Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: czas teraźniejszy

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Sposoby wyrażenia praesens i futurum w Kronice Supraskiej

100%

Grabowska K.

Linguodidactica

2016

tom 20

Przedmiotem artykułu jest analiza form praesens oraz futurum dokonanego i niedokonanego wyekscerpowanych z tekstu Kroniki Supraskiej – zabytku należącego do I redakcji latopisów białorusko-litewskich. W analizowanym tekście formy czasu teraźniejszego oraz przyszłego I uzyskują liczne poświadczenie. Nie odnotowano natomiast żadnej formy II typu futurum niedokonanego. Często formy 3 os. sg. futurum dokonanego użyte są w funkcji praesens historicum.

The article focuses on the analysis of forms of praesens and futurum perfect and imperfect excerpted from the Supraśl Chronicle, which belongs to the first Belorussian-Lithuanian compilation. In the examined text the forms of present and future I tenses are frequently observed. However, not a single form of futurum imperfect of type II has been found. The forms of third person singular futurum perfect are used as praesens historicum.

Gramatyczna kategoria czasu w języku polskim i ukraińskim w ujęciu diachronicznym

88%

Łesiuk M.

nr 1

50-70

The paper presents the history of shaping the category of time in Polish and Ukrainian, that is forms of the present, future and past tenses, based on a reconstruction of appropriate, analogous forms of the Proto-Slavic language. The author analyses the process of shaping tense forms in both languages in detail, revealing their common and specific features. The material is based on works by renowned European linguists (A. Meillet, N. van Wijk, Z. Klemensiewicz, T. Lehr-Spławiński, S. Urbańczyk, S. Dubisz, P. Zhyteckyi, W. Rusanivskyi, P. Kuzniecow, and others), a complete picture of the system of tense forms and the grammatical category of time in a complementary manner in two related languages.

Artykuł przedstawia historię kształtowania się kategorii czasu w języku polskim i ukraińskim, to jest form czasu teraźniejszego, przyszłego i przeszłego na podstawie rekonstrukcji odpowiednich, analogicznych form języka prasłowiańskiego. Autor szczegółowo analizuje proces kształtowania się form czasowych w obu językach, ujawniając ich cechy wspólne i specyficzne. Materiał oparty jest na pracach wybitnych językoznawców europejskich (A. Meillet, N. van Wijk, Z. Klemensiewicz, T. Lehr-Spławiński, S. Urbańczyk, S. Dubisz, P. Żytec’kyj, W. Rusaniws’kyj, P. Kuzniecow i in.). Autor podaje pełny obraz systemu form czasowych i gramatycznej kategorii czasu w sposób komplementarny w dwóch pokrewnych językach.

Sprzeczność i czas w systemie recentywizmu

88%

Bańka J.

2011

tom 29

183-204

The paper draws upon so-called disscusive logic which does not refute the principle of contradiction directly, but accepts contradicting statements of different parties of the discourse or of the same subject but in different time. On the ground of recentivism every statement contrary to the system is sifted through the axiology of the system in a recentiori mode. That is, it is rejected by the system just as it falls into contradiction in the moment of being expressed (sermo). In short: the moment of expression eliminates contradiction in the content, for according to recentivist epistemology the description of an event is not true or false in general, but in the present time only and it changes its truthfulness with the time.

Der Artikel knüpft an sog. Diskussionslogik an, die den Satz vom Widerspruch nicht direkt ablehnt, sondern stattdessen widersprüchliche, von verschiedenen Diskutanten oder von derselben Person, aber zu anderer Zeit geäußerten Meinungen zulässt. Wird der Standpunkt in rezentivistischen Kategorien betrachtet, so heißt er: jede systemwidrige Meinung wird mittels Axiologie des Systems a recentiori ausgewählt, und das bedeutet, dass sie das rezentivistische System verlässt, sobald sie sich während der Äußerung (sermo) mit der Aussage in Widerspruch verwickelt. Kurz gesagt: die Zeit der Aussage behebt den im Gegenstand der Aussage steckenden Widerspruch. Es folgt aus der Epistemologie des Rezentivismus, laut der die Beschreibung eines Ereignisses nicht im allgemeinen, sondern nur in der Gegenwart richtig ist, und nur samt der Gegenwart unterliegt sie einer Änderung hinsichtlich ihrer momentanen Richtigkeit.