The aim of the paper was to compare primary biomechanical stability of different arthrodesis screws (7.3 mm AO screw with and without washer, 6.5 mm Herbert screw and 6.5 mm Ideal Compression Screw (I.CO.S)). The work necessary to achieve an adequate compressive force with them was compared to the measurement with the AO screw with washer, because this method is for the time being the most commonly used one and is called the golden standard. Compressive force was measured indirectly, via screw tension measurement, with strain gauges method. From the measurements we calculated the work to reach a limit of 60 N and the ratios corresponding to the value of the golden standard: I.CO.S (35.2%), Herbert (89.0%), AO-screw without washer (116%). The I.CO.S showed superior results. Only in the case of extremely poor bone quality, a clear advantage of I.CO.S could be expected in practice.
Subtalar dislocation is a very rare injury that accounts for just approximately 1% of traumatic dislocations. Standard treatment in acute subtalar dislocations is immediate closed reduction and cast immobilization. Early reduction is of key importance and allows avoiding further damage to soft tissues, nerves and blood vessels. Neglected, chronic subtalar dislocations are seen extremely rarely and only a few cases have been reported in the literature to date. Considering the lack of guidelines and very few literature reports relating to the treatment of such injuries, we have decided to present the case of a male patient with a chronic, neglected, closed medial subtalar dislocation of the right foot with associated fractures of the talar and calcaneal bones. The patient was admitted 4 months post trauma to his right ankle joint caused by a fall from a ladder. An open subtalar reduction was performed with arthrodesis of the talocalcaneal joint and the talonavicular joint of the right foot. The treatment was effective and recreated the mechanical axis of the limb. One year after the surgery, the patient reported no pain and no limitations in everyday functioning, work and activities. At the one-year follow-up, his AOFAS score was 88/100.
PL
Zwichnięcie podskokowe należy do bardzo rzadkich urazów i stanowi tylko około 1% zwichnięć urazowych. Zazwyczaj jest ono skutkiem urazów wysokoenergetycznych takich jak upadek z wysokości czy wypadki komunikacyjne, zdarza się także w trakcie uprawiania sportu. Zwichnięcie podskokowe jest zwichnięciem dwustawowym – obejmuje zwichnięcie stawu skokowo-piętowego i skokowo-łódkowego. Standardowym postępowaniem w ostrych zwichnięciach podskokowych jest zamknięta repozycja i unieruchomienie na okres 4-6 tygodni. Wczesna repozycja jest kluczowa i pozwala uniknąć dalszego uszkodzenia tkanek miękkich, nerwów i naczyń krwionośnych. Zastarzałe, przewlekłe zwichnięcie podskokowe zdarza się niezwykle rzadko i jak dotąd w literaturze opisano tylko nieliczne przypadki. Ze względu na brak wytycznych i nieliczne doniesienia w piśmiennictwie dotyczące postępowania w tego typu urazach, zdecydowaliśmy się opisać przypadek pacjenta z zastarzałym, zamkniętym, przyśrodkowym zwichnięciem podskokowym stopy prawej z towarzyszącymi złamaniami kości skokowej i piętowej, który z przyczyn socjoekonomicznych poddał się leczeniu dopiero 4 miesiące po urazie stawu skokowego prawego. Pacjenta zakwalifikowano do otwartej repozycji podskokowej z artodezą stawu skokowo-piętowego i skokowo-łódkowego stopy prawej. Leczenie zakończyło się powodzeniem. Udało się odtworzyć oś mechaniczną kończyny, w skali AOFAS pacjent otrzymał wynik dobry (88/100 pkt). W trakcie wizyty kontrolnej rok po leczeniu operacyjnym pacjent negował dolegliwości bólowe zarówno w życiu codziennym jak i w trakcie pracy fizycznej.
Omówiono przyczyny występowania zaawansowanych zmian chorobowych stawu skokowo-goleniowego. Podano wskazania i przeciwwskazania do usztywnienia stawu i alloplastyki. Na podstawie analizy wyników niektórych prac po endoprotezoplastyce, oraz zalet i wad artrodezy wyrażono pogląd, iż usztywnienie w stawie jest alternatywą alloplastyki.
EN
The reasons of lesions in the Ankle joint have been discussed. indications and contraindications for arthrodesis and arthroplasty have been given. On the basis of the result analysis of some works after arthroplasty the opinion has been expressed that arthrodesis is an alternative of arthroplasty.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.