Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl

Ograniczanie wyników

Znaleziono wyników: 3

Liczba wyników na stronie

Wyniki wyszukiwania

Wyszukiwano:
w słowach kluczowych: arbitration court

Sortuj według:

Ogranicz wyniki do:

Zakres zdatności arbitrażowej w prawie polskim

100%

Wisławska A.

nr 7

279-292

Niniejszy artykuł przedstawia zagadnienie zdatności arbitrażowej z perspektywy prawa polskiego. Pojęcie to jest definiowane jako dopuszczalność rozstrzygnięcia danego sporu przez sąd polubowny. W prawie polskim zdatność arbitrażowa jest uregulowana w przepisie art. 1157 Kodeksu postępowania cywilnego, który uległ istotnej nowelizacji we wrześniu 2019 r. Analizie poddano zakres zdatności arbitrażowej w prawie polskim, odnosząc się do kategorii spraw, które mogą zostać rozstrzygnięte w postępowaniu arbitrażowym, jak również do spraw, które nie posiadają zdatności arbitrażowej, a tym samym nie mogą podlegać kognicji sądów polubownych. W artykule odniesiono się również do skutków nowelizacji zakresu zdatności arbitrażowej, a także dokonano jej pozytywnej oceny z perspektywy prawnoporównawczej, wskazując, że pozwoliła ona na doprecyzowanie stosowania kryterium zdatności ugodowej wyłącznie do sporów o prawa niemajątkowe. Podkreślono, że oparcie zdatności arbitrażowej na kryterium zdatności ugodowej, mając na względzie i porównując tę konstrukcję do konstrukcji nieograniczonej zdatności arbitrażowej sporów o charakterze majątkowym, wydaje się nieefektywne z uwagi na nieprecyzyjny kształt pojęcia zdatności ugodowej.

This article presents the issue of arbitrability of disputes from the perspective of Polish law. The arbitrability of disputes is defined as the admissibility of submitting a given dispute to an arbitration court. In Polish law, arbitrability of disputes is governed by Article 1157 Code of Civil Procedure, which was significantly amended in September 2019. The scope of arbitrability of disputes in Polish law has been analysed referring to the category of cases that may be resolved in arbitration proceedings, as well as cases which are not capable of arbitration, and therefore cannot be subject to examination by arbitration courts. This article also refers to the effects of the amendment to the provision of Article 1157 of the Code of Civil Procedure and contains a positive assessment of the amendment from a comparative legal perspective, indicating that it made it possible to clarify the application of the conciliation criterion only to disputes over non-pecuniary rights. It was emphasized that basing arbitrability of disputes on the criterion of conciliatory compliance, bearing in mind and comparing this structure to the structure of unlimited arbitrability of property-related disputes, seems ineffective due to the imprecise shape of the concept of conciliation.

Rola naoczni (wizji lokalnej) w procesie o granicę polsko-węgierską przy Morskim Oku. W 120. rocznicę procesu

84%

Matuszewski J.

2022

nr 39

81-109

The 19th-century dispute over the Austro-Hungarian border in the Polish Tatra Mountains ended with an international arbitration award in 1902 in Graz. It is widely regarded as a success for the defenders of integrity of the Polish lands under partitions. The article examines the indications that the conciliation tribunal did not resolve the dispute on its own, but issued a judgment merely implementing a confidential agreement between the Austrian and Hungarian governments on this matter.

Dziewiętnastowieczny spór o granicę austriacko-węgierską w polskich Tatrach zakończył wyrok międzynarodowego sądu polubownego w 1902 roku. Powszechnie traktowany jest jako sukces obrońców integralności ziem polskich pod zaborami. W artykule analizowane są przesłanki wskazujące, że trybunał rozjemczy nie rozstrzygał sporu samodzielnie, lecz wydał wyrok jedynie wprowadzający w życie poufną umowę między rządem Austrii i Węgier w tej kwestii.

Mediacja i koncyliacja przed sądem polubownym przy Prokuratorii Generalnej RP

84%

Durbas M. , Kuzawińska A.

tom nr 2

98--100

Mediacja i inne pozasądowe metody rozstrzygania sporów zyskują na popularności. Obszarem, w którym jeszcze do niedawna nie były popularne, był szeroko pojęty sektor publiczny. Podmioty publiczne niejednokrotnie wolały rozstrzygnąć sprawę przed sądem niż negocjować ugodę. Powodów było wiele, ale jeden z najistotniejszych stanowiła obawa przed kwestionowaniem decyzji o polubownym rozstrzygnięciu sporu jako niegospodarności, a nawet naruszenia dyscypliny finansów publicznych. Wobec powyższego ustawodawca znowelizował przepisy ustawy o finansach publicznych, wprowadzając zasadę, że jednostka sektora finansów publicznych może zawrzeć ugodę w przypadku dokonania oceny, że skutki ugody są dla tej jednostki lub odpowiednio Skarbu Państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego korzystniejsze niż prawdopodobny wynik postępowania sądowego albo arbitrażowego. To otworzyło drogę do powszechnego rozstrzygania sporów z podmiotami publicznymi poza sądem. Zmiany te współgrają z założeniem i rozwojem Sądu Polubownego przy Prokuratorii Generalnej RP (dalej również jako: Sąd przy PGRP). Ten artykuł poświęcony jest działalności tego sądu w zakresie mediacji i koncyliacji.