Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Konterfekt pisarza. Negocjacje wizerunku

100%

Witkiewicz K.

Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio FF – Philologia

|

2014

|

tom 32

EN

Jacek Dehnel is one of the most popular Polish writers of a younger generation. His media image is based on the following four aspects: his individual style, his interests, being a poet, prose writer and columnist and the issue of homosexuality.The material of the novel “Lala” is primarily a prosaic contribution to the author’s autocreation. Image is treated here as a postmodernist variant of the convention of a moral and intellectual authority, tailored to the realities of the market space, it mainly concerns two issues: the role of a writer and the role of a grandson – the heir of the tradition of the family, who has received a thorough education, refined manners and an impressive family tree. The image created in the media, especially in the Internet space, focuses on the external signsof Dehnel’s style. The published audiovisual materials provide the audience with a portrait of a modern dandy, reinforced by texts of noble origin, talent and erudition. Dehnel’s image is the subject ofmuch debate, which confirms the impact of autocreation mechanisms used by the writer consistently since the beginning of his existence in the media space. Dehnel belongs to a generation of writerscelebrities who (because of the fact that now the writer is connected with the market) must take care of their popularity. Dehnel’s strategy focuses on presenting himself in opposition to the pop culture world of celebrities, but while belonging to it, he takes advantage of proven marketing mechanisms.

PL

Jacek Dehnel należy do grona najbardziej popularnych pisarzy młodego pokolenia. Jego medialny wizerunek opiera się na czterech aspektach: indywidualnym stylu, zainteresowaniach,twórczości poetyckiej, prozatorskiej i felietonistycznej oraz kwestii homoseksualizmu. Prozatorski przyczynek do autokreacji pisarza to przede wszystkim materiał powieści Lala. Wizerunek jest tu postmodernistycznym wariantem konwencji autorytetu moralnego i intelektualnego, dopasowanym do realiów przestrzeni rynkowej. Dotyczy szczególnie dwóch kwestii – roli pisarza oraz roli wnuka, spadkobiercy tradycji rodu, który otrzymał gruntowne wykształcenie, nienaganne maniery i imponujące drzewo genealogiczne. Wizerunek kreowany w mediach, zwłaszcza w przestrzeni internetowej, skupia się na zewnętrznych oznakach stylu Dehnela. Publikowane materiały audiowizualne przekazują odbiorcom portret współczesnego dandysa, wzmacniany tekstami o szlacheckim pochodzeniu, talentach i erudycji. Wizerunek Dehnela jest tematem wielu dyskusji, co poświadcza siłę oddziaływania mechanizmów autokreacyjnych, stosowanych przez pisarza konsekwentnie, od początku zaistnienia w przestrzeni medialnej. Dehnel należy do pokolenia pisarzy celebrytów, którzy wobec sprzężenia twórcy z rynkiem muszą troszczyć się o swoją popularność. Strategia Dehnela opiera się na tym, że zajmuje on kontrpozycję wobec popkulturowego świata celebrytów, ale należąc do niego, wykorzystuje sprawdzone mechanizmy marketingowe. Wykorzystuje dwa modele autobiograficzne – literacki i medialny, stale poszukuje optymalnego wizerunku, negocjuje tożsamość poddawaną pod ocenę publiczności.

2

Torments of Education (“Metaphysics of a Two-Headed Calf” by S.I. Witkiewicz

100%

Wąchocka E.

Przestrzenie Teorii

|

2010

|

nr 14

159-171

EN

Identity crisis, one of the crucial problems tackled by Witkacy in his dramas, is linked first of all with the tradition of modernism by critics. The author of the article suggests a change in the viewpoint, and basing on the analysis of Metaphysics of a Two-Headed Calf presents that problem in the perspective of contemporary discourse concerning identity. The problems that Witkacy’s characters had with their own existence are in consonance not only with today’s quite common conviction that individuals can experiment with their own feeling of identity relatively freely, but also with the concepts of individual ego, that function within social sciences. The tools developed by social sciences allow to have a different perception on the relation between the processoriented/ process-driven nature of identity (self-creation of the ‘I’, game, mystification) and the conviction that its borders are delineated by the cultural pressure and social discipline. In Metaphysics of particular importance are the relations with parents, with the family – representing society – as well as constructions of double-gangers (Doppelgänger) that reveal the subject as the Other, or deprive the subject of its ‘individual-ness’ undermine her/his individual (subjective) status. The diagnoses of Witkacy are quite close to the contemporary ways of conceptualization of the ‘I’, which – as Lacanian psychoanalysis, Foucault’s constructionism – negating the subjective power to cause, do not confine themselves to unmasking the pressure of institutionalized forms of life, and reveal their activity even at micro-level.

PL

Wąchocka Ewa, Udręki edukacji („Metafizyka dwugłowego cielęcia” Witkacego) [Torments of Education (“Metaphysics of a Two-Headed Calf” by S.I. Witkiewicz)]. „Przestrzenie Teorii” 14. Poznań 2010, Adam Mickiewicz University Press, pp. 159-171. ISBN 978-83-232- 2210-1. ISSN 1644-6763. Identity crisis, one of the crucial problems tackled by Witkacy in his dramas, is linked first of all with the tradition of modernism by critics. The author of the article suggests a change in the viewpoint, and basing on the analysis of Metaphysics of a Two-Headed Calf presents that problem in the perspective of contemporary discourse concerning identity. The problems that Witkacy’s characters had with their own existence are in consonance not only with today’s quite common conviction that individuals can experiment with their own feeling of identity relatively freely, but also with the concepts of individual ego, that function within social sciences. The tools developed by social sciences allow to have a different perception on the relation between the processoriented/process-driven nature of identity (self-creation of the ‘I’, game, mystification) and the conviction that its borders are delineated by the cultural pressure and social discipline. In Metaphysics of particular importance are the relations with parents, with the family – representing society – as well as constructions of double-gangers (Doppelgänger) that reveal the subject as the Other, or deprive the subject of its ‘individual-ness’ undermine her/his individual (subjective) status. The diagnoses of Witkacy are quite close to the contemporary ways of conceptualization of the ‘I’, which – as Lacanian psychoanalysis, Foucault’s constructionism – negating the subjective power to cause, do not confine themselves to unmasking the pressure of institutionalized forms of life, and reveal their activity even at micro-level.

3

Autokreacja jako sposób budowania własnej dorosłości przez studentów

84%

Sladek A.

Edukacja Dorosłych

|

2016

|

tom 2(75)

91-104

PL

Przemiany społeczno-kulturowe ukazują wydłużanie się okresu młodości i odraczania zadań dorosłości, co prowadzi do wyłonienia nowego okresu rozwoju, zwanego wschodzącą dorosłością. Proces stawania się dorosłym nabiera w późnej nowoczesności charakteru subiektywnego. Celem artykułu jest charakterystyka rozwoju studentów na podstawie badań opisujących podejmowane przez nich działania autokreacyjne. Odnoszą się one do zadań rozwojowych okresu dojrzewania i dorosłości. Ich opis bliski jest także charakterystyce wschodzącej dorosłości według J.J. Arnetta. Za najważniejsze kryteria budowania przez badanych studentów własnej dorosłości można uznać: postawę refleksyjną, zdolność krytycznego myślenia oraz samooceny.

EN

It can be observed that as a result of socio-cultural changes youth becomes a longer period and the tasks of adulthood are postponed, which leads to the formation of a new phase of development, called emerging adulthood. In late modernity the process of becoming an adult becomes subjective. The aim of the article is to characterize students' development on the basis of their self-creation actions. These activities refer to developmental tasks typical of adolescence and adulthood. Their description also bears resemblance to J.J. Arnett's notion of emerging adulthood. Self-creation actions undertaken by students also shows that reflective attitude, the ability of critical thinking and self-assessment can be considered as the most important criteria for their building one's adulthood.

4

Idea melioryzmu w twórczości naukowej Profesor Marii Dudzikowej. Założenia i jeden przykład

84%

Górniewicz J.

Studia z Teorii Wychowania

|

2019

|

nr 1 (26)

25-40

PL

W artykule omawiam ideę melioryzmu „implicite” obecną w twórczości naukowej Profesor Marii Dudzikowej. Szczegółowo analizuję treść pracy pt. „O trudnej sztuce tworzenia samego siebie” poszukując w niej odniesień treściowych do idei melioryzmu.

EN

The article discusses the idea of Meliorism present in the scientific output of Professor Maria Dudzikowa. I analyze in detail the content of the book „On the difficult art of self-creation”, searching in the content references to the idea of Meliorism.

5

Dzieło Tadeusza Kantora jako sylwa

84%

Kołąk-Danyi K.

Kwartalnik Polonicum

|

2017

|

nr 24

49-54

EN

The article is a general summary of a prepared doctoral thesis, which bears on works of Tadeusz Kantor - The ouevre of Tadeusz Kantor as silva. The most significant of his entire artistic activity is the "Theatre of Death”, phase started with "Umarła Klasa" ("The Dead Class”) in 1975 and ended alongside with artist's death in 1990. The primary motifs in it are death, transcendence, memory and the history inscribed in memory. In these performances Kantor made reference to his own biography, reaching into the private archive of his memory. After the success of "The Dead Class” Kantor started to rewrite his private and artistic autobiography to prove his ouevre as coherent and consistent, moreover became an author of own mithology. Drawing the background of cultural and social changes in the second half of 20th century in the West (postmodern art, performative turn) will help to show that Kantor works can be compare with modern sylwa, form of postmodern literature, appeared in Poland after World War II and tightly connected with reality of those days.

6

Witold Gombrowicz: autobiografizm w trzech odsłonach

84%

Kunz T.

Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

|

2014

|

nr 2(3)

15-32

PL

Artykuł jest próbą analizy trzech trybów autobiograficznego pisarstwa Witolda Gombrowicza. Pierwszy z nich, zorientowany prospektywnie, służy przede wszystkim autokreacji i rzutowaniu w przyszłość kolejnych, tworzonych przez pisarza podmiotowych autoprojekcji. Realizację tej podmiotowej strategii przynosi Dziennik, któremu przypada szczególne miejsce między autonomiczną, eksperymentalną fikcją literacką a tradycyjną narracją autobiograficzną. Drugi tryb ma charakter retrospektywny, najbardziej zbliżony do tradycyjnej autobiografii. Wyróżnia go dominacja narracji wspomnieniowej, podporządkowanej chronologicznemu następstwu zdarzeń. Spotykamy się z nią we Wspomnieniach polskich oraz w Testamencie. Trzeci tryb, wykorzystany przez Gombrowicza w Kronosie, realizuje się w postaci swoistego kalendarium czy inwentarza, nawiązującego do nieliterackich, użytkowych form osobistych zapisków, i nie mieści się w żadnym z dwóch przywołanych wcześniej strategii pisarstwa autobiograficznego, lokując się na obrzeżach zarówno narracyjnej konwencji wspomnieniowej, jak i konwencji dziennikowej podporządkowanej zasadzie eseistyczno-autoportretowej. Analiza tych trzech odmian tekstu autobiograficznego ma pokazać, że nie składają się one na żadną spójną, wieloaspektową wizję podmiotu, każdy z nich odsłania bowiem na swój sposób właściwą Gombrowiczowskiej formule autobiografizmu nieciągłość i pustkę odkrywaną w miejscu powracającego uporczywie pragnienia osobowej, mocnej obecności.

EN

This article is an attempt to analyse the three modes of autobiographical writing of Witold Gombrowicz. The first of the modes is prospectively oriented and its purpose is to self-create and project into the future the successive subjective self-images created by the author. Diary, which takes a particular place between the autonomous, experimental fiction and traditional autobiographical narration, brings implementation of this strategy. The second mode is retrospective in nature and the most similar to the traditional autobiography. It is distinguished by the dominance of the reminiscent narration subordinated to the chronological sequence of events. We encounter it in Polish Memories and in A Kind of Testament. The third mode used by Gombrowicz in Kronos is implemented in the form of a specific historical calendar or inventory alluding to non-literary practical forms of personal notes and does not fit in any of the two previously mentioned autobiographical writing strategies, locating itself on the edge of both; the narrative convention of memories, as well as the diary convention subject to essayistic and self-portrait principles. Analysis of these three varieties of the autobiographical text shows that they do not make up for any coherent, multi-faceted vision of the subject. Each of them reveals in their own way the “Gombrowicz-like” autobiographical formula of discontinuity and emptiness that are discovered in the place of persistently recurring desire of a strong personal presence.

7

Confabulations and self-creations of romantic poets: the case of Antoni Edward Odyniec. On the 210th birthday anniversary of the poet

84%

Kulesza-Gierat M.

Zeszyty Naukowe Ostrołęckiego Towarzystwa Naukowego

|

2013

|

tom Zeszyt

|

nr XXVII

380-389

EN

The following paper is an attempt to remind of an forgotten Polish Romantic writer – Antoni Edward Odyniec. Since his 210th birthday anniversary will be celebrated in 2014 we find it a good reason to revise Odyniec‘s literary legacy as well as to try to place it in a broader context of the literary comperative studies. It is hereby suggested that Odyniec, both a member of the Vilnius-based Philomath Society and Adam Mickiewicz‘s good friend, as an author of the Romantic memoirs should be investigated in the light of narrative studies as well as those on self-creation, which becomes an important correlate of the literary discourse. Such a scientific perspectives has been consequently avoided by the researchers, reserving and limitating it merely to the great Romantic poets such as Krasinski or Slowacki. Therefore the main proposition of the following paper is to uncover this peculiar conflict between Romantic ideas of self-creation on the one hand and genealogical aspects of some genres (memoirs, letters, biographical attempt) on the other.

PL

Niniejszy artykuł stawia sobie za cel przypomnienie zapomnianej już nieco w romantologii postaci Antoniego Edwarda Odyńca. Na rok 2014 przypada 210 rocznica urodzin tego pisarza. Sprzyja to zatem nie tylko rewizjom jego twórczości ale także próbie umieszczenia tegoż dorobku w świetle obecnych badań literaturoznawczych. Artykuł przybliża zatem osobę byłego filomaty i przyjaciela Mickiewicza, przywołuje spisane wspomnienia Odyńca, stawiając jego twórczość w świetle badań narratologicznych, a także problematyki autokreacji jako jednym z istotnych korelatów wypowiedzi literackiej. Takiej perspektywy badawczej do tej pory konsekwentnie Odyńcowi odmawiano, obwarowując tego typu badania tylko dla wielkich romantyków (Krasiński, Słowacki). Ukazany w pracy konflikt pomiędzy romantyczną kreacją podmiotu a genologicznymi aspektami form literackich (wspomnienie, relacja epistolograficzna, przyczynek do biografii,) staje się jedną z głównych propozycji badawczych przedłożonej pracy.

8

MIAŁEM SEN DZIWNY… ONIRYCZNA WYOBRAŹNIA ESCHATOLOGICZNO-APOKALIPTYCZNA W WYBRANYCH LIRYKACH KAZIMIERZA TETMAJERA

84%

Poleszak N.

Świat Tekstów. Rocznik Słupski

|

2017

|

nr 15

109-122

EN

The article interprets eschatological and apocalyptic literary works recognized as most representative for the discussed subject. Especially important in the context of the included poets seems to be the transfer of the text “Apokalipsa” (“The Apocalypse”) into a realm of internal experience, which indicates not only an individual, but also a phantasmal essence of religious impression. Tetmajer often employs “reported dreams”, the poet does not utilize the specific oneiric technique, imitating the process of natural dreaming. The visions mainly express terrifying images of nihilistic nothingness and a loss of establishment in the macrocosm. Through dreams about the annihilation of the Earth Tetmajer presents existential is-sues connected to the act of creation and the human – God relation. The motifs of “a destructive-constructive genesis” evoke a rich context of the Kabbalah tradition. Based on the analysed poems we can deduct that Tetmajer’s writing is dominated by the inverted reading of the Apocalypse, although, paradoxically, the author of Melancholy leaves some hope leading to a perspective of salvation.

9

Ryzyko a niezawodność człowieka w pracy

84%

Skurjat Krystyna S.

Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Bankowej we Wrocławiu

|

2013

|

nr 6(38)

25-37

PL

Tekst wskazuje na pilną potrzebę przywołania podstawowych wartości moralnych i obyczajowych, które przez wieki budowały autorytet człowieka uczciwego i składały się na uniwersalne kodeksy powinności. Uzasadnia potrzebę odniesienia ich do aktywności ludzi biznesu. Podejmuje problem profesjonalizmu biznesmenów w kontekście tzw. „śmiałości cennej”, kiedy wiele czynników ważnych dla realizacji zadań firmy znajduje się poza kontrolą i podlega ryzyku.

EN

The text points to the urgent need to recall the basic moral values and habits which for centuries have built the authority of a honest man, and made up universal codes of duty. This justifies the need to relate them to the activity of business people. The paper raises the issue of businessmen’s professionalism in the context of so-called ‘boldness valuable’ when a number of factors important for the realization of the company’s tasks is out of control and subject to risks.

10

Managing own development in the experiences of candidates for the teaching profession

84%

Łukasik J. M.

Labor et Educatio

|

2023

|

nr 11

103-118

PL

W prezentowanym artykule skoncentrowano się na znaczeniu i wartości umiejętności zarządzania własnym rozwojem w rozwoju osobistym i w pracy nauczyciela. Bazując na pedagogicznych i psychologicznych koncepcjach: samorozwoju, samooceny, otwartości, podjęto badania nad wskazanymi komponentami wśród absolwentów specjalności nauczycielskiej, którzy przeszli podczas studiów zajęcia z coachingu rozwojowego. Badani – to 6 absolwentów edukacji artystycznej, którzy przeszli pełen cykl kształcenia do zawodu (byli to wszyscy absolwenci tego kierunku uczestniczący w zajęciach z coachingu podczas studiów licencjackich i magisterskich). W badaniu zastosowano jakościową analizę treści miniesejów dla uzyskania odpowiedzi na pytania badawcze: W jaki sposób badane określają rozwój osobisty? oraz Jaką indywidualną wartość ma dla badanych rozwój osobisty? Wyodrębnione w toku analiz (zgodnie z przyjętą strategia jakościową) kategorie umożliwiły wyprowadzenie wniosków dla praktyki kształcenia zawodowego oraz wprowadzenia na stałe do planów i programów studiów jednej z uczelni artystycznych treści wiedzy i umiejętności realizowanych podczas zajęć indywidualnych z zakresu coachingu rozwojowego, zarządzania własnym potencjałem/rozwojem.

EN

The article focuses on the importance of managing personal and professional development. Based on pedagogical and psychological concepts, research on self-development, self-esteem and openness was undertaken among the graduates of teaching specialisation, all of whom had participated in university coaching classes on self-development. The respondents were 6 art education graduates who had undergone a full cycle of training for the profession (these were all art education graduates who had taken coaching classes during their undergraduate and graduate studies). The study used qualitative content analysis of the mini-essays to answer the research questions: How do you define personal development? and: What is the value of personal development? The identified categories (according to the adopted qualitative strategy) made it possible to draw conclusions for teacher training as well as to permanently introduce developmental coaching into the curriculum of a certain art university.

11

„Mam zawód i jestem wykształcony...”. Analiza jakościowa wykorzystania przez mężczyzn cech społeczno-demograficznych do autokreacji

84%

Leszkowicz-Baczyńska Ż.

|

2015

|

tom 16

311-323

EN

The main goal of the paper is description of strategies created by men, when they build their own image. The Author states that main component of self-creation is men’s profession, especially cultural meaning linked with given activities realized within men’s professional actions. Raising that issue leads the Author into two problems. On the one hand, the paper shows idea of interpretational efficiency – in case of using “hard (quantitive) data” as a source of qualitative interpretation. On the second hand, it shows the way of using by men descriptions of professions and cultural meaning as a tool of men’s self-creation strategies. The Author suggests that men tend to create such self-creation (self-image), which is stable grounded at social respect, moreover it will be an answer to expectations of modern women.

12

„Przyświecały mi pewne ideały…" Autokreacyjne strategie i pułapki we wspomnieniach i korespondencji Jana Wantuły

67%

Szkaradnik K.

Autobiografia. Literatura. Kultura. Media

|

2016

|

nr 2(7)

137–156

PL

W artykule rozpatrywane są sposoby kreowania obrazu autora we wspomnieniach i korespondencji Jana Wantuły (1877–1953) – chłopa i hutnika z Ustronia, samouka, znawcy historii Śląska Cieszyńskiego, starodruków i ewangelicyzmu, publicysty, pisarza ludowego i wytrawnego bibliofila. Analizie podlegają wzorce, do których nawiązuje on, tworząc własny wizerunek w listach i Pamiętnikach, centralne elementy tego wizerunku i jego znaczenie. Wskazane zostają tu typowe motywy z pamiętników chłopskich, ale również złożone strategie, jakimi posługuje się Wantuła. Zasadniczym problemem jest pytanie, czy portret bojownika o sprawy narodowe i społeczne oraz wybitnego samouka nie pada łupem konwencji. Autorka dowodzi wartości retoryki jako kulturowej przestrzeni porozumienia, a zarazem ukazuje, jak w omawianych tekstach następuje przełamywanie schematów za pomocą tego, co lokalne, konkretne, cielesne i czasowe.

EN

This article’s aim is to present the ways of creating the author’s image in memoirs and letters by Jan Wantuła (1877–1953) – a peasant and steel worker from Ustroń, self-taught person, expert on the Cieszyn Silesia’s history, old prints and Protestantism, writer, publicist and a famous bibliophile. In the sketch the author analyzes the patterns Wantuła employs while creating his self-portrait, as well as central elements of that portrait and its purport. Not only typical leitmotifs from peasant memoirs are indicated, but also complex endeavors, which the booklover uses. The principal question here is whether this social and national campaigner’s portrait has not been influenced by the means of expression it has been written in. The authoress recognizes the value of rhetoric as cultural space of agreement, but she also portrays how in Wantuła’s texts patterns are broken by that what is local, specific, physical and temporary.

13

„Tylko literatura pozwala z dystansem dotknąć sedna rzeczy”. O literaturze, chorobie i śmierci w Trzecim dzienniku Jerzego Pilcha

67%

Siwor D.

|

tom 40

|

nr 1

13-26

EN

“Only literature allows you to touch the heart of things with detachment”. On literature, illness and death in Jerzy Pilch’s “The Third Diary” The author of this article analyses “Trzeci dziennik” (The Third Diary) in terms of the transformations taking place in Jerzy Pilch’s creative strategy. The self-creation characteristic of Pilch’s writing also includes the most difficult issues: illness, old age and death. Speaking about them in the context of one’s own experiences is impossible outside literature. Silence becomes one of the means of communication. “Trzeci dziennik” (The Third Diary) is an attempt to testify to the victory of literature over the impossibility of expression.

14

Sienkiewiczowskie opisywanie świata. Przypadek „Listów z Afryki”

67%

Chomiuk A.

|

2021

|

tom 112

|

nr 4

33-49

PL

Tematem artykułu są „Listy z Afryki” Henryka Sienkiewicza rozpatrywane z perspektywy autobiograficznej, rekonstruowanej również na podstawie prywatnej korespondencji pisarza oraz listów do rodziny autorstwa współtowarzysza wyprawy hrabiego Jana Tyszkiewicza. Materiał ten służy ukazaniu podróżniczego autowizerunku twórcy, będącego swoistym rewersem jego portretu z czasów amerykańskich. Biograficzno-artystyczny projekt, łączący cele komercyjne z artystycznymi, powiódł się jedynie w części. Największym problemem zarówno samej wycieczki, jak i relacji z niej było zbytnie zawierzenie przez Sienkiewicza obrazowi Afryki, którą poznał z lektur, zanim jeszcze wyruszył w swoją podróż. Pewność, że dla opisu tego kontynentu wystarcza jego „przetłumaczenie” na konwencje zgodne z oczekiwaniami ówczesnej publiczności literackiej, stanowi też o stosunku do listów z Ameryki, będących utrwaleniem rzeczywistej przygody poznawczej Sienkiewicza.

EN

Henryk Sienkiewicz’s „Listy z Afryki” („Letters from Africa”) are made subject of the paper, which is analysed from the autobiographical perspective and also reconstructed as based on the writer’s private correspondence and his letters to family authored by count Jan Tyszkiewicz, Sienkiewicz’s fellow traveller. The material serves to present the writer’s travelling self-image—a rare reverse of his image from the times of his American travel. The biographical-artistic project, that combined commercial and artistic purposes, proved to be only partially successful. The greatest hindrance of both the travel and the relation from it was that Sienkiewicz too blindly trusted the image of Africa that he knew from books before he started the journey. The certainty that to describe this continent one needs to “translate” it into the conventions required by the expectations of the then audience is decisive in the attitude to the letters from America that record Sienkiewicz’s real cognitional adventure.

15

Miłorad Pavić s KhazarDictionary-or "Hypertextuality" and "Irony" in Historiography

59%

Radomski A.

Historyka Studia Metodologiczne

|

2007-2008

|

tom 37-38