasadzie partnerstwa z Unią – instytuty kultury państw członkowskich, zarejestrowane w Stowarzyszeniu Narodowych Instytutów Kultury Unii Europejskiej (EUNIC) oraz ich klastry regionalne. Artykuł ma za zadanie prześledzić w trybie analiz ewolucji priorytetów zawartych w relacjach zewnętrznych UE w dziedzinie kultury (a także analiz instytucjonalnych) oraz zweryfikować, czy instrumenty polityczne zastosowane wobec soft power UE są wystarczające dla efektywnego kształtowania wizerunku kulturowego Europy w świecie. Tezą niniejszego artykułu jest twierdzenie, że relacje zewnętrzne UE w sektorze kultury odznaczają się słabą polityką, dlatego nie mają szans osiągnąć fazy dojrzałości, tym samym tworzyć trwałych podstaw do cywilizacyjnego oddziaływania kultury europejskiej, rozumianej w sposób integracyjny, czyli jako realizacja paradygmatu „jedności w różnorodności”.
In the article cultural diplomacy is analysed as an instrument of foreign policy of the modern state. The essence and features of cultural diplomacy are defined. It is characterized its place and importance in the foreign policy of the state. Specificities of the development of international cultural communication in modern Ukraine are highlighted. The peculiarities of cultural interaction between Ukraine and Romania are described. It is noted that the cultural and information centеr within the Embassy of Ukraine in Romania is one of the centеrs of cooperation between Ukraine and Romania in the cultural and humanitarian sphere. Over the years of the centеr’s work, its activities have been aimed at strengthening bilateral relations between Ukraine and Romania, deepening mutual cooperation in the cultural, humanitarian and informational spheres. The centеr promotes spreading of information in Romania about Ukraine, its history and culture, tourist opportunities and attractiveness, strengthening ties with the Ukrainian minority, helping to satisfy its national and cultural needs.
PL
W artykule podjęto analizę dyplomacji kulturalnej jako instrumentu polityki zagranicznej współczesnego państwa. Określono istotę i cechy dyplomacji kulturalnej. Scharakteryzowano jego miejsce i znaczenie w polityce zagranicznej państwa. Podkreślono specyfikę rozwoju międzynarodowej komunikacji kulturalnej we współczesnej Ukrainie. Opisano specyfikę interakcji kulturowych pomiędzy Ukrainą i Rumunią. Należy zauważyć, że centrum kulturalno-informacyjne Ambasady Ukrainy w Rumunii jest jednym z ośrodków współpracy Ukrainy i Rumunii w sferze kulturalnej i humanitarnej. Przez lata działalności centrum jego działania miały na celu wzmocnienie dwustronnych relacji między Ukrainą a Rumunią, pogłębienie wzajemnej współpracy w sferze kulturalnej, humanitarnej i informacyjnej. Centrum promuje rozpowszechnianie w Rumunii informacji o Ukrainie, jej historii i kulturze, możliwościach i atrakcyjności turystycznej, wzmacnianie więzi z mniejszością ukraińską, pomagając w zaspokajaniu jej potrzeb narodowych i kulturalnych.
UK
В статті аналізується культурна дипломатія як інструмент зовнішньої політики сучасної держави. Визначено сутнісні характеристики та особливості культурної дипломатії. Характеризується її місце та значення у зовнішній політиці держави. Висвітлено особливості розвитку міжнародної культурної комунікації України. Розкрито особливості культурної взаємодії України з Румунією. Зазначено, що культурно-інформаційний центр у складі Посольства України в Румунії є одним з осередків співпраці України та Румунії в культурно-гуманітарній сфері. За роки роботи центру його діяльність спрямовувалася на зміцнення двосторонніх відносин між Україною та Румунією, поглиблення співпраці у культурній, гуманітарній, інформаційній сферах; поширення в Румунії інформації про Україну, її історію і культуру, туристичні можливості і привабливість; зміцнення зв’язків з українською меншиною, сприяння задоволенню її національно-культурних потреб.
The development of Internet as the universal medium of global range, and popularity of social media especially, made diplomacy understood as a dialogue on the line: Government A – Government B highly insufficient mean of transcultural communication. In post-modern, multivectoral world there is a need of augmenting traditional model of diplomacy by two additional channels: “Government of the country A – society of the country B” and “the direct channel for the distribution of information between the members of both societies”. These two forms of communication constitute so called “public diplomacy”. This article is an attempt of answering the question, what challenges are facing those who create policies in public diplomacy and which means they apply to achieve the objectives pursued.
PL
Rozwój internetu jako uniwersalnego medium o zasięgu globalnym, a zwłaszcza wielka popularność mediów społecznościowych sprawiły, że dyplomacja rozumiana jako dialog na linii: rząd kraju A – rząd kraju B stała się wysoce niewystarczającym narzędziem komunikacji międzykulturowej. W postmodernistycznym, wielowektorowym świecie pojawiła się konieczność wzbogacenia tradycyjnej dyplomacji o dwa dodatkowe kanały rozprzestrzeniania informacji: „rząd kraju A – społeczeństwo kraju B” oraz „kanał bezpośredniej komunikacji pomiędzy członkami obu społeczeństw”. Te dwie formy komunikowania konstytuują się w tak zwaną dyplomację publiczną. Niniejszy artykuł jest próbą odpowiedzi na pytanie, jakie wyzwania stoją przed tymi, którzy dyplomacji publicznej wyznaczają kierunek i jakich środków używają, aby osiągnąć założone cele.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.