Tradycyjne metody mierzenia przepustowości w infrastrukturze bazują na wskaźnikach, takich jak PCU. Wydaje się jasne, że takie metody oceny przepustowości (kategorie dróg, procedury kalkulacyjne, limity przepustowości zdefiniowane np.w HCM – Highway Capacity Manual) nie mogą być użyte do pokazania intermodalności systemu ruchu drogowego. Pierwszy krok to zawarcie intermodalności (podziału na jednostki ładunkowe) w przekroju drogi (piesi, rowery, komunikacja miejska, prywatne pojazdy). Kolejnym krokiem jest wzięcie pod uwagę wszystkich alternatyw w ramach korytarza (takich jak równoległe do danego korytarza trasy kolejowe lub linie transportu publicznego), tak aby dojść do intermodalnego punktu widzenia sprawy. Na koniec istotne jest również zawarcie wpływu na strukturę zasiedlenia terenu. Poza intermodalnością, w każdej nowej metodzie należy brać pod uwagę: skuteczność w kwestii kosztów, wszechstronną analizę odzewu ze strony natężenia ruchu, a także kompatybilność z CBA. W rezultacie należy znaleźć nowe wskaźniki (zamiast jednostek samochodowych PCE), aby zdefiniować przepływ pasażerów i ładunków. Istnieją wytyczne, które znajdują się w audycie postępu operacji transportowych oraz w warunkach infrastruktury dróg. Sprawdzenie tych wytycznych ma na celu integrację różnych środków transportu przez zmianę kluczowych wskaźników (np.: nachylenia, zakrzywienia, szerokości drogi, gospodarowania przepustowością) i zmianę użycia systemowego podejścia zawierającego wskaźniki, takie jak: podział na różne środki transportu, liczba osób w pojeździe oraz eksploatacyjna ładowność ciężarówek. Zaprezentowana w niniejszym artykule procedura może być postrzegana jako jeden z elementów na drodze do sprostania zapotrzebowaniu i przyszłym zadaniom w ramach korytarzy transportu.
EN
Traditional methods of measuring the capacities of infrastructures are usually based on indicators like passenger car units (PCU). It is quite clear that these methods of capacity evaluation (categories of roads, calculation procedures, capacity limits, e.g. defined in the HCM – Highway Capacity Manual) cannot be used to picture the intermodality of the traffic system. The first step has to include the intermodality (modal split) in the cross section of a road (pedestrians, bicycles, public transport, private vehicles), and in a further step it is necessary to account for all alternatives within the corridor, like parallel routed railways or public transport lines, to reach an intermodal point of view. Finally it is also necessary to include the effects on the settlement structure. Beside intermodality, any new method also has to consider cost effectiveness, a comprehensive consideration of feedbacks in the traffic system, as well as compatibility to CBA. As a result it is necessary to find new indicators (instead of car units) to define passenger and freight flows. There are guidelines in progress auditing transport operations and infrastructure conditions of roadways. A revision of these guidelines aims to integrate different modes of transport by changing the key-indicators (e.g. incline, curviness, roadway width, capacity utilisation) and to use a system approach which includes indicators like modal split, car occupancy or utilised capacity of lorries. The procedure presented in this paper can be seen as one building block to meet the demands of future assessments within corridors.
Carnivores are often particularly sensitive to landscape fragmentation. Ecological corridors may help to connect local populations, ensuring gene flow and retaining viable meta-populations. We aimed to establish habitat suitability models for two large carnivores in Poland, the grey wolf Canis lupus Linnaeus, 1758 and the Eurasian lynx Lynx lynx Linnaeus, 1758, based on ecological niche factor analysis (ENFA). Secondly, we calculated least cost paths (LCPs) based on cost values obtained from ENFA. Thirdly, we determined structures that might act as barriers, thus diminishing the value of the corridor unless appropriate conservation measures are taken. We compared some of the results with actual dispersal data of four lynx in eastern Poland. Results indicate that both species are highly marginalised. Less habitat that is currently available in Poland is suitable for lynx than for wolves. We determined a total of 76 LCPs. Comparison of these theoretical corridors with actual dispersal routes suggests that the traits of calculated LCPs are mostly within the range of those of real routes. We highlight a variety of features that might act as barriers, such as major roads (including planned highways), urbanized areas, and large un-forested areas. We give suggestions where concerted conservation efforts (eg wildlife passages) might be particularly well-directed.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.