Niniejszy artykuł poświęcony został problematyce możliwości przyjęcia domniemania prawnego skutecznego doręczania pism w ogólnym postępowaniu administracyjnym, dokonanego w sposób zastępczy w przypadku nieobecności adresata. Analizie poddano przesłanki stawiane przez Kodeks postępowania administracyjnego (k.p.a.) w art. 43 i 44, od których łącznego spełnienia przepisy prawne uzależniają uznanie doręczenia w tym trybie za rodzące skutek prawny. Z jednej strony obowiązujące regulacje mają na celu zapewnienie sprawnego postępowania administracyjnego, a z drugiej – mają zapewnić ochronę praw jednostki przed dowolnością działania organów administracji publicznej. Przedstawione zostało istniejące w tym zakresie orzecznictwo wojewódzkich sądów administracyjnych oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz poglądy nauki prezentowane w literaturze przedmiotu.
EN
This article is devoted to the issues of the acceptability of a legal presumption of effective serve of documents in the general administrative procedure made in the manner substitute in case of the absence of the addressee. Analysis covered the conditions imposed by the Code of Administrative Proceedings in article 43 and 44 of which the total compliance of the legislation make the classification of service in this mode, the emerging legal effect. On the one hand the current regulations are designed to ensure a efficient administrative proceedings, and on the other to protect the rights of the individuals against arbitrariness actions of public administration. In the article presented the existing case law in this area of provincial administrative courts and the Supreme Administrative Court and the views of modern science administrative proceedings law presented in the literature
Commentary analysed abovementioned judgement of Supreme Administrative Court which deals with a problem of the effectiveness of delivering to the taxpayer information on the suspension of the limitation period for tax payment as a result of initiation criminal proceedings in connection with the suspicion of committing a crime or a penal fiscal offence. The authors are critical of the arguments used by the court in justifying the judgment.
PL
W glosie przeanalizowano uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, która dotyczy problematyki skuteczności doręczenia podatnikowi informacji o zawieszeniu biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego na skutek wszczęcia postępowania karnego w związku z podejrzeniem popełnienia przestępstwa lub wykroczenia skarbowego, w sytuacji gdy popełnienie przestępstwa lub wykroczenia wiąże się z niewykonaniem tego zobowiązania. Autorzy krytycznie odnoszą się do argumentacji użytej przez sąd w uzasadnieniu uchwały.
The article presents the latest legal solutions for service of letters in tax proceedings on professional attorneys, including tax advisors. The obligation of an advocate, legal advisor and tax advisor to have an address for electronic delivery arising out of the e-service law corresponds directly with art. 144 § 5 tax ordinance, which regulates the obligation to serve letters to a proxy being an advocate, legal advisor or tax advisor by means of electronic communication. Notifying letters to professional attorneys by means of electronic communication is not absolute. Art. 144 § 5 tax ordinance implies the possibility to serve a letter to such entities also at the seat of the tax authority. Moreover, if it is not possible to deliver a letter to a professional representative at an address for electronic delivery (and at the seat of the tax authority), pursuant to Article 144 § 1a tax ordinance, Article 144 § 1b and § 1c tax ordinance apply to the delivery of letters to such entities .
PL
W artykule przedstawiono najnowsze rozwiązania prawne w zakresie doręczania pism w postępowaniu podatkowym pełnomocnikom profesjonalnym, w tym doradcom podatkowym. Wynikający z ustawy z dnia 18 listopada 2020 r. o doręczeniach elektronicznych1 obowiązek posiadania przez adwokata, radcę prawnego i doradcę podatkowego adresu do doręczeń elektronicznych koresponduje bezpośrednio z art. 144 § 5 Ordynacji podatkowej2. Przepis ten reguluje obowiązek doręczania pism pełnomocnikowi będącemu adwokatem, radcą prawnym lub doradcą podatkowym za pomocą środków komunikacji elektronicznej. Doręczanie pism pełnomocnikom profesjonalnym za pomocą środków komunikacji elektronicznej nie ma charakteru bezwzględnego. Z art. 144 § 5 Ordynacji podatkowej wynika bowiem możliwość doręczenia pisma tym podmiotom również w siedzibie organu podatkowego. Ponadto w przypadku braku możliwości doręczenia pełnomocnikowi profesjonalnemu pisma na adres do doręczeń elektronicznych (oraz w siedzibie organu podatkowego), czyli zgodnie z art. 144 § 1a powyższej ustawy, mają zastosowanie art. 144 § 1b oraz § 1c tej ustawy.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.