Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Between Autonomy and Independence. The Democratisation of the Armed Forces in Latin America in the Twenty-First Century

100%

Stelmach M.

International Studies. Interdisciplinary Political and Cultural Journal

|

2020

|

tom 25

|

nr 1

29-47

EN

The aim of this article is to analyse the new forms of militarism as well as the position and the role of the armed forces in Latin American political systems in the twenty-first century. The first part analyses two selected forms of military participation in politics: the participation of former servicemembers in presidential elections and their performance as presidents, and the militarisation of political parties. The second part of the article focuses on the issue of contemporary civil-military relations in Latin America, discussing the problems associated with the establishment of democratic control over the armed forces, the reform of the Ministries of Defense and the redefinition of the functions of the army.

2

Instytucjonalny, społeczny i polityczny wymiar pretorianizmu tureckiego

100%

Herbut M.

|

tom 46

20-34

EN

The term ‘praetorianism’ refers to countries in which the armed forces influence the political system. The army, as an institution, can develop its political power in two ways: in a “direct” and “indirect” fashion. While in the first case the armed forces take control over state institutions, the second is more sublime and is restricted to the building of more concealed methods of influence, such as blackmail. Additionally, the army itself, as the officers are not engaged into politics, shows a high level of political cohesion and military professionalism. Turkey is an example of a country in which a professional army, after decades of acquiring political experience and under favourable conditions, was and still is able to efficiently exert backstage politics. On one side, TSK (Turkish Armed Forces) has developed constitutional and legal means of influencing the government, and on the other, the high public trust in the armed forces allows it to, if necessary, effectively blackmail or even supplant disobedient cabinets.

3

Military-protester relations: Insights from nonviolence research

100%

Martin B.

Security and Defence Quarterly

|

2021

|

tom Vol. 36, No. 4

7--22

EN

Military forces are sometimes called out to confront unarmed civilian protesters, a contingency for which they may or may not be prepared. Studies of civil-military relations have focused on relations between civilian and military elites, with interactions between armed forces and civilian protesters given little or no attention. The objective here is to improve understanding of military-protester dynamics. Key relevant features of nonviolent action are outlined, including methods, campaign stages and theoretical assumptions, with a particular focus on interactions with troops. The implications for military-protester dynamics are spelled out with illustrations from several protest campaigns. When troops use force against non-resistant protesters, this sometimes creates more support for the protest movement, a process called political jiu-jitsu. An important method used by some protesters is fraternisation, namely trying to win over troops to their side. Commanders and troops, through their actions, can encourage or discourage protesters’ use of nonviolent methods. Learning about military-protester dynamics is important for both strategists and practitioners.

4

The origin of the Turkish Armed Forces: Kemalism and the proclamation of the Turkish Republic

100%

Stępniewska-Szydłowska P.

Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka

|

2022

|

tom XLVI

|

nr 1

172-187

EN

The goal of this article is to discuss the role and importance of proclaiming the Republic of Turkey, as well as the principles of kemalism, in the process of creating the contemporary armed forces and civil-military relations in this country, which to this day constitute a unique example on the international arena.

5

Długi cień historii. Kontrola cywilna a efektywność polskich sił zbrojnych

86%

Rohr-Garztecki M.

Przegląd Politologiczny

|

2021

|

nr 2

145-162

EN

The paper is based on the results of a longitudinal study tracing the challenges that joining NATO created for the armed forces and the defense policies of Poland. Examining the evolution of civil-military relations (CMR) in Poland, before and after it joined NATO we were seeking, whether those relations are copies, templates, patches or thresholds of established “Western” institutions. We also asked whether the Polish armed forces can be seen to accept democratic civilian control behaviourally, attitudinally and constitutionally. We conducted three series of face-to-face semi-structured interviews in 1996, 2006 and 2015–2016, using a proprietary questionnaire with a set of open questions. It was possible to interview 41 people, forming a sizeable part of Polish key decision makers and experts involved in the process of NATO enlargement. Findings were validated with the results of archival work on primary sources of Polish military doctrine, including the laws and the published statements of military concepts, practices and procedure. A critical review of the existing, mainly English-language literature of the subject was used to broaden the perspective. The results of our investigation show that Poland has accepted templates of CMR, which indicates that, although their adoption was voluntary, it was only approximate. They also suggest that the Polish military has accepted civilian control constitutionally and behaviourally but its attitudinal acceptance is still incomplete.

PL

Artykuł prezentuje wyniki badań stanowiących część historyczno-porównawczego studium wyzwań, jakie wejście do NATO postawiło przed siłami zbrojnymi i polityką obronną Polski. Badając ewolucję stosunków cywilno-wojskowych (SCW) w Polsce przed i po jej wstąpieniu do NATO pytaliśmy czy mają one formę kopii, szablonów czy progów uznanych „zachodnich” rozwiązań instytucjonalnych. Pytaliśmy też, czy można uznać, że Polskie siły zbrojne zaakceptowały demokratyczną kontrolę cywilną nad sobą behawioralnie, postawowo i konstytucjonalnie. Przeprowadziliśmy trzy serie bezpośrednich, częściowo ustrukturalizowanych wywiadów w latach 1996, 2006 i 2015–2016 przy użyciu własnego kwestionariusza zawierającego pytania otwarte. W wywiadach wzięło udział 41 osób reprezentujących istotną część polskich decydentów i ekspertów zaangażowanych w proces poszerzania NATO. Ich wyniki zostały zweryfikowane rezultatami badań archiwalnych pierwotnych źródeł polskiej doktryny obronnej, w tym ustaw i publikowanych oświadczeń dotyczących koncepcji, praktyk i procedur militarnych. Krytyczny przegląd istniejącej, głównie angielskojęzycznej literatury posłużył poszerzeniu perspektywy badawczej. Rezultaty naszych badań wskazują, że Polska przyjęła zachodnie szablony SCW, co wskazuje, że przyjęcie to było dobrowolne, ale użyte tylko w przybliżeniu. Sugerują one też, że polscy wojskowi zaakceptowali kontrolę cywilną konstytucjonalnie i behawioralnie, ale ich akceptacja postawowa jest jeszcze ciągle niepełna.

6

Short presentation of study on civil-military cooperation : meaning, leading principles, functions and cimic in emergency situations

86%

Toneva H. S.

|

tom R. 8, Nr 17

73--79

EN

Objectives: The article presents the eternal relevance of the decision-making process and its inseparable connection with the personality of the decision-maker. Broadly speaking, the subject of consideration is the civil-military cooperation and relations. The main goal of the author is to review the leading principles and functions of CIMIC and offer information about an actual event where this was helpfully used. Methods: The scientific methodology used is a combination of a theoretical review of the issue and the presentation of the mentioned techniques used in emergency situations in Bulgaria. Results: The importance of the civil-military cooperation in both military and non-military operations is analysed in the article. This is accomplished by using real situations as examples and by theoretical conclusions. Conclusions: The topic is essential for both military and nonmilitary research and operations. As far as the author is concerned, this civil-military cooperation is of paramount importance to the success of military operations.

7

Wpływ europeizacji na relacje cywilno-wojskowe w Turcji za rządów partii AKP

72%

Herbut M.

Przegląd Europejski

|

2015

|

nr 2(36)

118-135

PL

Od początku istnienia republiki, armia odgrywała kluczową rolę w kształtowaniu państwa tureckiego. Z punktu widzenia relacji pomiędzy rządzącą Partią Sprawiedliwości i Rozwoju (AKP) i Tureckimi Siłami Zbrojnymi (TSK), proces europeizacji i reform konstytucyjnych, będących rezultatem starania się Turcji o członkostwo w UE, okazał się kluczowym w demokratyzacji państwa, bowiem obie strony, ze względu na przyspieszenie procesów integracyjnych, były zmuszone do nawiązania dialogu. Niestety, po roku 2006, kiedy doszło do pogorszenia relacji pomiędzy UE a Turcją, widoczna stała się radykalizacja poglądów po obu stronach. Głównym celem niniejszej pracy jest ukazanie dynamiki procesów zachodzących w Turcji w ciągu ostatnich lat, ze szczególnym uwzględnieniem relacji cywilno-wojskowych oraz reform konstytucyjnych będących rezultatem harmonizacji prawa tureckiego z prawem UE.

EN

The Turkish Armed Forces played a key role in politics since the establishment of the republic in 1923. Despite the thorny relations between the civilian and military elites, the process of European integration played an extremely important role in bringing the country on a path of democratic reforms. Both opposing sides, namely the Justice and Development Party (AKP) and the Turkish Military (TSK), in the context of the ongoing process of European integration and a relatively high societal support for Turkey’s EU accession, seemed to accept more conciliatory approaches to each other (2001–2006). Unfortunately, starting from 2006, along with the rise of euro-scepticism among Turks and the loosening of ties with the EU, the AKP and TSK adopted more antagonistic stances towards each other. The European Union and its institutions, which also influence constitutional changes in Turkey, therefore create an extremely important international context for democratisation.

8

Pucz wojskowy w 1980 roku i powstanie Trzeciej Republiki Turcji

72%

Stępniewska-Szydłowska P.

|

nr 1

189-207

EN

The proclamation of the Republic of Turkey in 1923 initiated the process of building the specific position of the Turkish military in the political system of the state. For decades, the military did not perform a subservient function to the state, as implied by the democratic model of civilian control over the military, but conversely exercised guardianship over the political class. As a result, the generals in Turkey’s modern history have staged four successful military coups, each followed by taking control of the state administration and establishing military regimes. Extremely significant from a historical and political perspective was the military putsch carried out in 1980, the consequences of which are still visible today. The depiction and analysis of this event is the main purpose of the article, and although the time frame could be narrowed to the years 1973–1983, the author also refers to a broader historical perspective to demonstrate the causes and consequences of the events described.

PL

Proklamacja Republiki Turcji w 1923 r. rozpoczęła proces budowania specyficznej pozycji tureckiego wojska w systemie politycznym państwa. Przez dekady wojsko nie pełniło funkcji służebnej wobec państwa, jak wynika to z demokratycznego modelu kontroli cywilnej nad wojskiem, ale odwrotnie – sprawowało kuratelę nad klasą polityczną. W konsekwencji generalicja w historii współczesnej Turcji przeprowadziła cztery udane przewroty wojskowe, po których przejmowała kontrolę nad administracją państwową i tworzyła reżimy wojskowe. Niezwykle istotny z perspektywy historycznej oraz politycznej był pucz wojskowy z 1980 r., którego konsekwencje widoczne są do dziś. Opis i analiza tego wydarzenia jest głównym celem artykułu i choć cezurę czasową można zawęzić do lat 1973–1983, autorka odnosi się również do szerszej perspektywy historycznej, by wykazać przyczyny oraz konsekwencje opisywanych wydarzeń.