Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Does the State Still Matter? Sovereignty, Legitimacy and International Law

100%

Kwiecień R.

|

tom 32

45-73

EN

This article explores the issue of sovereignty of States in the context of legitimacy of international law. Sovereign statehood is today increasingly challenged. The article examines if an essential incompatibility exists between international law conceived as a true, that is, legitimized, system of law and State sovereignty. To this end, it seems necessary to determine a meaning and importance of sovereignty in and for international law. The article seeks to argue that the idea of State sovereignty, deprived of orthodox positivistic justification, can still perform an important cognitive function in international law. In a world in which non-State actors suffer from a “democratic deficit”, democratic accountability and responsibility remains concentrated in States. States are, therefore, still the main source of legitimacy of political decisions. It is sovereign States that are the legal subjects assuring the public underpinnings within the international legal order. Consequently, there is no contradiction between the sovereign status of States in international society, and international law conceived as a legitimized legal order.

2

Nowe procedury konsultacji Komisji Europejskiej jako czynnik niwelujący deficyt demokracji w UE

86%

Vetulani-Cęgiel A.

|

tom 2017 (45)(3)

116-135

PL

The objective of the article is to assess the new Commission’s Guidelines on Stakeholder Consultation (2015) in the EU policy-shaping in view of raising effectiveness of the EU governance model and of reducing the EU democratic deficit. The hypothesis of the article is that the Commission’s revision of the stakeholder consultation procedures contributes to overcoming the EU crisis of the consultation model and, in general, to reducing the democratic deficit in the EU. The neoinstitutional research perspective permits to catch the relations between the EU institutions and stakeholders wanting to co-shape EU sectoral policies, and the concepts of the UE democratic legitimacy (by F. Scharpf) as well as of the deliberative democracy (by J. Habermas) make possible to verify the research hypothesis. The verification takes place also in the course of the analysis of the new guidelines by confronting them with the identified deficits in matters of the dialogue with stakeholders. Celem artykułu jest ocena nowych procedur prowadzenia przez Komisję Europejską konsultacji z zainteresowanymi stronami (2015) w toku kształtowania unijnych polityk sektorowych z punktu widzenia efektywności unijnego modelu rządzenia oraz niwelowania deficytu demokracji w UE. W pracy zakłada się, iż przeprowadzona przez Komisję rewizja procedur przyczynia się do przezwyciężania kryzysu unijnego modelu konsultacji, a w ogólności do niwelowania deficytu demokracji w Unii Europejskiej. Zastosowana w analizie neoinstytucjonalna perspektywa badawcza pozwala na ujęcie relacji pomiędzy instytucjami UE a interesariuszami zainteresowanymi współkształtowaniem polityki sektorowej, natomiast koncepcja legitymizacji demokratycznej UE F. Scharpfa oraz demokracji deliberatywnej J. Habermasa na weryfikację hipotezy badawczej. Weryfikacja następuje również w toku analizy nowych wytycznych w konfrontacji ze zidentyfikowanymi deficytami w zakresie dialogu z zainteresowanymi stronami.

3

“Is This Really What I Voted For?” – On The Legitimacy Of European Integration

86%

Kerikmäe T. , Nyman-Metcalf K. , Papageorgiou I.

|

nr 1

45-62

EN

This paper discusses the problems and dangers of proceeding with European integration without facing a transparent constitutional debate. The crucial issue demanding clarity is whether the current integration in the form of the EU shall be seen within the framework and concepts of public international law or within those of constitutional law. The authors argue that more intensive integration cannot be achieved on the basis of undermining rule of law and democracy by vacillating between different international law or constitutional law models of proceeding without taking any clear standpoint.

4

Between Democracy and Technocracy: The Paradox of the functioning of the European Committee of the Regions

72%

Bącal P.

Facta Simonidis

|

2021

|

tom 14

|

nr 1

75-90

PL

Celem niniejszego artykułu jest analiza konsekwencji konstrukcji mandatu członka Europejskiego Komitetu Regionów. Aby nim zostać, należy sprawować demokratyczny mandat na poziomie lokalnym lub regionalnym. Taki stan rzeczy powinien prowadzić to zmniejszenia dystansu między Unią Europejską a jej obywatelami, a tym samym do zmniejszenia deficytu demokratycznego. Zależy to jednak od rzeczywistego modelu funkcjonowania Europejskiego Komitetu Regionów. W praktyce można go określić bardziej jako technokratyczny, aniżeli demokratyczny, co jest istotnym paradoksem. Zaprezentowane wnioski oparte są na badaniu empirycznym Autora.

EN

The aim of the present paper is to analyse the consequences of the construction of membership in the European Committee of the Regions. To be a member of this body, one must have a democratic mandate at a local or regional level. This should bring the citizens closer to the European Union and therefore, reduce the democratic deficit. However, it all depends on the actual model of the functioning of the European Committee of the Regions. In practice, it can be described as technocratic rather democratic, which is a great paradox. Such a conclusion has been drawn on the basis of the author’s own empirical research.

5

Czy europejska inicjatywa obywatelska może służyć zmniejszeniu deficytu demokratycznego w Unii Europejskiej? Uwagi na podstawie wniosku Minority SafePack

72%

Kielin-Maziarz J.

|

tom 84

|

nr 4

37-53

EN

The article attempts to answer the question about the role that the European Citizens’ Initiative (ECI) plays in reducing the democratic deficit of the Union. The effectiveness of this institution has been analysed using the example of the Minority SafePack – a proposal to adopt amendments that would serve to ensure greater protection of the rights of national and linguistic minorities and to strengthen cultural and linguistic diversity in the EU. The text analyses the reasons why the Commission took a negative stance. On the one hand, the subject matter of the proposal itself is one of them. The European Union, in its justification, states that it has no competence in relation to many of the proposals contained the initiative. In addition, there is also a general reluctance of the EU to deal with minority problems, mainly due to the fact that they involve issues that are sensitive to the Member States, such as national identity and linguistic diversity. On the other hand, the rejection of the proposal is an expression of a general tendency. The Commission is very sceptical about applications submitted under the ECI, refusing to register them to a prohibitive extent. This state of affairs certainly does not allow the ECI to be described as an effective tool that contributes to the reduction of the democratic deficit in the EU.

PL

Przedmiotem artykułu jest próba odpowiedzi na pytanie o rolę, jaką w zmniejszeniu deficytu demokratycznego Unii odgrywa europejska inicjatywa obywatelska (EIO). Efektywność tej instytucji została poddana analizie na przykładzie wniosku dotyczącego przyjęcia zmian, które miałby służyć zapewnieniu szerszej ochrony praw mniejszości narodowych i językowych oraz wzmocnieniu różnorodności kulturowej i językowej w UE – Minority SafePack. W tekście dokonana została analiza przyczyn, które skłoniły Komisję do zajęcia negatywnego stanowiska. Z jednej strony należy do nich sama tematyka wniosku. Unia Europejska w uzasadnieniu odmowy jego przyjęcia podaje, że w stosunku do wielu z zawartych w nim propozycji nie ma kompetencji. Ponadto zauważalna jest także ogólna niechęć UE do zajmowania się problemami mniejszości, wynikająca przede wszystkim z faktu, że dotykają one kwestii o newralgicznym charakterze dla państw członkowskich, jak np. tożsamość narodowa, różnorodność językowa. Z drugiej zaś – odrzucenie wniosku stanowi wyraz ogólnej tendencji. Komisja jest bardzo sceptyczna wobec wniosków składanych w ramach EIO, odmawiając im w przewarzającej mierze rejestracji. Taki stan rzeczy z pewnością nie pozwala na mówienie o efektywności EIO jako narzędzia przyczyniającego się do zmniejszenia deficytu demokratycznego w UE.

6

Obywatelstwo Unii Europejskiej w świetle koncepcji dzielonej suwerenności ludu J. Habermasa

72%

Serowaniec M. , Włoch W.

Przegląd Prawa Konstytucyjnego

|

2014

|

nr 3 (19)

137-160

PL

W swojej koncepcji dzielonej suwerenności ludu J. Habermas, nawiązując niejako do filozofii I. Kanta, próbuje odpowiedzieć na zasadnicze pytanie: jaki kształt musiałoby przybrać obywatelstwo Unii Europejskiej, aby jednostki mogły same siebie postrzegać jako obywateli UE? Niniejszy artykuł stanowi próbę odniesienia przyjętego przez J. Habermasa abstrakcyjnego modelu obywatelstwa UE do obowiązujących uregulowań prawnych oraz praktyki politycznej. Analiza przyjętego przez J. Habermasa modelu obywatelstwa UE posłuży również ukazaniu, na ile obecny kształt obywatelstwa unijnego odpowiada jego konceptualnej treści, a także w jakim kierunku muszą podążać zmiany, aby w pełni ją zrealizować. Wszystkie wymienione powyżej zagadnienia spaja fundamentalne pytanie: jak zapewnić Unii Europejskiej demokratyczną legitymizację?

EN

The paper is discussing the concept of shared sovereignty, coined by Jürgen Habermas, along with his theory of citizenship of the European Union. In particular, the Author of the paper makes reference to Habermas’ model of EU citizenship in the light of the current legislation, policy and practice. The reference is made in an attempt to release whether the current shape, or condition, of European citizenship corresponds to its conceptual content and to clarify the general direction for the change as it could be fully implemented. All those issues are mentioned with a view to answer a very fundamental question, namely how to ensure the democratic legitimacy of the European Union?

7

Nowe procedury konsultacji Komisji Europejskiej jako czynnik niwelujący deficyt demokracji w UE

58%

Vetulani-Cęgiel A.

Przegląd Europejski

|

2017

|

nr 3(45)

116-137

PL

Celem artykułu jest ocena nowych procedur prowadzenia przez Komisję Europejską konsultacji z zainteresowanymi stronami (2015) w toku kształtowania unijnych polityk sektorowych z punktu widzenia efektywności unijnego modelu rządzenia oraz niwelowania deficytu demokracji w UE. W pracy zakłada się, iż przeprowadzona przez Komisję rewizja procedur przyczynia się do przezwyciężania kryzysu unijnego modelu konsultacji, a w ogólności do niwelowania deficytu demokracji w Unii Europejskiej. Zastosowana w analizie neoinstytucjonalna perspektywa badawcza pozwala na ujęcie relacji pomiędzy instytucjami UE a interesariuszami zainteresowanymi współkształtowaniem polityki sektorowej, natomiast koncepcja legitymizacji demokratycznej UE F. Scharpfa oraz demokracji deliberatywnej J. Habermasa na weryfikację hipotezy badawczej. Weryfikacja następuje również w toku analizy nowych wytycznych w konfrontacji ze zidentyfikowanymi deficytami w zakresie dialogu z zainteresowanymi stronami.

EN

The objective of the article is to assess the new Commission’s Guidelines on Stakeholder Consultation (2015) in the EU policy-shaping in view of raising effectiveness of the EU governance model and of reducing the EU democratic deficit. The hypothesis of the article is that the Commission’s revision of the stakeholder consultation procedures contributes to overcoming the EU crisis of the consultation model and, in general, to reducing the democratic deficit in the EU. The neoinstitutional research perspective permits to catch the relations between the EU institutions and stakeholders wanting to co-shape EU sectoral policies, and the concepts of the UE democratic legitimacy (by F. Scharpf) as well as of the deliberative democracy (by J. Habermas) make possible to verify the research hypothesis. The verification takes place also in the course of the analysis of the new guidelines by confronting them with the identified deficits in matters of the dialogue with stakeholders.