Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Somatic embryogenesis of Lilium martagon L. in seedlings culture

100%

Bach A. , Kedra M.

Acta Biologica Cracoviensia. Series Botanica et Zoologia. Supplement

|

1997

|

tom 39

|

nr 1

2

Adventitious shoot development in Helianthus tuberosus callus culture

88%

Andrzejewska K. , Stolarska E. , Wojciechowicz M. K.

BioTechnologia. Journal of Biotechnology Computational Biology and Bionanotechnology

|

2015

|

tom 96

|

nr 1

3

Cadmium influence on membrane permeability in Acer pseudoplatanus L. callus cultures

88%

Filek M. , Niewiadomska E. , Pilipowicz M. , Miszalski Z.

Biological Bulletin of Poznań. Supplement

|

1996

|

tom 33

4

Changes in the uptake of selected metabolites in relation to differentiation in Brassica napus callus cultures

88%

Zur I. , Skoczowski A. , Pienkowski S.

Acta Physiologiae Plantarum

|

1997

|

tom 19

|

nr 2

5

Somatic embryogenesis in callus cultures of tomato Lycopersicon peruvianum (L.) Mill.

75%

Rzepka-Plevnes D. , Kulpa D. , Kurek J.

Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych

|

2007

|

tom 523

6

5S rRNA pseudogenes in a genome of callus culture of Lupinus angustifolius

75%

Karpinski S. , Kedzierski W. , Nuc P. , Balcerkiewicz L. , Pawelkiewicz J.

Bulletin of the Polish Academy of Sciences. Biological Sciences

|

1991

|

tom 39

|

nr 3

7

Transgenic callus culture establishment, a tool for metabolic engineering of Rhodiola rosea L.

75%

Mirmazloum I. , Forgacs I. , Zok A. , Pedryc A. , Gyorgy Z.

Acta Scientiarum Polonorum. Hortorum Cultus

|

2014

|

tom 13

|

nr 4

EN

Agrobacterium tumefaciens EHA101 (pTd33) strain carrying uidA (GUS) reporter gene was used in model experiments on roseroot callus transformation. The T-DNA of pTd33 binary vector plasmid harbors nptII gene conferring resistance to kanamycin, and a uidA reporter gene, encodes the ß-glucuronidase enzyme. Roseroot seeds were sterilized and germinated on half strength MS media of which 70% germinated without any pretreatment. Calli were obtained from leaf segments of the in vitro grown seedlings. Calli was grown on solid MS medium supplemented with 1 mg l⁻¹ NAA and 0.5 mg l⁻¹ BAP. Different types of calli were obtained of which the green and compact type was chosen for transformation experiments. After co-cultivation with agrobacteria, calli were transferred to the same medium supplemented with 20 mg l⁻¹ kanamycin, 200 mg l⁻¹ carbenicillin and 300 mg l⁻¹ claforan with antioxidants (Polyclar and DTE) for selection. GUS test using a titron buffer was applied for monitoring the transformation of the calli. DNAs of 20 individual samples was extracted and subjected for PCR analysis proved the stable transformation in all of the taken samples by amplifying the nptII gene fragment. The method introduced here can be a tool for inserting and over-expressing the genes encoding for hypothesized enzymes to be involved in the biosynthesis of pharmaceutically important bioactive molecules of roseroot and therefore facilitating the applications for callus culture of roseroot in different bioreactor systems for pharmaceutical productions.

PL

Szczep Agrobacterium tumefaciens EHA101 (pTd33) przenoszący gen reporterowy uidA (GUS) został użyty w modelowych doświadczeniach nad transformacją kalusa różeńca górskiego. T-DNA z plazmidy wektora binarnego pTd33 mieści w sobie gen nptII przekazujący odorność kanamycynie, natomiast gen reporterowy uidA koduje enzym ȕ-glukuronidazy. Nasiona korzenia różeńca gorskiego wysterylizowano i poddano kiełkowaniu na połowie zestawu pożywki MS. Spośród nich 70% wykiełkowało bez żadnego wcześniejszego zabiegu. Kalusy otrzymano z segmentów liści sadzonek wyrosłych in vitro. Kalusy wyhodowano na stałej pożywce MS z dodatkiem 1 mg l⁻¹ NAA oraz 0,5 mg l⁻¹ BAP. Uzyskano różne typy kalusa, z których typ zielony i zwarty zostaá wybrany do doświadczeĔ dotyczących transformacji. Po wspólnej hodowli z agrobakteriami kalusy byáy przeniesione to tej samej pożywki uzupełnionej 20 mg l⁻¹ kanamycyny, 200 mg l⁻¹ karbenicyliny oraz 300 mg l⁻¹ klaforanu z przeciwutleniaczami (Polyclar i DTE) do selekcji. Zastosowano test GUS przy użyciu bufora trytronowego do monitorowania kalusów. Wyodrębniono 20 indywidualnych próbek DNA i poddano je analizie PCR, która wykazała stabilną transformację we wszystkich próbkach poprzez amplifikowanie fragmentu genu nptII. Metoda przedstawiona tutaj może być narzędziem insercji i ekspresji kodowania genów do hipotetycznych enzymów, które mają brać udział w biosyntezie ważnych z punku widzenia farmaceutycznego molekuł różeca górskiego, co ułatwi zastosowanie hodowli kalusów różeńca górskiego w różnych systemach bioreaktorów w produkcji farmaceutycznej.

8

Stimulation of growth and organogenesis in callus tissue derived from leaves of tomato [Lycopersicon esculentum Mill.] cv. potentat, infected with tomato mosaic virus [ToMV]

75%

Hanus-Fajerska E. , Baranski R. , Miczynski K.

Phytopathologia Polonica

|

1995

|

tom 10

9

Isolation of furanocoumarins from Pastinaca sativa L. callus culture

75%

Ekiert H. , Kisiel W.

Acta Societatis Botanicorum Poloniae

|

2000

|

tom 69

|

nr 3

10

Optimisation of the regeneration abilities of field bean [Vicia faba L. ssp. minor] in in vitro culture

75%

Skrzypek E.

Biological Bulletin of Poznań

|

2001

|

tom 38

|

nr 1

11

Growth and flavonoid production in Bellis perennis L. callus cultures

75%

Siatka T. , Kasparova M.

Herba Polonica

|

2001

|

tom 47

|

nr 1

EN

Badano wpływ na wzrost komórek i wytwarzanie flawonoidów w hodowlach kalusowych Bellis perennis cytokininy benzyloadeniny (w stężeniach 0,1 i 1 mg/l) w połączeniu z auksynami, takimi jak kwas 2,4-dichydrofenoksyoctowy, kwas α-naftalenooctowy i kwas β-indolilooctowy (w stężeniach 0,1; 1 i 10 mg/l). Najlepsze wyniki dla wzrostu komórek otrzymano przy połączeniu 0,1 mg/l kwasu 2,4-dichlorofenoksyoctowego z 0,1 mg/l benzyloadeniny, natomiast dla wytwarzania flawonoidów przy połączeniu 1 mg/l kwasu α-naftalenooctowego z 0,1 mg/l benzyloadeniny.

PL

Effects of a cytokinin benzyladenine (at the concentrations of 0.1 or 1 mg/l) in combination with auxins 2,4-dichlorophenoxyacetic acid, α-naphthaleneacetic acid or β-indoleacetic acid (at the concentrations of 0.1; 1 or 10 mg/l) on the cell growth and favonoid production in Beilis perennis callus cultures were studied. The best results were obtained by combination of 0.1 mg/l 2,4-dichlorophenoxyacetic acid with 0.1 mg/l benzyladenine for the growth and by combination of 1 mg/l α-naphthaleneacetic acid with 0.1 mg/l benzyladenine for the flavonoid production.

12

A simple and efficient method for triticale calli cryopreservation

75%

Sowa S. , Zimny J.

Polish Journal of Natural Sciences. Supplement

|

2003

|

tom 01

13

Selection for the Fusarium toxin deoxynivalenol in callus cultures of triticale

75%

Maier F. J. , Oettler G.

Hodowla Roślin, Aklimatyzacja i Nasiennictwo

|

1993

|

tom 37

|

nr 3

14

In vitro selection and characterization of Ni-tolerant callus lines of Setaria italica L.

75%

Rout G. R. , Samantaray S. , Das P.

Acta Physiologiae Plantarum

|

1998

|

tom 20

|

nr 3

EN

Nickel tolerant callus lines of Setaria italica L. were developed from callus cultures grown on MS medium supplemented with 0.5 mg·dm⁻³ kinetin+2.0 mg·dm⁻³ 2,4-D+2.0 mg·dm⁻³ Ni⁺². Standard growth parameters such as callus fresh and dry weight, growth tolerance index were used as indicators of nickel toxicity. Measurements as early as 2 weeks after the beginning of the treatments did not yield consistent results. However, growth tolerance index at 4, and 8 weeks after the beginning of treatments yielded significant differences among the non-tolerant and tolerant calli. The tolerant calli has enhanced growth at 2.0 mg·dm⁻³ Ni⁺² while non-tolerant calli showed a reverse trend in growth in the presence of 2.0–2.5 mg·dm⁻³ of nickel. The tolerant calli differentiated into mass of embryogenic calli within 4 weeks of culture which could be maintained for prolonged period without loss of regenerative capacity.

15

Optymalizacja warunków kultury in vitro umożliwiających uzyskanie zawiesiny komórkowej maliny (Rubus idaeus L. cv Nawojka)

63%

Dziadczyk E. , Domaciuk M. , Dziadczyk P. , Pawelec I. , Szczuka E. , Bednara J.

Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio C – Biologia

|

2013

|

tom 68

|

nr 2

EN

The purpose of our investigation was to determine appropriate conditions for induction of raspberry (Rubus idaeus cv. Nawojka) cell suspension culture. The established callus culture obtained from leaf explants was used as an inoculum for cell culture initiation. Five combinations of plant growth regulators: 1) 4.0 mg l-1 IAA and 1.0 mg l-1 BAP; 2) 0.25 mg l-1 2,4-D; 3) 0.5 mg l-1 2,4-D; 4) 2.0 mg l-1 NAA and 2.0 mg l-1 BAP; 5) 4.0 mg l-1 NAA and 2.0 mg l-1 BAP, added into modified Murashige and Skoog (1962) medium, were tested in order to get the callus culture suitable for initiation of a cell suspension. The best callus (vigorously growing, healthy and friable) was obtained on the medium supplemented with 4.0 mg l-1 IAA and 1.0 mg l-1 BAP. To find the appropriate culture conditions for dispersing callus tissue in liquid medium into single cells and small aggregates, four combinations of plant hormones (auxins and cytokinins) were tested. The best culture medium for induction of raspberry cv. Nawojka cell suspension appeared to be the one supplemented with 1.0 mg l-1 2,4-D. Also the medium with 8.0 mg l-1 IAA and 1.0 mg l-1 BAP was similarly efficient.

PL

Celem prezentowanych badań była optymalizacja warunków kultury in vitro umożliwiających uzyskanie zawiesiny komórkowej maliny (Rubus idaeus L.). Jako inokulum do zainicjowania kultury zawiesinowej zastosowano ustabilizowaną kulturę kalusa uzyskaną z eksplantatów liściowych na zmodyfikowanej pożywce wg Murashige i Skooga (1962). W pierwszym etapie badań testowano 5 kombinacji regulatorów wzrostu (auksyn i cytokinin) dodawanych do pożywki stymulującej powstawanie tkanki kalusowej, w celu uzyskania kultury kalusa odpowiedniej do indukcji zawiesiny komórkowej. Najlepszą tkankę kalusową (szybko mnożącą się, o luźnej strukturze) uzyskano w kombinacji uwzględniającej uzupełnienie pożywki do kultury in vitro auksyną IAA w stężeniu 4,0 mg l-1 oraz cytokininą BAP w stężeniu 1,0 mg l-1 . W drugim etapie badań testowano warunki kultury in vitro umożliwiające odpowiednią dyspersję tkanki kalusowej w płynnej pożywce, skutkującą uzyskaniem populacji pojedynczych komórek oraz małych agregatów komórkowych w hodowli. W tym celu testowano 4 warianty składu pożywki, różniące się rodzajem i stężeniem zastosowanych hormonów roślinnych należących do klasy auksyn i cytokinin. Najlepszy wynik uzyskano w płynnej pożywce uzupełnionej syntetyczną auksyną 2,4-D w stężeniu 1,0 mg l-1, także pożywka zawierająca auksynę IAA w stężeniu 8,0 mg l-1 oraz cytokininę BAP w stężeniu 1,0 mg l-1 dała dobry wynik.

16

In vitro regeneration of Punica granatum L. plants from different juvenile explants

63%

Deepika R. , Kanwar K.

|

nr 1

5-22

EN

Reliable and reproducible protocols to get healthy and well formed plants from juvenile explants of the pomegranate (Punica granatum L.) cv. 'Kandhari Kabuli' have been developed. Calli were initiated from cotyledon, hypocotyl, leaf and internode sections excised from 30 days old in vitro germinated seedlings. The best media for callus induction from cotyledon, hypocotyl, internode and leaf explants were MS medium supplemented with 13.0 ^M NAA and 13.5 ^M BA, 13.0 ^M NAA and 18.0 ^M BA, 5.0 ^M IBA and 9.0 ^M BA, 8.0 ^M NAA and 9.0 ^M kinetin, respectively. The highest percentage of callus was obtained from cotyledon explants (85.50) followed by hypocotyl (79.67), internode (79.47) and leaf (75.48) explants. The calli thus obtained showed differentiation on MS medium supplemented with 9.0 ^M BA and 2.5 ^M NAA. Cotyledon derived callus showed the highest regeneration rate (81.97%, with mean number of 16.47 shoots per explant) followed by hypocotyl, internode and leaf derived calli. In vitro rooting was best on half strength MS medium containing 500 mg l-1 of activated charcoal. The plantlets with well formed root systems were transferred to plastic cups containing cocopeat followed by transfer to earthen pots containing soil and sand (1:1).

PL

Przedstawiono wiarygodny i odtwarzalny przebieg doświadczenia mającego na celu otrzymanie zdrowych i kształtnych roślin z eksplantatów uzyskanych z młodych siewek granatowca Punica granatum L. 'Kandhari Kabuli'. Kalusy otrzymano z wycinków liścienia, hypokotyla, liścia i łodygi z 30-dniowych sadzonek doprowadzonych do kiełkowania metodą in vitro. Najlepszą pożywką dla indukcji embriologicznej kalusa z eksplantatów pochodzących z liścienia, hypokotyla, łodygi i liścia były pożywki MS uzupełnione odpowiednio 13,0 ^M NAA i 13,5 ^M BA, 13,0 ^M NAA i 18,0 ^M BA, 5,0 ^M IBA i 9,0 ^M BA, 8,0 ^M NAA i 9,0 ^M kinetyny. Największy procent kalusów otrzymano z eksplantatów uzyskanych z liścienia (85,50), następnie z hypokotyla (79,67), łodygi (79,47) i liścia (75,48). Otrzymane w ten sposób kalusy wykazafy zróżnicowanie na pożywce MS uzupełnionej 9,0 ^M BA i 2,5 ^M NAA. Kalus uzyskany z liścienia wykazał najwyższy wskaźnik regeneracji (81,97% ze średnią liczbą 61,47 pędów na eksplantant), następnie uzyskany z hypocotyla, łodygi i liścia. Ukorzenianie metodą in vitro dało najlepsze wyniki na zmniejszonej o połowę pożywce MS i zawierającej 500 mg l-1 węgla aktywnego. Roślinki z dobrze ukształtowanym systemem korzeniowym byty przeniesione z plastikowych pojemników zawieraj ących włókna kokosowe do glinianych doniczek zawierających ziemię i piasek (1:1).

17

Improvement of growth parameters of prune callus cultures destined to initiate cell suspensions

63%

Hanus-Fajerska E.

Acta Societatis Botanicorum Poloniae

|

2006

|

tom 75

|

nr 1

5-9

EN

Callus was inducted on wounded leaf explants from shoot tips of a particular Prunus domestica 'Węgierka Zwykła' clone cultivated in vitro. The improvement of Sweet Common Prune stock callus tissue parameters has been approached by experiments on culture protocols. Either for the induction or maintenance of tissue modified Murashige and Skoog medium, supplemented with different auxins and cytokinins at varying concentrations, was used. The goal was to obtain the highiest possible proliferative capacity of friable tissue without any signs of cell redifferentiation for about 10 weeks. The choice of auxin was an important factor regulating the rate and kind of tissue growth, and for the examined prune clone auxin alone brought a relatively small proportion of cells into division, so advantageous was to combine it with oxygenated cytokinin. Friable tissue was obtained on media supplemented with dicamba or with picloram, but not with 2.4-D neither alone nor combinated with IBA.

18

Metabolism of biologically active sulfur compounds in broccoli in vitro callus cultures

63%

Kwiecien I. , Chochol E.

BioTechnologia. Journal of Biotechnology Computational Biology and Bionanotechnology

|

2015

|

tom 96

|

nr 1

19