Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

2 Acta Ornithologica

Znaleziono wyników: 2

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: diurnal raptor

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Partial migration in a Central European raptor species: an analysis of ring re-encounter data of Common Kestrels Falco tinnunculus

100%

Holte D. , Koppen U. , Schmitz-Ornes A.

Acta Ornithologica

2016

tom 51

nr 1

In partially migratory bird species, some individuals of a population migrate while others stay in the breeding area. Although Common Kestrels Falco tinnunculus are defined as partial migrants, their migratory strategies are still not well described. We investigated ringing and re-encounter data of Kestrels marked as nestlings between 1924 and 2011 in Germany. We defined four populations corresponding to the natural regions of Germany. Although both migratory and resident individuals were found independently of sex or age class at the time of recovery, in general, females and juveniles travelled larger distances than males and adults, respectively. We illustrated the initiation of migratory movements in contrast to dispersal by combining distances and directions in two levels (< 100 km and ≥ 100 km), showing that migration is initiated mostly in September/October, while in August movements seem to mostly reflect dispersal. The NAO Index as well as age class, region and re-encounter period (1950-1970,1971-1990 or > 1990 as indicator of responses to climate change) of birds in autumn and winter were integrated into Generalized Linear Models. We found that in autumn and winter a tendency to migrate is primarily shown by juveniles and it was significantly higher in years before 1971 than in recent decades. In addition, a higher NAO Index in summer is linked with decreased proportion of birds re-encountered far (> 100 km) from their natal sites in winter, whereas a higher NAO Index in autumn is linked with increased proportion of high-distance re-encounters (> 100 km).

Gatunki częściowo wędrowne to takie, u których w obrębie tej samej populacji część osobników podejmuje migracje, a inne pozostają na terenach swoich lęgowisk. Pustułki gniazdujące na terenie północnej Europy są wędrowne, natomiast ptaki z południa i zachodu kontynentu są przeważnie osiadłe. Populacje z Europy Środkowej opisywane są jako częściowo wędrowne, ale ich strategie migracyjne nie są dobrze poznane. W pracy opisano strategie wędrówkowe pustułek, osobno analizując samce i samice oraz osobniki młode i starsze, przedstawiono kierunki wędrówek, a także związek krótko- i długoterminowych warunków pogodowych z zachowaniami migracyjnymi. Badania prowadzono na podstawie analiz wiadomości powrotnych uzyskanych dla pustułek zaobrączkowanych jako pisklęta (lub młode ptaki tuż po wylocie z gniazda) w Niemczech w latach 1924-2011. W analizach za ptaki osiadłe uznawano te, które stwierdzono do 100 km od miejsca zaobrączkowania. Analizy prowadzono dla trzech przedziałów czasowych: 1950-1970, 1971-1990 i 1991-2011, uwzględniając także indeks oscylacji północnoatlantyckiej (NAO) w okresie lata, jesieni i zimy. Wyższy indeks NAO w okresie lata wskazuje w Europie Północnej, Zachodniej oraz w części Środkowej na pogodę cieplejszą i suchszą, zaś zimą — cieplejszą z większą ilością opadów. Analizy prowadzono dla czterech populacji odpowiadających regionom geograficznym Niemiec (Fig. 1, Tab. 1). Dla dwóch z tych terenów stwierdzono różnice w strategiach wędrówek pomiędzy płciami, zaś dla jednego — różnice dla wyróżnianych dwóch klas wieku (Fig. 2). Generalnie uzyskane wyniki wskazują, że samice oraz osobniki młode przemieszczały się na dalsze odległości niż samce i osobniki dorosłe (Fig. 3). Porównując kierunki oraz odległości (< 100 km i ≥ 100 km), na jakie przemieszczały się ptaki, starano się odróżnić właściwe wędrówki od dyspersji polęgowej. Stwierdzono, że w sierpniu przemieszczenia dotyczą głownie dyspersji polęgowej, natomiast właściwe wędrówki zaczynają się we wrześniu-październiku, a ptaki lecą w kierunku południowo-zachodnim (Fig. 4, 5, Apendyks 1). Analizy osiadłości ptaków przeprowadzono osobno dla ptaków stwierdzanych jesienią i zimą w okolicach swoich lęgowisk. Jesienią osiadłość ptaków związana była z wiekiem, wyróżnianym przedziałem czasowym oraz indeksem NAO dla lata (Tab. 2, 4, Fig. 6). Natomiast dla danych z wiadomości powrotnych uzyskanych zimą, prócz wymieniowych wcześniej czynników, znaczenie zyskiwały także indeksy NAO dla jesieni i zimy (Tab. 3, 5, Fig. 7). Stwierdzono, że zarówno jesienią jak i zimą, większą tendencję do wędrówek wykazywały osobniki młode. Prawdopodobieństwo, że osobniki będą podejmowały wędrówkę było znacząco wyższe przed 1970 niż w ostatnich dekadach (Fig. 6, 7). Natomiast rozpatrywane tereny/ populacje nie wpływały na uzyskiwane wyniki (Apendyks 2, 3). Wyniki pracy wskazują, że pustułka jest faktycznie gatunkiem częściowo wędrownym, jednak w ostatnich latach nasila się u tego gatunku tendencja do osiadłości.

Preferences for different types of offal by Black Kites Milvus migrans from urban garbage dumps of Kolkata, India

80%

Mazumdar S. , Ghose D. , Saha G. K.

nr 2

Facultative scavengers often forage on organic wastes from urban dumps. Despite being a major scavenging raptor in many urban areas, studies on Indian subspecies of Black Kites Milvus migrans govinda are very few. We studied the pattern of offal preference by Black Kites foraging in the dumping sites adjoining two major markets of Kolkata, India through cafeteria experiments, where successful foraging events and abundance of foraging Black Kites were recorded. We also carried out questionnaire surveys among 156 meat and fish sellers of 32 markets of this area to assess their offal disposal practice and understand their attitude towards Black Kites. During questionnaire surveys majority of the respondents (77.92%), indicated that Black Kites consume various kinds of offal, particularly chicken offal from garbage dumps of Kolkata. 51.92% respondents opined that Black Kite population has declined in Kolkata, and 41.03% of them believe such decline is due to food scarcity. Still many respondents (64.74%) sell their offal, which reflect their indifferent attitude towards this scavenging raptor. During 'cafeteria experiments, we noticed that foraging kites pick up small pieces of offal from the garbage dumps, particularly chicken, mutton and fish offal (in 15.45 ± 7.749,9.7 ± 4.542 and 9.95 ± 4.951 successful foraging events/h respectively). Energy content (cal/g) of sun-dried samples of each type of offal substances revealed that the energy (calorie) of swine offal was highest followed by beef offal, mutton offal, chicken offal and fish offal. In spite of being energetically rich, beef and swine offal were less selected by Black Kites possibly because they are visibly larger than other offal, thus requires greater handling time and invites higher risk of kleptoparasitism. Successful foraging events were significantly influenced by offal type, but not by months, study sites or by the relative abundance of foraging Black Kites.

Fakultatywni padlinożercy często żerują na odpadach organicznych składowanych na miejskich wysypiskach, które są miejscem, gdzie pokarm występuje w dużych ilościach oraz stale. W pracy badano preferencje pokarmowe kań czarnych żerujących na wysypiskach przylegających do dwóch głównych targowisk Kalkuty (Fig. 1). Preferencje pokarmowe zostały określone na podstawie eksperymentu polegającego na wyborze pokarmu spośród oferowanych próbek odpadów oraz na podstawie badań ankietowych wśród 156 sprzedawców mięsa i ryb z 32 targowisk. Kwestionariusz miał na celu określenie zachowań sprzedawców związanych z usuwaniem odpadów ze sprzedawanego mięsa, uzyskanie informacji o obserwowanych przez nich preferencjach pokarmowych kań na wysypiskach oraz poznanie ich poglądów na temat zmian liczebności oraz zagrożeń, na które narażone są kanie. Większość respondentów sprzedawała resztki mięsne, tylko 35,26% z nich wyrzucało resztki na pobliskie wysypiska. 77,92% respondentów wskazało, że kanie spożywają różnego rodzaju resztki, w szczególności pozostałości drobiowe. Ponadto 14,74% respondentów wskazało jako źródło pokarmu padlinę, a 4,21% — żywe zwierzęta (pisklęta, wiewiórki i inne drobne gryzonie). 51,92% respondentów uznało, że populacja kań czarnych w Kalkucie zmniejszyła się, w tym 41,03% za główną przyczynę spadku liczebności uznało niedobór pokarmu, a 32,05% — zmiany siedliska. W ramach eksperymentu, w oddzielnych miejscach na wysypiskach wykładano podobne ilości odpadów rybnych, drobiowych, wieprzowych, wołowych i baranich, oraz odpady zmieszane (Fig. 2). Następnie przez godzinę notowano liczbę udanych przypadków zdobycia pokarmu wraz z informacją o rodzaju odpadów oraz liczbę żerujących kań (co 5 minut). Eksperyment przeprowadzano dwukrotnie w ciągu każdego miesiąca od kwietnia do sierpnia, tzn. podczas okresu pozalęgowego, w latach 2010-2011. Dodatkowo, określono wartość kaloryczną (cal/g) wysuszonych na słońcu próbek każdego rodzaju odpadów. Stwierdzono, że liczba kań obserwowanych na wysypiskach w poszczególnych miesiącach różniła się (Fig. 3). Najwięcej kań żerowało w czerwcu, a najmniej — w kwietniu. Ptaki żerowały na małych kawałkach odpadów, głównie drobiowych, baranich i rybnych (Fig. 4) i preferencje te nie zmieniały się w kolejnych miesiącach (Fig. 5). Inne czynniki (miesiąc, wysypisko czy liczba żerujących kań) nie wpływały na preferencje pokarmowe. Najwyższa zawartość energii (cal/g) została stwierdzona w odpadach wieprzowych i wołowych, wyraźnie mniej chętnie spożywanych przez kanie. Autorzy sugerują, że jest to związane z faktem, iż odpady wieprzowe i wołowe są większe od pozostałych rodzajów odpadów, przez co taki pokarm wymaga dłuższego czasu obróbki, a to stwarza większe ryzyko kleptopasożytnictwa.