Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Główne tendencje doktrynalne listów pasterskich

100%

Langkammer H.

|

nr 1

75-85

PL

DerVerfasser greift die heutige Tendenz in der Forschung der Pastoralbriefe auf und bestätigt ihren pseudoepigraphischen Charakter. Er möchte ihm aber mehr an Handd es Textes nachgehen. Daher behandelt er die wichtigsten Themen der Pastoralbriefe. 1. Apostolische Tradition und Sukzession; 2. Funktion des Amtes; 3. Die Kirche; 4. Die Form des christlichen Lebens; 5. Theologische Rahmen. Es wird dabei eine Analyse durchgefürt, die das übernommene von Paulus hervorhebt aber auch das „neue” im Verhältnis zur paulinischen Lehre unterstreicht.

2

Omówienie mistycyzmu nazistowskiego w polskiej debacie naukowej

75%

Szuppe P.

|

tom 60

|

nr 1 (237)

41-74

PL

Discussion of Nazi Misticizm in the Polish Scholarly Debate The article presents the theoretical foundations of Nazi mysticism, in the works of Polish scholars of the subject. It focuses on the emergence of the NSDAP party, discussing its philosophical and mystical origins. The essential components party mysticism are debated as well. The article refers to the development of mysticism in the theoretical and political principles of Nazism.

3

Zagadnienie architektury sakralnej w doktrynie Kościoła rzymskokatolickiego : rys historyczno-teologiczny

63%

Grąbczewski G.

|

2020

|

nr 27

43-54

EN

In the teaching of the Roman Catholic Church, the space of the temple is identified with the holy place, the sacred. Issues related to architecture, including religious architecture, although not the most important in church doctrine, nevertheless find their place in it. The subject of religious architecture appears primarily in connection with the function that the building is to fulfill for the community of believers – a gathering place for the celebration of the liturgy. The sacred building should meet liturgical requirements, and also help to build community and an atmosphere of concentration, with the shape of the space so that it stands out from many other buildings that have different social purposes. He thus becomes “God’s home”. The sacrum of the church space is also emphasized by the extensive symbolism, referring both to its whole and individual parts. Throughout the history of the Church, the topic of religious architecture has appeared in many of its documents, both universal and local. The most important of them will be cited in the text, showing the complexity and importance of the issue of religious architecture in the doctrine of the Roman Catholic Church.

4

Comparison of the “golden mean” in the philosophy of Aristotle and Confucius

63%

Wei X. , Wang J.

|

tom Z. 8

169--176

EN

Aristotle (384-322 BC) was a Greek philosopher and a leading philosophical thinker of the classical period in ancient Greece whose philosophical ideas have had a profound influence on almost all forms of theoretical systems of knowledge in the West, and which remain the subject of contemporary philosophical discussion to this day [Wikipedia 2022a]. Confucius (551-479 BCE) was a Chinese philosopher, poet, and statesman of the Spring and Autumn Period, traditionally considered the paragon of Chinese sages, whose teachings and philosophy underpin East Asian culture and society and remain influential in China and East Asia today [Wikipedia 2022b; You, Rud, Hu 2018]. The ethics of Aristotle and Confucius both had the idea of the “golden mean”, and they both considered the “golden mean” (“middle way”) as a very important virtue. It is unusual that two philosophers, who did not intersect at all in the East and the West of the world, produced similar philosophical theories in almost the same period. Aristotle’s and Confucius’ doctrine of the middle ground is a product of history, which has profoundly influenced traditional culture and philosophical thinking in both China and the West, and has become a principle of conduct and a guide for behavior respected by many thinkers. This paper attempts to explore the similarities and differences between the “golden mean” of Aristotle and Confucius from a comparative perspective, and to grasp the meaning of “golden mean” through the comparison of the two. This is not only a reconceptualization of the history of Chinese and Western philosophical thought and a re-examination of traditional Chinese culture, but also a new philosophical inspiration for people in modern life.

PL

Arystoteles (384-322 p.n.e.) był greckim filozofem i wiodącym myślicielem, którego koncepcje filozoficzne wywarły znaczący wpływ na niemal wszystkie formy systemów teoretycznych wiedzy na Zachodzie i pozostają przedmiotem współczesnych filozoficznych dyskusji do dziś [Wikipedia 2022a]. Konfucjusz (551-479 p.n.e.) był chińskim filozofem, poetą i politykiem Okresu Wiosen i Jesieni, tradycyjnie uznawanym za ideał chińskiego mędrca, którego nauczanie i filozofia leżą u podstaw kultury i społeczeństwa Azji Wschodniej oraz pozostają wpływowe w Chinach i Azji Wschodniej do dziś [Wikipedia 2022b; You, Rud, Hu 2018]. W etyce zarówno Arystotelesa, jak i Konfucjusza pojawiła się koncepcja „złotego środka” („złotego środka drogi”), który uznano za bardzo istotną cnotę. To niezwykłe, że dwaj filozofowie, którzy nie mieli żadnej styczności na Wschodzie i Zachodzie, opracowali podobne teorie w niemal tym samym okresie. Doktryny Arystotelesa i Konfucjusza to wytwory historii, która istotnie wpłynęła na kulturę tradycyjną i myślenie filozoficzne zarówno w Chinach, jak i na Zachodzie i stała się zasadą postępowania oraz wytyczną zachowania poważaną przez wielu myślicieli. Niniejsza publikacja próbuje eksplorować podobieństwa i różnice między „złotym środkiem” Arystotelesa i Konfucjusza z perspektywy porównawczej oraz uchwycić jego znaczenie przez porównanie obu teorii. Jest to nie tylko rekonceptualizacja chińskiej i zachodniej historii myśli filozoficznej, rewizja tradycyjnej kultury chińskiej, lecz także nowa inspiracja filozoficzna dla współcześnie żyjących.

5

System obronny / bezpieczeństwa RP w świetle doktryn i strategii : (1990-2007). Cz. 1

63%

Śmiałek K. , Śmiałek W.

Studia Bezpieczeństwa Narodowego

|

2019

|

tom R. 9, Nr 15

175--194

PL

Po roku 1989 niezależnie od formy zapisu strategii bezpieczeństwa narodowego Rzeczypospolitej Polskiej (jako „doktryny”, „założeń polityki bezpieczeństwa” czy właściwej „strategii”) ukształtowały się jej ramy koncepcyjne, metodologiczne oraz prawne podstawy wyznaczające zakres kompetencji instytucji państwowych, konstytucyjnie odpowiedzialnych za kreowanie i realizację polityki bezpieczeństwa państwa. Tradycyjnie bezpieczeństwo jest ujmowane i definiowane w kontekście wyzwań i zagrożeń dla danego podmiotu. Lata dziewięćdziesiąte XX wieku były okresem radykalnych przemian polityczno-ustrojowych w Polsce. Również bezpieczeństwo i obronność doświadczyły rewolucyjnych przeobrażeń. Nowe środowisko bezpieczeństwa obejmuje trzy oddzielne okresy: przynależności do Układu Warszawskiego, szarej strefy bezpieczeństwa - samodzielności obronnej i okresu przynależności do NATO. Aby przeciwdziałać zagrożeniom, zadania organów państwa, podstawy prawne funkcjonowania systemu obronnego państwa określono w: Doktrynie obronnej RP (1990), Założeniach polskiej polityki bezpieczeństwa, Polityce bezpieczeństwa i strategii obronnej Rzeczypospolitej Polskiej (1992), Strategiach bezpieczeństwa narodowego RP (2000, 2003, 2007). W dokumentach tych w różny sposób definiowano system obronny RP, jego strukturę i zadania elementów składowych.

EN

After 1989 Poland’s new strategic conceptual, methodological and legal framework re-shaped the competence of state institutions that are constitutionally responsible for creation and implementation of the state security policy. And regardless of the acknowledged form of the National Security Strategy (as “doctrine”, “security policy” or “strategy”), all considering that traditionally security is recognized and defined in the context of challenges and threats for a given entity, for Poland the 1990s was a period of radical political changes. Hence, security and defense also experienced revolutionary transformations. The security environment in discussion includes three separate periods: belonging to the Warsaw Pact, then to gray security zone - defensive independence, and a period of belonging to NATO. To counteract the threats task of preparing the state organs was based on the legal basis for the functioning of the state defense system as defined in: Defense Doctrine of the Republic of Poland (1990), “Assumptions of the Polish Security Policy”, “Security Policy and defense strategy of the Re-public of Poland” (1992), “National Security Strategies of the Republic of Poland” (2000, 2003, 2007). In these documents, the defense system of the Republic of Poland, its structure and tasks of constituent elements were defined in various ways, as described in the following article.

6

Sztuka wojenna i wódz na przykładzie poglądów płk. Stanisława Roli Arciszewskiego

63%

Bugajski D.

|

nr 3

5-20

EN

The work of Colonel Stanisław Teofil Rola Arciszewski (Sztuka dowodzenia na zachodzie Europy [The Art of Command in Western Europe], first published by Główna Księgarnia Wojskowa, Warsaw 1934) is a pretext for a selective evaluation of the Polish art of war, and an attempt to formulate, on this basis, requirements for those who could practice this art in war need (chief, commanders). The book is a valuable creation of the intellect of a slightly forgotten officer, it is the fruit of his experience and independent historical studies on the art of war, war doctrines and command during the war. Since 1989, despite a large number of books in the field of defense, probably no work of comparable quality has been created.

PL

Dzieło pułkownika Stanisława Teofila Roli Arciszewskiego jest tłem i inspiracją do wybiórczej oceny polskiej sztuki wojennej oraz próbą sformułowania na tej podstawie wymagań wobec tych, którzy mogliby tę sztukę w wojennej potrzebie praktykować (wodza, dowódców). Książka „Sztuka dowodzenia na zachodzie Europy” jest wartościowym tworem intelektu trochę zapomnianego oficera, owocem jego doświadczeń i samodzielnych studiów historycznych nad sztuką wojenną, doktrynami wojennymi oraz dowodzeniem podczas wojny. Przenikliwe, i często ponadczasowe, spostrzeżenia zachowują współcześnie aktualność. Od 1989 r., pomimo dużej liczby wydawanych książek z zakresu obronności, prawdopodobnie nie powstało dzieło o porównywalnej jakości.

7

Entropy versus adaptive dynamics: contemporary conflict and its implications for the NATO doctrine evolution.

63%

Szymański M.

Krakowskie Studia Międzynarodowe

|

2015

|

nr 1

129-143

PL

Ostatnia dekada historii Sojuszu Północnoatlantyckiego wypełniona była wyzwaniami o niespotykanej dotąd skali różnorodności, co stało się przyczyną strategicznej debaty zainicjowanej na szczeblach polityczno-wojskowych struktur dowodzenia i kierowania NATO. Dyskusje oscylowały wokół złożoności natury współczesnych konfliktów oraz wpływu tego stanu rzeczy na doktryny sojuszu. Reagowanie kryzysowe w dobie XXI stulecia, zgodnie ze zidentyfikowanymi trendami, wymaga wirtuozerii w dziedzinie posługiwania się instrumentami siły. Kombinacja tak zwanej hard power i soft power w narracji teoretyków doktryn zyskała miano smart power. Termin odnoszący się do pojęcia wielowymiarowych kampanii reagowania kryzysowego wywołał liczne refleksje, których skutkiem stały się konsultacje oraz studia współczesnych strategii NATO. Reformatorskie tendencje po raz pierwszy zostały formalnie zdefiniowane na szczycie Sojuszu w Rydze w 2006 r. Inspirowane naturą współczesnych konfliktów badania zaowocowały powstaniem nurtu strategicznego zwanego comprehensive approach (CA). Jego geneza sięga korzeni teorii smart power oraz effects based operations, natura natomiast jest mocno osadzona w skoordynowanym aplikowaniu militarnych, cywilnych i ekonomicznych instrumentów siły. Autor poddaje analizie genezę oraz okoliczności powstania filozoﬁ i CA; ukazuje strategiczny kontekst budowy nowego nurtu w dziedzinie reagowania kryzysowego i naturę CA, przytaczając różne perspektywy narodowe. Analizie poddano aparat pojęciowy funkcjonujący obecnie w Sojuszu. W celu ukazania stopnia implementacji strategii na grunt doktryn operacyjnych różnych szczebli NATO. Autor przytacza przykłady rozwiązań strukturalnych w systemie dowodzenia Sojuszu, wynikających z konieczności dostosowania kształtu instytucji do nowej filozofii działania. Opracowanie ilustruje również praktyczne zastosowanie CA na podstawie wybranych przykładów koncepcji wdrażanych w ramach operacji NATO w Afganistanie. Podsumowanie to refleksja dotycząca adekwatności comprehensive approach do wyzwań, które zdefiniowano na szycie Sojuszu w Walii.

8

Dottrina e pastorale: una storia infinita

63%

Seveso B.

|

tom 63

|

nr 6: Teologia pastoralna

227-242

EN

Images and words, Pope Francis describes the essence of the Christian life, call to explore new initiatives and models of life in the faith. The call to pastoral renewal, which is currently being formulated by Pope Francis refers to the relationship between doctrine and pastoral practice, between theory and activity of the Church. This article is an analysis of the current challenges related to this issue. But also refers to a centuries-old tradition of the Church. In the last part of the article an attempt was made to develop the principles of dialogue between doctrine and pastoral activity of the Church.

PL

Obrazy i słowa, którymi papież Franciszek opisuje istotę życia chrześcijańskiego, wzywają do poszukiwania nowych inicjatyw i modeli życia w wierze. Wezwanie do odnowy duszpasterskiej, które aktualnie formułuje papież Franciszek, nawiązuje do relacji pomiędzy doktryną a praktyką pastoralną, teorią a działalnością Kościoła. W niniejszym artykule podjęto analizę aktualnych wyzwań dotyczących tego problemu. Odwołano się jednak także do wielowiekowej tradycji Kościoła. Podjęta została także próba wypracowania zasad dialogu pomiędzy doktryną a działalnością pastoralną Kościoła.

9

Ewolucja instytucji arbitrażu inwestycyjnego w ujęciu historycznym i doktrynalnym

63%

Czernicki P. , Speer Ł.

|

nr 15 (2)

47-63

EN

It seems that investment arbitration is recently at it’s peak. That kind of dispute resolution distinguishes a tradition coming many centuries back. Considering that phenomenon it seems that particular doctrines and policies can be specified as crucial factors in the development of that legal institution. The paper is an attempt to identify the following factors and reveal the efforts of Latin American and European jurists in forming the modern investment arbitration system. For the purpose of the paper the Authors also discussed the background of specific disputes which were exemplified to show how resolution of these disputes affected legal thought and the evolution of investment arbitration.

PL

Wydający się współcześnie przeżywać apogeum swego znaczenia arbitraż inwestycyjny odznacza się wielowiekową tradycją występowania w sferze międzynarodowego obrotu gospodarczego. Zastanawiając się nad tym swoistym fenomenem warto zwrócić uwagę na wpływ wywierany na kształt tej instytucji przez rozmaite doktryny polityczne (formułowane przede wszystkim na tle problemu suwerenności państw) czy szereg wyroków wydawanych przez instytucje arbitrażowe. Niniejszy artykuł stanowi próbę identyfikacji wspomnianych czynników o charakterze politycznym, historycznym oraz prawnym. Jego celem jest w szczególności zwrócenie uwagi na istotny wkład wniesiony w kwestii formowania się doktrynalnych podstaw arbitrażu inwestycyjnego przez polityków i prawników z krajów amerykańskich oraz europejskich architektów konwencji międzynarodowych. Ponadto Autorzy starali się ukazać tło faktyczne w postaci konkretnych sytuacji spornych, których rozwiązywanie prowadziło zarówno do rozwoju myśli prawniczej, jak i do ewolucji kształtu arbitrażu inwestycyjnego.

10

The Philosophical Background of the Athanasian Doctrine of Salvation

63%

Kannengiesser C.

|

tom 49

265-276

PL

BRAK

11

Nowa doktryna morska Federacji Rosyjskiej

63%

Symonides J.

Kwartalnik Bellona

|

2016

|

tom Nr 1

11--28

PL

Nowa doktryna morska Federacji Rosyjskiej ma na celu stworzenie integralnej, spójnej i efektywnej polityki morskiej. Zapisano w niej: Federacja Rosyjska działając na podstawie doktryny morskiej, zamierza zdecydowanie, konsekwentnie i twardo umacniać swoją pozycję na światowym oceanie. Realizacja postanowień doktryny morskiej ma służyć budowaniu i utrzymaniu międzynarodowego autorytetu Rosji oraz chronić jej status mocarstwa morskiego. Podstawowe dla nowej doktryny sformułowanie zostało zawarte w punkcie 52 dokumentu: Głównym nie do przyjęcia elementem dla Federacji Rosyjskiej w relacjach z NATO są plany przesuwania infrastruktur wojskowych sojuszu ku jej granicom oraz próby przyznawania sojuszowi globalnych funkcji. Doktryna ma dwa wymiary: globalny – adresowany głównie do Stanów Zjednoczonych i europejski - skierowany do NATO. Autor próbuje odpowiedzieć między innymi na pytanie, czy zgodnie z podstawowym przesłaniem nowej doktryny morskiej Rosja ma możliwości militarnej odpowiedzi na przybliżanie się ku jej granicom struktur wojskowych NATO. Stawia też pytanie, czy sama Rosja stwarza zagrożenie.

EN

The New Maritime Doctrine of the Russian Federation aims at creating an integral, coherent and effective maritime policy. It states that the Russian Federation, acting on the grounds of the maritime doctrine, intends to strengthen its position in the oceans with determination, consequence and firmness. The purpose of implementing the provisions of the maritime doctrine is to build and maintain international authority of Russia and protect its status of a maritime power. The key part of the doctrine is included in point 52 of the document: The main element that is unacceptable to the Russian Federation in its relations with NATO are the plans to expand NATO's military structures towards Russian borders and the attempts to give the Alliance global functions. The doctrine has a global reference, addressed mainly to the USA, and a European reference, addressed to NATO. The author attempts to clarify some issues arising from the text of the doctrine, including the question if according to its main premise, Russia is ready for a military response to the expansion of NATO structures towards its borders? He also asks whether Russia itself poses a threat.

12

Ocena skuteczności ochrony krajobrazu w parkach kulturowych w Polsce

63%

Marcinek R. , Myczkowski Z. , Siwek A.

|

tom Nr 66

106--120

PL

Różnorodność krajobrazu to także wielość i różnorodność form ochrony jego struktury i piękna. Trwa ona od ponad 150 lat w świecie i ponad 100 lat w Polsce. Od 20 lat ogniskuje się wokół krajobrazu kulturowego i jego ustawowej formy ochrony, jaką jest park kulturowy. Po wprowadzeniu możliwości ich tworzenia, w wojewódzkich strategiach wytypowano przeszło 200 obszarów. Obecnie ich liczba waha się w granicach 40. Proces jest dynamiczny, ponieważ już w roku 2021 odnotowano likwidację jednego, a równocześnie pojawiają się uchwały samorządowe dla utworzenia kilku kolejnych. W artykule autorzy, w ślad za opracowaną przez nich obszerną ekspertyzą powstałą w Narodowym Instytucie Dziedzictwa, poddają analizie istniejące parki kulturowe, cele ich powołania, treści uchwał, z mocy których powstały, zapisy planów ochrony oraz praktyki ich funkcjonowania. Ocenie poddano sposoby zarządzania nimi, aktywność oraz popularyzację. Całość została poddana analizie SWOT.

EN

Landscape diversity also means a diversity and multitude of forms of conserving its structure and beauty. This conservation has lasted for over 150 years around the world and for over 100 years in Poland. For around twenty years, it has concentrated around the cultural landscape and its form of statutory protection: the cultural park. After it became possible to establish such parks, voivodeship strategies were amended to list over 200 areas. At present, this number is around forty. The process is dynamic, as the liquidation of a park was observed already in 2021, and several resolutions on the establishment of one were recorded. In this paper, the authors, following their comprehensive expert report drafted at the National Heritage Institute, analyze existing cultural parks, the goals of their establishment, the content of resolutions that had established them, conservation plan provisions and the practice of their operation. Their management, activity and popularization were assessed. The findings were then subjected to a SWOT analysis.

13

Polityka zagraniczna i bezpieczeństwa Polski po 1989 r.

63%

Ochyra-Żurawska K. , Ochyra P.

Aviation and Security Issues

|

2022

|

tom No. 2

31--46

PL

Głównym celem niniejszego artykułu było określenie czynników, które przyczyniły się do kształtowania bezpieczeństwa zewnętrznego oraz międzynarodowego Polski po 1989 r. Autorzy poruszyli główne problemy kształtowania się polityki zagranicznej i bezpieczeństwa Rzeczypospolitej Polskiej (RP) w okresie transformacji systemowej oraz przemian na arenie międzynarodowej po 1989 r. W pierwszej części artykułu autorzy opisali stosunki RP z innymi państwami. W głównej części autorzy scharakteryzowali doktryny i strategie obowiązujące w państwie polskim po 1989 r. W kolejnej części przedstawiali współpracę ze strukturami międzynarodowymi, której istotnymi cezurami czasowymi były przełom polityczny 1989 r. oraz przystąpienie do NATO w 1999 r. Lata dziewięćdziesiąte XX wieku były okresem radykalnych przemian polityczno-ustrojowych w Polsce, w związku z tym również bezpieczeństwo doświadczało rewolucyjnych zmian.

EN

The main aim of this article is to identify the factors that contributed to shaping the external and international security of Poland after 1989. The authors discuss the main problems of shaping the foreign and security policy of the Republic of Poland (RP) in the period of systemic transformation and changes on the international arena after 1989. In the first part of the article, the authors describe the relations of the Republic of Poland with other countries on the arena of international politics. In the main part, the authors characterize the doctrines and strategies which are in force in Poland after 1989. In the next part, they present cooperation with international structures, which was marked by the political break-through in 1989 and NATO accession in 1999. The 1990s were a time of radical changes of political system in Poland and also security system has undergone revolutionary changes.

14

Selected Doctrinal Arguments against the Admission of Persons of Homosexual Orientation to the Sacrament of Holy Orders

63%

Beyga P.

|

nr 38

189-203

PL

Problem poruszany w niniejszym artykule brzmi: jakie doktrynalne argumenty stoją za aktualną decyzją Stolicy Apostolskiej o niedopuszczaniu do sakramentu święceń mężczyzn o trwale zakorzenionej orientacji homoseksualnej. Trzyetapowa droga do rozwiązania problemu przebiega następująco: przez ukazanie wybranych treści dokumentów Stolicy Apostolskiej w XX i XXI wieku, prezentację doktrynalnych wątków tam obecnych i próbę oceny ich recepcji w świetle aktualnych wyzwań. Autor odwołuje się do dokumentów Stolicy Apostolskiej oraz wypowiedzi papieży.

EN

The problem addressed in this article is what doctrinal arguments are behind the current decision of the Holy See not to admit men with a deep-seated homosexual orientation to the sacrament of Holy Orders. The problem may be solved in three stages: by showing selected contents of the documents of the Holy See in the 20th and 21st centuries, by presenting the doctrinal themes contained therein and by attempting to evaluate their reception in the light of current challenges. The author invokes the documents of the Holy See and the statements of the popes.

15

Ewolucja doktryny ochronnej – wymuszona zewnętrznie konieczność czy świadomy proces humanizacji

63%

Gospodarowicz Z.

|

2019

|

tom 11(47)

|

nr Numer specjalny

167-172

PL

Tematem artykułu jest analiza ewolucji doktryny systemu penitencjarnego w kontekście przemian ustrojowych, jakie zaszły w Polsce na początku lat dziewięćdziesiątych. W szczególności autor zwraca uwagę na fakt, że wprowadzane zmiany powinny uwzględniać dwutorowy charakter systemu penitencjarnego, który obejmuje dwie grupy podmiotów: osoby osadzone oraz osoby nadzorujące. W artykule odwołano się do założeń współczesnej doktryny penitencjarnej, która kładzie nacisk na humanitaryzm w odniesieniu do osób osadzonych, co znajduje odzwierciedlenie w doborze oraz przeszkoleniu kadry penitencjarnej. Autor skonfrontował założenia teoretycznie z realiami okresu przemian ustrojowych w Polsce na początku lat dziewięćdziesiątych: istotną redukcją w zasobach kadrowych, ograniczeniami finansowymi, zmianami w strukturze przestępczości oraz odbiorem społecznym służby więziennictwa.

EN

The aim of the article is to analyze the contemporary doctrine of penitentiary system within the context of political transformation that took place in Poland in the early 90s. In particular, author suggests that while introducing the changes in the system, its dual nature should be considered, consisting of two main elements: detained individuals and custodians. The article highlights the main assumption of the modern penitentiary doctrine – the focus on humanitarian approach towards detained individuals, which should be reflected by the careful and selection of skilled and professional staff. The author highlighted main challenges that Polish penitentiary system faced during political and economic swift in the early 90s, i.e. substantial redundancy, lack of resources, evolution of crime and perception of prison officers among society.

16

Doktryna Nowacjana w traktacie "O Trójcy Świętej"

63%

Jaśkiewicz G.

|

tom 48

55-65

EN

L'auteur de cet article, qui a par ailleurs traduit cet ouvrage, en a egalement fait une synthese. Au debut de son article il precise des references biographiques et redecrit le milieu dans lequel evoluait ce pretre au IIIe siecle.

17

Постмодерністський проєкт і сучасна українська література

54%

Polishchuk Y.

|

nr 7

115-128

EN

The main subject of the research in this article is the exhaustion of postmodernism as a philosophical doctrine and aesthetical practice. Postmodernism has not became a universal phenomenon in contemporary Ukrainian literature, which is reliving the difficult process of emerging from colonial dependence. It existed in Ukraine between 1986-1991 as an answer to the worldview that was popular in the West. The end of this artistic direction the author associates with those events which took place in 2013-2014, when Ukrainian society and Ukrainian culture moved into a new phase of existence. The consequences of these events, reflected in the media, public opinion and also in literature, led to the rejection of the postulates of postmodernism. It should be said that these postulates reveal a clear dysfunctionality. The postmodernist play and general scepticism, as can be seen, can be not only a position taken by an independent, intellectual person, but also an imitation strategy that conceals a neo-imperial doctrine which is portrayed as a liberal project. Sometimes it is too difficult to distinguish one from the other. Thus, the boundaries of postmodernism are clearly defined, or more precisely, the prevalence of its basic principles are. Over time, this phenomenon has received radically different interpretations, which is why a systemic deconstruction of the whole project is required. From such a point of view, therefore, a thesis about the death of postmodernism has its reasons, especially in Eastern Europe. From the Ukrainian perspective, the characteristic crossing of time and place (Eastern Europe) has put the Western project of postmodernism into a stupor, prompting us to search for alternative worldviews and aesthetic models. However, this artistic direction can motivate modern Ukrainian intellectuals in its own way, opening up new horizons in the comprehension of this epoch.

PL

Projekt postmodernistyczny a współczesna literatura ukraińskaPrzedmiotem rozważań autora jest zanikanie postmodernizmu jako doktryny filozoficznej i jako praktyk estetycznych. Z punktu widzenia współczesnej kultury ukraińskiej, która z trudem wychodzi z cienia uzależnienia kolonialnego, postmodernizm nie stał się zjawiskiem uniwersalnym. Zaistniał w latach 1986-1991 jako odpowiedź na popularny na Zachodzie światopogląd. Zmierzch postmodernizmu autor kojarzy z wydarzeniami z lat 2013-2014, które spowodowały ukształtowanie się nowego społeczeństwa ukraińskiego i kultury narodowej. Skutki owych wydarzeń – w mediach, w opinii publicznej, ale również w literaturze – podważają postulaty postmodernizmu, które w zaistniałych okolicznościach cechuje oczywista dysfunkcyjność. Postmodernistyczna gra oraz kompletny sceptycyzm mogą być, jak się okazało, nie tylko postawą niezależnego intelektualisty, ale także strategią pozorowania, maskującą doktrynę imperialną, podającą się za projekt liberalny. Odróżnienie pierwszego od drugiego bywa trudne, a czasami wręcz niemożliwe. Zarysowuje się zatem koniec postmodernizmu – profanacji ulegają jego główne zasady, co powoduje radykalnie różne interpretacje i oznacza potrzebę dekonstrukcji całego projektu. Dlatego teza o śmierci postmodernizmu ma swoje uzasadnienie na Wschodzie Europy. Czasowa i przestrzenna perspektywa ukraińska zaprzecza postmodernizmowi w jego zachodnim ujęciom, jednocześnie pobudza do poszukiwania alternatywnych modeli światopoglądowo-estetycznych. Ta sytuacja może jednak w swoisty sposób motywować ukraińskiego intelektualistę, odkrywając nowe horyzonty poznania. Zaprzeczając postmodernizmowi, literatura przywraca swój autorytet jako instytucja społecznie zaangażowana.

18

Możliwy wpływ doktryny na Biblię na przykładzie Eucharystii

51%

Wardęga J.

|

tom 1

71-80

EN

The aim of the article is to show that the wording of certain verses in Bible translations may have been shaped to suit the doctrine of those branches of Christendom which produced these translations. This will be done with the use of versions of certain of the verses from the New Testament to which relates the Catholic doctrine of the Eucharist, as the form and meaning of these verses have been battlegrounds of a theological struggle between Catholics and Protestants – most violent during the time of the Protestant Reformation. In the research I used two most important Polish translations of the New Testament made in the age of the Reformation: the Protestant Biblia Gdańska (1606) and the Catholic Biblia Jakuba Wujka (1599).

PL

Celem artykułu jest pokazanie, że sformułowanie pewnych wersetów w przekładzie Biblii mogło być dostosowane do doktryny tego odłamu chrześcijaństwa, z którego dane tłumaczenia się wywodzą. W tym celu porównane zostaną różne wersje niektórych spośród 68 wersetów Nowego Testamentu, na których opiera się doktryna o Eucharystii. Eucharystia była jednym z zagadnień, które budziły spory między katolikami a protestantami, zwłaszcza w czasie Reformacji protestanckiej. W trakcie badań wziąłem pod uwagę najważniejsze przekłady Nowego Testamentu pochodzące z okresu Reformacji: protestancką Biblię Gdańską z 1606 roku i katolicką Biblię Jakuba Wujka z 1599 roku.

19

Catechetical Dimension of the Homily against the Background of the Homiletic Directory. Selected Aspects

51%

Chmielewski M.

Roczniki Teologiczne

|

2017

|

tom 64

|

nr 6: Teologia pastoralna

151-167

EN

The article ponders upon the catechetical dimension of the homily in light of the instruction contained in the Homiletic Directory published in 2014. This document finds that the homily is not catechetical preaching, but that doctrinal and moral catechesis constitutes its essential dimension. In the opening section, the author discusses the Catechism of the Catholic Church as a source of inspiration for homiletics and homilies. The second section outlines some selected theological paradigms contained in the Catechism that should be employed in liturgical proclamation. The closing section examines a proposal of the authors of the Homiletic Directory to use the content of the Catechism of the Catholic Church in homiletic proclamation. The final section closes with the author’s conclusion and recommendation that the doctrinal and moral content in homilies and catechesis be seen primarily as having the role of the formation of the faithful, and not only as informative and communicating theological knowledge.

XX

Autor artykułu ukazuje katechetyczny wymiar homilii w świetle nauczania zawartego w Dyrektorium homiletycznym, wydanym w 2014 roku. Powyższy dokument stwierdza, iż homilia nie jest nauką katechetyczną, ale katecheza doktrynalna i moralna stanowi jej istotny wymiar. W pierwszym paragrafie został ukazany Katechizm Kościoła Katolickiego jako źródło inspiracji dla homiletyki i homilii. Drugi paragraf ukazuje wybrane paradygmaty teologiczne zawarte w Katechizmie, które powinny być zastosowane w przepowiadaniu liturgicznym. W ostatnim punkcie została przeanalizowana propozycja autorów Dyrektorium homiletycznego wykorzystania treści Katechizmu Kościoła Katolickiego w przepowiadaniu homilijnym. Ten punkt autor konkluduje między innymi postulatem, aby treści doktrynalne i moralne w homilii oraz w katechezie traktować przede wszystkim w aspekcie formacyjnym a nie tylko jako przekaz wiedzy teologicznej.

20

Socrates’ doctrine based on the Dialogues of Plato

51%

Ciszewski P.

|

nr 4(85)

17-23

EN

The main goal of this work is to introduce the basic assumptions of one of the first, and the most recognizable and valuable doctrines of ancient Greece. The author begins his reflection by presenting the functioning of the Hellas society. A number of changes that affected the Greek society, developed the idea of citizenship, which had a direct impact on the subsequent creation of a completely new system, which was democracy. Then, the author turns his attention to the Sophists, itinerant Greek teachers operating mainly during the humanistic heyday of Greece, falling on the VI-V century BC. The Sophists appreciated the versatility and practical usefulness of knowledge. The author briefly introduces the basic statements and theorems of the most respected Sophists, such as: Protagoras of Abdera, Sofiphon Antiphon, Hippias of Elida and Thrasymachus of Chalcedony. After discussing pre-Socratic philosophy, the author proceeds to discuss the leading representative of that period, which Socrates undoubtedly was. He brings Socrates’ biography closer, focusing primarily on emphasizing his principles and prized values. The author attempts to define and – as simply as possible – depict the philosophy proclaimed by Socrates. However, Socrates did not leave any writings, so information about him is obtained from sources including works of Plato, Xenophon and Aristophanes, disciples of Socrates. This paper is based on Plato's Dialogues. It shows Socrates as one of the most important figures in the history of European philosophical thought. Through his actions, he showed an example of true love for wisdom, and drew the world's attention to the essence of ethical values that accompany everyone to this day.

PL

Celem niniejszej pracy jest przybliżenie podstawowych założeń jednej z pierwszych, a przy tym najbardziej rozpoznawalnych i wartościowych doktryn z czasów starożytnej Grecji. Autor rozpoczyna swoje rozważania od przedstawienia sposobu funkcjonowania społeczeństwa Hellady. Szereg przemian, które dotknęły społeczeństwo greckie, wykształcił ideę obywatelstwa, to natomiast miało bezpośredni wpływ na późniejsze utworzenie zupełnie nowego ustroju, jakim była demokracja. Następnie, autor zwraca swoją uwagę na Sofistów, wędrownych nauczycieli greckich działających głównie w okresie humanistycznego rozkwitu Grecji, przypadającym na VI-V wiek p.n.e. Sofiści aprecjonowali wszechstronność oraz praktyczną przydatność wiedzy. Autor przybliża pokrótce sylwetki oraz podstawowe twierdzenia najbardziej cenionych Sofistów takich, jak: Protagoras z Abdery, Antyfon Sofista, Hippiasz z Elidy, czy Trazymach z Chalcedonu. Po omówieniu filozofii przedsokratejskiej autor przechodzi do rozważań dotyczących czołowego przedstawiciela tamtego okresu, jakim niewątpliwie był Sokrates. Przybliża jego życiorys, skupiając się przede wszystkim na uwydatnieniu wyznawanych przez niego zasad oraz cenionych wartości. Autor podejmuje się próby zdefiniowania oraz jak najprostszego zobrazowania głoszonej przez Sokratesa filozofii. Sokrates nie pozostawił po sobie żadnych pism, dlatego do podstawowych źródeł można zaliczyć dzieła Platona, Ksenofonta oraz Arystofanesa, uczniów Sokratesa. Niniejsza praca opiera się na Dialogach Platona. Ukazuje ona Sokratesa jako jedną z najważniejszych postaci w historii europejskiej myśli filozoficznej. Poprzez swoje postępowanie pokazał on przykład prawdziwej miłości do mądrości oraz zwrócił uwagę świata na istotę wartości etycznych, które do dnia dzisiejszego towarzyszą każdemu człowiekowi.