Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Znaczenie koronacji królewskiej w późnośredniowiecznej Francji

100%

Michałek-Simińska A.

|

nr 1

169-198

EN

In the late-Medieval French Monarchy the royal coronation played a significant role in the process of appointing a new king. In its visual sphere a certain reinforcement of the ceremonial character may be noted, which was result of a need for a strong manifestation of the continuity of the royal power, indispensable in the times of the dynastic crisis caused by the death of the king. The symbols of the dynastic power became stronger. In the ideology of the royal power it was important where the coronation took place. In the case of France it was Reims. The coronation was organised according to a strict pattern. The coronation ceremony was a manifestation of the fact that the dynasty had been put on a pedestal and had acquired some new rights. In the period in question the role of the blood right became more important, and the royal son was the rightful heir to the throne. But to legitimise the power to the fullest he needed the royal anointment, which in the symbolic sphere created a sense of continuity.

2

Ferdinand I. und seine erste Begegnung mit dem Königreich Böhmen und Prag 1527 im Spiegel der zeitgenössischen Flugblätter und Flugschriften

75%

Hubková J.

|

nr 2

42-59

EN

The author examines leaflet publicity and the relationship between Ferdinand I and the city of Prague. Her prime focus is on most of German leaflets concerning the journey of Ferdinand and Anne Jagiello from Vienna to Prague (1527), acceptance of the royal pair by the Crown towns and estates in Bohemia and Moravia, the entry into the capital, the King’s and Queen’s coronation, and the subsequent festivities. She briefly mentions other relevant types of leaflet publicity concerning the ruler, documenting events in Prague, and the city’s transformations under his rule.

3

Święte dziewictwo, Królowa dziewic i władza w ottońskiej Rzeszy

54%

Pac G.

|

tom 125

|

nr 4

EN

Artykuł dotyczy znaczenia, jakie w religijności i ideologii władzy w ottońskiej Rzeszy miało święte dziewictwo. Zwraca uwagę na jego szczególną rolę w budowaniu autorytetu ludzi Kościoła obojga płci, a także pozycji władczyni. Pokazuje, że właśnie w kontekście dziewictwa należy rozumieć szczególne związki łączące ich z Marią Panną, traktowaną jako pierwsza ze świętych dziewic i ich królowa. Towarzyszy temu pytanie o związek dziewictwa z płcią, a więc o jego znaczenie tak w duchowości mężczyzn i kobiet, jak i w proponowanych im wzorach świętości. The article focuses on the importance of holy virginity for the devotion and ideology of power in the Ottonian Reich. The author pays attention to its special role in establishing the authority of people of the Church, of both genders, and the position of the queen. He demonstrates that it is in the very context of the virginity that their special relationship with the Virgin Mary should be understood, for she was regarded as the first of the holy virgins and their queen. This is accompanied by the question about the relation between virginity and gender, and thus about its significance for the spirituality of men and women as well as models of sanctity offered to them.

4

Medale koronacyjne Augusta II Wettyna w konfrontacji ze współczesnymi dziełami sztuki malarskiej i graficznej oraz ze spuścizną medalierską pozostałą po Janie III Sobieskim. Uwagi ikonograficzne

51%

Rokita J. G.

|

tom 19

|

nr 2

31-69

EN

The author describes sixteen examples of works of medal-making, painting, graphic and sculptural art related to the title medals. As the author shows, the aim of the medals described in the article was to justify the rights of the former Saxon elector to the Polish throne. The recipient, after even a cursory glance With the presented medal material, he could prove himself convinced of the excellent origin of August II and his ancestors (e.g. the medal, dated 1697 and signed on the obverse: C. W. [Christian Wermuth?]), the numerous qualities of the reigning Hercules (e.g. the medal by Georg Hautsch from 1697) or the heraldic connections between the Wettyn coat of arms and official emblems of the Crown and Lithuania (e.g. an unsigned medal from 1697). The author also distinguished and analysed in detail medals of heraldic, mythological-alegoric, emblematic and genealogical character. He also explained the reasons why in the preserved medallic legacy of Augustus II the medals on which the Saxon ruler was perpetuated prevailed in Western European costume, and not – as in the case of medal-making works carried out at the order of the Sobieski royal court – in the dress modelled on antiquity.

PL

Autor opisuje 16 przykładów dzieł sztuki medalierskiej, malarskiej, graficznej i rzeźbiarskiej mających związek z tytułowymi medalami. Jak wykazuje autor, podstawowym celem przekazu propagandowego wszystkich przedstawionych w artykule medali było uzasadnienie praw dotychczasowego elektora saskiego do tronu polskiego. Odbiorca po nawet pobieżnym zapoznaniu się z przedstawionym materiałem medalierskim mógł utwierdzić się w przekonaniu co do znakomitego pochodzenia Augusta II i jego antenatów (np. medal, datowany na 1697 rok i sygnowany na awersie: C. W. [Christian Wermuth?]), licznych przymiotów panującego utożsamianego z Herkulesem (np. medal autorstwa Georga Hautscha z 1697 r.) czy heraldycznych związków między herbem Wettynów a oficjalnymi emblematami Korony i Litwy (np. niesygnowany medal z 1697 r.). Autor ponadto wyodrębnił i szczegółowo przeanalizował medale o charakterze: heraldycznym, mitologiczno-alegorycznym, emblematycznym i genealogicznym. Wyjaśnił również powody, dla których w zachowanej spuściźnie medalierskiej po Auguście II przeważają medale, na których władca saski został utrwalony w stroju zachodnioeuropejskim, nie zaś – jak w przypadku prac medalierskich wykonywanych na rozkaz dworu królewskiego Sobieskich – w ubiorze wzorowanym na antycznym.

5

Spektakl suwerenności: uroczystości koronacyjne królowej Elżbiety I

51%

Olechnowicz E.

|

tom 67

|

nr 4

5-33

EN

The coronation ceremonies of Queen Elizabeth I in 1559, as all ceremonies regarding transfer of royal power, are an interesting example of what Victor Turner called “social drama.” Elizabeth was highly aware of the inextricable bond between statecraft and stagecraft. The entry progress through the city of London and the coronation were the first public occasions for the queen to present her public persona with theatrical means, through the use of decorations, attributes, gestures, and costumes. The intention behind the ceremonial entry was both to laud the ascending queen and to indicate her government’s policies in the wake of a political crisis following the death of Queen Mary. Allegorical spectacles accompanying the entry comprised a unified programme presenting Elizabeth as the opposite of her predecessor. The purpose of the coronation ceremonies, on the other hand, was quite the opposite: each of its features and rituals was meant to convey and emphasise the continuity and enduring nature of monarchy. The ruler ascending the throne took on a new identity and a new body. In line with the Tudor doctrine of “the king’s two bodies,” described by Ernst Kantorowicz, at coronation the monarch relinquished their individual identity to become a super-individual King who was immortal. Thus, the festivities and ceremonies inaugurating Elizabeth’s rule had a twofold nature, and the two main elements were complementary to each other: they presented the queen as a “new hope” of the Protestant England and as a rightful heir to the throne not just worthy of her predecessors but rather identical with them.

PL

Uroczystości intronizacyjne królowej Elżbiety I w 1559 roku – jak wszystkie ceremonie związane z sukcesją władzy królewskiej – stanowią ciekawy przykład tego, co Victor Turner określił jako dramaty społeczne. Królowa Elżbieta doskonale uświadamiała sobie nierozerwalny związek między sztuką sprawowania rządów (statecraft) i sztuką sceniczną (stagecraft). Uroczysty wjazd do Londynu i koronacja były dla królowej pierwszą publiczną okazją do prezentacji swojego wizerunku quasi-teatralnymi środkami, przy pomocy dekoracji i atrybutów, gestów i kostiumów. Celem uroczystego wjazdu była tyleż panegiryczna prezentacja wstępującej na tron królowej, ile wytyczenie kierunku jej rządów w sytuacji przesilenia politycznego po śmierci królowej Marii. Towarzyszące wjazdowi alegoryczne widowiska stanowią spójny program prezentujący Elżbietę jako przeciwieństwo poprzedniczki. Cel obrzędu koronacyjnego był tymczasem odwrotny: każdy jego element służył podkreśleniu trwałości i ciągłości monarchii. Władca w czasie koronacji zyskiwał nową tożsamość i nowe ciało. W myśl elżbietańskiej doktryny „dwóch ciał króla”, opisanej przez Ernsta Kantorowicza, monarcha w chwili koronacji wyrzekał się swojej jednostkowej tożsamości i stawał się ponadosobowym Królem, który nigdy nie umiera. Uroczystości inaugurujące rządy Elżbiety miały więc komplementarny charakter:ukazywały królową jako „nową nadzieję” protestanckiej Anglii i równocześnie jako prawowitą spadkobierczynię tronu, nie tyle godną swoich poprzedników, ile z nimi tożsamą.