Artykuł przedstawia budowę amerykańskiego systemu HAARP, oficjalnie uznawanego za program zajmujący się badaniem jonosfery, a także wiążący się z nim problem określenia rzeczywistych sposobów wykorzystywania projektu, który przez swych badaczy jest uznawany za cywilny, mimo iż w badaniach nad nim uczestniczą Siły Powietrzne i Marynarka Wojenna Stanów Zjednoczonych. Istnieje obawa, że urządzenie może zostać wykorzystane w przyszłości w celach militarnych, jako broń XXI wieku. Jednocześnie ukazane zostają inne możliwości zastosowania wytwarzanych fal elektromagnetycznych, m.in. do ingerowania w poszczególne warstwy atmosfery, prześwietlania ziemi czy zakłócania komunikacji radiowej, a także negatywny wpływ tych działań na ludzi i ich otoczenie.
The traditional approach to the systematics of weapons of mass destruction (WMD) emphasises primarily chemical weapons as the most dangerous of modern means of destruction and also includes nuclear, biological and toxic weapons. This classification has been included in international conventions ratified by most countries around the world. This, of course, does not exclude attempts to illegally distribute, but also proliferate both ready-to-use components, materials, raw materials, devices and, above all, the knowledge in this field that is necessary to create them. Climate weapons, which are the subject of the research undertaken in this article, are technologies that influence natural phenomena. By analysing factual material relating to broadly understood geophysical weapons, the article attempts to theoretically and methodologically justify the existence of climate weapons, determine their place in the taxonomy of weapons of mass destruction, as well as the use of technologies and dissemination methods as a modern way of conducting new-generation wars, referred to in the literature as sixth generation wars
PL
W tradycyjnym podejściu do systematyki broni masowego rażenia (BMR), gdzie uwypukla się przede wszystkim broń chemiczną jako tę najniebezpieczniejszą ze współczesnych środków niszczenia, wskazuje się również na broń nuklearną, biologiczną oraz toksyczną. Taka klasyfikacja broni masowego rażenia została uwzględniona w konwencjach międzynarodowych ratyfikowanych w większości państw świata. Nie wyklucza to oczywiście prób nielegalnego dystrybuowania, ale i proliferacji zarówno gotowych do użycia komponentów, jak i niezbędnych do ich tworzenia materiałów, surowców, urządzeń i przede wszystkim wiedzy w tym zakresie. Będąca przedmiotem badań podjętych w tym artykule broń klimatyczna to z kolei technologie mające wpływ na zjawiska naturalne. Na podstawie analizy materiału faktograficznego, odnoszącego się do szeroko rozumianej broni geofizycznej, w artykule podjęta została próba teoretycznego i metodologicznego uzasadnienia istnienia broni klimatycznej, określenia jej miejsca w taksonomii broni masowego rażenia, a także wykorzystania technologii i metod rozpowszechniania jako nowoczesnego sposobu prowadzenia nowych wojen pokoleniowych, określanych w literaturze jako wojny szóstej generacji.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW