Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The Acute Effect of Upper-Body Complex Training on Power Output of Martial Art Athletes as Measured by the Bench Press Throw Exercise

100%

Liossis L. D. , Forsyth J. , Liossis C. , Tsolakis C.

Journal of Human Kinetics

|

2013

|

tom 39

|

nr 1

167-175

EN

The purpose of this study was to examine the acute effect of upper body complex training on power output, as well as to determine the requisite preload intensity and intra-complex recovery interval needed to induce power output increases. Nine amateur-level combat/martial art athletes completed four distinct experimental protocols, which consisted of 5 bench press repetitions at either: 65% of one-repetition maximum (1RM) with a 4 min rest interval; 65% of 1RM with an 8 min rest; 85% of 1RM with a 4 min rest; or 85% of 1RM with an 8 min rest interval, performed on different days. Before (pre-conditioning) and after (post-conditioning) each experimental protocol, three bench press throws at 30% of 1RM were performed. Significant differences in power output pre-post conditioning were observed across all experimental protocols (F=26.489, partial eta2=0.768, p=0.001). Mean power output significantly increased when the preload stimulus of 65% 1RM was matched with 4 min of rest (p=0.001), and when the 85% 1RM preload stimulus was matched with 8 min of rest (p=0.001). Moreover, a statistically significant difference in power output was observed between the four conditioning protocols (F= 21.101, partial eta²=0.913, p=0.001). It was concluded that, in complex training, matching a heavy preload stimulus with a longer rest interval, and a lighter preload stimulus with a shorter rest interval is important for athletes wishing to increase their power production before training or competition.

2

A Review on the Effects of Soccer Small-Sided Games

75%

Aguiar M. , Botelho G. , Lago C. , Maças V. , Sampaio J.

Journal of Human Kinetics

|

2012

|

tom 33

103-113

EN

Over the last years there has been a substantial growth in research related to specific training methods in soccer with a strong emphasis on the effects of small-sided games. The increase of research in this topic is coincident with the increase of popularity obtained by specific soccer conditioning, which involves training players to deal with soccer match situations. Given the limited time available for fitness training in soccer, the effectiveness of small-sided games as a conditioning stimulus needs to be optimized to allow players to compete at the highest level. Available studies indicate that physiological responses (e.g. heart rate, blood lactate concentration and rating of perceived exertion), tactical and technical skill requirements can be modified during small-sided games by altering factors such as the number of players, the size of the pitch, the rules of the game, and coach encouragement. However, because of the lack of consistency in small-sided games design, player fitness, age, ability, level of coach encouragement, and playing rules in each of these studies, it is difficult to make accurate conclusions on the influence of each of these factors separately.

3

Regulacja przepływu nośnika ciepła w instalacji solarnej. Część 1

75%

Jasiukiewicz P.

|

2010

|

tom nr 3

88-93

PL

Artykuł poświęcony regulacji przepływu pośredniego nośnika ciepła ( płynu solarnego ) w instalacji kolektora słonecznego. W części pierwszej tej publikacji zwrócono uwagę na wpływ prawidłowego przepływu tego płynu na sprawność kolektora i osiągany w nim przyrost temperatury nośnika ciepła. W dalszej części sporo uwagi poświęcono nie domaganiom występującym w pracy instalacji solarnej. W pierwszej kolejności dotyczącym zbyt małego przepływu płynu solarnego ze wskazaniem negatywnych konsekwencji zaistnienia takiej sytuacji. W podobnej konwencji omówiono problem zbyt dużego przepływu płynu solarnego. W podsumowaniu autor zauważa, iż nieprawidłowe ustawienie wymaganego przepływu płynu solarnego przez kolektory, względnie zaniechanie wykonania takiej regulacji może być niezwykle niebezpieczne dla instalacji solarnej

EN

This paper deals with the problem of control of heat-transfer fluid flow in solar heating systems. The influence of this flow on efficiency and thermal effect in solar collectors is described. Malfunctions of solar systems due to insufficient or excessive solar fluid flow are mentioned. The conclusion is that lack of control of heat-transfer fluid can be dangerous for solar systems.

4

Wpływ warunków kondycjonowania na straty wydajności w procesie granulowania materiałów roślinnych

63%

Kulig R.

|

2009

|

tom Vol. 54, nr 2

68-72

PL

Praca przedstawia wyniki badań nad wpływem warunków kondycjonowania surowców roślinnych i ich mieszanin na straty wydajności procesu granulowania wyrażone zawartością cząstek rozkruszonych w granulacie. Stwierdzono, iż kondycjono-wanie parowe, w przypadku większości badanych surowców, zapewnia uzyskanie granulatu o niższej zawartości cząstek rozkruszonych aniżeli kondycjonowanie z dodatkiem wody. Uzyskane średnie wartości zawierają się w przedziale od 2,03 do 4,12% dla kondycjonowania parowego i od 1,2 do 19,82% dla kondycjonowania z dodatkiem wody. Jednocześnie zaobserwowano, iż najniższa wartość analizowanego parametru odnosi się do lucerny, a najwyższa do owsa.

EN

The paper presents results of studies on the conditioning treatments of plant materials and their mixctures upon the capacity losses, represented by the amount of fines in pellets. It was confirmed for the majority of materials under the study, that steam conditioning in comparison to the simple conditioning with water addition, decreased amounts offines. The averages values ranged from 2,03 to 4,12% for steam conditioning, and from 1,2 to 19,8% for water addition. The lowest percentage of fines was noticed for lucerne and the highest for oats.

5

Klimatyzacja solarna - możliwości i tendencje rozwoju

63%

Rubik M.

|

2006

|

tom R. 37, nr 10

34-38

PL

Przeanalizowano możliwości wykorzystania energii promieniowania słonecznego do napędu urządzeń chłodniczych stosowanych w klimatyzacji. Wykonano symulację komputerową solarnego układu klimatyzacji modelowego budynku biurowego w Warszawie.

6

Skuteczność odwadniania osadów kondycjonowanych substancjami chemicznymi w metodach łączonych z ultradźwiękami

63%

Bień J. , Kowalczyk M. , Kamizela T.

|

2008

|

tom T. 11, nr 1

65-72

PL

Konieczność usunięcia osadów stanowi poważne zadanie dla większości oczyszczalni ścieków. Podstawową zasadą wszystkich stosowanych metod przeróbki osadów jest zmniejszenie ich objętości przez usunięcie wody, ponieważ właśnie objętość ma wpływ na wielkość i ilość urządzeń do ich przeróbki, a zatem koszty inwestycyjne. Wobec czego należy zwrócić uwagę na dobór odpowiednich metod unieszkodliwiania i wykorzystania osadów ściekowych. Aby zwiększyć efekty zagęszczania i odwadniania, osady są poddawane wcześniejszemu odpowiedniemu przygotowaniu (preparowaniu). Zbyt duża ściśliwość osadów prowadzi do zahamowania procesu odwadniania. Sensowne więc jest kondycjonowanie osadów przed odwadnianiem, nie tylko aby zmniejszyć określony opór, ale też zmniejszyć ściśliwość osadów. W artykule dokonano analizy efektywności odwadniania w procesie odwirowania osadów ściekowych mieszanych (komunalno-przemysłowych), kondycjonowanych substancjami chemicznymi (popiół, cement, gips), oraz metodą łączoną wykorzystującą pole ultradźwiękowe + stosowane komponenty. Celem pracy było wykazanie, że wykorzystując energię ultradźwięków i substancje chemiczne, można zmienić właściwości osadów ściekowych poprzez zwiększenie wymiarów i zdolności upakowania cząstek, jednocześnie zwiększyć ilość wody wolnej znajdującej się w osadach, poprawiając tym samym efektywność ich odwadniania. Wzrost skuteczności odwadniania mechanicznego uzyskano przez zastosowanie w preparowaniu osadów metod łączonych, wykorzystujących wstępne nadźwiękawianie i dawkowanie substancji chemicznych. Wywołało to określony skutek w postaci obniżenia uwodnienia końcowego oraz zmiany współczynnika rozdziału procesu odwadniania w odniesieniu do parametrów osadów niepreparowanych

EN

The high compressibility of sludge leads to deterioration of efficiency of dewatering process. Therefore conditioning of sludge before dewatering is sensible, to improve technological parameters of sewage sludge by reducing of filtration resistance and compressibility. It is possible to increase the sludge porosity by addition of chemical substances, often called framework building timbers. Added to the sludge they can create permeable and stiffer sludge space structure (i.e. grate). The structure developed in this way can be high-pressure-resistant in the mechanical dewatering process. Through the application of ultrasonic field, as a factor intensifying the action of chemical substances, continuation of dewatering efficiency improvement was observed. The aim of the studies was the estimation of the influence of sonication parameters and chemical substances (cement, ash, gypsum) dose on efficiency of sludge solid phase mechanical separation. In presented article demonstrated that application of ultrasonic wave and chemical substances leads to significant changes in sewage sludge properties. Conditioning procedures caused the increase of dimensions of sludge particles and abilities for packing of fractions, and also simultaneously increase of amount of gravitational water. The improvement of mechanical dewatering efficiency was obtained by use for sludge conditioning the combined methods with initial sonication and chemical substance dosage. It was expressed as change of studied sludge structure, which was characterized by very large clusters of consolidated sludge floccules and visible areas with gravitational water.

7

Tiksotropia struktury osadów w wybranych metodach ich kondycjonowania

63%

Bień B. , Bień J. D.

|

2008

|

tom T. 11, nr 1

31-43

PL

Przedstawiono wyniki badań wpływu metod kondycjonowania osadów ściekowych na wartości wskaźnika tiksotropii, charakterystyki reologiczne oraz strukturę. Do badań eksperymentalnych użyto osadów mineralnych pochodzących z galwanizerni. Osady kondycjonowano w następujący sposób: osad z galwanizerni + polielektrolit Praestol 2515 (słabo anionowy), osad z galwanizerni nadźwiękawiany w czasie 5 s, przy amplitudzie 8 µm + polielektrolit Praestol 2515, osad z galwanizerni nadźwiękawiany w czasie 5 s, przy amplitudzie 12 µ m + polielektrolit Praestol 2515, osad z galwanizerni nadźwiękawiany w czasie 5 s, przy amplitudzie 16 µm + polielektrolit Praestol 2515. Dawki polielektrolitów dobrano na podstawie przeprowadzonego testu CSK. Badania reologiczne wykonano za pomocą reometru RC 20. Oceny badanych układów dokonano w przedziale zmian prędkości deformacji: 0 ÷ 100 s-1 w czasie 228 s oraz 100 ÷ 1 s-1 w czasie 114 s. Do obserwacji struktury badanych osadów wykorzystano system analizy obrazu (Quick Photo Camera) i aparat cyfrowy Olympus WZ 7070 zintegrowany z mikroskopem optycznym Olympus BX51. Zdjęcia struktury wykonano w powiększeniu 10:1. Otrzymane dla osadów z galwanizerni krzywe płynięcia nie pokrywały się, dając pętlę histerezy, przy czym wyższe wartości naprężeń ścinających uzyskiwano dla rosnących gradientów prędkości (zakres 0 ÷ 100 s-1). Na podstawie uzyskanych pętli histerezy wyliczono wskaźniki tiksotropii badanych osadów. Stwierdzono, że w przypadku osadów kondycjonowanych zarówno polielektrolitem, jak i metodą łączoną wykorzystującą pole ultradźwiękowe i polielektrolit wartości wskaźnika tiksotropii rosną wraz ze wzrostem dawki. Najwyższe wartości wskaźnika tiksotropii uzyskano dla osadów kondycjonowanych samym polielektrolitem. Analiza struktury osadów kondycjonowanych polielektrolitem Praestol 2515, a także wstępnie polem ultradźwiękowym, a następnie polielektrolitem pokazuje, że wzrost dawki polielektrolitu powodował tworzenie się większych i bardziej zbitych kłaczków. Osady preparowane tylko polielektrolitami mają mniej stabilną strukturę niż osady wstępnie nadźwiękawiane, a następnie preparowane polielektrolitem. Badania tiksotropii osadów pochodzących z galwanizerni charakteryzują zachowanie się ich struktury. W przypadku gdy wskaźnik tiksotropii ma najwyższą wartość, zaobserwowano, że struktura jest najmniej stabilna i jej zachowanie nie może być opisane pojedynczą krzywą płynięcia.

EN

The paper presents the experimental results of the impact of different sludge conditioning methods on the value of thixotropic indicator, rheological behaviour and sludge structure. As sludge samples the mineral sludge from electroplating plant was used. The following methods for sludge conditioning were applied: sludge sample + polyelectrolyte Praestol 2515, sludge sample + sonication: t = 5 s, A = 8 µm + polyelectrolyte Praestol 2515, sludge sample + sonication: t = 5 s, A = 12 µm + polyelectrolyte Praestol 2515, sludge sample + sonication: t = 5 s, A = 16 µm + polyelectrolyte Praestol 2515. The dose of polyelectrolyte was selected based on CST test. The rheological tests were performed by the RC20 rheometer. The rheological properties of sludge were determined by comparison of direct dependences between shear rates and shear stresses. Tests were carried out at the controlled shear rates from 0 to 100 s-1 during 228 s and from 100 to 1 s-1 during 114 s. The sludge structure was observed using an electronic system consisted of digital camera Olympus WZ 7070, optical microscope Olympus BX51 and Quick Photo Camera software. For analysed sludge samples the flowing curves did not cover giving hysteresis noose where the higher value of shear stress was observed at growing shear rate (0 ÷ 100 s-1). On the base of hysteresis noose the thixotropic indicators were calculated. It was shown that the higher dose of polyelectrolyte the value of thixotropic indicator was also higher both when sludge was conditioned only by polyelectrolyte and when polyelectrolyte and ultrasounds were used. However the highest value of thixotropic indicator was obtained when only polyelectrolyte was used. The analysis of sludge structure shows that the higher dose of polyelectrolyte the larger and the more compact particles. Sludge samples prepared only by using polyelectrolytes have less stable structure than these which were first sonicated and than conditioned with polyelectrolytes. When the thixotropic coefficient is the highest, the sludge structure is the least stable and its behaviour cannot be described by a single flowing curve.

8

The influence of dual conditioning methods on sludge dewatering properties

63%

Kuglarz M. , Bohdziewicz J. , Przywara L.

|

2008

|

tom Vol. 1, no. 3

103-106

EN

One of the main processes, which facilitates dewatering is conditioning. Although there exist a number of conditioning methods, chemical methods based on the application of polyelectrolytes tend to be used more than any other methods. The following paper contains a discussion of potential applications of fly-ash as well as two selected polyelectrolytes as conditioners. The sludge samples were treated by means of single polyelectrolyte as well as polyelectrolyte in combination with fly-ash. The assessment of conditioning was based on the capillary suction time (CST) as well as the parameters of vacuum filtration process, mainly sludge resistivity. The application of fly-ash turned out to be effective, the best results were achieved for a dose of 8% (by weight). It was established that the application of dual method allowed to reduce polyelectrolyte dose by about 30%.

PL

Jednym z głównych procesów wpływających na efektywność odwadniania osadów ściekowych jest ich wstępne kondycjonowanie. Chociaż istnieje wiele sposobów prowadzenia tego procesu, obecnie najczęściej stosowana jest metoda chemiczna z zastosowaniem polielektrolitów. W artykule zaprezentowano możliwości zastosowania popiołu lotnego jako środka kondycjonującego. Przebadano wpływ wybranych pojedynczych polielektrolitów oraz polielektrolitów z dodatkiem popiołów lotnych na stopień odwodnienia osadów. Ocenę efektywności prowadzonych procesów przeprowadzono na podstawie testu ssania kapilarnego (CSK) oraz parametrów procesu filtracji próżniowej, głównie oporu właściwego osadu. Wykazano pozytywny wpływ popiołu na proces odwodnienia osadu. Najkorzystniejsze rezultaty odnotowano dla dawki 8% wag. Zastosowanie zintegrowanej metody kondycjonowania umożliwiło obniżenie dawki polielektrolitu o około 30%.

9

Wpływ procesu kondycjonowania wybranych surowców strączkowych na właściwości fizyczne granulatu

63%

Kulig R.

|

2009

|

tom R. 13, nr 1

147-155

PL

Celem pracy było określenie wpływu warunków prowadzenia procesu kondycjonowania surowców strączkowych (groch i łubin) na właściwości fizyczne granulatu. Porównano kondycjonowanie parowe z kondycjonowaniem z dodatkiem wody. Wykazano, iż niezależnie od zastosowanej metody kondycjonowania, otrzymany granulat charakteryzował się wysoką wytrzymałością kinetyczną (PDI > 93%). Wyższe średnie wartości parametru odnotowano w przypadku grochu, gdzie wartość wskaźnika PDI za każdym razem wynosiła co najmniej 94%. Jednocześnie ilość cząstek rozkruszonych w granulacie nie przekraczała 5%. Stwierdzono, iż granulat wytworzony z surowców zawierających duże ilości białka charakteryzuje się twardością przekraczającą 150 Nźcm-1. Największą wartość parametru uzyskano w odniesieniu do łubinu kondycjonowanego "na gorąco" (236 Nźcm-1).

EN

The purpose of the work was to determine the impact of conditions, in which process involving conditioning of leguminous materials (pea and lupine) is carried out, on physical properties of granulate. The paper compares steam conditioning to conditioning with water additive. It was proven that independently of employed conditioning method, obtained granulate was characterised by high kinetic strength (PDI > 93%). Higher mean parameter values were observed in case of pea, where each time PDI index value was minimum 94%. At the same time, the amount of particles crushed in granulate never exceeded 5%. It was observed that granulate produced of components containing large amounts of protein is characterised by hardness exceeding 150 Nźcm-1. Highest parameter value was reached for "hot" conditioned lupine (236 Nźcm-1).

10

Z-BEAM jako nowy reżim przygotowawczy w przeszczepianiu komórek krwiotwórczych – prezentacja przypadku

51%

Krzysztof G. , Piotr R. , Sylwia O.

Current Gynecologic Oncology

|

2012

|

tom 10

|

nr 2

165-175

EN

Low-grade lymphomas pose a considerable therapeutic problem, as they yield to treatment very reluctantly. Not infrequently we are faced with resistance to chemotherapy. This type of lymphomas are usually seen in persons of middle or advanced age, rarely in people under 30. Due to the presence of CD20+ receptor on cell membranes of lymphoma originating from B-cells, monoclonal antibody anti-CD20+ (rituximab) has been introduced to the therapy. This has certainly resulted in improved outcomes. Of value in consolidation treatment of low-grade lymphomas is also autologous or allogenic hematopoietic cell transplantation (autoHSCT, alloHSCT). As escalation of dose of cytostatics as myeloablative treatment prior to autoHSCT or alloHSCT may not guarantee total eradication of residual lymphoma cells, research focuses on treatment modalities which might improve late outcomes in this tumor type. In this setting useful proved radioimmunotherapy with 90Y-ibritumomab tiuxetan (Zevalin). Zevalin combined with high-dose chemotherapy can be used now as a component of myeloablative treatment prior to autoHSCT. Reduced intensity conditioning (RIC) contributes to reduced mortality associated with standard conditioning protocol administered prior to transplantation, but may facilitate disease recurrence. Radioimmunotherapy using ibritumomab may reduce recurrence rate and, as a conditioning measure, may be initiated on the outpatient setting, prior to admission to bone marrow transplantation center. Labeling of antibodies and their application must take place at a Nuclear Medicine Unit, observing all necessary precautions and regulations concerning radiation protection. Administration of ibritumomab is preceded by application of two doses of rituximab: 250 mg/m2, 7 days and 4 hours prior to the RIT procedure. The dose of rituximab administered one week before, according to recommended protocol of ibritumomab use, initially preceded dosimetry (administration of indium-labeled antibodies).

PL

Chłoniaki o niskim stopniu złośliwości stanowią istotny problem terapeutyczny, gdyż bardzo trudno poddają się leczeniu. Nierzadko spotykamy się z opornością na chemioterapię. Zazwyczaj chłoniaki tego typu występują u ludzi w średnim lub starszym wieku. Rzadziej u chorych młodszych (poniżej 30. roku życia). W związku z obecnością ekspresji receptora CD20+ na błonach komórkowych komórek chłoniaka wywodzącego się z komórek B zaczęto stosować poza chemioterapią przeciwciało monoklonalne antyCD20+ (rytuksymab). Oczywiście udało się dzięki temu przeciwciału poprawić efekty terapeutyczne. Swoją wartość w leczeniu konsolidującym chłoniaków o niskim stopniu złośliwości ma też przeszczepienie autologicznych bądź alogenicznych komórek krwiotwórczych (autoHSCT i alloHSCT). Ponieważ eskalacja dawek cytostatyków jako leczenie mieloablacyjne przed autoHSCT i alloHSCT może nie zapewniać pełnej eradykacji resztkowych komórek chłoniaka, poszukuje się metod terapeutycznych, które poprawiłyby odległe efekty leczenia tego typu nowotworów. Tutaj swoje miejsce znalazła radioimmunoterapia za pomocą 90Y-ibrytumomabu tiuksetanu (Zevalin). Zevalin wraz z wysokodawkową chemioterapią można obecnie stosować jako jeden ze składników leczenia mieloablacyjnego przed autoHSCT. Kondycjonowanie o zredukowanej intensywności (RIC) zmniejsza śmiertelność związaną ze schematem przygotowawczym stosowanym przed podaniem przeszczepu, ale mogą zdarzać się nawroty choroby. Radioimmunoterapia z zastosowaniem ibrytumomabu jest procedurą, która może zmniejszyć częstość nawrotów choroby i może być jako kondycjonowanie rozpoczynana ambulatoryjnie, zanim chory zostanie przyjęty do ośrodka przeszczepiania szpiku. Samo przygotowanie (znakowanie) przeciwciał i ich podanie musi się odbyć w Zakładzie Medycyny Nuklearnej, z zachowaniem niezbędnych środków ochrony radiologicznej. Podanie ibrytumomabu poprzedza infuzja dwóch dawek rytuksymabu: 250 mg/m2, 7 dni i 4 godziny przed samą procedurą RIT. Dawka rytuksymabu podana tydzień wcześniej, zgodnie z zalecanym schematem podania ibrytumomabu, pierwotnie poprzedzała dozymetrię (podanie przeciwciała znakowanego indem).

11

Ocena wpływu wilgotności na właściwości mechaniczne polistyrenu i poli(metakrylanu metylu)

51%

Czarnecka-Komorowska D.

|

2010

|

tom Nr 12

61-66

PL

W pracy przeanalizowano wpływ zawartości wilgoci na zmianę cech wytrzymałościowych i charakter pękania polistyrenu (PS) i polimetakrylan metylu) (PMMA). Próbki badano w różnych warunkach środowiskowych (suszono, kondycjonowano w wodnych roztworach chlorku potasu (KCl) i chlorku sodu (NaCl). Odkształcalność polimerów określono na podstawie analizy krzywych wytrzymałościowych odkształcenie-naprężenie uzyskanych w próbie stycznego rozciągania. Ocenę charakteru pękania przeprowadzono na podstawie obserwacji mikroskopowych powierzchni przełomów. Stwierdzono, że wraz ze wzrostem wilgotności w PS i PMMA maleje naprężenie zrywające i wzrasta odkształcalność oraz moduł sprężystości Younga). SEM wskazuje na wyraźne obszary zwierciadlane.

EN

In this work the influence of humidity on the deformation and fracture behavior chosen thermoplastics were investigated. Selected plastic were amorphous polystyrene (PS) and poly(methyl methacrylate) - PMMA. Samples were dried, conditioned in solutions of water with potassium chloride and sodium chloride. Drying process was going for over 70 hours in temperature 50°C, however samples immersed in diluted salts were there for over 72 hours. During analyzing of examines result compared were elongation at break, stress at break, Young modulus. The results showed that stress at break and Young modulus decreases with the increasing of water content and elongation at break increases.

12

Wpływ obróbki nawilżająco-termicznej nasion wybranych roślin strączkowych na efektywność usuwania okrywy nasiennej

38%

Laskowski J. , Mieszkalski L.

|

2001

|

tom R. 9, nr 2

45-52

PL

Rozdrabnianie nasion bobiku, łubinu białego i grochu prowadzono na mlewniku typu H181. Otrzymaną mieszaninę poddawano separacji pneumatycznej, wydzielając z niej okrywę nasienną. Miarą oceny procesu wydzielania okrywy nasiennej były: efektywność pozorna i całkowita, czystość frakcji i wydajność efektywna. Najlepsze efekty uzyskano stosując przed rozdrabnianiem suszenie nasion bez ich nawilżania.

EN

The seeds of faba bean, white lupine and pea were ground in the H181 mill. Obtained mixture was pneumatically separated to eliminate the seed coats. The efficiency of seed coat removal was evaluated on the basis of total and apparent effectiveness, purity of achieved fractions and working capacity. Best results were achieved for seeds dried before grinding, without any moistening treatment.