Prezentowany artykuł przedstawia próbę lektury wierszy Piotra Sommera, w której szczególny nacisk został położony na interpretację przedstawianej i/lub odgrywanej przez te wiersze rozmowy jako pewnej kategorii hermeneutycznej. Szerokie ujęcie problemu (nie tylko jako rozmowy o samym mówieniu i języku w ogóle, ale również prywatnej rozmowy dwojga bliskich ludzi), dla którego kontekst stanowi myśl filozoficzna Hansa-Georga Gadamera oraz Emmanuela Lévinasa, pozwala wykazać istnienie nierozerwalnego związku między dwoma typami wierszy – autotematycznych i prywatnych – oraz ich podporządkowanie celowi, którym byłaby chęć stworzenia lub utrzymania wspólnoty komunikacyjnej.
EN
The present article is an attempt to read Piotr Sommer’s poems, in the reading of which special emphasis is put on the interpretation of the conversation present and/or held in the poems, and which is regarded as a hermeneutic category. A broad approach to the problem (not only of conversation about speaking and language in general, but also of a private conversation between two close people), to which Hans-Georg Gadamer’s and Emmanuel Lévinas’s philosophical thought forms a crucial context, allows to display an inextricable connection between two types of poems, namely autothematic and private, and to subordinate them to a purpose which might be a will to create or to sustain a communication community.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.