Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 4

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  bażant
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
PL
W artykule przedstawiono ocenę wybranych cech jakości tuszek i mięsa bażantów rzeźnych utrzymywanych w częściowo zadaszonych wolierach z dostępem do zielonego wybiegu oraz zadaszonych wolierach na piaszczysto-żwirowym podłożu. Bażanty rzeźne odchowywane w wolierach z dostępem do zielonego wybiegu charakteryzowały się ciemniejszą barwą skóry, ciemniejszą barwą mięśni piersiowych i udowych oraz niższymi stratami termicznymi w porównaniu z mięsem bażantów utrzymywanych w zadaszonych wolierach na piaszczysto -żwirowym podłożu. Przeprowadzone badania wskazują na konieczność kontunuowania dalszych badań w tym zakresie.
EN
The article shows of assessment of selected quality traits of carcasses and meat of slaughter pheasants raised in aviaries with access and without access to a green paddock. Slaughter pheasants raised in aviaries with access to a green paddock were characterized by a darker color of the skin, a darker color of both breast and thigh muscles and lower thermal losses compared to pheasants kept in roofed aviaries on a sand-gravel substrate. The conducted research indicates the necessity to continue studies in this field.
EN
The aim of the study was to determinate the activity of chosen acid hydrolases in tissues of pheasants (Phasianus colchicus L.) and first attempts to use these enzymes as biomarkers of the effect of birds exposure to heavy metals in the environment. The samples of liver, kidneys and testes were collected from wild pheasants shot in the Podkarapacie region in contaminated (n = 5) and clear (n = 5) areas. Tissues were examined for the cadmium and lead concentrations by AAS method, as well as the activity of five hydrolases. The major site of cadmium accumulation were kidneys, the levels of Cd found in liver and testes were by 5-fold and 30-fold lower (P < 0.05), respectively. Similarly, Pb concentrations observed in the liver and testes were lower than in kidney, by 1.5-fold and 6-fold, respectively. The presence of four glycosidases and arylsulphatase in all examined tissues was demonstrated and N-acetyl-β-D-glucosaminiadase (NAG) was identified as the most active enzyme in all studied tissues. Significant differences (P < 0.05) were observed only in the level of NAG activity in liver of pheasants inhabiting the contaminated area as compared to the birds from the clear region (control group). We conclude that the determination of NAG in birds organs can be used as biomarker of environmental exposure to cadmium.
PL
Celem badań było oznaczenie aktywności wybranych kwaśnych hydrolaz w tkankach bażantów (Phasianus colchicus L.) oraz zastosowanie po raz pierwszy tych enzymów jako biomarkerów narażenia środowiskowego ptaków na metale ciężkie. Próbki wątroby, nerek oraz jąder zostały pobrane z bażantów odstrzelonych na Podkarpaciu w rejonie zurbanizowanym (n = 5) i ekologicznym (n = 5). Analizy tkanek obejmowały oznaczenie zawartości metali ciężkich (Cd, Pb) metodą AAS oraz aktywności kwaśnych hydrolaz. Głównym narządem docelowym akumulacji metali ciężkich były nerki, zawartość kadmu w wątrobie oraz jądrach była niższa odpowiednio 5- i 30-krotnie. Podobną zależność zaobserwowano dla ołowiu, koncentracja tego metalu w jądrach i nerkach była niższa odpowiednio 1.5- i 6-krotnie. We wszystkich badanych tkankach stwierdzono obecność czterech glikozydaz i arylosulfatazy, przy czym najobfitszym źródłem enzymów były jądra, a najbardziej aktywnym enzymem we wszystkich tkankach była N-acetylo-β-D-glukozaminidaza (NAG). Wykazano istotne różnice (P < 0.05) w poziomie aktywności NAG w wątrobie bażantów bytujących na terenie zurbanizowanym w porównaniu do regionu ekologicznego. Aktywność NAG w tkankach ptaków może być przydatnym biomarkerem środowiskowego narażenia na kadm.
PL
W artykule podjęto się próby ukazania jak działania na poziomie planistycznym i gospodarki rolnej wpływają na wartości wypoczynkowe krajobrazu, wynikające z zachowania ptaków kurowatych. Cel ten zrealizowano na przykładzie trzech gatunków związanych z agrocenozami: kuropatwy, przepiórki i bażanta. W szczególności uwzględniono dostępność pokarmu i siedlisko ich życia. Dokonano analizy zmian i ich przyczyn w kontekście zarówno Polski, jak i Mazowsza. Wybrano te, które w sposób istotny wpływają na kształtowanie się obecnej struktury ilościowej omawianych gatunków ptaków, tj.: strukturę użytkowania terenów rolnych, chemizację, nawożenie i mechanizację. Do realizacji celu głównego i celów pośrednich, rozwiązywanych na poszczególnych etapach pracy, stosowano metody dedukcyjne używane w architekturze krajobrazu. Stawiano hipotezy, które weryfikowano poprzez analizę literatury w określonym aspekcie. Główną hipotezą do zbadania było określenie, czy postęp w gospodarce rolnej, uwzględniający wielofunkcyjne wykorzystanie krajobrazu, wspomagany metodami planistycznymi, może przyczynić się do rozwoju walorów wypoczynkowych krajobrazu wynikających z ochrony ptaków kurowatych. Potwierdzono, że działania na poziomie planistycznym nie odpowiadają na potrzeby związane z ich ochroną. Analiza związków i zależności między ludźmi, gatunkami zwierząt i ich środowiskiem wykazała, że mogą być one zarówno pozytywne, jak i negatywne w każdym z rozważanych przypadków. Porównanie okresu od lat 90. XX w. do roku 2017 potwierdziło postępującą intensyfikację rolnictwa. Zestawienie pokarmu roślinnego pozwoliło na wykazanie, że omawiane kuraki żywią się w sumie 247 roślinami. 17 z nich stanowi pokarm dla trzech gatunków, a 55 dla dwóch. Podział roślin na kategorie pozwolił na wykazanie, że największą bazę żerową dla kuropatwy i bażanta stanowią rośliny krajobrazowe (55%, 49,7%), użytkowe (50,5%, 57,4%) i ozdobne (39,3%, 42%). Dla przepiórki zaś chwasty (56,3%), rośliny użytkowe (41,8%) i zagrożone na Mazowszu (32%). Chwasty w przypadku kuropatwy i bażanta stanowiły 38,2% i 29,4%, a rośliny zagrożone ponad 14% wszystkich zjadanych roślin. Rośliny upraw rolniczych stanowiły 23,5% w przypadku kuropatwy, przepiórki 18,1%, a bażanta 14,4% ich bazy żerowej. W odpowiedzi na zaistniałe problemy autorzy zauważają potrzebę każdorazowego projektowania indywidualnych modeli krajobrazowo-przestrzennych dla poszczególnych gmin. Modele takie powinny w przypadku kuropatwy, w szczególności uwzględniać pasmowy układ podstref. Istotne jest także, by uwzględniały one miejsca schronień, gniazdowania i zdobywania pokarmu.
EN
The article attempts to show how activities at the planning and agricultural level affect the recreational values of the landscape caused by the behavior of Phasianidae birds. This goal was achieved on the example of three species connected with agrocenoses: partridges, quails and pheasants. In particular, food availability and the habitat of life were taken into account. The changes and their causes were analyzed in the context of both Poland and Mazovia. The selected ones that significantly influence the current quantitative structure of the discussed bird species, are: the structure of agricultural land use, chemization, fertilization and mechanization. The deductive methods used in landscape architecture were used to achieve the main goal and intermediate goals realized at individual stages of the work. Hypotheses, which were verified by analysing the literature in a specific aspect, were put forward. The main tested hypothesis was to determine, whether the progress in agriculture (taking into account the multifunctional use of the landscape) supported by planning methods, can contribute to the development of the recreational values of the landscape due to the protection of Phasianidae birds. It was confirmed that activities at the planning level do not meet the needs related to the protection of these species. The analysis of the connections and dependencies between humans, animal species and their environment, has shown that they can be both positive and negative in each case under consideration. The comparison of the period between 1990 and 2017 confirmed the progressive intensification of agriculture. Tabulated summary of plant food shows that the grouses eat 247 various kinds of plants (17 of which provide nourishment for three grouse species, and 55 for two). The division of plants into categories showed that the major feeding grounds for partridges and pheasants are landscape plants (55%, 49.7%), useful plants (50.5%, 57,4) and ornamental plants (39.3%, 42%). Nourishment for quails consists of weeds (56.3%), useful plants (41.8%) and endangered plant species of Mazovia (32%). In the case of partridges and pheasants, weeds constituted 38.2% and 29.4% of eaten plants and endangered plant species over 14%. Agricultural crops constituted 23.5% of feeding grounds among partridges, 18.1% among quails and 14.4% among pheasants. In response to the problems mentioned above, the authors recognize the need for designing individual landscape and spatial models for individual municipalities. In the case of partridges these models should take into account, in particular, the band arrangement of subzones. They should also provide shelters, nesting places and feeding grounds.
EN
There are no agricultural activities in Hungarian energy grass plantations (Elymus elongatus (Host) Runemark before harvesting in August, so the breeding success of the ground-nesting Common pheasant (Phasianus colchicus L.) and Common quail (Coturnix coturnix (L.)) is probably higher than in the neighbouring intensively managed grain fields. The dominant nest predators of these bird species (e.g. Red fox Vulpes vulpes L.) prey mostly on small mammals, thus the abundance of small mammals can influence the survival rates of ground-nesting birds. These assumptions were tested using artificial ground-nests and small mammal live traps in late May 2005. Of the nests, 25 were placed in the energy grass field which covered 60 ha and another 25 in the wheat field which area was 20 ha. Each of the nests contained one chicken egg, one quail egg and one plasticine dummy-egg. Real eggs were placed for the evaluation of nest predation rates and artificial plasticine eggs for predator identification from tooth and bill imprints. Following the placement of artificial nests, they were checked repeatedly between 16.00 and 18.00 every day. In both plots, 25 traps were set up, baited for 4 nights with quail egg and for another 4 nights with plasticine egg. Artificial nests lasted for 3 days in the wheat field and for 4 days in the energy grass field. The major predators in wheat were birds (16%) and mammals (84%), whereas in energy grass all predation (100%) was caused by mammals. There was no significant difference between types of predators in the two habitats. On-spot observations, traces and marks left on plasticine eggs, several droppings and the patterns of nest predation all suggested that the majority of nests were destroyed by Red fox. A significantly higher proportion of plasticine eggs were damaged in wheat (80%) than in energy grass (48%). Based on marks left on plasticine eggs, small mammal abundance was higher in wheat (80%) than in energy grass (33%), the latter habitat not yielding any small mammal captures at all. Traps in the wheat field caught significantly more small mammals with plasticine eggs (14) than with quail eggs (5). Plasticine eggs had greater attraction effect on small mammals, thus could negatively influence experiments with artificial ground nests.
first rewind previous Strona / 1 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.