Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Ten serwis zostanie wyłączony 2025-02-11.

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: czas mesjański

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

The Hour of Jesus and the Wedding Feast at Cana (John 2:1-11)

100%

Jojko B.

Verbum Vitae

2020

tom 38

nr 1

The leading theme of this article is the enigmatic “hour” as revealed in the account at Cana (2:1-11). Jesus’ words to his mother, οὔπω ἥκει ἡ ὥρα μου (2:4), are considered obscure and difficult to interpret, causing an intriguing and unresolved controversy within Johannine scholarship. Most exegetes agree that this phrase is to be taken as a denial. According to them, Jesus announces that his hour has not yet come, because this “hour” is bound to the hour when “the Son of Man is glorified”, alluding to his being lifted up on the Cross and raised up “on the third day”. However, there is another solution suggested by a significant number of scholars. They propose reading Jesus’ words οὔπω ἥκει ἡ ὥρα μου as a question, which better guarantees the overall coherence of the story in light of the wider OT context. This interpretation focuses specifically on the temporal indication of “the third day”, the biblical image of the wedding, and the abundance and high quality of the wine, a beginning of signs and of the revelation of Jesus’ glory which serve to stimulate the faith of his disciples. In this view, this multiplicity of themes indicates that the meaning of the “hour” lies in the motif of fulfillment. Jesus is the Messiah who brings to perfection all that has been foretold in Scripture. His “hour” begins “now” and continues throughout his public life until it reaches its ultimate fulfillment in the glory of his Cross and Resurrection. The present article is focused, therefore, on investigating the interrelations among the main biblical themes brought to the fore in the Cana narrative, and their meanings in relation to the “hour” of Jesus.

The Sense of an Ending and the Imagination of the End: Apocalypse, Disaster and Messianic Time

84%

Niedziałek E.

nr 11

1-7

Współczesne wizje apokaliptyczne wykraczają poza chrześcijańską eschatologię. Wiążą się nie tyle już z biblijnym lękiem przed sądem ostatecznym, ile z niejasnym poczuciem końca, które podsycane jest przez wydarzenia takie jak Holokaust, kryzys nuklearny, globalna pandemia czy zmiany klimatyczne. Jedenasty numer Colloquia Humanistica poświęcony jest różnym pojęciom końca, związanym z apokalipsą, myśleniem katastroficznym lub też czasem mesjańskim. Artykuły zgromadzone w tomie można czytać osobno, jako analizy poszczególnych narracji poświęconych tematyce końca świata, stanowią one jednak także pewną całość, która ujawniać może wspólne cechy myślenia o końcu.

Apocalyptic visions go beyond Christian eschatology and permeate our present imagination. Not so much with already bygone symbolism or the terror of bloody carnage, as with the vague sense of an ending, fuelled by historical conditions – the Holocaust, the nuclear crisis, or the more contemporary global threats of a viral pandemic or climate change. The 11th issue of Colloquia Humanistica is devoted to various understandings of the end, introduced by the topics of apocalypse, disaster and messianic time. The articles gathered in the volume may be read separately as examples of analysis of several end-time-directed narratives, but they also constitute a whole that may indicate the specific features of thinking about the end.

The Mystery of Return: Agamben and Bloch on St. Paul’s Parousia and Messianic Temporality

67%

Filauri F.

tom 35

nr 1

121-147

W ciągu ostatnich dwóch dziesięcioleci nowe, radykalne odczytania listów św. Pawła pozwoliły licznym myślicielom zawrzeć w ich filozofii politycznej mesjanistyczny element. W odczytaniach tych mesjanistyczne odrzucenie świata i jego praw jest rozumiane poprzez zawieszający akt „subtrakcji” – ruch wycofania, którego przekład n a polityczną praktykę zbyt często jednak okazywał się nieskuteczny.Po przeanalizowaniu Agambenowskiej interpretacji subtrakcji przez pryzmat „nieoperacyjności”, artykuł koncentruje się na pojęciu Paruzji jako elementu kluczowego dla zrozumienia jego antyutopijnego ujęcia mesjańskiego czasu. W przeciwieństwie do odczytania Agambena, Blochowska intepretacja Pawłowej Paruzji przedstawia wydarzenie mesjańskie jako wewnątrzhistoryczne, ale równocześnie otwarte wobec celów ostatecznych (metahistorycznych). Jak przekonuję, mesjańskie wezwanie Blocha przyjmuje formę zapośredniczenia, skorygowania subtrakcji tak, by umożliwiała większe zaangażowanie polityczne. W zakończeniu tekstu sugeruję, że konkretne zastosowania tego zapośredniczenia pełnią swą funkcję emancypacyjną tylko o tyle, o ile przyjmują charakter praktycznej etyki, w której uwaga skierowana jest na nieuprzywilejowanych i marginalizowanych.

During the last two decades, a sharp re-reading of St. Paul’s letters allowed several thinkers to embed a messianic element in their political philosophy. In these readings, the messianic refusal of the world and its laws is understood through the suspensive act of “subtraction” – a movement of withdrawal which nonetheless too often proved ineffective when translated into political practice. After analysing Agamben’s interpretation of subtraction in terms of “inoperativity”, this article focuses on the notion of Parousia as a key element to understanding his anti-utopian account of messianic time. In contrast to Agamben’s reading,Bloch’s interpretation of the Pauline Parousia envisages the messianic event as infra-historical, but at the same time opened to ultimate (meta-historical) purposes. Bloch’s messianic call – I argue – takes the form of mediation, a correction of subtraction towards the direction of a more committed political engagement. I conclude by suggesting that the concrete implementations of this mediation perform their emancipatory function in so far as they assume the character of practical ethics, with the attention directed to the underprivileged and marginalised.