Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Magisterium pastoralne w posłudze papieża Franciszka

100%

Hajduk R.

|

nr 4

7-28

EN

The teaching of Pope Francis raises some controversy, and even causes accusations of infidelity to Catholic Tradition and turning away from the teaching of his predecessors on the throne of Peter. Such reactions may be due to a misunderstanding of the nature of the papal Magisterium, which has a clear pastoral profile. This article aims to help understand the Pope’s intentions and the content of his teaching, showing the Church’s turn towards pastoral issues, made at the Second Vatican Council inspired by John XXIII, as well as Francis’ approach to the Church’s transmission of the Christian truth. For this purpose, the documents of the Church will be used, the analysis of which, supported by the reflection of theologians, allows the justification of the thesis that the Magisterium teaching of Pope Francis is a continuation of the conciliar thought both in terms of its form and the content of its message. This approach to the transmission of the Christian truth enriches the inner life of the Church and dynamizes its activity in the world.

PL

Nauczanie papieża Franciszka wzbudza wiele kontrowersji, a nawet wywołuje posądzenia o niewierność w stosunku do Tradycji katolickiej i odejście od nauczania jego poprzedników na tronie Piotrowym. Takie reakcje mogą być spowodowane niezrozumieniem charakteru magisterium papieskiego, które ma wyraźny profil pastoralny. Poprzez tekst artykułu autor chce pomóc w zrozumieniu intencji papieża i treści jego nauczania, ukazując zwrot Kościoła ku kwestiom duszpasterskim, dokonany na Soborze Watykańskim II z inspiracji Jana XXIII, a także podejście Franciszka do kościelnego przekazu prawdy chrześcijańskiej. W tym celu zostaną wykorzystane dokumenty Kościoła, których analiza wsparta refleksją teologów pozwala uzasadnić tezę, iż nauczanie papieża Franciszka jest kontynuacją myśli soborowej zarówno z uwagi na jego formę, jak i zawarte w nim przesłanie. Takie podejście do przekazu prawdy chrześcijańskiej wzbogaca wewnętrzne życie Kościoła i dynamizuje jego działalność w świecie.

2

Horyzonty antropologiczne encyklik papieża Benedykta XVI

80%

Węcławik J.

|

nr 2

213-249

EN

The author of the article analyses the anthropological issues contained in the encyclicals of Benedict XVI: Deus caritas est (25.12.2005), Spe salvi (30.11.2007) and Caritas in veritate (29.06.2009). In the first encyclical among the essential topics affecting human existence the following were distinguished: man’s existential response to God’s love; relativistic climate of ethical chaos and an attempt to resolve the question of “has agape poisoned eros”? In the second text of the pope the leading themes are: the dialogue of Christianity with the modern world; intellectual culture towards the issues of progress and the communal dimension of the Christian faith. As the message of the third text the author sees: man as the superior value of all progress; the threat of a “market and economy without truth”; globalization as an opportunity for human development and the ultimate goal as a result of economic activity. In conclusion, the author presents Benedict XVI’s conviction about the superior role of Christian humanism in the service of human development.

PL

Autor artykułu przeprowadza analizę problematyki antropologicznej, zawartej w encyklikach Benedykta XVI: Deus caritas est (25.12.2005), Spe salvi (30.11.2007) oraz Caritas in veritate (29.06.2009). W pierwszej encyklice do istotnych tematów, które dotykają egzystencji ludzkiej należą: egzystencjalna odpowiedź człowieka na miłość Boga, relatywistyczny klimat chaosu etycznego, próba rozstrzygnięcia kwestii, „czy agape zatruło erosa”. W drugim papieskim dokumencie tematami wiodącymi stały się: dialog chrześcijaństwa ze światem współczesnym, kultura intelektualna wobec zagadnień postępu, wspólnotowy wymiar wiary chrześcijańskiej. Przesłanie trzeciego tekstu stanowią – według autora – następujące kwestie: człowiek jako wartość nadrzędna wszelkiego postępu, zagrożenie ze strony „rynku i ekonomii bez prawdy”, globalizacja jako szansa rozwoju człowieka, a także cel ostateczny jako efekt działalności ekonomicznej. Podsumowując, autor referuje przeświadczenie Benedykta XVI o nadrzędnej roli humanizmu chrześcijańskiego w służbie rozwoju człowieka.

3

Znaczenie edukacji religijnej w budowaniu tożsamości chrześcijańskiej

80%

Słotwińska H.

|

nr 11: Katechetyka

19-36

EN

The article discusses the problem of the significance of education in building up Christian identity. It consists of four parts that concern: 1) the definition of identity (identity in the sociological, psychological and religious aspects, as well as in logic and philosophy), 2) the definition of Christian identity and its determinants, 3) the foundations of the identity of a Christian, that is: the Bible and the Christian doctrine, 4) presenting religious education as the foundation of building up Christian identity. Christian identity is basically acquired by being born in a Christian family. It is subjected to the laws of development, during which also its determinants change. On the other hand, religious education constitutes aid in finding proper answers to questions that are concerned with one's identity; and this aid cannot be substituted by anything, as it supports Christians in their deep reflection on the truths: about sacraments and Christians’ sacramental life, about the significance of prayer, and also about practices and about the experienced religious customs.

PL

Artykuł omawia problem znaczenia edukacji w budowaniu tożsamości chrześcijańskiej. Składa się on z czterech zagadnień szczegółowych, które dotyczą: 1) określenia tożsamości (tożsamość w aspekcie socjologicznym, psychologicznym, religijnym, a także w logice i w filozofii); 2) definicji tożsamości chrześcijańskiej oraz jej wyznaczników; 3) podstaw tożsamości chrześcijanina, którymi są: Biblia i doktryna chrześcijańska; 4) ukazania edukacji religijnej jako fundamentu pod budowanie tożsamości chrześcijańskiej. Tożsamość chrześcijańską nabywa się zasadniczo przez urodzenie w rodzinie chrześcijańskiej. Podlega ona prawom rozwoju, w czasie którego zmieniają się również jej wyznaczniki. Natomiast edukacja religijna jest nie dającą się zastąpić pomocą w znalezieniu właściwych odpowiedzi na pytania dotyczące swojej tożsamości, ponieważ wspiera chrześcijanina w podjęciu głębokiej refleksji obejmującej prawdy: o sakramentach i o swoim życiu sakramentalnym, o znaczeniu modlitwy, a także praktykach i przeżywanych zwyczajach religijnych.