Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 5

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: dichlofluanid

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Porownanie przebiegu zanikania dichlofluanidu i tolilfluanidu na pomidorze szklarniowym

100%

Szpyrka E. , Sadlo S.

Progress in Plant Protection

2002

tom 42

nr 2

742-744

Zmiany zawartosci mankozebu, dichlofluanidu i winklozoliny w jagodach winogron

89%

Sadlo S. , Machowicz-Stefaniak Z.

Materiały ... Sesji Naukowej Instytutu Ochrony Roślin

1994

tom 34

nr 2

207-210

Fungicydy do zwalczania chorob roslin sadowniczych

71%

Bielenin A.

Ochrona Roślin

1998

tom 42

nr 02

Pesticide residues in pollen and bee-honey collected from strawberry plantation protected with fungicides Sumilex and Euparen

71%

Kubik M. , Pidek A. , Nowacki J. , Warakomska Z. , Michalczuk L. , Goszczynski W.

Fruit Science Reports

1992

tom 19

nr 2

Disappearance of dichlofluanid, chlorothalonil, vinclozolin and carbendazim on greenhouse tomatoes

71%

Sadlo S.

Journal of Plant Protection Research

2001

tom 41

nr 1

Disappearance of chlorothalonil, dichlofluanid, vinclozolin and carbendazim, as active ingredients of agrochemicals commonly used for the protection of greenhouse vegetables against fungal diseases, was studied comparatively. It was found that initial residues of chlorothalonil and dichlofluanid dropped by half within 4 and 2 weeks after treatment, respectively, while the deposits of vinclozolin and carbendazim were the most persistent and after 5 weeks still constituted 50% of their initial levels. Therefore, the obtained results indicated that iprodione, procymidone and vinclozolin should ensure the longest effective protection of greenhouse tomatoes while chlorothalonil, and especially dichlofluanid, for the shortest.

Celem badań była ocena rzeczywistego zanikania chlorotalonilu, dichlofluanidu, winklozoliny i karbendazymu, stanowiących substancje aktywne preparatów chemicznych aktualnie najczęściej stosowanych do ochrony warzyw szklarniowych przed wystąpieniem chorób pochodzenia grzybowego. Przeprowadzono je w szklarni Państwowego Zakładu Ogrodniczego w Trzebownisku k. Rzeszowa. Rośliny opryskiwano wieczorem jednorodnymi mieszaninami wodnymi dwu preparatów chemicznych. W wyniku przeprowadzonych analiz stwierdzono, że zdecydowanie najszybciej zanikały pozostałości dichlofluanidu, które już po upływie dwu tygodni stanowiły około 50% początkowej jego ilości. Uwzględniając uzyskane efekty badań można przypuszczać, iż skuteczną ochronę pomidorów szklarniowych powinny najdłużej zapewniać iprodion, procymidon, chlorotalonil i karbendazym, a najkrócej dichlofluanid. Powolne tempo rzeczywistego zanikania tych związków dowodzi również, że zabieg chemiczny wykonany tydzień po zastosowaniu Bravo 500 SC, Topsinu M 70 WP, Sumilexu 50 WP lub Rovralu FLO 255 SC spowoduje znaczące sumowanie się pozostałości.