Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Complex Sorption Treatment of Industrial Waste and Production of Plastic Lubricants

100%

Ranskiy A. , Gordienko O. , Sakalova H. , Sydoruk T. , Titov T. , Blazhko O.

Ecological Engineering & Environmental Technology

|

2023

|

tom Vol. 24, iss. 3

54--59

EN

The article deals with the studies on complex sorption treatment of industrial waste of various industries to obtain new C, S, N-containing plastic lubricants, which provide antiwear, antifriction, high load-bearing and heat-resistant properties. The conditions for obtaining diethylammonium salt from the obsolete pesticide Banvel D and its sorption on a mixed sorbent, which consist of activated carbon (AC) and kieselguhr (K), have been established. The conditions for obtaining potassium diethyldithiocarbamate and its adsorption on the surface of the mixed sorbent (AC + K), followed by treatment with copper(II) sulfate of corresponding bis-(diethyldithiocarbamato)copper(II) sorbed on a solid surface, have been examined. The obtained substances of general composition [sorbent (AC + K)]·[(C2H5 )2NS(=S)S]2Cu were studied as active components of plastic lubricants, which provide their thickening, antiwear and antifriction properties. Industrial tribological research was carried out for friction pairs of four-row roller bearings of roller equipment used at private enterprise (PE) "Exim" (Kherson, Ukraine).

2

Kompleksowe oczyszczanie biogazu - urządzenie Biosulfex : wyniki eksploatacyjne

86%

Ermich S. , Pruszyńska E.

|

2008

|

tom Nr 4

6-9

EN

Types of pollution in bio-gas (hydrogen sulphide, dust, silo-xans). Design and movement parameters for bio-gas de-sul-phurization. Movement costs for BIOSULFEX devices in the years 1999-2007 in their size function.

3

Wykorzystanie hiperbarycznej terapii tlenowej (HBO) w kompleksowym leczeniu oparzeń elektrecznych

86%

Knefel G. , Kawecki M. , Szymańska B. , Nowak M. , Glik J. , Cieślar G. , Sieroń A.

Acta Bio-Optica et Informatica Medica. Inżynieria Biomedyczna

|

2008

|

tom Vol. 14, nr 2

103-106

PL

W pracy przedstawiono wyniki kompleksowego leczenia chorych z oparzeniami elektrycznymi, obejmującego terapię zachowawczą, postępowanie chirurgiczne oraz hiperbaryczną terapię tlenową (HBO). Material kliniczny stanowiło 61 chorych mężczyzn w wieku średnio 36 lat, u których w wyniku porażenia prądem elektrycznym wystąpiły oparzenia elektryczne skóry. Procedura terapeutyczna u wszystkich chorych polegała na wstępnym wyprowadzeniu chorego ze wstrząsu oparzeniowego, wykonaniu nacięć odbarczających oraz chirurgicznym opracowaniu rany (debridement), 21 pacjentów poddano dodatkowo procedurom terapeutycznym w komorze hiperbarycznej (od 15 do 60 ekspozycji na tlen hiperbaryczny), podczas gdy pozostałych 40 chorych stanowiło grupę kontrolną. W koniecznych przypadkach wykonywano wolne przeszczepy skóry pośredniej grubości, płaty skórne oraz stabilizację drutami Kirchnera. W grupie leczonej tlenem hiperbarycznym nie było żadnych zgonów, a przebieg gojenia się przeszczepów skóry i wykonanych płatów przebiegał bez powikłań, podczas gdy w grupie kontrolnej zmarło 17,5% chorych, a ponownego przeszczepu skóry wymagało 27,5% chorych. U chorych poddanych leczeniu tlenem hiperbarycznym obserwowano blisko dwukrotnie mniejszą liczbę późnych powikłań infekcyjnych. Z kolei dłuższy okres hospitalizacji i większa liczba wykonanych amputacji w grupie chorych leczonych z użyciem HBO wynikały z gorszego wyjściowego stanu klinicznego tych chorych w porównaniu z grupą kontrolną. Uzyskane wyniki potwierdzają, że stosowanie HBO jest przydatną metodą wspomagającą kompleksowe leczenie chorych z oparzeniem elektrycznym. Pozwala na ograniczenie śmiertelności i rozległości zniszczeń wywołanych działaniem prądu elektrycznego, ułatwia oczyszczanie ran z tkanek martwiczych, ogranicza rozwój infekcji w ranach oraz przyspiesza przygotowanie rany do pokrycia przeszczepem.

EN

In this paper the results of complex therapy in patients with electric burns including conservative treatment, surgical procedures and hyperbaric oxygen therapy (HBO) are presented. Clinical material consisted of 61 male patients in average age 36 years with burns caused by electric injuries. In all patients typical procedures, including preliminary leading-out from burn shock, application of decompressing incisions and surgical debridement of wound was applied. 21 patients underwent additionally therapeutic procedures in hyperbaric chamber (15 to 60 exposures to hyperbaric oxygen), while the other 40 patients made up a control group. In necessary cases covering of wound by split-thickness free dermal grafts or skin cross-flaps, and stabilization by Kirchner's wire was applied. In the group treated with hyperbaric oxygen there was no mortality and healing of dermal grafts or skin cross-flaps was uncomplicated, while in the control group mortality of 17,5% was observed and renewal of dermal graft was necessary in 27,5% of patients. In patients treated with hyperbaric oxygen almost two times more late infectious complications were observed. Longer hospitalization period and higher incidence of amputations in the group treated by means of HBO resulted from a worse initial clinical state of patients comparing to control group. The obtained results confirm that application of HBO is a useful supplementary method in the complex treatment of electric burns. It helps to reduce mortality and extent of damage caused by electric current, facilitates purification of wounds from necrotic tissues, restrains development of wound infection and accelerates process of wound preparation for skin grafting.

4

Psychoterapia ADHD

72%

Kołakowski A.

|

tom 10

|

nr 3

182-188

EN

The psychomotor hyperactivity is one of the most prevalent paediatric, neurological and psychiatric ailments in children. Most guidelines on treatment of ADHD imply the use of nonpharmacological methods; only when these appear ineffective, pharmacological treatment may be considered. However, studies indicate that in the case of both very severe clinical picture of ADHD and concomitant disruptive behaviour (oppositional-defiant disorder and severe behavioural disorders according to DSM-IV-TR), pharmacological treatment should be included simultaneously with other therapeutic methods. In recent twenty years many nonpharmacological methods have been applied to treat ADHD: individual therapy, group therapy, restrictive or supplementary diets, EEG biofeedback and attention trainings, however only one of them – used independently or combined with pharmacotherapy – has a confirmed short-term efficacy in ADHD treatment: behavioural modification of conduct. Similar interventions should also be applied in school environment. Presently in Poland, similarly to European guidelines, a complex treatment of ADHD is recommended, where one of the elements may be pharmacological treatment. The article presents further methods to be contained in such therapeutic programme, ranging from psychoeducation for the patient and her/his family (the patient and parents should be told what the ADHD specificity is like, especially they should be informed about three axial groups of symptoms, aetiology, course, prognosis and planned treatment; the knowledge of parents, guardians, family members and teachers about the disorder allows to implement appropriate elements of support for the hyperactive child but also very often releases the child from the “guilt for symptoms”), educating and motivating the adolescent for treatment, to specific types of psychotherapy depending on the type of the patient’s additional problems (e.g. aggression replacement training, teaching social skills, or cognitive-behavioural therapy).

PL

Zespół nadpobudliwości psychoruchowej jest jedną z najczęstszych pediatrycznych, neurologicznych i psychiatrycznych przypadłości u dzieci. Większość wytycznych dotyczących postępowania w ADHD sugeruje zastosowanie metod niefarmakologicznych, a dopiero gdy te okażą się nieskuteczne, rozważenie dołączenia leczenia farmakologicznego. Jednak badania pokazują, że w przypadku zarówno skrajnie nasilonego obrazu klinicznego ADHD, jak i towarzyszących zaburzeń zachowania (zaburzenie opozycyjno-buntownicze i poważne zaburzenia zachowania według DSM-IV-TR) leczenie farmakologiczne powinno być włączane równocześnie z innymi metodami terapeutycznymi. W ostatnich dwudziestu latach w leczeniu ADHD stosowano wiele metod niefarmakologicznych: terapię indywidualną, grupową, diety restrykcyjne lub suplementacyjne, EEG biofeedback, treningi uwagi, jednak tylko jedna z nich – samodzielnie lub w połączeniu z farmakoterapią – ma potwierdzoną krótkoterminową skuteczność w leczeniu ADHD: behawioralna modyfikacja zachowań. Podobne interwencje powinny być również przeprowadzane w środowisku szkolnym. W chwili obecnej w Polsce – tak jak i w europejskich wytycznych – zaleca się kompleksowe leczenie ADHD, w którym jednym z elementów może być leczenie farmakologiczne. W artykule omówiono kolejne metody, które powinny znaleźć się w takim programie terapeutycznym, poczynając od psychoedukacji pacjenta i rodziny (pacjent oraz rodzice powinni usłyszeć, jaka jest specyfika ADHD, w szczególności uzyskać informacje o trzech osiowych grupach objawów, etiologii, przebiegu, rokowaniu i planowanym leczeniu; wiedza rodziców, opiekunów, członków rodzin i nauczycieli na temat zaburzenia pozwala wdrażać odpowiednie elementy pomocy nadpobudliwemu dziecku, ale także bardzo często zdejmuje z niego „winę za objawy”), edukacji i motywowaniu nastolatka do leczenia, a kończąc na dołączaniu specyficznych rodzajów psychoterapii w zależności od rodzaju dodatkowych problemów pacjenta (np. trening zastępowania agresji, uczenie umiejętności społecznych, terapia poznawczo-behawioralna).