Także ubezpieczyciele – wzorem krajów zachodnich – zaczynają oczekiwać od właścicieli drzew systematycznego dbania o ich dobry stan. W artykule przedstawiono propozycję metodyki diagnostyki drzew wychodzącą naprzeciw tym potrzebom. Aby zapewnić bezpieczeństwo w otoczeniu drzew, potrzebny jest system zarządzania zadrzewieniem. Kluczowy jego element to monitoring bazujący na oględzinach przez nadzorującego pracownika. Taki przegląd drzewostanu pozwala wykryć większość problemów z drzewami, w tym zidentyfikować przypadki wymagające pogłębionej diagnozy. Zastosowanie i ograniczenia zaawansowanych metod diagnostycznych zostaną omówione w następnym numerze „Zieleni Miejskiej”. Konsekwencją umiejętnej diagnostyki jest przeprowadzenie działań na rzecz minimalizacji wykrytych zagrożeń. O tym, jak to zrobić przy zachowaniu walorów drzewa, będzie można przeczytać w trzecim artykule z planowanej serii. Na osobne opracowanie zasługuje też zbieranie danych i zarządzanie nimi.
Aby utrzymać dobry stan drzew na terenach publicznych, zarządca musi je systematycznie kontrolować. Do identyfikacji większości problemów z drzewami wystarczy przeprowadzenie okresowej oceny wzrokowej, wspomaganej przez podstawowe narzędzia („Zieleń Miejska” 01/2015, str. 35). Tam, gdzie podstawowa diagnostyka nie pozwala zdefiniować problemu i środków zaradczych, inspektor powinien zalecić zastosowanie technik diagnostyki instrumentalnej.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.