Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Walka informacyjna w rosyjskiej kulturze strategicznej

100%

Modrzejwski Z. , Dejnacki M.

|

tom 46

104-118

PL

Celem opracowania jest wyjaśnienie agresywnej polityki prowadzonej przez Federację Rosyjską w oparciu o koncepcje czterech autorów: Feliksa Konecznego, Włodzimierza Bączkowskiego, George’a Kennana, oraz Jewgienija Messnera. Okazuje się, że imperializm stanowi cechę Rosji bez względu na okres i ustrój polityczny, ponieważ wynika z cech cywilizacyjnych, odmiennych od europejskich. Rosja była w stanie przeprowadzić ekspansję terytorialną nie dzięki przewadze militarnej nad przeciwnikami, ale dzięki długotrwałemu przygotowaniu konfliktów metodami dywersji i wojny informacyjnej, zgodnie z zaleceniami chińskich i indyjskich autorów starożytnych i na podstawie doświadczeń Imperium Mongolskiego. Źródłem rosyjskiego dążenia do ekspansji jest poczucie stałego zagrożenia ze strony Zachodu, wynikające z względnego zacofania technologicznego i kulturowego Rosji. Aby osłabić wrogie państwa Rosja stosuje głęboką dywersję i wojnę informacyjną, doprowadzając do skłócenia elit politycznych, a następnie rozbicia społeczeństwa na skonfliktowane grupy, co w perspektywie prowadzi do osłabienia struktur państwowych, czyniąc je podatnymi na wpływy polityczne i ekonomiczne.

EN

The purpose of the study is to explain the aggressive policy pursued by the Russian Federation based on the concepts of four authors: Feliks Koneczny, Włodzimierz Bączkowski, George Kennan, and Yevgeny Messner. It turns out that imperialism is a feature of Russia regardless of the period and political system, because it stems from civilizational characteristics different from those of Europe. Russia was able to carry out territorial expansion not through military superiority over its enemies, but through long-term preparation of conflicts by methods of diversion and information warfare, as recommended by Chinese and Indian ancient authors and based on the experience of the Mongol Empire. The source of the Russian drive for expansion is a sense of constant threat from the West, stemming from Russia's relative technological and cultural backwardness. In order to weaken hostile states, Russia employs deep diversion and information warfare, leading to the confrontation of political elites and the subsequent fracturing of society into conflicted groups, which in perspective leads to the weakening of state structures, making them vulnerable to political and economic influence.

2

Antypaństwowa działalność komunistyczna na Kresach Wschodnich II Rzeczypospolitej jako forma geopolitycznej destabilizacji

100%

Baziur G.

|

2016

|

tom 16

138-155

PL

Odzyskanie niepodległości przez Polskę w 1918 roku z punktu widzenia Związku Sowieckiego oznaczało znaczne utrudnienie w realizacji planów wspomagania ruchów rewolucyjnych w Niemczech i innych krajach europejskich. W obliczu przegranej wojny z Polską, sowieci zorganizowali bardzo rozbudowany system, którego zadaniem było prowadzenie działalności dywersyjnej i terrorystycznej na Kresach Wschodnich. Planowanym efektem akcji wykorzystującej ludność białoruską, ukraińską i litewską, a także polskich komunistów, było wywołanie rewolucji, która uzyskałaby oczywiście wsparcie ze strony sowietów. W rezultacie, wschodnie regiony Polski miałyby zostać przyłączone do Związku Sowieckiego. Dzięki skutecznej akcji polskiego kontrwywiadu wojskowego i postawie społeczeństwa, polska granica wschodnia przetrwała aż do IV rozbioru Polski w 1939 roku.

EN

Regaining independence by Poland in 1918 from the point of view of the Soviet Union meant a significant impediment to the implementation of plans to support revolutionary movements in Germany and other European countries. After the defeat in the war with Poland, Soviet government organized a very complex system, whose task was to carry out sabotage and terrorist activities in the Polish Eastern Borderlands. In these activities there were to be engaged the Belarussians, Lithuanians and Ukrainians, as well as Polish members of the communist party. The planned result of these activities were calling the revolution, which, of course, have obtained support from the Soviets. As a result, the eastern Polish regions would be connected to the Soviet Union. Thanks to effective action by the Polish military counterintelligence and the attitude of society, Polish eastern border lasted until the fourth partition of Poland in 1939.

3

The activities of the Polish Army for safety in Eastern Małopolska in the first years of the existence of the Second Polish Republic : 1921-1925

80%

Ostanek A. A.

|

2018

|

tom R. 8, Nr 14

193--205

EN

Presented research is characterized by the chronological-problem approach to content. The main research problem of this article focuses on place and role and activities of the Armed Forces of the Polish Republic in the process of holding the internal security in the area of Eastern Małopolska in the first half of the 1920s. The initial turning point was the signing of the Treaty of Riga in 1921 and the transition of the army to a peaceful activities, and the final one in 1925, in which an order was issued limiting the use of the army to activities that should be carried out by the State Police. During this period, soldiers from the Polish Army were used in battles with organized banditry, sabotage and subversive actions, which were repeated quite often, and which the police was not able to effectively counteract. All military actions were always carried out in close consultation with representatives of civilian field authorities on the principle of assistance. The army, however, had extensive powers with ad hoc jurisdiction, and the possibility of issuing and carrying out death sentences, also for crimes against property. The source basis of this research is the material from the archives in Poland and Ukraine, as well as literature and the local press.

PL

Pracę charakteryzuje chronologiczno-problemowe ujęcie treści. Głównym problemem badawczym pracy jest rola, jaką odegrało Wojsko Polskie w procesie utrzymania właściwego poziomu bezpieczeństwa na obszarze Małopolski Wschodniej w I połowie lat 20. Cezurę początkową stanowi podpisanie traktatu ryskiego w 1921 r. i przejście armii na stopę pokojową, końcową zaś rok 1925, w którym wydano rozkaz ograniczający możliwości używania wojska do działań, które powinna realizować Policja Państwowa. W okresie tym żołnierzy WP wykorzystywano w walkach ze zorganizowanym bandytyzmem oraz akcjami sabotażowo-dywersyjnymi, które powtarzały się dość często, a stworzona dopiero policja nie była w stanie skutecznie im przeciwdziałać. Całość akcji wojskowych zawsze realizowana była w ścisłym porozumieniu z przedstawicielami cywilnych władz terenowych na zasadzie udzielanej asystencji. Wojsko posiadało jednak szerokie uprawnienia z sądownictwem doraźnym, z możliwością wydawania i wykonywania wyroków śmierci także za przestępstwa przeciw mieniu. Podstawę źródłową niniejszej pracy stanowią materiały archiwalne zgromadzone w archiwach w Polsce i na Ukrainie oraz literatura przedmiotu i lokalna prasa.

4

Kolejarski ruch oporu : sylwestrowe dywersje (1942/43)

80%

Mierzejewski E.

|

tom nr 4

140--143