The issue of this article is some questions of the relations between art and architecture in fascit Italy and nazi Germany. Author presents shes considerations on avantgarde and conservative or even populist influences in contemporary art and building of totalitarians states.
2
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Until the end of Second World War the historic downtown of Frankfurt was one of the greatest complex of half-timber building, remarkable heritage of subsequent generations of the city's inhabitants. After the bombardments destroying the historical core and further unfortunate concepts of rebuilding, Frankfurt lost urban identity of its downtown for many years. Two main concepts of the post-war development of Altstadt were based on two opposite attitudes and have been influential in the coming fifties and sixties of 20th century: first one based on the reconstruction of the historical plan and the second one based radical changes and rebuilding of the former historical structure in the spirit of modern. Finally the contemporary Frankfurt's Old Town is contradictory to the natural development of similar parts in other cities with historical core: instead of being a centre of various public activities, as distinct to the surrounding structure and attached functions it does not provide a culmination point of the city. For years discussed concepts allowed only to realise a strange mixture of reconstructed or renovated buildings scattered within the extensive, residential blocks typical for peripherals, "enriched" by several public buildings, usually out of scale or context. Some exceptions built in the eighties and nineties of 20th century are the only semi-susccessfull attempts of traditional attitude in shaping the urban space and structure. According to the International Walter Kolb Urban Design Competition organised among the other institution by Professor Albert Speer Foundation the concept entitled: "Frankfurt upon Main - The Urban Triad" elaborated by team representing Faculty of Architecture CUT from Cracow has been awarded with the 1st prize.
3
Dostęp do pełnego tekstu na zewnętrznej witrynie WWW
Artykuł prezentuje dzieje powstania i treści ideowe związane z kościołem pw. św. Brunona w Giżycku, a także nowatorski – w kontekście liturgii – projekt ołtarza świątyni. W okresie międzywojennym podejmowano w Niemczech różnego rodzaju inicjatywy mające na celu upamiętnienie żołnierzy poległych na frontach I wojny światowej. Szczególną rolę odegrał w tym względzie Związek Opieki nad Niemieckimi Mogiłami Wojennymi (Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge). Od 1922 roku obchodzono w Republice Weimarskiej Dzień Żałoby Narodowej, który dwanaście lat później przemianowano na Dzień Pamięci o Bohaterach i obwołano uroczystością państwową. W Giżycku, gdzie ludność katolicka znajdowała się w diasporze, podjęto w tym czasie decyzję o budowie świątyni pw. św. Brunona, która jako pierwsza w Prusach Wschodnich pełniłaby funkcję kościoła-pomnika poległych. Z inicjatywą wzniesienia budowli wyszedł miejscowy duszpasterz Severin Quint, zaś opracowanie planów architektonicznych powierzono Martinowi Weberowi. Poświęcenie kamienia węgielnego odbyło się 23 sierpnia 1936 roku. Kościół został oddany do użytku 8 sierpnia 1937 roku, zaś jego uroczystej dekoracji dokonano 26 czerwca 1938. Ten nowoczesny obiekt sakralny, pełniący rolę świątyni garnizonowej, zawierał liczne odniesienia do symboliki militarnej. Środkowe pole fasady udekorowano dekoracją sgraffitową ukazującą św. Brunona z Kwerfurtu oraz rycerza krzyżackiego i współczesnego żołnierza, przedstawionych po jego bokach, co miało obrazować zakorzenioną w historii bohaterską postawę niemieckich sił zbrojnych, wspartych orędownictwem apostoła Prus. Z kolei usytuowanie ołtarza dające możliwość sprawowania nabożeństw versus populum było pionierskim rozwiązaniem na obszarze diecezji warmińskiej, antycypującym założenia odnowy liturgicznej po soborze watykańskim II.
EN
The article presents the historical outline and ideological circumstances concerning the construction of Saint Bruno’s Church in Giżycko as well as theits novel form (in liturgical context) of the altar design. In the inter-war period (1918–1939) various initiatives were undertaken in Germany to commemorate the soldiers fallen during the World War I. A very important role in this respect was played by the German War Graves Commission (Volksbund Deutsche Kriegsgräberfürsorge). Starting from 1922 The National Mourning Day was commemoratedcelebrated in the Weimar Republic, which 12 years later was renamed as Heldengedenktag (Memory of Heroes Day) and it was declared an official national holiday. In Giżycko, where Catholics were in a diaspora, a decision was taken to build a church, which would function as a church-cum-monument to the fallen soldiers, the first of its kind in East Prussia. The initiator of the plan to erecting the church was Father Severin Quint whereas Martin Weber was responsible for the architectural design of the building. The blessing of the cornerstone took place on 23 August 1936 and the church was opened on 8 August 1937. On 23 August 1938 the church was adorned with decorations. This modern place of worship, which also performed the function of a garrison church, was full of military references and military symbolism. The middle section of the facade was decorated with a scgraffito image of Saint Bruno of Querfurt accompanied by a Teutonic Knight on one side and by a contemporary German soldier on the other. This figurative image was supposed to symbolise the rooted in history heroic conduct of the German army, rooted in history and supported by the blessings of the Apostle of the Prussians. As far as the interior is concerned, the positioning of the altar enabling the priest to celebrate the mass versus populum was a truly novel solution on the territory of the Warmia Diocese at the time and, in a way, heralded the changes in Catholic liturgy which were to take place some years later after the Second Vatican Council.
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.