Wprowadzony przez polski rząd obowiązek certyfikacji energetycznej budynków nie przyniósł spodziewanych rezultatów. Problemy dotyczą przede wszystkim szeroko opisywanej w prasie i literaturze branżowej kolkulacji nergochłonności budynków, według wytycznych i metod przygotowanych przez rząd. To jednak nie jedyne problemy, związane z obowiązkową certyfikacją energetyczną budynków. Nawet, jeżeli uda się wprowadzić odpowiednie zapisy, normy i rozporządzenia, które będą prawidłowe i zaakceptowane przez zainteresowane strony, to pozostaje kwestia wprowadzenia ich w życie, w codzienną praktykę. I tutaj sytuacja się mocno komplikuje. O ile osoby, zajmujące się na co dzień realizacjami inwestycji od strony praktycznej mogą zdawać sobie sprawę z nowych problemów, o tyle osoby odpowiedzialne jedynie za biurokratyczną stronę certyfikacji, nie mają na ten temat pojęcia.
Artykuł ten stanowi kontynuację cyklu rozpoczętego w nr 10/2009 Ch&K nt. efektywności energetycznej urządzeń oraz tendencji w rozwoju nowoczesnych konstrukcji urządzeń klimatyzacyjnych i wentylacyjnych. W poprzednich częściach autor omówił najnowsze osiągnięcia inżynierów w zakresie central wentylacyjno- klimatyzacyjnych. W niniejszej części, poruszone zostały zagadnienia możliwości wykorzystania agregatu chłodniczego o nowoczesnej zasadzie działania. Omawiane rozwiązanie można porównać do systemu z bezpośrednim odparowaniem czynnika procującego ze zmiennym przepływem czynnika chłodniczego i w układzie z odzyskiem ciepła. Opisane poniżej urządzenie pozwala m.in. na jednoczesną pracę systemu opartego na wodzie lodowej w trybie grzania i chłodzenia w tym samym czasie i dla poszczególnych pomieszczeń w budynku.
W pierwszej części mgr Magdalena Łysek omawia uwarunkowania prawne rozwoju budownictwa energooszczędnego w Europie ze szczególnym naciskiem na to, jak prawodawstwo unijne wpływa na regulacje obowiązujące w Polsce, nie zapominając również o obowiązku certyfikacji energetycznej. U podstaw europejskich aktów prawnych leży tzw. „cel 3 razy 20” na rok 2020, czyli redukcja o 20% emisji gazów cieplarnianych, zmniejszenie o 20% zużycia energii i wzrost do minimum 20% udziału energii odnawialnej. Aby go zrealizować, przyjęto szereg aktów prawnych, które autorka wyszczególnia. Najważniejsza wydaje się być dyrektywa 2010/31/UE, która sprawi, że po roku 2020 zużycie energii wszystkich nowo powstających budowli będzie niemal zerowe. Dalej omówiony zostaje obowiązkowy audyt energetyczny budynków oraz zostają pokazane przykłady dobrych praktyk w tych krajach Unii Europejskiej, w których system certyfikacji jest najlepiej rozwinięty. W części drugiej mgr inż. arch. Andrzej Klimek przedstawia historię i wybrane realizacje budynków energooszczędnych w Polsce. Wyszczególnia w nim takie nurty jak budownictwo pasywne, „low-tech” i komercyjne, zaawansowane technicznie obiekty certyfikowane. Ostatni z nich zostaje omówiony najszerzej i poparty lokalnymi łódzkimi przykładami. Stara się dokonać krytycznej oceny możliwości wpływu tych prądów na stan środowiska naturalnego i realizację celów postawionych na rok 2020. Część trzecia, autorstwa mgr inż. arch. Sonii Szymańskiej, dotyczy uwarunkowań prawnych w zakresie budownictwa energooszczędnego obowiązujących we Włoszech. Część czwarta, tej samej autorki, pokazuje w jaki sposób budynki tego typu są realizowane przez firmę KeoHabitat. Podstawowym założeniem przedsiębiorstwa jest połączenie ekologiczności z komfortem. Aby go uzyskać, ważne jest subiektywne poczucie ciepła, na które wpływa wilgotność i promieniowanie, jak również jakość powietrza wewnętrznego. Teoretyczne założenia i obliczenia są weryfikowane po oddaniu domu do użytku przez specjalne pomiary, a dom otrzymuje certyfikat KeoHabitat, znacznie przekraczający włoskie wymagania.
Zgodnie z dyrektywą europejską dotyczącą wyznaczania charakterystyki energetycznej budynków (ang. EPBD) już od roku 2006 wszystkie nowe europejskie budynki (mieszkalne, handlowe, przemysłowe itp.) muszą posiadać świadectwa energetyczne wystawione na podstawie obliczonej charakterystyki energetycznej budynku obejmującej: ogrzewanie, wentylację, chłodzenie i oświetlenie. Samo świadectwo energetyczne musi uwzględniać energię pierwotną lub emisję CO2. W Europejskim Komitecie Normalizacyjnym (CEN) opracowano zharmonizowany pakiet norm, w których zapisano zasady wyznaczania charakterystyki energetycznej budynków z uwzględnieniem systemów energetycznych. W artykule przedstawiono normy dotyczące systemów grzewczych, podano również przykłady obliczeniowe obrazujące wyznaczanie charakterystyki energetycznej w trzech kategoriach: niewielkiego domu jednorodzinnego, budynku biurowego i budynku przemysłowego w trzech różnych lokalizacjach: Sztokholmie (Szwecja), Brukseli (Belgia) oraz Wenecji (Włochy). Dodatkowe straty ciepła z systemu ogrzewczego mogą stanowić od 10 do 20% całkowitego zapo-trzebowania na energię. Ta dodatkowa strata ciepła zależy od sposobu rozprowadzenia ciepła (rodzaju grzejników), rodzaju regulacji, zastosowanych pomp oraz charakterystyki źródła ciepła (np. kotła).
EN
According to the Energy Performance of Buildings Directive (EPBD) all new European buildings (residential, commercial, industrial etc.) must since 2006 have an energy declaration based on the calculated energy performance of the building, including heating, ventilating, cooling and lighting systems. This energy declaration must refer to the primary energy or CO2 emissions. The European Organization for Standardization (CEN) has prepared a series of standards for energy performance calculations for buildings and systems. This paper presents related standards for heating systems. The relevant CENstandards are presented and a sample calculation of energy performance is made for a small single family house, an office building and an industrial building in three different geographical locations: Stockholm, Brussels, and Venice. The additional heat losses from heating systems can be 10-20% of the building energy demand. The additional loss depends on the type of heat emitter, type of control, pump and boiler.
5
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
4 stycznia 2006 r. wchodzą w życie ustalenia dyrektywy europejskiej 2002/91/EC z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie charakterystyki energetycznej budynków. Dyrektywa obowiązuje kraje członkowskie do aktywnej promocji oprawy jakości energetycznej budynków w obrębie państw Wspólnoty, przy uwzględnieniu krajowych warunków klimatycznych oraz wymagań klimatu wewnętrznego, a także rachunku ekonomicznego.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.