Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Trwały nośnik w obrocie konsumenckim

100%

Szczygieł J. M.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2017

|

tom 6

|

nr 3

19-31

EN

The article presents selected issues relating to the responsibilities of entrepreneurs to provide consumers with specific information about their durable medium. Not only is the discussion focused on the definition of a durable medium and its characteristics, but it also indicates the types of materials and tools that may be recognised as permanent durable media, and as such be used in the modern consumer transactions.

PL

Artykuł prezentuje wybrane kwestie związane z ciążącym na przedsiębiorcach obowiązkiem przekazania konsumentom określonych informacji na trwałym nośniku. Czynione rozważania koncentrują się nie tylko wokół kwestii definicji trwałego nośnika i cech charakterystycznych, lecz także wskazują rodzaje materiałów i narzędzi mogących zostać uznanymi za trwałe nośniki i jako takie znaleźć zastosowanie we współczesnym obrocie konsumenckim.

2

Pojęcie dokumentu w prawie cywilnym - głos w dyskusji nad istotą regulacji art. 77(3) k.c.

84%

Górska K.

Przegląd Ustawodawstwa Gospodarczego

|

2021

|

nr 5

55-63

EN

The broad definition of the document in Article 77(3) of the Civil Code is of a framework nature, with a systemic scope. Every information carrier that allows to get acquainted with its content is a document, although many different forms of it can be found on the market at the same time. The article discusses the essence of the regulation of Article 77(3) of the Civil Code, trying to clarify the disputed issues against the background of the existing acquis of doctrine and judicature. The parallel aim of the study is to draw attention to the fact that other premises determine the existence of the document and others determine that the document is correct, valid or complete.

PL

Szeroka definicja dokumentu w art. 77(3) k.c. ma charakter ramowy, o zasięgu systemowym. Każdy nośnik informacji umożliwiający zapoznanie się z jej treścią stanowi dokument, choć jednocześnie w obrocie może występować wiele jego różnych postaci. Artykuł omawia istotę regulacji art. 77(3) k.c., starając się wyjaśnić kwestie sporne na tle dotychczasowego dorobku doktryny i orzecznictwa. Równoległym celem opracowania jest zwrócenie uwagi na to, że inne przesłanki przesądzają o istnieniu dokumentu, a inne o uznaniu dokumentu za prawidłowy, ważny lub kompletny.

3

Wykorzystanie technologii blockchain w zakresie przechowywania dokumentów na gruncie prawa bankowego

84%

Gałus D.

Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM

|

2020

|

nr 10

s. 53-66

PL

Artykuł poświęcony jest analizie kwestii teoretycznych oraz praktycznych związanych z dopuszczeniem przez prawodawcę na podstawie art. 5 ust. 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 marca 2020 r., w sprawie dokumentów związanych z czynnościami bankowymi, sporządzanych na informatycznych nośnikach danych (Dz. U. z 2020 r., poz. 476), możliwości wykorzystania przez banki technologii blockchain w zakresie przechowywania dokumentów związanych z czynnościami bankowymi. Głównym motywem dla przeprowadzenia analizy była znikoma wiedza na temat technologii blockchain, cech umożliwiających jej wykorzystanie w działalności instytucji funkcjonujących w ramach sektora bankowego jako trwałego nośnika, jak również analiza możliwości poniesienia przez bank odpowiedzialności administracyjnej w przypadku popełnienia deliktu administracyjnego stypizowanego w art. 5 ust. 2 tego rozporządzenia. Z uwagi na innowacyjność oraz perspektywiczny charakter wykorzystywania nowych technologii w zakresie działalności gospodarczej prowadzonej przez banki, przeprowadzono szczegółową analizę treści art. 5 ust. 2 rozporządzenia, w celu zaprezentowania praktycznych aspektów związanych z wykorzystywaniem technologii blockchain.

EN

The article presents the analysis of theoretical and practical issues related to the legislator's admittance under article 5(2) of the Regulation of the Council of Ministers of 9 March 2020 on documents related to banking activities, drawn upon computerized data mediums (Journal of Laws of 2020, item 476), the possibility for banks to use blockchain technology in the scope of storing documents related to their banking activities. The main motive for the analysis was, in fact, low awareness of the blockchain technology, its features enabling its usage in the activities of institutions operating in the banking sector as a durable medium, as well as the analysis of the possibility of the bank incurring administrative liability in the event of committing an administrative delict, as provided for in article 5(2) of that Regulation. Due to the innovative and forward-looking nature of the usage of new technologies in the scope of business activity conducted by banks, the author decided that a thorough analysis of the content of article 5(2) of the Regulation is necessary to present the possibilities and practical aspects related to the use of blockchain technology.

4

Mobilny komunikator internetowy jako dokument

84%

Karkut D.

Rejent

|

2020

|

nr 7 (351)

60-88

EN

The paper aims to solve the following issue: can mobile internet communicator be qualified as the document according to the Article 773 of the Polish Civil Code? First of all, the author explains the specificity of mobile internet communicators in comparison with other means of electronic communication. In the further part, the author presents the most significant problems regarding the interpretation of the term .document. in the Polish legal doctrine. This part of the paper shows that it is unclear, whether information carrier should be persistent in order to function as the document according to the Polish Civil Code. The majority of Polish legal scholars adopts the position that persistence constitutes the nature of the document. The essence of the paper are considerations concerning the main issue of the article, which lead to the conclusion that mobile internet communicator is capable of playing the role of the document. Following statement can be justified by the fact that users of such communicators usually use them to make declarations of will in the meaning of the Polish civil law.

5

Elektronizacja usług spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych

84%

Lanc A.

Pieniądze i Więź

|

2020

|

tom 23

|

nr 4 (89)

36-42

PL

Artykuł zawiera analizę przepisów prawnych dotyczących możliwości świadczenia przez SKOK-i usług w drodze elektronicznej. Autor omawia już istniejące przepisy, a ponadto poświęca część artykułu nadchodzącym w najbliższych miesiącach zmianom prawnym, które umożliwią składanie deklaracji członkowskich w postaci elektronicznej, co w efekcie umożliwi w pełni zdalne nawiązywanie stosunków gospodarczych i sprzedaż usług finansowych. W artykule zebrano także stanowiska doktryny, orzecznictwa oraz wytyczne urzędów nadzorczych i wskazań praktyki w opisywanych kwestiach.

EN

The article contains an analysis of legal provisions regarding the possibility of providing credit unions’ services by electronic means. The author discusses the already existing regulations, and also devotes part of the article to the upcoming legal changes in the coming months, which will enable the submission of membership declarations in an electronic form, which in turn will enable fully remote establishment of economic relations and sale of financial services. The article also presents the position of the doctrine, jurisprudence, guidelines of supervisory offices and recommendations of practice in the described areas.

6

Forma przedkontraktowych obowiązków stron umowy ubezpieczenia przewidziana w prawie w prawie polskim a wymogi nowoczesnego obrotu

67%

Pokrzywniak J.

Prawo Asekuracyjne

|

2019

|

tom 2(99)

140-151

PL

Niniejsze opracowanie dotyczy formy czynności dokonywanych przez strony umowy ubezpieczenia na etapie przedkontraktowym. Poddano w nim analizie wybrane przepisy kodeksu cywilnego, ustawy o działalności ubezpieczeniowej i reasekuracyjnej oraz ustawy o dystrybucji ubezpieczeń, dotyczące formy poszczególnych czynności zmierzających do zawarcia umowy ubezpieczenia. Porównanie to wykazuje brak konsekwencji ustawodawcy co do wymogów formalnych stawianych komunikacji przyszłych kontrahentów. Trudno uznać, że przepisy te realizują jakiś jeden, spójny zamysł ustawodawcy – przeciwnie – nasuwa się wrażenie przypadkowości. Kodeks cywilny, który kreuje wymogi najsurowsze, „nie nadąża” za rozwiązaniami przyjmowanymi w pozostałych ustawach, zwłaszcza tymi, które mają swoje źródło w prawodawstwie unijnym. W konsekwencji tych ustaleń, sformułowano postulaty de lege ferenda.

EN

This article is concerned with the form of activities performed by the parties to the insurance contract in the pre-contractual phase. Selected provisions of the Civil Code, the Insurance and Reinsurance Activity Act and the Insurance Distribution Act have been analyzed with regard to the form of particular steps aimed at the conclusion of the insurance contract. This comparison suggests the legislator’s inconsistency as to the formal requirements to be met by the communications between prospective contractors. It is hard to admit that these provisions pursue a single and coherent legislative intention. On the contrary, the impression of randomness arises. The Civil Code, which creates the strictest requirements, ‘does not keep up with’ the solutions adopted in other acts, especially those which have originated in the EU legislation. As a consequence of these findings, de lege ferenda postulates have been formulated.

7

Wzorce umowne w sektorze turystycznym w świetle dyrektywy 2015/2302 w sprawie imprez turystycznych i powiązanych usług turystycznych

67%

Kubiak-Cyrul A.

Problemy Transportu i Logistyki

|

2017

|

tom nr 4 (40)

99--110

PL

Sektor usług turystycznych ulega ogromnym zmianom pod wpływem nowych technologii. Techniczne zmiany sposobu dokonywania transakcji w tym sektorze wymagają także dostosowania regulacji prawnych. W tym kierunku zmierzają rozwiązania prawne przyjęte w dyrektywie 2015/2302. Celem tego artykułu jest analiza zasad zawierania online umowy o świadczenie usług turystycznych z wykorzystaniem wzorca umownego, które nowa dyrektywa poddaje gruntownej modernizacji. Dyrektywa 2015/2302 określa obszernie obowiązki informacyjne przedsiębiorców w tym sektorze oraz wprowadza szereg formularzy. Pojawia się jednak wiele pytań szczegółowych, na które ustawodawca unijny nie odpowiada w tekście dyrektywy. Co składać się będzie na wzorzec umowny w przypadku zawierania online umów regulowanych przez dyrektywę? W jaki sposób wzorzec umowny powinien być udostępniony konsumentowi, gdy zawiera on umowę online? W szczególności, czy umieszczenie wzorca na stronie organizatora jest uznawane za odpowiednie udostępnienie?

EN

The purpose of that article is to analyze the rules of concluding package travel contract in the directive 2015/2302 on package travel and linked travel arrangements. The new directive aims to modernize the rules on package travel contracts currently contained in Directive 90/314/EEC, by increasing the protection of consumers purchasing online travel services. Changes into the process of concluding contracts will increase legal certainty and transparency for both travelers and businesses and ensure fairer competition between travel businesses. Almost all package travel contacts are concluded using standard contract terms and model of adhesion contracts. Conclusion of contracts using standard contract terms requires, however, according to directive 2015/2302, providing the relevant information on durable medium. The aim of this article is to analyze which channel of information can be recognise as a durable medium in electronic commerce in the context of legal obligation of the trader to provide the traveller with a proper information. This issue will be discussed from the perspective of EU law and the case law of the Court of Justice. This will include, in particular, detailed examination of the admissibility of the click-wrapping technique as well as the website as a durable medium.

8

Udostępnianie wzorca umownego w elektronicznym obrocie konsumenckim z perspektywy prawa unijnego i orzecznictwa TS

67%

Kubiak-Cyrul A.

internetowy Kwartalnik Antymonopolowy i Regulacyjny

|

2017

|

tom 6

|

nr 3

8-18

PL

Prawie wszystkie umowy zawierane online w obrocie konsumenckim realizowane są przy wykorzystaniu wzorców umownych. Ten model adhezyjnych stosunków prawnych uznać należy obecnie za dominujący i trudno znaleźć dla niego efektywną na masową skalę alternatywę. Nie ma wątpliwości co do tego, że praktyki związane z posługiwaniem się wzorcami umownymi w obrocie elektronicznym będą utrwalane i rozbudowywane w związku z dynamicznym rozwojem technologii cyfrowej. Zawieranie umów z wykorzystaniem wzorców umownych wymaga jednak poszanowania istniejących regulacji mających służyć ochronie słabszych uczestników obrotu elektronicznego, czyli konsumentów. Celem tego opracowania jest przedstawienie problematyki wykorzystywania wzorca umownego w elektronicznym obrocie konsumenckim w kontekście istniejącego rozbudowanego obowiązku przedsiębiorcy udzielenia konsumentowi szeregu informacji przed zawarciem umowy, a następnie potwierdzenie jej treści na trwałym nośniku. Zagadnienie to omówione zostanie z perspektywy prawa unijnego oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości. Obejmować ono będzie w szczególności rozważania dotyczące dopuszczalności uznania techniki click wrapping oraz strony internetowej za trwały nośnik w rozumieniu konsumenckiego prawa unijnego.

EN

Almost all online consumer contracts are concluded using standard contract terms and model adhesion contracts. Conclusion of contracts using standard contract terms requires, however, respect for existing regulations aimed at protecting the weaker participants of electronic commerce, that is, consumers. The aim of this study is to present the problem of using a standardized template in consumer e-commerce in the context of the existing legal obligation place on the trader to provide the consumer with proper information. If required information was not provided before concluding a contract, the trader is obliged to confirm its content on a durable medium. This issue will be discussed from the perspective of EU law and the case law of the Court of Justice. The analysis will include, in particular, a detailed examination of the admissibility of the click-wrapping technique as well as a website acting as a durable medium within the scope of EU consumer law.

9

Nowa ustawa o prawach konsumenta a zawarcie umowy ubezpieczenia poza lokalem przedsiębiorstwa i na odległość

67%

Maciejewska-Szałas M.

Wiadomości Ubezpieczeniowe

|

2015

|

nr 2

35-57

PL

W artykule przedstawiono i dokonano analizy przepisów ustawy o prawach konsumenta z 30 maja 2014 r. w kontekście zawarcia umowy ubezpieczenia poza lokalem przedsiębiorstwa i na odległość. Wskazany akt normatywny implementuje do prawa polskiego dyrektywę 2011/83/U… z 25 października 2011 r. w sprawie praw konsumentów oraz dyrektywę 2002/65/W… z 23 września 2002 r. dotyczącą sprzedaży konsumentom usług finansowych na odległość. W artykule omówiono zmiany wprowadzone nową ustawą w stosunku do dotychczasowego stanu prawnego oraz ich wpływ na zawieranie umów ubezpieczenia poza lokalem przedsiębiorstwa i na odległość, a także wykonywanie obowiązków informacyjnych przedsiębiorcy wobec konsumenta.

EN

The article presents and analyses the provisions of the Act on Consumer Rights of 30 May 2014 in the context of insurance contracts concluded outside business premises and at a distance. The said normative act implements into Polish law Directive 2011/83/…U of 25 October 2011 on consumer rights and directive 2002/65/…C of 23 September 2002 concerning the distance marketing of consumer financial service. The paper discusses the changes introduced by the new Act as compared to the previous legal situation, and presents their impact on the conclusion of insurance contracts outside business premises and at a distance as well as entrepreneurs’ duty to inform a consumer.