Niniejszy artykuł jest wynikiem podwójnego doświadczenia autorki, jako tłumaczki literatury polskiej na hiszpański i kataloński, pracującej we współpracy z rodzimym użytkownikiem języka, oraz jako nauczycielki akademickiej prowadzącej zajęcia z przekładu literackiego na Uniwersytecie Barcelońskim w grupach dwujęzycznych. Oba doświadczenia, wymuszone niejako przez okoliczności, doprowadziły do wypracowania konkretnych metod pracy, jak również do sformułowania szeregu refleksji teoretycznych na temat tej specyficznej praktyki przekładowej, będącej kompromisem między tendencją do obrony specyfiki oryginału i tendencją do skupienia się na specyfice kultury docelowej
EN
The present article is the result of the experience of the author as both the translator of Polish literature into Spanish and Catalan, working in collaboration with the native language speaker, and the academic teacher giving classes in literary translation in bilingual groups at the University of Barcelona. Both experiences, at the beginning motivated by circumstances, have led to the elaboration of precise working methods, as well as to the formulation of a series of theoretical observations on this specific process of translation, which is a compromise between a tendency to defend the specificity of the original and a tendency to focus on the specificity of the target culture.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.