Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Zakażenie Clostridium difficile u pacjentów hospitalizowanych w oddziale gastroenterologicznym - analiza retrospektywna

100%

Podlaszewska K. , Małecka‑Panas, Ewa , Gąsiorowska A.

Polish Journal of Surgery

|

2018

|

tom 90(1)

7-12

PL

WSTĘP. Zapalenie jelit w przebiegu zakażenia Clostridium difficile, w okresie ostatnich lat stało się ogólnoświatowym problemem medycznym, który dotyczy również pacjentów polskich szpitali. Celem pracy była analiza częstości i przebiegu zakażenia u pacjentów z CZCD hospitalizowanych w Oddziale Gastroenterologicznym Wojewódzkiego Szpitala Specjalistycznego w Zgierzu w latach 2012-2015. MATERIAŁY I METODY. Analizie retrospektywnej poddano historie chorób 79 pacjentów hospitalizowanych z powodu CZCD.  dane demograficzne, epidemiologiczne i przebieg kliniczny zakażenia. WYNIKI. W badanej grupie kobiety stanowiły 59,5%, natomiast mężczyźni 40,5%. Średnia wieku wynosiła 70,5 lat. Średni czas hospitalizacji wyniósł 10,3 dnia. Wykazano sezonowość zachorowań na CZCD, która istotnie statystycznie była większa w miesiącach wiosennych. 73% pacjentów było wcześniej hospitalizowanych. 85% pacjentów miało choroby współistniejące. 76% pacjentów było leczonych antybiotykami, natomiast 29% pacjentów - IPP przed wystąpieniem objawów zakażenia Clostridium difficile. W badanej grupie pacjentów ciężką postać zdiagnozowano u 50,6% pacjentów. Odsetek nawrotów wyniósł 14%. W 19% hospitalizacja zakończyła się zgonem. DYSKUSJA. Uzyskane wyniki badań jednoznacznie potwierdziły istotny wzrost częstości hospitalizacji pacjentów z CZCD w Oddziale Gastroenterologicznym w czasie czteroletniej obserwacji. Zdecydowanie częściej choroba występowała u pacjentów powyżej 65 roku życia, wcześniej hospitalizowanych oraz leczonych antybiotykami. W badanej grupie pacjentów istotnym czynnikiem ryzyka, zwłaszcza postaci ciężkiej, były choroby współistniejące. WNIOSKI. Uzyskane przez nas wyniki potwierdzają istotne znaczenie zakażenia Clostridium difficile jako przyczyny biegunek poantybiotykowych u osób dorosłych, która przyczynia się do przedłużenia hospitalizacji, zwiększenia chorobowości i śmiertelności pacjentów. Poznanie oraz zminimalizowanie czynników ryzyka zapobiegnie w przyszłości zarówno rozwojowi jak i rozprzestrzenianiu się choroby.

2

Biegunki i odwodnienie jako problem w praktyce pierwszego kontaktu

100%

Opielak G. , Szeszko Ł. , Piotrkowicz J. , Tsyganok M. , Wójcik M. , Petit V.

Family Medicine & Primary Care Review

|

2011

|

nr 2

208-210

3

Nowa grupa pacjentów zagrożonych biegunką o etiologii Clostridium difficile

100%

Jermakow K. , Pajączkowska M. , Gościniak G.

|

nr 3

331-332

4

Potencjalne zastosowanie szczepów probiotycznych w leczeniu wybranych chorób

63%

Małaszczuk M. , Pawlak A.

|

tom nr 1

40--45

PL

Probiotyki są definiowane jako żywe mikroorganizmy, które spożywane przez człowieka są zdolne do kolonizacji jelit i wywierania korzyści zdrowotnych. Wiele probiotyków jest dostępnych jako suplementy diety, co może przekładać się na ich nieuzasadnione stosowanie. Chorobami, w leczeniu których można zastosować probiotyki, są: zespół jelita drażliwego, wrzodziejące zapalenie jelita grubego, martwicze zapalenie jelit, infekcja H. pylorii oraz biegunki. W artykule wskazano przykłady probiotyków, które mogą być użyte w ich leczeniu.

EN

Probiotics are defined as living microorganisms which can colonize the gut and provide health benefits when consumed. Many probiotics are available as dietary supplements and can be used improperly. Probiotics are effective in the therapy of irritable bowel syndrome, ulcerative colitis, necrotizing enterocolitis, H. pylori infections, and diarrhoea. Examples of probiotic strains are presented in the paper.

5

Diagnostyka mikrobiologiczna w zakażeniach przewodu pokarmowego

63%

Guz K. , Bugla-Płoskońska G.

Laboratorium - Przegląd Ogólnopolski

|

2008

|

tom nr 10

50--55

PL

Zakażenia i zatrucia pokarmowe stanowią jedno z wielu poważnych problemów zdrowotnych na całym świecie. Najczęstszymi czynnikami schorzeń żołądkowo-jelitowych i biegunek są enterotropowe wirusy oraz chorobotwórcze bakterie: przede wszystkim Salmonella spp., Shigella spp., patogenne szczepy Escherichia coli, Vibrio cholerae oraz Yersinia enterocolitica. Na całym świecie, choć nierównomiernie, notuje się wzrost zatruć pokarmowych wywołanych przez spożycie skażonej żywności egzotoksynami Bacillus cereus, Staphylococcus aureus, E. coli EHEC, w mniejszym stopniu Clostridium botulinum. W diagnostyce biegunek i zatruć pokarmowych można zastosować różne metody, w tym hodowlane, serologiczne czy genetyczne. Wybór metod diagnostycznych często podyktowany jest zakresem badań, stanem klinicznym pacjenta i wyposażeniem laboratoriów w sprzęt diagnostyczny.

EN

lnfections of gastrointestinal system and food-borne diseases are a significant worldwide health problem. The gastroenterocolitis and diarrhea in human are commonly caused by enterotropic viruses, mainly rota- and adenoviruses, as well as enteropathogenic bacteria: Salmonella spp., Shigella spp., pathogenic strains of Escherichia coli, Vibrio cholerae and Yersinia enterocolitica. The increase of food-borne diseases induced by consumption of food contaminated by Bacillus cereus, Staphylococcus aureus and E. coli EHEC exotoxins, though rarer by Clostridium botulinum, is observed all over the world. The culture and serological methods as well as genetic techniques are used more often in diagnostic of diarrhea and infection of gastrointestinal system.

6

Badanie kału w diagnostyce klinicznej

63%

Prudlak K. , Szopa M. , Futoma-Kołoch B.

|

2018

|

tom nr 4

42--47

PL

Kał ludzki stanowi przydatny materiał biologiczny, wykorzystywany w ocenie stanu zdrowia, a samo jego badanie jest nieinwazyjne. Praca ma na celu utrwalenie przekonania, iż analiza kału dostarcza wielu ważnych informacji o stanie zdrowia pacjenta. Aktualnie diagnostyka dysponuje szerokim wachlarzem badań, które pozwalają na wykrywanie chorób przewodu pokarmowego, stanów zapalnych jelit, a nawet zmian nowotworowych. W niniejszym opracowaniu wskazuje się na niektóre z nich, m.in. test na krew utajoną oraz oznaczanie markera nowotworowego M2-PK, α1-antytrypsyny, elastazy 1, kalprotektyny i laktoferyny.

EN

Human faeces are useful biological material used in the assessment of health, and their testing is non-invasive. The paper aims to consolidate the belief that the analysis of faeces provides a lot of important information about a patient's state of health. Currently, the diagnostics offers a wide range of tests that enable diagnosing gastrointestinal disorders, inflammatory bowel conditions and even cancerous lesions. This paper indicates some of them, including faecal occult blood test and the determination of the tumour marker M2-PK, α1-antitrypsin, elastase 1, calprotectin and lactoferrin.

7

Porównanie właściwości adsorbentów: smektynu dwuoktanościennego i aktywowanego węgla leczniczego w terapii ostrej biegunki u dzieci

63%

Czerwionka-Szaflarska M. , Adamska I. , Gawryjołek J.

Pediatria i Medycyna Rodzinna

|

2013

|

tom 9

|

nr 1

57-59

EN

Acute infectious diarrhea is one of the most common causes of morbidity in the pediatric population, mostly of viral etiology. The disease is usually of self-limited course, and as treatment relievers are recommended. The most important part of the treatment are oral rehydration solutions. In the adjuvant treatment may be considered, inter alia, the use of adsorbents. In Poland, the most widely used adsorbents include activated charcoal and activated smectite. The binding capacity for bacterial toxins of the activated charcoal is not completely established, there is no clinical evidence of this action. In clinical studies the ability of smectite to adsorb viruses and bacterial toxins has been confirmed. Protective effect of smectite for stomach and intestines mucous membrane has also been well documented – because of these unique properties, smectite can be classified as second-generation adsorbent. According to current recommendations of ESPGHAN and ESPID from 2008, smectite is the only adsorbent of proven security, that used together with oral rehydration solutions increases the chances of reducing the duration of diarrhea.

PL

Ostra biegunka infekcyjna jest jedną z najczęstszych przyczyn zachorowań w populacji dziecięcej, najczęściej o etiologii wirusowej. Choroba ma zazwyczaj przebieg samoograniczający się, a w terapii zalecane są leki objawowe. Za najważniejszy element leczenia uznaje się stosowanie doustnych płynów nawadniających. W leczeniu uzupełniającym można rozważyć między innymi stosowanie adsorbentów. W Polsce najczęściej stosowanymi adsorbentami są aktywowany węgiel leczniczy i smektyn dwuoktanościenny. Zdolność wiązania toksyn bakteryjnych przez węgiel leczniczy nie jest w pełni udowodniona, nie ma badań klinicznych potwierdzających to działanie. W badaniach klinicznych potwierdzono zdolność smektynu dwuoktanościennego do adsorbcji wirusów i toksyn bakteryjnych. Udokumentowano również wielokierunkowe działanie ochronne smektynu dwuoktanościennego na błonę śluzową żołądka i jelit – z uwagi na te unikalne właściwości smektyn może być kwalifikowany jako adsorbent drugiej generacji. Zgodnie z aktualnymi zaleceniami ESPGHAN i ESPID z 2008 roku smektyn dwuoktanościenny jest jedynym adsorbentem o udowodnionym bezpieczeństwie stosowania, który zastosowany równolegle z doustnymi płynami nawadniającymi zwiększa szanse na skrócenie czasu trwania biegunki.

8

Zakażenia żołądkowo-jelitowe o etiologii norowirusowej

63%

Kalicki B. , Furgał J. , Maślany A. , Bartoszewicz L. , Jung A.

|

nr 4

283-286

EN

Noroviruses – members of the family Caliciviridae – are one the most common factors of gastrointestinal infections. For nearly half a century, when the symptoms caused by these microorganisms were first described, knowledge on this subject has been systematically growing. The paper presents the contemporary knowledge on the structure, routes of transmission and symptoms of illness caused by noroviruses. In the thesis we also present the methods of prevention and treatment in gastroenteritis caused by noroviruses. As noroviruses have high infectivity and resistance to typically used detergents, the effective protection against infection is very difficult. Symptoms appear within 2 days after infection, initially starting with nausea and vomiting, then accompanied by watery diarrhea. Among the currently used diagnostic methods – that is electron microscopy, enzyme immunoassay and RT-PCR – for the most optimum is considered the latter. There is no specific treatment of noroviral infections or primary prevention in the form of vaccination. Treatment is based on using rehydrating and rebalancing fluids, helping with electrolyte disturbances, in the form of oral or intravenous administration. The disease course is usually self-limiting and does not give long-term complications. More severe and prolonged course of disease is observed among children, the elderly and people with compromised immune systems. Taking into account the microbiological characteristic of noroviruses and the lack of specific treatment, in the coming years we expect an increase in incidence of acute gastroenteritis of this aetiology.

PL

Norowirusy – klasyfikowane do rodziny Caliciviridae – należą do najczęstszych czynników epidemiologicznych zakażeń żołądkowo-jelitowych. Od niemal pół wieku, kiedy po raz pierwszy opisano objawy choroby powodowanej przez te drobnoustroje, wiedza na ich temat systematycznie rośnie. W pracy przedstawiono aktualne informacje o budowie, drogach zakażenia i symptomach chorobowych powodowanych przez norowirusy oraz metody zapobiegania i leczenia zakażeń przez nich wywoływanych. Z uwagi na wysoką zakaźność oraz odporność norowirusów na standardowo stosowane detergenty skuteczna ochrona przed zakażeniem jest bardzo trudna. Objawy chorobowe pojawiają się w ciągu 2 dni od zarażenia, do nudności i wymiotów dołącza się wodnista biegunka. Wśród obecnie stosowanych metod diagnostycznych, czyli mikroskopii elektronowej, testów immunoenzymatycznych oraz RT-PCR, za optymalną uznawana jest ta ostatnia. Nie istnieje przyczynowe leczenie zakażeń norowirusowych ani profilaktyka pierwotna w postaci szczepień ochronnych. Leczenie polega na stosowaniu płynów nawadniających oraz wyrównujących zaburzenia elektrolitowe i kwasowo-zasadowe – w postaci doustnej i dożylnej. Przebieg choroby jest najczęściej samoograniczający się, zazwyczaj nie daje ona odległych powikłań. Bardziej burzliwy i dłuższy przebieg choroby obserwuje się u dzieci, osób starszych oraz z upośledzoną odpornością. Biorąc pod uwagę charakterystykę mikrobiologiczną norowirusów oraz brak możliwości leczenia przyczynowego, w najbliższych latach możemy spodziewać się wzrostu zachorowań o tej etiologii.

9

Najczęstsze zaburzenia czynnościowe przewodu pokarmowego u niemowląt i ich związek z żywieniem Część II. Biegunki ostre i zaparcia

63%

Rustecka A. , Kalicki B. , Maślany A. , Jung A.

|

nr 3

198-203

EN

Disorders of defecation (constipation and diarrhoea) are very common in the paediatric population. Diarrhoea is one of the most common symptoms in paediatric practice. Almost every child under 3 years of age will be suffering from acute diarrhoea. Rotaviral infections are responsible for most acute gastrointestinal infections. This disease is a mild disorder, with watery stools, accompanied by vomits (in 90% cases) and infections of upper respiratory tract (20-40% cases). Blood in the stool that comes up in these patients demonstrates the concomitant bacterial infection. Different mechanism of invasion in bacterial diarrhoea are leading to mucosal injury of the intestine and symptoms of diarrhoea. Bacterial aetiology correlate with age of children. In children from infantile time to 4 years old Salmonella infections dominate. Above 5 years old, the most often bacterial cause of acute diarrhoea is Campylobacter jejuni (4-13%). Primary methods of treatment in diarrhoea include vascular filling with the use of oral rehydration fluids, indications for antibiotics are very rare. In some cases, hospital treatment is required. Constipation refers to bowel movements that are hard to pass or appear more rarely than typical for given age. They are deteriorating quality of life of young patients and are the cause of frequent visits to the paediatrician’s office. Functional abnormalities of unknown origin constitute 95% causes of constipation. In the thesis we present the aetiological factors, diagnostic procedures and treatment of these disorders.

PL

Zaburzenia rytmu wypróżnień (zaparcia i biegunki) są bardzo częste w populacji dziecięcej. Biegunka należy do najczęstszych objawów, z jakimi styka się w swojej praktyce lekarz pediatra. Na ostrą biegunkę zachoruje praktycznie każde dziecko poniżej 3. roku życia. Zakażenia rotawirusowe są odpowiedzialne za większość ostrych nieżytów żołądkowo-jelitowych. Jest to choroba o łagodnym przebiegu, charakteryzuje się wodnistymi stolcami, współwystępowaniem wymiotów (90%) oraz nieżytem górnych dróg oddechowych (20-40%). Krew w stolcu pojawiająca się u tych chorych świadczy o współistniejącym zakażeniu bakteryjnym. W biegunkach bakteryjnych w następstwie różnych mechanizmów dochodzi do uszkodzenia śluzówki jelita i objawów biegunki. Etiologia bakteryjna koreluje z wiekiem dziecka. U dzieci od okresu niemowlęcego do 4. roku życia dominuje zakażenie pałeczkami Salmonella, powyżej 5. roku życia najczęstszą bakteryjną przyczyną ostrych biegunek jest Campylobacter jejuni (4-13%). Podstawą leczenia w biegunkach jest wypełnienie łożyska naczyniowego za pomocą doustnych płynów nawadniających, wskazania do włączenia antybiotykoterapii są bardzo wąskie. W niektórych przypadkach konieczne jest leczenie w warunkach szpitalnych. Zaparcia to utrudnione, wymagające wysiłku oddawanie stolca lub wypróżnienia rzadziej niż typowo dla danego wieku. Pogarszają one jakość życia małych pacjentów, są przyczyną częstych wizyt w gabinecie lekarza pediatry. Zaburzenia czynnościowe o nieustalonej etiologii stanowią 95% przyczyn zaparć. W pracy przedstawiono czynniki etiologiczne, postępowanie diagnostyczne oraz leczenie tych zaburzeń.

10

Practicability of Enteritis – prevention in Trekking and Mountaineering at High Altitude by Systematic Hand Disinfection

51%

Ulmer H.-V. , Risse J. , Küpper T.

Health Promotion & Physical Activity

|

2020

|

tom 13

|

nr 4

25-28

EN

Introduction: The hygienic conditions during trekking or mountaineering at high altitudes are reduced, especially regarding defecation and hand hygiene. An additional problem exists in regions above the snowline, especially in highly frequented regions: snow may be contaminated by faecal microbes, causing diarrhea. Prevention against faecal-oral infections must include not only disinfection of drinking water, but hand disinfection, too, e.g. by a water-free hand gel. The practicability of this measure was tested during a Himalaya expedition on the way to Mt. Everest. Material and methods: 10 participants were instructed to use Stokosept-Gel, an alcohol based skin disinfectant, at least prior to meals, after using a toilet and after handling boot-laces and to note each use (including additional occasions). Results: A very good practicability of using the hand gel, which was absorbed quickly (ca. ¼ min) was reported. 100 ml were sufficient for at least 2 weeks and there were no side effects or problems at the skin. During the mountaineering phase which included a total of 250 person days in the field no diarrhea occurred. Conclusion: We conclude that using such hand gels is – additional to other procedures – a very practical prevention against diarrhea in mountaineering at high altitude.