Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Cnota jako kapitał społeczny

100%

Derdziuk A.

Roczniki Teologiczne

|

2015

|

tom 62

|

nr 3: Teologia moralna

59-75

EN

The present article, describing the concept of virtue and its place in the formation of a person’s maturity, points to the social dimension of moral competences that have their repercussions in interpersonal relations. Virtue is a social capital thanks to the fact that it triggers definite mechanisms in a man, enabling him to get involved in the realization of the common good. It becomes a special cement of human relations when it ensures proper conditions for forming existential bonds with others and it shapes a personal way of experiencing the challenges that one encounters and of responding to them. The four cardinal virtues: prudence, justice, courage and temperance make up a cohesive quartet of attitudes that determine one’s ability to control himself and the possibility to help others in a responsible way. The supreme manifestation of the social capital is love, owing to which a man is prepared to give his life in the service of his neighbor.

PL

Niniejszy artykuł, opisując pojęcie cnoty i jej miejsce w formowaniu dojrzałości osoby, wskazuje na społeczny wymiar sprawności moralnych, które znajdują swe reperkusje w relacjach międzyludzkich. Cnota stanowi kapitał społeczny przez to, że wyzwala w człowieku określone mechanizmy uzdalniające go do zaangażowania się w realizację dobra wspólnego. Staje się ona szczególnym spoiwem ludzkich relacji, gdy zapewnia człowiekowi warunki do nawiązywania egzystencjalnych więzi z innymi oraz kształtuje osobowy sposób przeżywania i reagowania na pojawiające się wyzwania. Cztery cnoty kardynalne: roztropność, sprawiedliwość, męstwo i umiarkowanie tworzą spójną kwadrygę postaw, które warunkują zdolność panowania nad sobą i możność odpowiedzialnego udzielania się na rzecz innych. Najwyższym przejawem kapitału społecznego jest miłość, dzięki której człowiek jest gotowy oddać życie w służbie bliźniego.

2

Dietrich von Hildebrand: Konteksty pedagogiczne kategorii wartości i cnoty

84%

Kaźmierczak P.

Studia Paedagogica Ignatiana

|

2016

|

tom 19

|

nr 1

93-106

PL

Artykuł ma celu wydobycie pedagogicznych implikacji z koncepcji wartości oraz komplementarnego wobec niej pojęcia cnoty w ujęciu Dietricha von Hildebranda. W pierwszej części artykułu zarysowana została szeroka panorama dorobku Hildebranda. W drugiej – omówiono jego koncepcję wartości w kontekście tradycji realistycznej fenomenologii. Trzecia część wskazuje na sferę cnót jako niezbywalny obszar realizacji wartości moralnych. W części czwartej postulowana jest zależność koncepcji wychowania od założeń antropologiczno-etycznych. W tej perspektywie z Hildebrandowskich koncepcji wartości i cnoty wynikają wysokie wymagania pod adresem wychowawców.

XX

The aim of the article is to extract the pedagogical implications of the concept of values and the complementary notion of virtue as conceived by Dietrich von Hildebrand. The first part presents a wide panorama of Hildebrand’s ouevre. The second discusses his concept of value in the context of the tradition of Realist Phenomenology. The third identifies the realm of virtues as an inalienable area of the implementation of moral values. The fourth postulates the dependence of the concept of education on the anthropological and ethical assumptions. In this perspective, the Hildebrandian concepts of values and virtues place high demands on educators.

3

„Fenomen świętego” wśród antropologicznych uwarunkowań wiary religijnej

84%

Parzych-Blakiewicz K.

Paedagogia Christiana

|

2015

|

tom 1/35

201-214

PL

Autor omawia „fenomen świętego” jako element należący do przestrzeni wiary religijnej. Według biblijnego przekazu, Bóg szuka człowieka i prowadzi do spotkania ze sobą. Ze strony człowieka warunkiem tego spotkania jest wiara. Wiara jest cnotą i charyzmatem. Cnota służy zbawieniu człowieka, a także prowadzi do osobistego spotkania z Bogiem. Charyzmat uzdalnia do pracy na rzecz wspólnoty eklezjalnej. Wiara rozwija się w środowisku „ludzkim”, na które składa się wspólnota, działania edukacyjne oraz osobiste życie religijne. Święci należą do ludzkiego środowiska wiary, jako bohaterowie cnót chrześcijańskich, nauczyciele wiary i cudotwórcy. Beatyfikacja i kanonizacja wskazuje na charyzmat wiary zmarłego chrześcijanina. „Fenomen świętego” wyraża chrześcijański etos oraz nadrzędność życia wiecznego wobec doczesnego. Oznacza też istnienie relacji między żywymi i zmarłymi.

EN

The author discusses “the saint phenomenon” as an element in the extension of the religious faith. According to the biblical message, God seeks human beings, which leads to a meeting. From the perspective of human, the religious faith is a condition for this meeting. We talk about the religious faith as the virtue or charisma. The virtue ministers to the salvation, and also leads to the personal meeting with God. The charisma qualifies a person to working for the ecclesial community. The religious faith develops in a “human” milieu consisting of the community, educational activities, and personal religious life. The saints belong to the human milieu of faith, as heroes of Christian virtues and teachers of faith, and also miracle workers. The beatification or canonization points to the charisma of faith of the deceased Christian believer. “The saint phenomenon” expresses the Christian ethos and the precedence of the eternity to the temporal life. It also means the existence of relationships between the living human and the late.

4

Sprawiedliwość i cnota sprawiedliwości jako podstawa etyki prawniczej

84%

Baranowski G.

Rocznik Tomistyczny

|

2014

|

tom 3

129-138

EN

This paper outlines the relationship between legal ethics and justice inits axiological basis. First, I have generally described what legal activity is and what are its social connotations. Then, I try to analyze the concept of justice. It has been concluded that only justice in Aristotelian account, which is a characteristic of individuals, can be the basis of legal ethics. Also, the ideas of Friedrich August von Hayek were the basis for this conclusion. Having criticized the concept of social justice, von Hayek came to the conclusion that the concept of justice can only refer to human actions. In this sense, it is unacceptable to evaluate justice action by governments, states, organizations, institutions and various other collective entities. The implementation of justice depends on the actions of each individual man in particular lawyer. People themselves through their own behavior and sense of justice decide whether justice around us is realized or not.

5

Nadzieja jako sprawność woli. O budzeniu i wychowaniu nadziei

84%

Horowski J.

Roczniki Pedagogiczne

|

2012

|

tom 4(40)

|

nr 1

21-36

XX

In Christianity hope is comprehended understood as one of the theological virtues. It is called theological, because God is its direct and proper object, it is infused by God and known only through Divine Revelation. In spite of the fact that supernatural power is necessary for development of the theological virtues, the hope develops in each person in a very different way and religious education can influence this process. In the article the author tries to answer the question how to help young people develop the hope through religious education. For this reason the author uses the word “a habit” instead of “a virtue” in the title. The word “habit” indicates the natural sources of the perfection, which is both the habit and the virtue. The answer to the main question is given in relation to the pedagogical conception based on thomistic philosophy which considers educational problems connected with habits and virtues. The author proves that the hope is the perfection of the will, then discusses how the will develops and which factors can influence the development of the will. Finally the author comes to the conclusion that the development of the hope in the religious dimension can be supported by religious experience.

6

Pozorny smutek sprawiedliwego w Księdze Mądrości

84%

Zieliński M.

Studia Koszalińsko-Kołobrzeskie

|

2016

|

nr 23

135-146

PL

Artykuł analizuje kwestię cierpienia człowieka sprawiedliwego w I części Księgi Mądrości. Problem ten, traktowany często przez egzegetów jako smutna rzeczywistość dotykająca sprawiedliwego, przy uważnej analizie okazuje się być pozorny. Analiza tekstów pokazuje, że autor intencjonalnie unika łączenia cierpienia z życiem sprawiedliwego i chce podkreślić, że pobożne życie, praktykowanie cnót oraz Boża opieka bronią sprawiedliwego przed doświadczeniem cierpienia. Jedyny przypadek cierpienia człowieka sprawiedliwego (Mdr 8,9) jest, w ujęciu autora, skutkiem błędów, od których nie są wolni nawet mędrcy. To cierpienie może zostać usunięte poprzez wcielanie w życie pouczeń mądrości, która objawia się nie jako pocieszycielka, ale jako ta, która przestrzega i poucza. Autor artykułu sugeruje też wpływ myśli stoickiej na obraz sprawiedliwego, który jest sportretowany jako prawdziwy mędrzec, żyjący cnotliwie i w konsekwencji wolny od cierpienia.

EN

The article analyzes the issue of the suffering of a righteous man in the part I of the Book of Wisdom. It is often treated by the exegetes as a sad reality that affects the just, yet after a careful analysis it turns out to be apparent. The text’s analysis shows that the author intentionally avoids joining suffering with life of the just, and emphasizes that a pious, virtuous life and divine providence defends the just against suffering. The only case of suffering experienced by the just (Wis 8,9) is considered as the result of mistakes of which there is no one to be free, even a sage. Suffering can be removed by enacting the instruction of wisdom, which reveals herself not as a comforter but as the one who respects and teaches. The article also suggests the influence of the stoic thoughts which portrays the just as a true sage who lives virtuously and consequently, does not suffer.

7

Z wyrazami szacunku – czyli o komunikacji, która buduje a nie rujnuje w kontekście relacji wychowawczej

84%

Muńko D.

Studia Paradyskie

|

2017

|

nr 27

225-235

PL

Komunikacja interpersonalna jest procesem społecznym realizującym się między jednostkami. Znamionuje ją swoisty dynamizm, gdyż polega ona na odbiorze, przyjęciu, zrozumieniu oraz interpretacji informacji, które to dokonują się we wspólnocie zawiązującej się pomiędzy uczestnikami procesu. Jest ona zjawiskiem nieodwracalnym i towarzyszącym ludziom od narodzin aż do śmierci. Jej nieodzownym elementem i trwałym spoiwem powinien być szacunek. W odniesieniu do relacji wychowawczej komunikację opartą na szacunku uznać należy za jeden z predyktorów jej jakości

EN

Interpersonal communication is a social process between individuals. It is charac-terized by a specific dynamism, because it consists of the reception, acceptance, understanding and interpretation of information, which takes place in the community of participants of the cycle. It is an irreversible phenomenon that accompanies people from birth to death. Its indispensable element and durable bond should be respect. Regarding to the educational relationship based on respect, communication should be considered as one of the predictors of its quality.

8

Separation as a Primary Source of Unhappiness in Modern Society

83%

Sadowski S.

|

2016

|

nr (40) Numer specjalny

53–61

9

Liberalne wartości, komunitarystyczne cnoty?

67%

Gałecki S.

Prakseologia

|

2016

|

tom 158/2

247-267

PL

Artykuł porusza stary spór liberalizmu z komunitaryzmem – przyjmuje jednak nieco inną niż dominujące perspektywę. Podjęta zostaje próba zanalizowania obu tych nurtów z punktu widzenia metaetyki. Postawiona zostaje teza, że kluczowa różnica polega na założonej teorii uzasadniania przyjętych stanowisk i zasad. Liberalizm posługuje się ideą wartości, którą cechuje preferencyjność, pluralizm i niewspółmierność, natomiast komunitaryzm odwołuje się do starożytnej idei cnót, zakładających obiektywizm, racjonalność i teleologiczność rzeczywistości moralnej.

EN

This paper raises an old dispute between liberalism and communitarianism – however, it takes a somewhat different than the dominant perspective, as an attempt to analyze both these trends from the metaethical perspective. Liberalism uses the idea of value, which is characterized by preference, pluralism and incommensurability, while communitarianism refers to the ancient idea of the virtues, assuming objectivity, rationality and teleology of the moral reality.

10

Nauka o sercu, jako miejscu spotkania Boga i człowieka w nauczaniu świętego Bazylego Wielkiego

67%

Kuderski K.

ELPIS

|

2016

|

tom 18

75-80

PL

Serce jest jednym ze słów, które bardzo często pojawia się w pismach świętego Bazylego Wielkiego. W jego ujęciu, serce jest głównym organem w człowieku. Stanowi siedzibę uczuć i fizycznej siły życiowej. Jest symbolem całego wnętrza człowieka. W sercu skupia się pełnia życia duchowego, które ogarnia całego człowieka z jego myślami, słowami oraz działaniami. Według nauki świętego Bazylego, to poprzez serce Bóg wchodzi w duchową relację z człowiekiem.

EN

“Heart” is one of the most common words, which often appears in the writings of St. Basil of Caesarea. In his point of view, the heart is the main organ of the human being. It constitutes the centre of emotions and physical strength of life. It is also a symbol of a person’s entire internal life. The fullness of spiritual life, which encompasses the whole human being with his thoughts, words and actions is found in the heart. According to the teaching of St. Basil, God enters in a spiritual relationship with man through the heart.

11

University Studies as a Human Practice: What is Excellence for a Student?

67%

Chirinos M. P.

Kultura i Polityka

|

2009

|

nr 5

47-58

EN

For the Greeks, a free man lived in the polis, the place for otium and virtues. Work and active life at the oikia occupied a secondary place. Luther challenged this view: Beruf is both work and a divine call, and the contemplative life has to disappear. In the Middle Ages, the beginning of the universities and the presence of guilds developed a new approach to human work that discarded the opposition between otium and nec-otium. But this new approach did not influence philosophy. Modern philosophy, following Luther’s thesis on Beruf and the primacy he gave to active life, understood man and his work as totally rational. Within this approach, Protestantism introduced a “work ethic,” but this labor-centered society contains a strong economic basis, because work is understood as production. This article proposes a notion of work as craft, which is part of human practices and implies the attainment of different internal goods. Every work, whether manual or intellectual, also has social meaning: it appears within a community. Work cannot be defined as product. University practices –studying, teaching, doing research – can also be explained in these terms, and when this is the case, they are intrinsically related to human excellence, because they are at the basis of different virtues that make us flourish.

PL

Według starożytnych Greków, człowiek wolny mieszkał w polis, które było miejscem otium i cnoty. Natomiast praca i życie aktywne zajmowały drugie miejsce. Luter spróbował podważyć takie rozumienie pracy. Według niego, Beruf, czyli praca, jest to miejsce, gdzie nadprzyrodzone powołanie i życie kontemplacyjne muszą się ze sobą łączyć. W średniowieczu, w czasach powstawania uniwersytetów i cechów rzemieślniczych, pojawiło się nowe podejście do ludzkiej pracy – otium i nec-otium przestały być swoim przeciwieństwem. To nowe podejście nie wpłynęło jednak na filozofię. Filozofia nowoczesna, idąc za tezą Beruf Lutra, zgodnie z którą pierwszeństwo ma życie aktywne, często rozumiała człowieka i jego pracę jako coś zupełnie racjonalnego. Wewnątrz tej szkoły protestantyzm wprowadził „etykę pracy”. Była to jednak praca rozumiana w sposób wybitnie ekonomiczny, jej jakość mierzono wydajnością produkcyjną. Niniejszy artykuł proponuje ujęcie pracy jako rzemiosła, czyli jako części ludzkich praktyk, które zakładają osiągnięcie rozmaitych wewnętrznych dóbr. Każda praca, fizyczna i intelektualna, ma również znaczenie społeczne: pojawia się wewnątrz konkretnej wspólnoty. Praca więc nie może być zdefiniowana tylko jako produkt. Różne praktyki uniwersyteckie – uczenie się, nauczanie, prowadzenie badań – można również zdefiniować przez odniesienie się do tych dóbr. W ten sposób stają się czymś nierozłącznym z doskonałością ludzką, ponieważ są podstawą rozwoju różnych cnót.

12

Cnota cierpliwości w kontekście aretologii św. Tomasza z Akwinu

59%

Lisica J.

Studia Gdańskie

|

2011

|

nr 29

45-61

PL

Św. Tomasz z Akwinu w systemie aretologicznym ujmuje naturę cnoty cierpliwości oraz jej odniesienia do kardynalnej cnoty męstwa, której jest częścią potencjalną. W pełnym zrozumieniu cierpliwości pomaga analiza założeń Akwinaty. Doktryna aretologiczna św. Tomasza ukazuje, że cnota w sensie ogólnym jest czymś niezbędnym w codziennym życiu, gdyż ułatwia człowiekowi rozpoznanie i czynienie dobra, a unikanie zła. Celem cnoty, czyli sprawności, jest rozwijanie i chronienie ludzkiego dobra oraz udoskonalanie człowieka. Przeciwieństwem cnoty jest wada, która powoduje zagrożenie ludzkiego dobra. Św. Tomasz stwierdza, że cierpliwość jest częścią potencjalną męstwa, której głównym przedmiotem jest znoszenie zła szczególnie trudnego. Z cierpliwością łączy się cnota długomyślności i wytrwałości, których przedmiotem są wyłącznie doświadczenia i cierpienia. Bóg udziela człowiekowi hypomone wraz z łaską cnót teologalnych, aby mógł on przebywać we wspólnocie z Ojcem na wieki.

EN

St Thomas Aquinas in his aterological system says about the nature of virtue of patience, and its reference to cardinal virtue of fortitude, which the virtue of patience is the part of. To fully understand patience one should analyse the assumptions of St Thomas Aquinas. Aretological doctrine of St Thomas Aquinas says that the virtue is something which is indispensable to everyday life, because the virtue can help to identify and to do the right, and to avoid doing the wrong. The aim of the virtue is to develop and protect what is worthy in human nature and to make one better than they are now. The opposite of virtue is vice. Vice endangers human righteousness. St Thomas Aquinas says that patience is the part of fortitude. The main pursuit of fortitude is to withstand evil when it is particularly hard to bear. The virtue of long-thinking and the virtue of perseverance which encloses experience and suffering are connected with patience. God gives hypomone to a man, with the grace of theological virtues. The hypomone is given to a man so they are able to remain in the state of everlasting communion with God.

13

Maryja nauczycielką wiary w życiu św. Jana XXIII

59%

Kreft D.

Studia Gdańskie

|

2014

|

nr 34

157-167

PL

Święty Jan XXIII w swym Dzienniku duszy poświęca wiele uwagi zagadnieniom związanym z duchowością maryjną. Lektura myśli Papieża pozwala jednoznacznie stwierdzić, że duchowość Maryi ma znaczenie kluczowe i wzorcze dla praktykowanej przez niego duchowości. Dotyczy to również problematyki cnót teologalnych. Święty Jan XXIII wielokrotnie dawał wyraz swemu przekonaniu, że warunkiem bycia świadkiem wiary jest konkretne naśladowanie Maryi. Trzeba, tak jak Ona, zawierzyć Bogu całe swe życie i realizowane posłannictwo. Głęboka wiara, na wzór Maryi, inspiruje do dokonywania działań kreujących nową rzeczywistość współczesnego świata. Maryja nie tylko jest wzorem głębokiej wiary, ale też pokazuje jak troszczyć się o wzrost dojrzałości w wierze. Czynnikiem decydującym o rozwoju duchowym jest modlitwa. Papieski ideał traktowania Maryi jako wzoru cnót wiary, nadziei i miłości nie traci nic na aktualności w czasach dzisiejszych. Ta zachęta wymaga odpowiedzi ze strony każdego członka Kościoła.

EN

This article undertakes an attempt of answering the question: what does role Virgin Mary play in the christian spirituality? This answer is based on the Teaching of blessed John XXIII. This Pope claimed that Mother of God can be for all Christian People a good ex ample of the obiedence to God and in a fervent prayer. John XXIII recommended the worship of Virgin Mary as a way to the Union with God.

14

Dynamika miłości i jej prawdziwość na gruncie personalizmu etycznego i metafizycznego. Implikacje pedagogiczne

51%

Wałejko M.

Roczniki Pedagogiczne

|

2012

|

tom 4(40)

|

nr 1

37-60

EN

The article provides theoretical analysis of dynamics of love and its connection with the truth about a person, in the context of ethical and metaphysical personalism. The considerations begin with the presentation of a philosophical controversy between the phenomenological and personalist recognition of love; the first indicates the empirical nature of love, whereas the second is complemented by ethics – virtue of love, related to the moral duty. Further the author undertakes to analyze the development of love including metaphysical and psychological aspects, which ends with a description of the imitations of love in the face of the mature, complete love, taking into account the truth about a person and representing the goal of education.

15

Męstwo a świętość

51%

Kieliszek Z.

Studia Warmińskie

|

2012

|

nr 49

9-22

PL

W artykule Męstwo a świętość autor, zainspirowany hasłem X Dnia Papieskiego „Odwaga świętości”, który był obchodzony w Polsce 10 października 2010 r., próbuje określić relację pomiędzy cnotą męstwa a świętością. W pierwszej części rozważań analizie poddana zostaje cnota męstwa. Zostaje ona ukazana jako cierpliwe, wytrwałe i ufne stawienie oporu złu, oraz długomyślne i wielkoduszne dążenie do prawdy, dobra i piękna. Część druga jest poświęcona refleksji nad świętością. W świetle prowadzonych badań jawi się ona jako wartość, którą człowiek realizuje, dążąc do doskonałości. W ostatniej części zostają wskazane punkty, w których cnota męstwa i dążenie człowieka do doskonałości wiążą się ze sobą. Na podstawie przeprowadzonych analiz autor dochodzi do przekonania, że kształtowanie w sobie przez człowieka cnoty męstwa należy uznać za strukturalnie konstytutywną część realizowania przez człowieka wartości świętości.

EN

In the article the author of “Courage and Holiness”, inspired by the theme of the X Pope Day “Courage of holiness”, which was celebrated in Poland on 10 October 2010, is trying to determine the relationship between the virtue of courage and holiness. In the first part of the discussion analyzed the virtue of fortitude. It has been shown to be patient, persistent and confident to resist evil and generous pursuit of truth, goodness and beauty. Part two is devoted to a reflection on holiness. In light of the studies, it appears as the value of which man realizes, striving for perfection. As indicated in the last part of people's attitudes, in which the virtue of courage and human desire for perfection coincide with each other. On the basis of analysis the author comes to the conclusion that the process of human striving for holiness is linked to the development of the human virtues of courage.

DE

In dem Artikel der Autor von „Mut und Heiligkeit“, inspiriert durch das Thema des zehnten Papstesteges „Mut und Heiligkeit“, der in Polen am 10. Oktober 2010 gefeiert wurde, versucht, die Beziehung zwischen der Tugend des Mutes und der Heiligkeit zu bestimmen. Im ersten Teil der Diskussion analysierte er die Tugend der Tapferkeit. Es hat sich gezeigt, geduldig zu sein, zuversichtliche Ablegnung des Böses und großzügige Streben nach Wahrheit, Güte und Schönheit. Der zweite Teil ist einer Reflexion über die Heiligkeit gewidmet. Im Licht der Studien ist sie der Wert für den Menschen und das Streben nach Perfektion. Die Tugend des Mutes und die Sehnsucht der Menschen nach Perfektion sind miteinander verbunden. Der Autor kommt zum Schluss, dass der Prozess des menschlichen Strebens nach Heiligkeit für die Entwicklung der menschlichen Tugenden sehr wichtig ist.