Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Problematyka ekologii wnętrza człowieka inspirowana encykliką „Laudato si” papieża Franciszka

100%

Kuczyńska H.

|

nr 1

61-70

EN

It is every Christian’s task to strengthen his/her relationship with God and other men, to obey the Gospel and to reconcile the teachings of the Church with the demands of the external world. These tasks require hard work, and they can be a mission in our daily social activities. This is the essence of the spiritual life of Christians living in the contemporary world. Human values and conscience are shaped by the family, and families that fully meet an individual’s demand for love and compassion saw the seeds of a civilization of love. Pope Francis calls for a global “ecological conversion” by acknowledging that ecological spirituality stems from our faith. The teachings of the Bible influence our thoughts, feelings and actions. Our efforts to protect the environment should be based on more than just formal doctrine. They require a certain degree of mysticism that motivates people to take individual action and participate in community work. “Ecological conversion” is the next step in our relationship with Christ that sheds a new light on the surrounding world.

2

Goethe and the Christian Religion

58%

Herrbach M.

|

nr 4

589-624

EN

Over the course of his life Goethe felt constantly challenged to determine the relation of his own religious and philosophical beliefs to those of the Christian revealed religion. The resulting reflections, expressed in many of his works, letters and conversations, fall into distinct periods or phases that this article will attempt to analyze. Towards the end of his life, however, Goethe came to the conclusion that the Christian religion, owing to numerous apparent anomalies and contradictions in its beliefs and doctrines, can never be rationally comprehended, though it can be known to reflect incommensurable eternal verities of the spiritual life of every individual and community of individuals. Upon this basis, Goethe will be shown to have developed a philosophy of an actually existing ideal Kingdom of God embracing all cultures and their associated revealed religions.

3

В поисках «положительно прекрасного человека»: Эволюция авторского идеала в творчестве Ивана Шмелева

58%

Gudzova Y.

|

nr 7

73-85

PL

Badanie artystycznych odkryć Iwana Sergiejewicza Szmielewa na szlaku poszukiwań pozytywnego bohatera nie jest możliwe bez uwzględnienia wcześniejszego doświadczenia literackiego, tym bardziej że sam pisarz cenił wysoko zasługi literatury rosyjskiej w ukazywaniu postaci idealnej lub bliskiej ideałowi. W dążeniu do opisu «pozytywnie pięknego człowieka» Szmielew przeszedł niełatwą drogę od zachwytu obrazami rewolucjonistów-idealistów do zaakceptowania prawdy prawosławia. Doszukując się prawyobrażeń o idealnym bohaterze, twórca zwrócił się ku żywiołowi ludowo-narodowemu, wychodząc z założenia, że pierwiastek duchowy jest dominującą cechą charakteru rosyjskiego i wyraża rzeczywiste marzenia oraz dążenia «człowieka prostej świadomości». Na specyfice ewolucji ideowo-artystycznych poglądów Szmielewa odbiły się wzajemne relacje jego prozy z doświadczeniem Dostojewskiego i Czechowa. Twórczy i osobisty los ostatecznie przywiódł pisarza do wyobrażenia kobiecego charakteru jako syntezy najlepszych cech duszy rosyjskiej i wartości chrześcijańskich. Idea duchowego przewodniczenia stała się istotną cechą głównej bohaterki ostatniej powieści pisarza, odzwierciedlającej jego głębokie pragnienie ubóstwienia literatury. Takiego rodzaju zamysł otworzył przed Szmielewem szczególne pespektywy w wyobrażeniu idealnego bohatera jako wierzącego i zakorzenionego w Cerkwi.

EN

It is impossible to search Ivan Sergeyevich Shmelev’s artistic findings for a positive character without considering his previous literary experience, especially since the writer himself commented on the merits of Russian literature in depicting a perfect or close-to-perfect character. In order to describe the “morally outstanding person”, Shmelev trod an uneven path between being carried away by the images of idealistic revolutionaries and recognising the truth of Orthodoxy. Seeking out the fundamental principles in the idea of a perfect character, the writer turned to the national people element, believing that the spiritual principle was the dominant feature of the Russian character and the expression of the true aspirations and motivations of the “simple man”. The evolutionary nature of Shmelev’s high-principled artistic views were influenced by the interaction of his prose with the experiences of Dostoevsky and Chekhov. His literary journey and personal life naturally led the writer to portray the female character as the best focus for the features of the Russian soul and Christian values. The idea of spiritual guidance became the main, essential character feature in the writer’s last novel which reflected his innermost desire to “divinise” literature. This kind of idea opened up some special perspectives for Shmelev in a convincing simulation of the ideal character as a believer and churchgoer.

RU

Изучение художественных открытий Ивана Сергеевича Шмелева на пути поисков положительного героя невозможно без учета предшествующего литературного опыта, тем более что сам писатель высоко ценил заслуги русской литературы в изображении идеального или близкого к идеалу персонажа. В стремлении к живописанию «положительно прекрасного человека» Шмелев прошел непростой путь от увлечения образами революционеров-идеалистов до признания правды Православия. Доискиваясь первооснов в представлениях об идеальном герое, писатель обратился к народно-национальной стихии, полагая духовное начало доминантной чертой русского характера и выражением подлинных чаяний и устремлений «человека простого сознания». На характере эволюции идейно-художественных взглядов Шмелева сказалось взаимодействие его прозы с опытом Достоевского и Чехова. Творческая и личная судьба закономерно привела писателя к изображению женского характера как средоточия лучших черт русской души и христианских ценностей. Идея духовного водительства стала сущностной характеристикой главной героини последнего романа писателя, отразившего его сокровенное желание «обожить» литературу. Такого рода замысел открывал перед Шмелевым особые перспективы в изображении идеального героя как героя верующего и воцерковленного.