Instantaneous cloud cover over the Baltic Sea, estimated from satellite information, may differ by as much as several dozen percent between the day and night. This difference may result from both weather conditions and different algorithms used for the day and night. The diurnal differences in cloudiness measured by proprietary and operational systems were analysed as part of research on marine environmental assessment and monitoring. An optimised algorithm for 2017 was presented and supplemented with information from radiation modelling. The study showed that, in general, the average values of daily changes in cloud cover over the sea depend on the season, which generally corresponds to the length of the day and contrasts with the amount of cloudiness. The results were compared with available online data that met the night and day detection criteria, the climate model, and the climate index. The averaged analysis of seasonal changes showed that similar values of the satellite estimates are higher than those obtained from the climate model and the lidar estimation. The satellite estimates from SatBaltic showed the lowest uncertainty. The diurnal cycle was confirmed by all analysed systems. These results may indicate common physical mechanisms and a methodological reason for the uncertainty of satellite-based data. The results clearly showed the existing diurnal difference in the amount of cloud cover over the Baltic Sea and indicated that this difference is not always explained by the physical properties of the atmosphere. The probable causes for these uncertainties were identified and diagnosed.
Mikrofizyka chmur zajmuje się opisem powstawania i ewolucji cząstek tworzących chmurę. W niniejszym artykule omówiono podstawowe procesy mikrofizyczne zachodzące w tzw. ciepłych chmurach, czyli takich, w których nieobecna jest faza lodowa. Reprezentacja tych procesów w numerycznych modelach chmur jest wyzwaniem ze względu na ogrom cząstek tworzących chmurę, w jednym metrze sześciennym powietrza bowiem znajduje się około 108 cząstek. Ich rozmiary i rozkład w przestrzeni mają bezpośredni wpływ na własności radiacyjne chmur, a zatem na bilans promieniowania w atmosferze, który z kolei jest najważniejszym czynnikiem kształtującym klimat. Najnowszy sposób opisu mikrofizyki chmur w modelach numerycznych wykorzystuje koncepcję superkropelek. W artykule przedstawiono podstawowe założenia metody superkropelek wraz z argumentacją wskazującą, że jest to aktualnie najbardziej kompleksowy opis mikrofizyki chmur.
EN
Cloud microphysics addresses description of formation and evolution of cloud particles. In this paper we describe basic microphysical processes in the so-called warm clouds, i.e., those void of ice. Representation of microphysics in numerical models is challenging because of the myriad of cloud particles - in one cubic meter there is approximately 108 cloud particles. Their sizes and spatial distribution define cloud radiative properties, and therefore radiative budget; which is the main element governing climate. The latest way to report microphysics in numerical models is based on a so-called superdroplet method. In this paper the main assumption of this method is presented along with the argument that it is the most complex, up-to date cloud microphysics description.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.