Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Regime change and the future of popular sovereignty

100%

Olearnik Szydłowska P.

Polish Journal of Political Science

|

2016

|

tom 2

|

nr 2

103-117

EN

Today the notion of popular sovereignty is seen as the standard of political legitimation. However, there is an important theoretical discussion to be had about the helpfulness of this notion since it is not clear who constitutes the ‘people’ or whether ‘the people’ possess the necessary agency in order to enact sovereignty. This discussion takes on practical interest in light of recent popular struggles for democracy, as evidenced by the Arab Spring of 2010-12 as well as the uprisings in Syria. This paper seeks to discover how far these popular revolutions of the early 21st century can be understood as conforming to or diverging from the liberal notion of popular sovereignty derived from the dominant social contract model.

2

Democracy without the Demos : Rosanvallon’s Decentering of Democratic Theory

100%

Barša P.

|

nr Special Issue 1

41-50

EN

This paper explores the core of Pierre Rosanvallon’s revision of democratic theory. In his view, today’s democratic institutions cannot make good on their 200 year-old promise of representation because their very nature has fundamentally transformed from merely representing to also governing. Moreover, due to the shift from an industrial to post-industrial society, homogeneous collective categories of representation such as class, nation or people have broken down. This process has undermined the mainstream assumption that democratic legitimacy stems mainly from “the people” as a unified collective subject that projects itself “positively” into the future with the help of universal suffrage and parliamentary legislation. Democratic theory has to adjust to these changes. It should stop insisting that the centre of democratic systems is the electoral expression of the people’s will. Other, less direct forms of legitimacy have to be theorized and promoted while purely “negative” or “counter-democratic” civic practices of oversight, limitation and judging of established governments should be considered.

3

How to Escape from the Dead End of Post-Democracy? : Representation and Principle of Popular Sovereignty

88%

Augustín M.

|

nr Special Issue 1

93-111

EN

Discussion around the concept of post-democracy in political science partially overlaps with a long-term narrative about the crisis of democracy. While there seems to be a general consensus on the concept of post-democracy, this notion is rather controversial. The current paper analyzes the treatment of the concept of post-democracy in the works of Jacques Rancière, Jürgen Habermas, Colin Crouch and others. The paper seeks to problematize temporal and spatial reductionism present in some conceptualisations of post-democracy, pointing to the contingency, temporality and contextuality of the forms of representative democracy as a possible way out of the melancholy nostalgia for a “golden age” of democracy and a way to seek a modus vivendi of democracy and representation in new conditions.

4

Nowe procedury konsultacji Komisji Europejskiej jako czynnik niwelujący deficyt demokracji w UE

75%

Vetulani-Cęgiel A.

|

tom 2017 (45)(3)

116-135

PL

The objective of the article is to assess the new Commission’s Guidelines on Stakeholder Consultation (2015) in the EU policy-shaping in view of raising effectiveness of the EU governance model and of reducing the EU democratic deficit. The hypothesis of the article is that the Commission’s revision of the stakeholder consultation procedures contributes to overcoming the EU crisis of the consultation model and, in general, to reducing the democratic deficit in the EU. The neoinstitutional research perspective permits to catch the relations between the EU institutions and stakeholders wanting to co-shape EU sectoral policies, and the concepts of the UE democratic legitimacy (by F. Scharpf) as well as of the deliberative democracy (by J. Habermas) make possible to verify the research hypothesis. The verification takes place also in the course of the analysis of the new guidelines by confronting them with the identified deficits in matters of the dialogue with stakeholders. Celem artykułu jest ocena nowych procedur prowadzenia przez Komisję Europejską konsultacji z zainteresowanymi stronami (2015) w toku kształtowania unijnych polityk sektorowych z punktu widzenia efektywności unijnego modelu rządzenia oraz niwelowania deficytu demokracji w UE. W pracy zakłada się, iż przeprowadzona przez Komisję rewizja procedur przyczynia się do przezwyciężania kryzysu unijnego modelu konsultacji, a w ogólności do niwelowania deficytu demokracji w Unii Europejskiej. Zastosowana w analizie neoinstytucjonalna perspektywa badawcza pozwala na ujęcie relacji pomiędzy instytucjami UE a interesariuszami zainteresowanymi współkształtowaniem polityki sektorowej, natomiast koncepcja legitymizacji demokratycznej UE F. Scharpfa oraz demokracji deliberatywnej J. Habermasa na weryfikację hipotezy badawczej. Weryfikacja następuje również w toku analizy nowych wytycznych w konfrontacji ze zidentyfikowanymi deficytami w zakresie dialogu z zainteresowanymi stronami.

5

The European Citizens’ Initiative: New Participatory Democracy Tool to Reduce the Political Disaffection of the EU or a Simple Unsuccessful Attempt?

75%

Peñarrubia Bañón M.

Polish Journal of Political Science

|

2016

|

tom 2

|

nr 3

57-75

EN

The European Citizens’ Initiative (ECI) is the first transnational instrument of citizen-participation and agenda-setting worldwide and it has been created with the aim to bring citizens to the decision-making process in Europe. Its potential for creating a European public sphere and alleviating the democratic deficit has been emphasized either in EU political level and in Academia level. Thus, it is a participatory democracy mechanism and currently it could be one of the main instruments to increase the legitimacy of the EU. The ECI main goal is to enable citizens to influence the political agenda of the Union inviting the Commission to submit legislative proposals and to create a proper European public sphere. It is, therefore, an attempt to reduce the citizens’ disaffection. Such high expectations reflect normative criteria which form a difficult basis for empirical measurement. This paper analyses the ECI and whether it is a proper tool of participatory democracy. The paper especially answers the question about whether the ECI is the propitious participatory democracy tool aimed at reducing or eliminating the citizens’ disaffection with the main political institutions that is suffering the EU, besides the proposal of enhancement mechanisms. Thus, an in depth legal amendment of the ECI regulation would constitute a measure to be taken to strengthen EU’s and European integration’s legitimacy. This paper provides an overview of the theoretical expectations towards the ECI.

6

Kryzys demokracji w Europie

63%

Grosse T. G.

|

nr 3(33)

25-54

PL

Podstawowa teza niniejszego opracowania głosi, że procesy integracyjne w Europie nie tylko nie zbudowały ustroju demokratycznego na szczeblu Unii Europejskiej, ale wręcz utrudniły funkcjonowanie demokracji w państwach członkowskich. W ten sposób doprowadziły do kryzysu demokracji w Europie. Jest to przykład dojrzewającego od dawna kryzysu, wynikającego w istocie z elitarnej specyfiki procesów integracyjnych, które niejako „z założenia” omijają procedury demokratyczne. W sytuacji trudności ekonomicznych po roku 2008 kryzys ten jedynie zyskał na wyrazistości.

EN

The basic thesis of this paper is that integration processes in Europe have not only failed to introduce democracy at the EU level, but also hampered the functioning of democracy in the member states. This has led to the crisis of democracy in Europe. It is an example of maturing, long-term crisis, essentially stemming from elitist profile of the integration processes. The crisis of democracy in Europe has became even more apparent during the difficult economic situation after 2008.

7

Nowe procedury konsultacji Komisji Europejskiej jako czynnik niwelujący deficyt demokracji w UE

51%

Vetulani-Cęgiel A.

Przegląd Europejski

|

2017

|

nr 3(45)

116-137

PL

Celem artykułu jest ocena nowych procedur prowadzenia przez Komisję Europejską konsultacji z zainteresowanymi stronami (2015) w toku kształtowania unijnych polityk sektorowych z punktu widzenia efektywności unijnego modelu rządzenia oraz niwelowania deficytu demokracji w UE. W pracy zakłada się, iż przeprowadzona przez Komisję rewizja procedur przyczynia się do przezwyciężania kryzysu unijnego modelu konsultacji, a w ogólności do niwelowania deficytu demokracji w Unii Europejskiej. Zastosowana w analizie neoinstytucjonalna perspektywa badawcza pozwala na ujęcie relacji pomiędzy instytucjami UE a interesariuszami zainteresowanymi współkształtowaniem polityki sektorowej, natomiast koncepcja legitymizacji demokratycznej UE F. Scharpfa oraz demokracji deliberatywnej J. Habermasa na weryfikację hipotezy badawczej. Weryfikacja następuje również w toku analizy nowych wytycznych w konfrontacji ze zidentyfikowanymi deficytami w zakresie dialogu z zainteresowanymi stronami.

EN

The objective of the article is to assess the new Commission’s Guidelines on Stakeholder Consultation (2015) in the EU policy-shaping in view of raising effectiveness of the EU governance model and of reducing the EU democratic deficit. The hypothesis of the article is that the Commission’s revision of the stakeholder consultation procedures contributes to overcoming the EU crisis of the consultation model and, in general, to reducing the democratic deficit in the EU. The neoinstitutional research perspective permits to catch the relations between the EU institutions and stakeholders wanting to co-shape EU sectoral policies, and the concepts of the UE democratic legitimacy (by F. Scharpf) as well as of the deliberative democracy (by J. Habermas) make possible to verify the research hypothesis. The verification takes place also in the course of the analysis of the new guidelines by confronting them with the identified deficits in matters of the dialogue with stakeholders.

8

Autonomia instytucjonalna urzędów regulacyjnych Unii Europejskiej: przykład Europejskiej Agencji Bezpieczeństwa Lotniczego

51%

Kohtamäki N.

|

2016

|

tom 5

|

nr 2

56-69

PL

Przedmiotem publikacji jest zagadnienie „agencyfikacji” europejskiej przestrzeni administracyjnej. Problem wzrostu liczby europejskich urzędów regulacyjnych, tzw. agencji zdecentralizowanych został poddany analizie przez pryzmat ich autonomii instytucjonalnej. Z ponad trzydziestu gremiów tego typu jako przykład posłużyła Europejska Agencja Bezpieczeństwa Lotniczego, która dysponuje szerokim katalogiem uprawnień o charakterze decyzyjnym i quasi-regulacyjnym.

EN

The paper analyzes problems connected with the processes of “agencification” identified in the European administrative space. The growing number of European regulators, especially decentralized agencies, is analyzed through the prism of their evolving institutional autonomy. From more than thirty such bodies existing in the EU, the Author chose to focus on the example of the European Aviation Safety Agency, which has a wide catalogue of decision-making and quasi-regulatory powers.