The author, based on the available literature and his own professional experience in the police service, analysed the state of the penitentiary policy applied to convicts. He took into account and characterized the background of the activities performed as part of the execution of the imprisonment sentence in the People's Republic of Poland until 1989 and the solutions applied after the systemic transformation, indicating the status of the convict within the framework of rehabilitation procedures. He presented solutions in the area of social rehabilitation of prisoners and the possibility of their return to social life. In addition, he referred to the sociological basis of social rehabilitation as part of supervised freedom.He took into account and characterized the background of the activities performed as part of the execution of the imprisonment sentence in the People's Republic of Poland until 1989 and the solutions applied after the systemic transformation, indicating the status of the convict within the framework of rehabilitation procedures. He presented solutions in the area of social rehabilitation of prisoners and the possibility of their return to social life. In addition, he referred to the sociological basis of social rehabilitation as part of supervised freedom.
Działalność w zakresie pomocy postpenitencjarnej jest zaliczana do kategorii zachowań prospołecznych. Cechą wyróżniającą ją spośród innych zachowań ludzkich jest gotowość do realizowania celów pozaosobistych. Aktywność taka ma zapewnić optymalizację funkcjonowania, pomoc w zakresie readaptacji społecznej drugiego człowieka. W ten sposób jest budowana określona więź społeczna jako jedna z podstawowych zmiennych procesu resocjalizacji osadzonych. Skazani, którzy obecnie odbywają karę pozbawienia wolności mają nie tylko wrócić do społeczeństwa, ale jeszcze tak funkcjonować, by nie narazić się na powrót za mury więzienia. Rozluźnienie bądź zerwanie więzi, jakie istnieją pomiędzy więźniem a konformistycznie nastawionymi elementami środowiska zewnętrznego, potęguje trudności w odnalezieniu się w społeczeństwie po opuszczeniu zakładu karnego. Izolacja penitencjarna bowiem, w szczególności, długotrwała, mająca w konsekwencji doprowadzić do społecznej reintegracji przestępcy, faktycznie pogłębia jego ekskluzję i niekiedy przyczynia się również do dezorganizacji więzi emocjonalnych i podstaw egzystencji. Niejednokrotnie brak takiego wsparcia prowadzi do powrotu na drogę przestępstwa. Proces odbudowywania uprzednio zerwanych więzi jest bardzo trudny, dlatego też dbanie o już istniejące, podtrzymywanie czy rekonstruowanie ich w społeczeństwie w pożądanym kierunku jawi się jako naczelne zadanie służb penitencjarnych i systemu pomocy społecznej. Polska ma wieloletnie i bardzo chlubne tradycje niesienia pomocy więźniom, zwłaszcza za pośrednictwem instytucji i organizacji społecznych. Funkcjonuje również system pomocy społecznej, a jednym z jego elementów jest pomoc postpenitencjarna. Polskie rozwiązania prawne przystają do standardów międzynarodowych w tej dziedzinie i w nowoczesny sposób regulują zagadnienia niesienia pomocy postpenitencjarnej zarówno przez instytucje i organizacje rządowe, jak i pozarządowe. Niniejszy artykuł został poświęcony w głównej mierze analizie nowych rozwiązań w zakresie pomocy postpenitencjarnej oraz egzemplifikacji rozmiarów świadczonej pomocy postpenitencjarnej na przestrzeni ostatnich kliku lat.
EN
Activity in the post-penitentiary assistance is classified under the pro-social behavior category. The distinguishing feature of it from all other human behavior is the willingness to achieve the goals besides those personal. This activity is intended to provide optimized performance, assistance in social re-adaptation of the other person. In this way a social bond is established as one of the basic variables of the process of prisoners` rehabilitation. The condemned who are currently imprisoned not only have to return to society, but even live in such a way to not to expose themselves to return behind prison walls. The loosening or breaking the bond that exists among a prisoner and conformist minded elements of the external environment, compounded the difficulties in pulling oneself together in the society after leaving a prison. Post-penitentiary isolation, because, particularly the long-term, aimed at leading to the social reintegration of offenders, actually deepens their exclusion and sometimes contributes to the disorganization of the emotional ties and the bases of a day-to-day existence. Many times the lack of such a support leads to return to a life of crime. The process of rebuilding previously broken relationships is very difficult, so taking care of those existing, maintaining or reconstructing them in the society towards the desired direction appears to be the significant task of penitentiary services and social welfare. Poland has a long-standing and very glorious tradition of helping prisoners, particularly through institutions and social organizations. There also functions a social welfare system and one of its elements is a post-penitentiary assistance. Polish legal solutions correspond to international standards in this area and in a modern way regulate the post-penitentiary issues, both by institutions and government organizations and NGOs. This article is mainly dedicated to the analysis of new solutions in post-penitentiary assistance and exemplification of the scale of the post-penitentiary assistance provided over the last few years.
This is the second part of an analysis of issues related to the procedure concerning the levels and enforcement of disciplinary penalties against people serving prison sentences. The author continues his analysis of the issue of sentencing guidelines in disciplinary proceedings. In addition, he tackles the problem of fl exible modification of disciplinary penalties. A lot of attention is devoted to issues concerning statutory limitations and enforcement of disciplinary penalties as well as supervisory assessment of decisions taken in the course of disciplinary proceedings against inmates.
4
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
W artykule zwrócono uwagę na rolę stygmatu przestępcy w kontekście jego readaptacji społecznej. Przedstawiono teorię stygmatyzacji oraz mechanizmy naznaczania społecznego. Ukazano, czym jest myślenie stereotypowe i jak wygląda obraz sprawcy przestępstw w oczach społeczeństwa. Podjęto także problem zmiany postaw społecznych wobec byłych skazanych, co jest koniecznym warunkiem dla powodzenia procesu ich readaptacji społecznej po opuszczeniu instytucji ¬penitencjarnej.
EN
The article presents the role of stigma in the context of criminal social adaptation. It shows the theory of stigmatization and social mechanisms of marking. It also presents the stereotypical image of the criminals and the problem of changing social attitudes to prisoners, which is a prerequisite for the success of their social adaptation after leaving the penitentiary institutions.
Artykuł ma charakter prekonceptualizacyjny, stanowi bowiem przyczynek do planowanego projektu badawczego ugruntowanego w pedagogice resocjalizacyjnej. Wobec ostatnich zmian w systemie zapobiegania przestępczości, tak na etapie stanowienia, jak i wykonywania prawa, autorzy widzą potrzebę poddania analizie aktualnych tendencji i zmian w kontekście funkcji, ról i kompetencji kuratora sądowego, który jest podstawowym „narzędziem” wymiaru sprawiedliwości w obszarze zapobiegania przestępczości. Tradycyjne modele pracy, określane jako case work w rożnych jego odmianach, wydają się nie do końca adekwatne do realizacji tych zadań, które zostały podczas ostatnich nowelizacji ustawowych przypisane kuratorowi sądowemu. Ten zaś, jako „pedagogiczne ramię wymiaru sprawiedliwości”, kształcony w tradycyjnym modelu przygotowania zawodowego, staje przed nowymi wyzwaniami nie tylko organizacyjnymi, ale i tymi związanymi z pracą w wymiarze wychowawczym. Niniejszy artykuł stanowi zarys koncepcji badawczej nakierowanej na diagnozę adekwatności kompetencji i modeli pracy kuratora realizowanych w ramach nowych zadań wynikających ze zmian normatywnych w wymiarze sprawiedliwości i w systemie resocjalizacji. Artykuł zawiera obszerne uzasadnienia podjętego problemu badawczego oraz ramy koncepcji metodologicznej.
EN
The article has a pre-conceptual character, as it contributes to the planned research project established in rehabilitation pedagogy. Due to recent changes in the crime prevention system, both at the stage of establishing and executing the law, the authors recognise the need to analyse these current trends and changes in the context of the functions, roles and competences of the probation officer, which is the basic “tool” of justice in the area of crime prevention. Traditional work models referred to as case work in its different varieties do not seem to be entirely adequate in terms of the implementation of the tasks that have been assigned to probation officers during the recent statutory amendments. This means that they, as a “pedagogical arm of the judiciary” educated in the traditional model of professional preparation, face new challenges, not only organisational, but also those related to working in an educational dimension. This article is therefore an outline of a research concept aimed at diagnosing the adequacy of competences and models of the probation officer’s work for new tasks resulting from normative changes in the justice and rehabilitation system. The article contains extensive justifications for the research problem undertaken and the framework of the methodological concept.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.