A current review of the most widely used production methods for fine cobalt powders,which find application as a binder in the manufacture of cemented carbides and diamond impregnated cutting tools, is provided. Emphasis has been placed on the powder's chemical,physical and technological characteristics specific to each production route. Nowadays, the majority of cobalt powder grades are made by chemical methods, such as thermal decomposition of cobalt oxalate, reduction of oxides, and hydrometallurgical processing of aqueous solutions, although an atomised material, used mainly in the thermal spray and surface coating field, is also applied in the diamond tool industry. The bulk of the industrially important cobalt powder passes through the 37 µm (400 mesh) standard sieve. Therefore it has become customary to classify the commercial powders into ultrafine (or sub-microm), extrafine and mesh grades, which are characterised by an average particle size of 0.5-1 µm, 1-3.5 µm and 3.5-6 µm respectively, as determined by the Fisher method [1].
PL
W artykule zaprezentowano główne sposoby otrzymywania proszków kobaltu, które znajdują zastosowanie w procesie produkcji węglików spiekanych oraz kompozytowych, metaliczno-diamentowych materiałów narzędziowych. Szczególną uwagę zwrócono na sposób w jaki metoda produkcji proszku wplywa na jego chemiczne, fizyczne oraz technologiczne właściwości. W chwili obecnej proszki kobaltu otrzymuje się głównie poprzez wykorzystanie rozmaitych metod fizykochemicznych, takich jak: termiczny rozklad szczawianu kobaltowego, redukcja tlenków kobaltu wodorem oraz redukcja wodnych roztworów związków kobaltu wodorem pod ciśnieniem. Ponadto, przy produkcji narzędzi diamentowych zastosowanie znajdują również proszki rozpylane, których głównym przeznaczeniem pozostaje jednak produkcja różnego rdzaju powłok ochronnych. Przemysłowe zastosowanie znajdują głównie proszki drobnoziarniste o wielkości cząstek nie przekraczajacej 37 µm (400 mesh). Dla bliższego scharakteryzownia poszczególnych gatunków proszku pod względem średniej wielkości cząstek zmierzonej przy użyciu aparatu Fishera [1], powszechnie stosuje się określenia ultrafine lub sub-micron (0.5-1 µm), extrafine (1-3.5 µm) oraz mesh (3.5-6 µm).
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.