Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Trihalomethane Formation Potential in the Water Treated by Coagulation

100%

Dąbrowska L.

Journal of Ecological Engineering

|

2019

|

tom Vol. 20, nr 9

237--244

EN

The aim of the research was to evaluate the effectiveness of the coagulation process using pre-hydrolysed salts, polyaluminium chlorides, in reduction of water pollution with organic substances, including precursors to formation of trihalomethanes (THMs) during water chlorination. Surface water collected from the Stradomka river and from the Adriatyk reservoir located in Częstochowa was used for the research. In addition to typical indices used to assess the content of organic compounds (total and dissolved organic carbon TOC and DOC, oxygen consumption, ultraviolet absorbance UV254), the study also evaluated the potential of THM formation. Under the laboratory conditions of the process using pre-hydrolysed coagulants, reductions in oxygen consumption and TOC contents depending on the month and place when water was collected were 17–42% and 14–38%, respectively, whereas reduction in UV254 absorbance ranged from 39 to 69%. The study confirmed the usefulness of the coagulation process in the removal of organic matter, which represents a precursor for formation of trihalomethanes. The potential for THM formation in treated water was by 28–55% lower than in untreated surface water after chlorination. The concentration of trichloromethane was 78–93% of the total THM content in the chlorinated treated waters. Dissolved organic matter played a major role in CHCl3 formation (76–88%).

2

Nephelometric analysis of the protein coagulation in green juice of lucerne

75%

Lejckova K. , Vavreinova S.

|

tom 351

RU

В работе описаны исследования коагуляции в зеленом соку из люцерны при помощи нефелометра. Исследовались процессы коагуляции при pH натуральном и при pH, доведенном до 9,4, в диапазоне температур 20-85°С. Исследовательский материал получено во время сжима проб люцерны под соответствующей нагрузкой. Для выяснения проблематики коагуляции использовано методы статической физики. Полученные результаты указывают на изменчивость исследуемых признаков в зависимости от разных факторов.

PL

W pracy zajęto się badaniami koagulacji w zielonym soku z lucerny, za pomocą nefelometru. Badano przebieg koagulacji przy pH naturalnym i przy pH doprowadzonym do 9,4 w zakresie temperatur 20-85°C. Materiał badawczy uzyskano w czasie ściskania próbek lucerny pod odpowiednim obciążeniem. Dla wyjaśnienia problematyki koagulacji wykorzystano metody fizyki statycznej. Uzyskane wyniki wskazują na zmienność badanych cech w zależności od różnych czynników.

3

Influence of copper (II) ions on stability of dissolved humic acids - coagulation studies

63%

Boguta P. , Sokolowska Z.

|

nr 2

EN

The main aim of the paper was to study the effect of coagulation of copper ions on dissolved form of humic acids. Research material was isolated from four peaty muck soils (Terric Histosols). The soils were described by means of the Springer humification number, secondary transformation index, ash content and pH in H2O and in KCl. For the studied humic acids, surface charge was determined, E4/E6 which described the degree of concentration of the chain of aromatic carbons of the humic acids and could be used as their humification number, and the elemental composition and atomic ratios were determined as well. Systems composed of humic acids and increasing concentrations of copper ions were investigated at pH 5 and in the copper concentration range of 0-40 mg dm-3, at constant concentration of humic acids. Coagulation of solutions was studied by measurement of changes of organic carbon and copper ions concentration in liquid phase at pH 5 as well as by observation of absorbance changes at wavelength 465 nm in series of prepared solutions. The results showed that coagulation of experimental systems consisted mainly in humic acid coagulation. In a certain range of concentration of copper added to solutions, metal also partly precipitated and went to the solid phase together with humic carbon, which indicated coagulation of complexed compound of humic acids with copper. At high copper concentration, ionic strength had a dominant influence on coagulation of humic acids. Copper ions stayed all in liquid phase, whereas almost total organic carbon passed to precipitate, which resulted from interactions with electrolyte ions.

PL

Głównym celem pracy było zbadanie koagulacyjnego wpływu jonów miedzi na zdysocjowaną formę kwasów huminowych. Materiał badawczy wyizolowano z czterech gleb murszowo torfowych. Gleby scharakteryzowano pod kątem stopnia humifikacji, przeobrażenia, popielności i pH. Dla badanych kwasów huminowych wyznaczono ładunek powierzchniowy i iloraz E4/E6 opisujący stopień humifikacji i aromatyczność struktury. Układy kwasów huminowych z miedzią badano w pH 5 w zakresie stężeń Cu: 0-40 mg·dm-3, przy stałym stężeniu kwasów huminowych. Koagulację roztworów badano poprzez pomiar zmian zawartości węgla organicznego i miedzi w fazie ciekłej po 24 godzinach, a także poprzez obserwację zmian absorbancji serii roztworów przy długości fali 465 nm. Wyniki badań pokazały, że koagulacja badanych układów w głównej mierze polegała na koagulacji kwasu huminowego. W pewnym zakresie stężeń dodawanej miedzi, do osadu przechodził również metal, co wskazywało na koagulację kompleksowego połączenia kwas huminowy – miedź. Przy wysokich stężeniach jonów miedzi, dominujący wpływ miała prawdopodobnie moc jonowa. Jony miedzi pozostawały w całości w roztworze, natomiast niemal cały węgiel organiczny przechodził do osadu, co było rezultatem oddziaływania z jonami elektrolitu.

4

Teoria koagulacji wody i jej wdrożenia techniczne

63%

Smołka Z.

|

tom Nr 4 (97)

38-41

PL

Koagulacja, to najprościej przedstawiając, proces zespalania drobnych trudno opadających cząsteczek zanieczyszczeń wody w większe aglomeraty, które łatwiej usunąć w procesach sedymentacji i/lub filtracji. Z wielu metod prowadzenia koagulacji, takich jak działanie promieniami ß i -γ, ogrzewanie, wymrażanie, działania mechaniczne czy dehydratacja, w kręgu naszych rozważań pozostają procesy koagulacji chemicznej związane z dodawaniem do wody koagulantów.

5

Treatment of meat industry wastewater using coagulation and Fenton's reagent

63%

Kwarciak-Kozłowska A. , Bohdziewicz J. , Mielczarek K. , Krzywicka A.

|

tom No. 6

45-58

EN

The aim of the paper was to study meat industry wastewater treatment efficiency during chemical processes. The research was carried out in two steps. The first step was the coagulation process and the second step was the Fenton reaction. It was found that wastewater treatment with the use of Fenton's reagent achieved a higher degree of removal of the pollutants determined as COD, TOC and TN in comparison to the coagulation of PIX 113. The most profitable dose of the Fenton's reagent was 0.6/1.8 Fe2+/H2O2 g/dm3. The degree of COD removal from the wastewater with the use of the Fenton's reagent was higher by 10% on average compared to PIX 113. TOC and TN removal efficiency, using the Fenton's reagent was higher by 13% and 40.5% respectively when compared to the coagulation process. The aim of the paper was to study meat industry wastewater treatment efficiency during chemical processes. The research was carried out in two steps. The first step was the coagulation process and the second step was the Fenton reaction. It was found that wastewater treatment with the use of Fenton's reagent achieved a higher degree of removal of the pollutants determined as COD, TOC and TN in comparison to the coagulation of PIX 113. The most profitable dose of the Fenton's reagent was 0.6/1.8 Fe2+/H2O2 g/dm3. The degree of COD removal from the wastewater with the use of the Fenton's reagent was higher by 10% on average compared to PIX 113. TOC and TN removal efficiency, using the Fenton's reagent was higher by 13% and 40.5% respectively when compared to the coagulation process.

PL

W badaniach porównano efektywności oczyszczania ścieków powstających podczas uboju i przetwórstwa mięsa w procesie koagulacji oraz w procesie utleniania z zastosowaniem odczynnika Fentona. W procesie koagulacji wykorzystano dwa rodzaje koagulantów (PIX 113 i PAX XL 19). Stwierdzono, że stopień usunięcia ChZT przy użyciu PIX 113 był średnio o 9% wyższy w porównaniu do PAX XL 19. Stosując wyznaczoną jako najkorzystniejszą dawkę PIX 113 wynoszącą 0,6 g/dm3 ścieki po procesie koagulacji charakteryzowały się wartością ChZT, OWO i CA odpowiednio na poziomie 836 mg/dm3, 363 mg/dm3 i 359 mg/dm3. Porównując efektywność usunięcia zanieczyszczeń z oczyszczanych ścieków stwierdzono, że korzystniej prowadzić chemiczny proces ich oczyszczania z zastosowanie odczynnika Fentona. Jako najkorzystniejszą dawkę odczynnika Fentona wyznaczono 0,6/1,8 Fe2+/H2O2 g/dm3. Wartość ChZT ścieków oczyszczonych na drodze koagulacji oraz z zastosowaniem odczynnika Fentona wynosiła odpowiednio 515 mg/dm3 i 834 mg/dm3. Stopień usunięcia OWO ze ścieków z zastosowaniem odczynnika Fentona był średnio o 13% wyższy w porównaniu do procesu koagulacji. Stężenie OWO ścieków oczyszczonych w przypadku reakcji Fentona było na poziomie 241,4 mg/dm3 a po procesie koagulacji 363 mg/dm3. Przeprowadzone badania pokazały również, że pomimo wysokiego stopnia usunięcia zanieczyszczeń ścieki oczyszczone w obu procesach chemicznych nie mogą być odprowadzone do odbiornika naturalnego. Po obu procesach wartość ChZT ścieków oczyszczonych była prawie 7-krotnie (proces koagulacji) i 4- krotnie (reakcja Fentona) przekroczona w stosunku do dopuszczalnych wartości. Wartość OWO po procesie koagulacji i Fentona została przekroczona odpowiednio 12 i 8-krotnie. Prawie 5-krotnie (odczynnik Fentona) i 12-krotnie (proces koagulacji) w ściekach oczyszczonych została przekroczona wartość azotu całkowitego. Z uwagi na to sugeruje się łączenie tych procesów z innym procesami jednostkowymi np. procesem biologicznym lub ciśnieniowymi technikami membranowymi.

6

The preparation of specific sorbents with polyclonal antibodies as a ligand for purification of human antithrombin III

51%

Rogalski J. , Dawidowicz A. L. , Wiater A. , Gibula K. , Winiarczyk S.

|

nr 2