Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Co musi wiedzieć chirurg (ogólny i jamy brzusznej) o chirurgii plastycznej?

100%

Kraus A. , Infanger M. , Meyer F.

Polish Journal of Surgery

|

2019

|

tom 91(5)

42-51

PL

Wprowadzenie: Chirurgia plastyczna została wprowadzona w Niemczech jako podspecjalizacja chirurgii ogólnej w 1978 r. Od tego czasu dyscyplina ta rozwinęła ogromne możliwości, m.in. dzięki współpracy z innymi dziedzinami, takimi jak: chirurgia ogólna i chirurgia jamy brzusznej. C el: Podkreślenie i podsumowanie podstawowych możliwości, opcji technicznych i nowych aspektów chirurgii plastycznej, które w codziennej praktyce klinicznej są istotne dla wspólnych interdyscyplinarnych strategii zabiegowych chirurgii plastycznej, ogólnej i chirurgii jamy brzusznej. Metoda: Krótki i zwięzły przegląd literatury oparty na: 1) wyborze właściwego tematycznego piśmiennictwa z medycznej literatury naukowej oraz 2) doświadczeniu chirurgicznym zdobytym w codziennej pracy. Wyniki: (wybrane punkty styczne): 1) Zabiegi ochrony biologicznej w chirurgii naczyniowej stosowane, aby przezwyciężyć poważny problem zakażeń protez naczyniowych obarczony ryzykiem przerwania zespolenia i krwawienia. Po starannym opracowaniu z ewentualną rekonstrukcją autologicznych naczyń protezę naczyniową pokrywa się płatem tkankowym, aby przekazać właściwości immunologiczne i ostatecznie spowodować gojenie zakażonego obszaru. 2) Leczenie przetok aortalno-tchawiczej lub aortalno-dwunastniczej, będących znacznym wyzwaniem dla chirurga ogólnego. Mogą być one leczone odpowiednio przez interpozycję płata mięśnia piersiowego większego lub pokrycie płatem sieci większej. 3) W odniesieniu do chirurgii nerwów odnotowano zachęcające efekty w postaci subiektywnej poprawy jakości głosu po wczesnej mikrochirurgicznej naprawie nerwu krtaniowego wstecznego oraz przywrócenia pojemności oddechowej w porażeniu przepony. 4) Chirurgia limfatyczna w przypadku obrzęków limfatycznych o charakterze pierwotnym (z powodu braku lub niedoboru naczyń limfatycznych) lub wtórnym (w przebiegu zakażenia, urazu, radioterapii lub zabiegu operacyjnego) może być wskazana w ośrodkach mikrochirurgicznych wyspecjalizowanych w naprawie dróg limfatycznych. Uszkodzony układ chłonny: (I) może być odtworzony przez interpozycję lub (II) limfa może być drenowana nieanatomicznie, na przykład przez zespolenie limfatyczno-żylne. Dalsze techniki to: przeszczepienie wolnego węzła chłonnego zawartego w wolnym unaczynionym płacie z pachwiny, przeniesienie autologicznego naczynia chłonnego lub interpozycja przeszczepu żylnego. 5) Redukcja masy jak dermolipektomia z późniejszym przeszczepem skóry niepełnej grubości jest cenną opcją zapewniającą znaczne zmniejszenie objętości. 6) Uzupełnianie ubytków: A. Przeszczepy skóry o niepełnej lub pełnej grubości są powszechną metodą uzupełniania ubytków w przypadku, gdy łożysko rany jest czyste i dobrze unaczynione. Jeśli nie ma miejsca do pobrania skóry lub łożysko przeszczepu jest wątpliwej jakości, stosuje się różne allogeniczne lub ksenogeniczne zamienniki skóry. B. Kolejne metody obejmują szeroki arsenał miejscowych i wolnych płatów powięziowo-skórnych i mięśniowo-skórnych, takich jak: pionowy płat mięśnia prostego brzucha (VRAM), stosowany na przykład po brzuszno-kroczowym wycięciu odbytnicy, lub płaty śmigłowe odpowiednich „angiosomów”. 7) Zamknięcie przepuklin ściany jamy brzusznej z niestabilnym pokryciem skóry. Uzupełnienie płatem tkankowym, samym lub w połączeniu z siatką, jest lepsze od zastosowania wyłącznie siatki. 8) Wolne płaty – gdy miejscowe lub uszypułowane płaty są niedostępne, do uzupełnienia ubytku ściany jamy brzusznej można wykorzystać wolne płaty (częstość występowania powikłań jest niewielka). Wniosek: Chirurgia plastyczna jest niezastąpionym partnerem w specyficznych problemach chirurgicznych oraz przypadkach klinicznych w chirurgii ogólnej i chirurgii jamy brzusznej. Każdy chirurg ogólny i chirurg jamy brzusznej powinien być poinformowany o ogromnych możliwościach i technikach chirurgicznych, jakie może zapewnić współczesna chirurgia plastyczna, aby osiągnąć najlepsze wyniki i podnieść jakość życia pacjentów przez połączenie fachowej wiedzy tych dwóch dziedzin chirurgicznych.

2

Dokumentacja fotograficzna w praktyce chirurga plastyka

100%

Kasielska-Trojan A. , Korczak K. , Niedźwiedziński M. , Antoszewski B.

Polish Journal of Surgery

|

2016

|

tom 88(3)

217-226

PL

Celem pracy była analiza zarządzania kliniczną dokumentacją fotograficzną wśród chirurgów plastycznych w Polsce oraz uzyskanie ich opinii na temat charakterystyki „idealnego” oprogramowania do archiwizacji zdjęć. Materiał i metodyka. Odsyłacz do internetowej ankiety przesłano (pocztą elektroniczną) wszystkim członkom Polskiego Towarzystwa Chirurgii Plastycznej, Rekonstrukcyjnej i Estetycznej. Na 187 członków, 86 (47,5%, 54 mężczyzn i 32 kobiety, średni wiek 40,8 ± 10,6 lat) wypełniło internetowy kwestionariusz, co stanowi reprezentatywną próbkę chirurgów plastycznych praktykujących w Polsce. Wyniki. W badaniu wykazano, że tylko 7% chirurgów plastycznych wykorzystuje aplikacje informatyczne specjalnie przeznaczone do archiwizacji zdjęć. Natomiast ponad połowa chirurgów plastycznych przechowuje zdjęcia w uporządkowanych folderach w komputerach. Większość respondentów (89,3%) jest zainteresowanych wykorzystywaniem dedykowanych aplikacji komputerowych do archiwizacji dokumentacji fotograficznej. Najważniejsze cechy, jakie powinna posiadać aplikacja takiego typu, to (265 odpowiedzi): możliwość szybkiego przeszukiwania (26%), łatwość obsługi (24%), szybkie wprowadzanie danych (22%), bezpieczeństwo danych (15%), możliwość drukowania wybranych danych (7%), dostępność wyłącznie dla upoważnionych pracowników jednostki organizacyjnej (5%). Wnioski. Współpraca świadczeniodawców usług medycznych z informatykami może doprowadzić do opracowania programu spełniającego wymagania szczególnych grup medycznych. Na podstawie tego badania ankietowego zgromadziliśmy niezbędne dane do stworzenia koncepcji unikatowego oprogramowania, które może być użyteczne w praktyce klinicznej chirurgów plastycznych oraz innych specjalistów korzystających z dokumentacji fotograficznej.

3

Medicalisation of a woman’s body – a case of breasts

51%

Wieczorkowska M.

Przegląd Socjologiczny

|

2012

|

tom 61

|

nr 4

143-172

EN

Medicalization of a woman’s body is not a new phenomenon – it is widely described in Polish and foreign literature mainly with reference to maternity and menopause [Domańska 2005, Buczkowski 2005, Szczepaniak 2010, Bielawska-Batorowicz 2005, Arroba 2003, Cindoglu, Sayan-Cengiz 2010, Spina 2010, Whitaker 2000, Bell 1987, Conrad 2007, et al.]. Both issues are very complexand include theoretical deliberations and empirical research over variety of problems2. The paper examines the process of medicalization of a woman’s body with a focus on breasts. This choice is based on observations and analyses of literature concerning the medicalization of women’s bodies. A key finding was that within the frames of the process some aspects of women lives became more, while other conditions stayed relatively less medicalized – which stays in agreement with the Conrad’s concept of the degree of medicalization [Conrad, 2007: 6–7] – and that one of the most medicalized part of a woman’s body became breasts. To analyze this issue three dimensions of the medicalization of women’s breasts are proposed: aesthetic – commercial, reproductive-demographic, medical - productive. The analysis depicts how a part of a female body became a matter of interest for different medical subdisciplines depriving women of autonomy and changing normal life processes into an object of medical interventions and making women subject those interventions. The paper shows also how a female body became an object of biopower and biopolitics, which – through different tools – governs individuals’ bodies as well as whole populations. To analyze the issue a new analytical approach is proposed based on the concepts of the sociology of the body and the concept of biopower by Foucault. The analyze focuses not on the medicalization of the whole body and life of a woman but only on a part of the body – breasts and it does not depicts a certain case of medicalization but multidimensional practices performed toward that part. The analysis will be made in the context of the Polish society but the assumption is that the medicalization is a global process that progresses similarly in all Western societies and some comparisons and references to other countries (mainly to the United States) will be made.

PL

Medykalizacja ciała kobiety nie jest nowym zjawiskiem – jest szeroko opisana w polskiej i zagranicznej literaturze, zwykle w odniesieniu do macierzyństwa i menopauzy [Domańska 2005, Buczkowski 2005, Szczepaniak 2010, Bielawska-Batorowicz 2005, Aeroba 2003, Cindoglu, Sayan-Cengiz 2010, Spina 2010, Whitaker 2000, Bell 1987, Conrad 2007, itd.]. Oba tematy są kompleksowe i obejmują zróżnicowane rozważania teoretyczne i badania empiryczne. Artykuł przedstawia proces medykalizacji ciała kobiety z naciskiem na piersi. Wybór ten wynika z obserwacji i analizy literatury. Kluczowym wynikiem jest, że niektóre aspekty życia kobiet są bardziej medykalizowane – co jest zgodne koncepcją Conrada stopniowania medykalizacji – i że jedną z bardziej medykalizowanych części ciała kobiety są piersi. W celu analizy tego tematu zaproponowano 3 wymiary medykalizacji: estetyczno-komercyjny, reprodukcyjno-demograficzny, medyczno-produkcyjny. Analiza pokazuje jak część ciała kobiety staje się przedmiotem zainteresowania rozmaitych subdyscyplin medycznych, pozbawiając kobiety autonomii i zmieniając normalne życiowe procesy w obiekt medycznych interwencji. Artykuł pokazuje także, jak ciało kobiety staje się obiektem biowładzy i biopolityki, które – poprzez różne narzędzia – kontrolują indywidualne ciała jak też całe populacje. Aby analizować ten problem proponuje się nowe podejście analityczne, oparte na socjologicznej koncepcji ciała i biowładzy rozwiniętej przez M. Foucaulta. Analiza nie koncentruje się na medykalizacji całego ciała i życia kobiety lecz tylko na części ciała – piersiach. Nie opisuje jakiegoś przypadku medykalizacji, lecz wielowymiarowe praktyki skierowane na tę część. Analiza jest przeprowadzana w kontekście polskiego społeczeństwa, sądzimy jednak ze medykalizacja jest procesem globalnym, który przejawia się podobnie we wszystkich zachodnich społeczeństwach. Tak więc uwzględniamy porównania i odniesienia do innych krajów (zwłaszcza Stany Zjednoczone).

4

Pozyteczni krwiopijcy

38%

Szymanska I.

Aura

|

1996

|

nr 02

28