Za ceramikę artystyczną uważa się artystyczne uformowane i ozdobione wyroby garncarskie, fajansowe, porcelanowe i kamionkowe. Głównymi surowcami do ich wytwarzania są: kwarc, skaleń i substancja ilasta (gliny i kaoliny). Przypuszcza się, iż pierwsze umiejętności lepienia naczyń z gliny zdobyto już ok. 10 000 lat przed naszą erą. Sztuka ceramiczna rozwijała się na całym świecie, w niemal wszystkich kulturach, czego wynikiem jest różnorodna forma i skład chemiczny wyrobów. Mokra glina jest miękka i plastyczna. Pod wpływem wypalania uformowanych wyrobów zachodzą liczne reakcje chemiczne, materiał traci wilgoć i w ten sposób powstają twarde, wytrzymałe i trwałe wyroby ceramiczne. W końcowych etapach wyroby ceramiczne poddawane są szkliwieniu i zdobieniu. W celu nadania im odpowiednich właściwości oraz wzbogacenia ich walorów dekoracyjnych stosuje się różnego typu szkliwa, tlenki metali, pigmenty. Jak widać chemia towarzyszy artystom podczas całego procesu tworzenia zaczynając od przygotowania mas, aż do zdobienia i zabezpieczania już gotowych dzieł sztuki. W trakcie prezentacji zostanie krótko przedstawiona historia sztuki ceramicznej, chemiczne strona wytwarzania, zdobienia i zabezpieczania ceramiki. Ponadto omówione zostaną różnice w składzie chemicznym wypływające na wygląd i właściwości różnych rodzajów ceramiki oraz techniki wykorzystywane przy tworzeniu współczesnej ceramiki artystycznej.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Lech Grześkiewicz wraz z żoną Heleną, a później także synem Piotrem, stworzyli unikatowy warsztat ceramiki artystycznej. Wywodzące się z tej pracowni dzieła, w przeważającej mierze w formach monumentalnych, wchodziły w skład ważnych realizacji XX wieku. W 2010 r. dwie córki Piotra – Dorota i Malwina odziedziczyły pracownię i postanowiły kontynuować ceramiczną działalność, tworząc swoją markę Grześkiewicz Design Studio.
5
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Opisano specyficzny dla okresu międzywojennego rodzaj ceramiki artystycznej, jaką były figurki ceramiczne, używane do przyozdabiania wnętrz. Wytwarzały je znane w Europie wytwórnie porcelany. W Polsce produkcja figurek ceramicznych osiągnęła wysoki poziom artystyczny. Scharakteryzowano ich stylistykę, projektujących je artystów i producentów.
EN
The paper describes figurines which were made between 1918 and 1939. At that time, in Europe, this kind of the ceramics was popular as a decoration of interior of houses. Figurines which was made in Poland present high artistic level. Artists, producers and style of this kind of ceramics are described.
8
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
15 czerwca br. na warszawskiej Pradze Południe odbyła się 9. edycja Warszawskich Spotkań Ceramicznych, zorganizowana przez Związek Ceramików Polskich pod patronatem burmistrza dzielnicy Praga Południe m.st. Warszawy Tomasza Kucharskiego.