Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

Wczesne wyniki badań audiologicznych po wykonaniu stapedektomii: porównanie użycia mikrowiertła przy niskich obrotach z perforatorem ręcznym w celu wykonania małego otworu w płytce. Prospektywne badanie obserwacyjne

100%

Palacios-Garcia J. , Ropero-Romero F. , Aguilar-Vera F. , Sanchez-Gomez S.

|

tom 75(1)

45-50

PL

Wprowadzenie: Stapedektomia jest obecnie chirurgiczną metodą z wyboru w przypadku leczenia otosklerozy. Pomimo tego, nie osiągnięto porozumienia w sprawie najlepszej techniki wykonania małego otworu w płytce, dlatego do tej pory zaproponowano wiele różnych sposobów postępowania. Cel: Celem analizy było zbadanie efektów słuchowych uzyskanych przy użyciu mikrowiertła oraz ręcznego perforatora. Materiał i metody: U osób poddanych stapedektomii przeprowadzono prospektywne badanie obserwacyjne. Przeanalizowano próg słyszenia w dwóch grupach pacjentów w zależności od sposobu wykonania otworu w płytce – za pomocą mikrowiertła lub ręcznego perforatora. Wyniki: Ocenie poddano łącznie 113 pacjentów. Pooperacyjna poprawa słuchu w grupie, w której użyto mikrowiertła, wynosiła 23,29 (18,58) dB HL 95% CI (18,40–28,18), zaś w grupie, w której zastosowano ręczny perforator, 22.67 (12.91) dB HL 95% CI (19.07–26.26). Obie grupy osiągnęły wyniki istotne statystycznie. Pooperacyjny próg słyszenia przewodnictwa kostnego przy częstotliwościach 0,5, 1 i 2 kHz oraz pooperacyjny próg słyszenia przewodnictwa powietrznego przy częstotliwościach 2 i 4 kHz wykazały istotne statystycznie różnice w grupie perforatorów ręcznych. Zamknięcie luki powietrzno-kostnej było większe w grupie, w której użyto mikrowiertła, a różnice były istotne statystycznie. Wniosek: Zarówno perforator ręczny, jak i mikrowiertło, zapewniają dobre rezultaty po sześciu miesiącach od zabiegu. Ręczny perforator pozwala osiągnąć lepsze wyniki audiologiczne niż mikrowiertło. Z tego powodu perforator ręczny jest techniką bezpieczną i może być stosowany w ośrodkach, które nie dysponują innymi metodami wykonania małego otworu w płytce.

2

The Multifaceted Role of Speech-Language Pathologists in the USA

86%

McNeilly L.

|

nr 1

EN

The American Speech-Language-Hearing Association (ASHA) is a professional association that supports professionals that provide services across a broad range of communication sciences and disorders including speech-language pathologists, audiologists, speech, language and hearing scientists and support personnel including speech-language pathology assistants and audiology assistants. ASHA’s key areas of focus for the future of speech-language pathology includes educating members and faculty to prepare graduate students for practice in these changed arenas. The purpose of the article is to show how ASHA is actively involved globally and locally in establishing standards and providing services in several domains including prevention and wellness, screening, assessment, treatment, collaboration with other professionals, counselling and modalities, technology and instrumentation as well as population and systems.

PL

American Speech-Language-Hearing Association (Amerykańskie Stowarzyszenie Mowy i Słuchu – ASHA) jest stowarzyszeniem, które wspiera specjalistów świadczących usługi w szerokim zakresie nauk o komunikacji i jej zaburzeniach oraz logopedów, audiologów, naukowców i pracowników personelu pomocniczego, zajmujących się problematyką głosu, mowy i słuchu, w tym asystentów logopedów i asystentów audiologów. Kluczowe obszary działalności ASHA, skupiające się na przyszłości logopedii, obejmują edukację członków oraz jednostek kształcących logopedów w celu przygotowania absolwentów do praktyki w wymienionych obszarach. Celem artykułu jest ukazanie, jak ASHA jest aktywnie zaangażowana (globalnie i lokalnie) w tworzenie standardów i świadczenie usług w wielu dziedzinach, jak profilaktyka i odnowa biologiczna, badania przesiewowe, diagnozy, leczenie, współpraca z innymi specjalistami, poradnictwo i sposoby wykorzystania technologii oraz oprzyrządowania specjalistycznego zarówno dla społeczeństwa, jak i organizacji.

3

Competency-based Education in Communication Sciences and Disorders: The Proposal of a New Curriculum

58%

Wertzner H. F. , Fernandes F. D. M.

|

nr 1

EN

The aim of this paper is to describe the most relevant aspects of a competency-based curriculum in communication sciences and disorders education. Competences to be developed are associated to cognitive, technical, relational, affective, integrative and contextual dimensions. The new curriculum has duration of five years with 49% of the work-load assigned to supervised practice. This way, expected learning outcomes by the end of the first year involve the students knowing what they learned about the basic sciences of the area. By the end of the second year, the students should know what they learned about specific areas of the field. By the end of the third year, the students should know how to use what they learned. At the end of the fourth year, the students should be able to demonstrate how to use what they learned. Finally, at the end of the program, the students should perform professional activities with expertise, ethics and critical thinking. To sum up, the new curriculum proposed provides the student with general and specific knowledge about communication sciences and disorders and different scenarios of supervised practice. Its main objective is to develop the adequate competencies to professional practice.

PL

Celem niniejszego artykułu jest przedstawienie najbardziej istotnych aspektów nauczania opartego o wymogi kompetencyjne w naukach o ludzkiej komunikacji i edukacji specjalnej. Opracowano wymogi kompetencyjne w związku z uwarunkowaniami poznawczymi, technicznymi, relacyjnymi, emocjonalnymi i integracyjnymi pracy logopedy. Nowy program przewiduje okres 5 lat studiów z 49-procentowym udziałem nadzorowanej praktyki. W ten sposób, już przed końcem I roku studiów, studenci zaangażowani w pracę zdobywają wiedzę o podstawowych naukach wykorzystywanych na polu logopedii. Pod koniec II roku studenci powinni mieć bardziej szczegółową wiedzę o konkretnych obszarach tej dyscypliny. Pod koniec III roku powinni wiedzieć, jak wykorzystać to, czego się nauczyli. Pod koniec IV roku powinni być w stanie wykazać, jak korzystać z tego, co się nauczyli. Wreszcie, pod koniec programu, uczniowie powinni wykonywać czynności zawodowe z doświadczeniem, etyką i wykorzystaniem krytycznego myślenia. W podsumowaniu należy stwierdzić, że nowy program nauczania proponuje dostarczenie studentowi ogólnej i szczegółowej wiedzy na temat nauk o komunikacji i jej zaburzeniach oraz różnych rodzajach nadzorowanej praktyki. Jego głównym celem jest rozwijanie odpowiednich umiejętności, koniecznych do wykonywania praktyki zawodowej.