Wprowadzenie: Przeszczepy mikronaczyniowych wolnych płatów tkankowych umożliwiły rekonstrukcję złożonych ubytków w regionie głowy i szyi. Cel: Celem pracy było dokonanie oceny wyników leczenia pacjentów poddawanych zabiegom chirurgii rekonstrukcyjnej oraz zidentyfikowanie czynników mających wpływ na te wyniki, ze szczególnym uwzględnieniem wieku pacjenta. Materiały i metody: W badaniu retrospektywnym uwzględniono wszystkich pacjentów, u których w latach 2010–2017 wykonano operacje rekonstrukcyjne z przeszczepem wolnych płatów tkankowych w regionie głowy i szyi. Kryteria włączenia spełniało 66 osób, które podzielono na 2 grupy wiekowe: grupę G1 pacjentów w wieku <65 lat (n = 41) i grupę G2 pacjentów w wieku ≥65 lat (n = 25). Dokonano analizy mniejszych powikłań miejscowych oraz powikłań ogólnych, a także chorób współistniejących. Wyniki: Nie stwierdzono korelacji pomiędzy zaawansowanym wiekiem a ryzykiem niepowodzenia przeszczepu wolnego płata, jak również częstością występowania mniejszych powikłań miejscowych. Powikłania ogólne obserwowano częściej w grupie G2 (32%) niż w G1 (19,5%), choć różnica ta nie była istotna statystycznie. Stwierdzono statystycznie istotną różnicę dla zależności pomiędzy wiekiem a stanem zdrowia pacjenta wg ASA (p = 0,010). Powikłania ogólne i miejscowe wystąpiły u 12 (29,3%) pacjentów z młodszej grupy niskiego ryzyka i jedynie u 1 (4%) pacjenta w starszej grupie niskiego ryzyka. Wśród osób wysokiego ryzyka powikłania ogólne i miejscowe stwierdzono u 5 (12,2%) pacjentów wysokiego ryzyka z grupy G1 i u 7 (28%) pacjentów wysokiego ryzyka z grupy G2. Wniosek: Pacjenci z zaawansowanymi nowotworami złośliwymi głowy i szyi powinni być poddawani zabiegom mikrochirurgii rekonstrukcyjnej niezależnie od wieku.
W pracy omówiono wykorzystanie metody laserowej przepływometrii dopplerowskiej do oceny ukrwienia zespolenia przełykowego u chorych poddawanych operacji rekonstrukcji przełyku. Metoda laserowej przepływometrii dopplerowskiej umożliwia śródoperacyjną, obiektywną ocenę przepływu krwi w mikrokrążeniu okolicy zespolenia przełykowego, a także w samym substytucie formowanym, w celu zastąpienia patologicznie zmienionego odcinka przełyku. Jej rutynowe wykorzystanie może zmniejszać prawdopodobieństwo wystąpienia powikłań pooperacyjnych w postaci przetok w okolicy zespolenia czy zwężeń.
EN
The paper presents application of laser Doppler flowmetry in the assessment of microcirculatory perfusion in the area of esophageal anastomosis in patients undergoing reconstructive surgery of esophagus. The method enables objective evaluation of blood flow in microcirculation of anastomosis area as well as In the substitute used for reconstruction. Routine measurements with laser Doppler flowmetry may diminish the rate of postoperative complications such as anastomosis leakage or stenosis.
Patients with malignant tumours of the oral cavity require its surgical removal and reconstruction of the bone and soft tissues. The grafts are obtained either from leg (fibula) or pelvis (iliac crest). The removal of grafts from the locomotor apparatus can impair the gait. The aim of this study was to find out how the localization of donor site influences the gait pattern. Methods: Results obtained for 30 patients were analyzed (16 fibula graft, 14 iliac crest graft). Patients underwent instrumented gait analyses three times (VICON system): before surgery, 2–4 month after the surgery, and 4–8 months after the surgery. Results: In both groups several gait parameters were changed. Two parameters changed in both groups: gait speed and cadence. In patients receiving iliac crest graft the changed gait variables were: pelvic rotation, hip range in sagittal plane (operated side), knee range in sagittal plane (operated side), foot dorsiflexion in swing on both sides. In patients receiving fibula flap the changed gait variables were: tilt, range motion of the tilt, minimum hip flexion (operated side), time to maximum knee flexion (non-operated side), GGI (non-operated side) and step length (nonoperated side). Conclusions: The primary gait deviations occurring after surgery, and the compensatory mechanisms which subsequently arise depend on the localization of graft donor site. The results indicate that the patients in whom fibula flap was used have less problems with gait pattern after the surgery than the patients receiving iliac crest graft.
Do chwili obecnej nie wynaleziono odpowiedniego materiału alloplastycznego, którego zastosowanie w chirurgii rekonstrukcyjnej dużych segmentowych ubytków tchawicy dawałoby dobre długotrwałe wyniki w badaniach doświadczalnych. Głównym problemem są ponowne zwężenia (powstające przede wszystkim w związku z brakiem urzęsionego nabłonka na wewnętrznej powierzchni protezy), odrzucenia całego przeszczepu, lokalne i infekcje i krwotoki. Wciąż prowadzone są badania, których celem jest wytworzenie materiału o odpowiednich właściwościach fizykochemicznych oraz umożliwiającym migrację komórek i pokrycie wewnętrznej powierzchni nabłonkiem oddechowym. W artykule przedstawiono ogólny stan wiedzy na temat rekonstrukcji dużych ubytków tchawicy oraz przegląd literatury dotyczący zastosowania materiałów alloplastycznych w badaniach doświadczalnych na zwierzętach.
EN
There is no appropriate alloplastic material developed to date, the use of which in reconstructive surgery of large segment trachea defects would bring about positive long-term experimental results. The principal problems are related to re-stenosis (due to lack of ciliated epithelium on the inside surface of the prosthesis), total rejection of graft, local injection and bleedings. Intensive investigations are still being carried out, focused mainly on formulation of the material with appropriate physico-chemical properties allowing for migration of cells and covering of the inside surface by respiratory epithelium. This paper presents current state of knowledge on reconstruction of large tracheal defects, as well as the review of available literature relative to application of alloplastic materials in experimental works on animals.
Henry Tonks’ pastel portraits of the wounded Great War servicemen have perplexed researchers for years. These stunning pieces of art made by the surgeongone- artist remain an example of a fascinating but shunned history of the war. Unlike other war art, usually representing the wounded covered with bandages or as stoic or martyred heroes, these portraits defy the conventional, idealized memorializing. They are uncannily raw and frank, with fleshy wounds revealed and soldiers staring blatantly, almost defiantly at the onlookers, making Tonks’ portraits impossible not to be questioned beyond their medical function. They were meant to document ‘before’ and ‘after’ images of the wounded, making the artist a “historian of facial injuries” and thus fulfilling a strictly medical, recording function. And yet, these portraits pose much more complex questions of ethics, aesthetics and memorializing, mostly through the ‘healing’ properties of art, which gave the depicted soldiers back some semblance of humanity they were stripped off so unexpectedly, losing an important part of their selves, i.e. their faces. Although focusing on unsettling subject, Tonks’ portraits perform a particular memorial function since they represent a direct, almost intimate experience of war, recording a hidden history that contributes to a more coherent and fleshier understanding of World War I.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.