Nowa wersja platformy, zawierająca wyłącznie zasoby pełnotekstowe, jest już dostępna.
Przejdź na https://bibliotekanauki.pl
Preferencje help
Widoczny [Schowaj] Abstrakt
Liczba wyników

Znaleziono wyników: 34

Liczba wyników na stronie
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
Wyniki wyszukiwania
Wyszukiwano:
w słowach kluczowych:  apostolate
help Sortuj według:

help Ogranicz wyniki do:
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
|
|
nr 5
415-442
EN
From the historical works of Eusebius of Caesarea we learn that St. Peter went to Rome in 42 and preached the Gospel there for 25 years. However, this information is not confirmed in the books of the New Testament. For this reason, this article attempts to answer the question of where St. Peter could have stayed and acted from the moment he left Jerusalem (Acts 12:17) until his arrival in Rome. The analysis of Gal 2:11–14 leads to the conclusion that after the Council of Jerusalem he certainly stayed in Antioch for some time. It is possible that during his long journey he reached the northern regions of Asia Minor, as a reminiscence of this can be found in 1 Peter 1:1. Then, on his way to Rome, he probably paid a visit to Christians in Corinth, as evidenced by 1 Cor 1:12; 9:5. These texts therefore allow us to suppose that after leaving Jerusalem, St. Peter became an itinerant apostle, carried out extensive missionary activities and, thanks to his personal contacts with Christian communities, gained great authority among them.
EN
In the post-Council period, one can find different attempts at a synthesis of the declarations of the Council with regards to the theme of the apostolate of the laity. The authors recognizes that the faithful participate in the mission of the Church, with a variety of ministries, functions, and services for the common good and for the benefit of the entire body through being active members. The text maintains that Christian vocation and mission are inseparably united in the life of the faithful – one implies the other.
PL
In the post-Council period, one can find different attempts at a synthesis of the declarations of the Council with regards to the theme of the apostolate of the laity. The authors recognizes that the faithful participate in the mission of the Church, with a variety of ministries, functions, and services for the common good and for the benefit of the entire body through being active members. The text maintains that Christian vocation and mission are inseparably united in the life of the faithful – one implies the other.
4
Content available Apostolat mężczyzny w rodzinie
75%
EN
The article presents the essence of the issue of the apostolate of man in the family. Its foundations are theologically justifi ed in the mission of Christ and the content of the sacramental marriage vow. The author points to the forms of the apostolate and draws attention to the need for the formation of a man in the context of the so-called “male movement” in the Church and the phenomenon of “fatherlessness”. Therefore, explaining a new the meaning of the apostolate in the family and taking care of the contemporaryman, husband and father is extremely important from the point of view of pastoral theology and pastoral care. In the research on the issues of the man’s apostolate in the family, the method of analysis and interpretation of biblical texts, church documents, as well as theological and non-theological publications was used. The method of deduction was also used in relation to the issue raised. The method of observation helped to systematize and evaluate the phenomenon of apostolic engagement of husband and father.
PL
W artykule przybliżono istotę zagadnienia apostolatu mężczyzny w rodzinie. Jego podstawy mają uzasadnienie teologiczne w posłannictwie Chrystusa oraz treści sakramentalnej przysięgi małżeńskiej. Autor wskazuje na formy apostolatu oraz zwraca uwagę na potrzebę formacji mężczyzny w kontekście rosnącego w siłę tzw. „ruchu męskiego” w Kościele oraz zjawiska „braku ojca”. Dlatego wyjaśnianie na nowo sensu apostolatu w rodzinie oraz podjęcie troski o współczesnego mężczyznę, męża i ojca jest niezwykle istotne z punktu widzenia teologii pastoralnej oraz duszpasterstwa. W badaniach  dotyczących problematyki apostolatu mężczyzny w rodzinie zastosowana została metoda analizy oraz interpretacji tekstów biblijnych, kościelnych dokumentów, a także publikacji teologicznych i pozateologicznych. Wykorzystana została również metoda dedukcji w odniesieniu do poruszonego zagadnienia. Metoda obserwacji pomogła w usystematyzowaniu i ocenie zjawiska apostolskiego zaangażowania męża i ojca.
EN
In this article an attempt is made at answering the question of wherePeter was able to stay and act. It considers the time from when Peter leftJerusalem in the year 42 (Acts 12:17) to his arrival in Rome. The analysisof Galatians 2:11-14 leads to the conclusion that after the Jerusalem Councilhe certainly spent some time in Antioch. It is possible that during his manyyears of travel he reached the northern regions of Asia Minor. We findreminiscence of this in 1 Peter 1:1. Later, on the way to Rome, he probablyvisited Christians in Corinth as can be seen in 1 Corinthians 12:9,5. Thesetexts allow the supposition that, after leaving Jerusalem, Peter became anitinerant apostle, led extensive missionary activity, and, through personalcontacts with Christian communities, obtained great authority among them.
6
Content available Chrzest jako źródło apostolstwa świeckich
71%
EN
The issue of lay apostolate understood as the engagement of the whole Church in the preaching of the Gospel must be referenced to the sacrament of baptism as its source. The source nature of baptism can be seen in several aspects. The following are the main two. The first one is the inclusion by baptism into the Church, which is apostolic and missionary by its nature. The Church fulfills the apostolic task by both the consecrated and involved in the sacramental priesthood as well as all the baptized laity. Baptism, which includes into the Church, is the act of salvation which enables us to carry out the tasks of the Apostles. The second aspect is the participation in the triple dignity of Christ - the priestly, prophetic and kingly. In all of these three concepts is hidden the mystery of communion with Christ, who himself being the first to preach the Gospel, enables and calls all the baptized to this task.In both these aspects the crucial and source role is played by the sacrament of baptism.
PL
Zagadnienie apostolstwa świeckich pojmowane jako włączenie się w głoszenie Ewangelii przez cały Kościół odniesione musi być do sakramentu chrztu jako jego źródła. Źródłowy charakter chrztu widoczny jest w kilku aspektach. Podstawowymi są następujące dwa. Pierwszym jest włączenie przez chrzest do wspólnoty Kościoła, który z natury jest apostolski i misyjny. Zadanie apostolskie Kościół wypełnia zarówno przez osoby konsekrowane i mające udział w kapłaństwie sakramentalnym, ale także przez wszystkich świeckich ochrzczonych. Chrzest włączający w Kościół jest więc tym aktem zbawczym, który uzdalnia do realizowania zadań apostolskich. Drugim aspektem jest udział w potrójnej godności Chrystusa - kapłańskiej, prorockiej i królewskiej. We wszystkich tych trzech pojęciach kryje się tajemnica jedności z Chrystusem, który sam będąc pierwszym głoszącym Ewangelię uzdalnia i powołuje wszystkich ochrzczonych do tego zadania.W oby tych aspektach istotną i źródłową rolę spełnia sakrament chrztu.
EN
Secular institutes are a form of consecrated life that only came into being in the last century and therefore do not have a long history. For this reason, there are also only a few canonical and ecclesiastical documents. Since the characteristics of secular institutes, in contrast to traditional monastic communities, are rather unknown, this article aims to contribute to making them somewhat better known and to present the regulations on various elements, such as spirituality, community life, governance and asset management. However, the codified norms only form a legal framework here, which leaves concretisation to the institutes' own regulations, so that there is a wide range. What all institutes have in common, however, is the connection between action and contemplation, which is also their main characteristic.
8
Content available Apostolstwo świeckich w parafii
63%
EN
Pope John Paul II taught that the parish is the “first community” for God’s People. It supports and enlivens contemporary Christians’ faith, it prepares one to liturgical life and introduces him into it, and it stimulates one to practice Christian love and to build a brotherly community. The Pope also pointed to the need of lay Catholics’ apostolic involvement in the life of the parish. Their main apostolic task is building the parish community as a community of faith, cult and love. The community should be at the same time a missionary community. Such an apostolic task concerns all the parish members. Religious associations and parish pastorate councils are a special field of lay people’s involvement in the life of the parish.
EN
The aim of this paper is the presentation of the idea of hidden life and its apostolic dimension according to bl. Honorat Koźmiński (1829-1916), a Polish Capuchin and founder of numerous religious orders. This project has been actualised by the analysis and synthesis of the work O zgromadzeniach ukrytych przed światem (Katechizm życia ukrytego) [On the Congregations Hidden from the World – the Catechism of the Hidden Life) [Krakow 1901]. The present examination, made from the perspective of spiritual theology, reveals authentic monastic character of the hidden life and its application to apostolic tasks in various social states. Dealing with Koźmiński’s particular document is to contribute to research on his plentiful heritage, all the more that his idea corresponds with a broader spiritual notion of hidden life in contemporary times.
PL
Celem artykułu jest ukazanie idei życia ukrytego oraz jego apostolskiego wymiaru według bł. Honorata Koźmińskiego. Zamiar ten został zrealizowany poprzez analizę i syntezę dzieła pt. O zgromadzeniach ukrytych przed światem (Katechizm życia ukrytego) (Kraków 1901). Praca, przeprowadzona z punktu widzenia teologii duchowości, odsłania najpierw fakt, że życie ukryte ściśle należy do tożsamości zakonnej, a następnie – jego apostolski wymiar w odniesieniu do duchowości stanowej. Obcowanie z tekstem polskiego błogosławionego ma wnieść pewną cząstkę do badań nad jego bogatą duchową spuścizną, tym bardziej, że życie ukryte według Koźmińskiego łączy się w historii duchowości z szerszym nurtem odkrywania tego potencjału przez inne postaci (duchowość pustyni), co pozwala mówić o inspirującym znaku czasu.
EN
The article presents the mystery of the Agonizing Heart of Jesus as a source of apostolate, according to Saint Ursula Ledóchowska. This mystery is in the centre of the spirituality of Saint Ursula and the congregation she founded. God’s love was manifested to the fullest in the Agonizing Heart of Jesus. The request, that comes from the Cross of the Redeemer: “I thirst” is a cry for love. According to Mother Ledóchowska, the reply to this call is a specific apostolic attitude – the effort undertaken, so that all the people can recognize and love Christ.
PL
Artykuł przedstawia tajemnicę Serca Jezusa Konającego jako źródło apostolstwa według św. Urszuli Ledóchowskiej. Tajemnica ta znajduje się w centrum duchowości św. Urszuli i założonego przez nią zgromadzenia. Miłość Boża objawiła się najpełniej w Sercu Jezusa Konającego. Skierowane z krzyża wezwanie Zbawiciela: „Pragnę” jest wołaniem o miłość. Zdaniem Matki Ledóchowskiej odpowiedzią na skargę Jezusa jest konkretna postawa apostolska – podejmowany wysiłek, by wszyscy ludzie poznali i umiłowali Chrystusa.
11
Content available Apostolstwo dobrej śmierci – historia i misja
63%
EN
On July 22, 1908, Pope Pius X established the Association of Our Lady of a Happy Death as universal for the whole Church. On May 30, 1987, the Primate of Poland, Cardinal Joseph Glemp, approved the Polish Branch of the Association at the Shrine to the Virgin Mary in Górka Klasztorna. He also permitted the Missionaries of the Holy Family to carry out this work. The purpose of the Association is the propagation of prayer and preparation for a good death. The article presents in details history and mission of the Association, also called the Apostolate of Good Death.
PL
22 lipca 1908 roku papież Pius X ustanowił Stowarzyszenie Matki Bożej Patronki Dobrej Śmierci stowarzyszeniem uniwersalnym dla całego Kościoła. 30 maja 1987 roku Prymas Polski kard. Józef Glemp zatwierdził Polską Filię Stowarzyszenia z centralą w Sanktuarium Maryjnym w Górce Klasztornej, a tym samym zezwolił Misjonarzom Świętej Rodziny na prowadzenie tego dzieła. Celem Stowarzyszenia jest  propagowanie modlitwy o dobrą śmierć i przygotowywanie do niej. Artykuł jest szczegółową prezentacją historii i misji Stowarzyszenia, które znane jest także jako Apostolstwo Dobrej Śmierci.
EN
The article is an attempt to answer the question: what are the apostolic and contemplative aspects of religious life with regards to St. Francis' imitators based on the “Constitutions of the Order of Friars Minor Conventual?” It may be treated as a kind of exemplar, which indicates how to combine these two aspects in proper balance and proportions for those in consecrated life, especially in the orders leading an active apostolic life. The first part of the article discusses the apostolic witness of the life of the Franciscans, their own apostolate and the apostolate commissioned by the Church hierarchy. The second part presents specific elements of contemplative life of the Franciscans: the prayer life, conversion and penance, and community life.
PL
Artykuł podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie, na czym polega apostolski i kontemplacyjny wymiar życia zakonnego na przykładzie naśladowców św. Franciszka na podstawie Konstytucji Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych? Można to potraktować jako swego rodzaju exemplum, które wskazuje, jak w życiu konsekrowanym, przede wszystkim w zakonach prowadzących czynne życie apostolskie, łączyć dwa wspomniane wymiary, utrzymując ich właściwą proporcję i równowagę. W pierwszej części artykułu omówiono apostolstwo świadectwa życia franciszkanów, apostolstwo własne i formy apostolstwa zleconego przez hierarchię. Druga część artykułu zawiera rozważania o charakterystycznych elementach wyrażających kontemplacyjny sposób życia franciszkanów: życie modlitwy, nawrócenie i pokutę oraz wspólnotę braterską.
EN
The article first shows the situation of the Church at the beginning of the 19th century, its weakness after the French Revolution, and at the same time its great need of apostolate, to which St V. Pallotti, guided by the Holy Spirit, attempted to respond. Next it shows the Pallotine charisma whose core is calling all the faithful to active apostolate in the Church. Referring to the Revelation, theology and Christian asceticism, against the background of the ecclesiology of those times the article gives an original justification of the right of the faithful to be apostles and to realize their apostolic tasks. The second part of the article discusses forms and ways of apostolic involvement of the faithful who work in the Union of Catholic Apostolate. Three groups of apostles (organized members, spiritual assistants and donators) – religious, ordained, and lay ones – according to Pallotti’s idea, using the means they have at their disposal (prayer, cooperation in reviving faith, spiritual and material offerings) were to become the Church’s “evangelical sum” in realizing its inner apostolic mission and its mission towards the world. In its final part the article shows how the Pallotine charisma is adjusted to the present ecclesiology and the Church’s spiritual and pastoral needs on the basis of the new General Statute of the Union of Catholic Apostolate.
PL
Artykuł ukazuje najpierw sytuację Kościoła w pocz. XIX w., jego osłabienie po rewolucji francuskiej i zarazem wielkie potrzeby apostolskie, na które św. W. Pallotti, kierowany Duchem Bożym, starał się odpowiedzieć. Następnie ukazuje charyzmat pallotyński, którego rdzeniem jest wezwanie wszystkich wiernych do czynnego apostolstwa w Kościele. Odwołując się do Objawienia, teologii i ascezy chrześcijańskiej podaje oryginalne uzasadnienie prawa wiernych do apostolstwa i realizacji ich zadań apostolskich na tle ówczesnej eklezjologii. W drugiej części artykułu zostały omówione formy i sposoby apostolskiego zaangażowania wiernych współdziałających w Zjednoczeniu Apostolstwa Katolickiego. Trzy grupy apostołów (pracownicy zrzeszeni, pomocnicy duchowi, ofiarodawcy) z różnych stanów Kościoła, według zamysłu Pallottiego, za pomocą dostępnych dla nich środków (modlitwa, współpraca w krzewieniu wiary, ofiary duchowe i materialne), miało stać się „surmą ewangeliczną” Kościoła w realizacji jego apostolskiej misji wewnętrznej i tej wobec świata. W ostatnim punkcie artykuł przybliża przystosowanie charyzmatu pallotyńskiego do aktualnej eklezjologii oraz potrzeb duchowych i pastoralnych Kościoła w oparciu o nowy Statut Generalny Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego.
EN
The Jesuit theologian, Cardinal Jean Daniélou, was not only the author of numerous books and articles, the founder of the patristic and theological collections (Sources Chrétiennes, Théologie Historique), but also a popular speaker and retreat-giver for the Paris academic and artistic circles. Therefore, it is not surprising that these comprehensive intellectual interests and intense pastoral activities were reflected in his patristic and theological works and gave it a specific flavour that is not easy to be rendered in a single compact system. This article aims to present briefly the figure of J. Daniélou as an outstanding patrist and theologian, academic lecturer and pastor, whose life and deeds were totally coherent with the testimony of faith in the Risen Jesus Christ, firmly rooted in living Tradition and lived out and celebrated in the community of the Church at the present stage of salvation history.
PL
Udział wiernych świeckich w misjach ad gentes wiąże się z nowym spojrzeniem na świeckich, w głównej mierze wypracowanym przez Sobór Watykański II oraz posoborowe nauczanie Magisterium Kościoła. Dostrzeżono i podkreślono, iż cały Kościół jest ze swojej natury misyjny, a zatem każdy, kto do tego Kościoła należy, jest odpowiedzialny za działalność o charakterze misyjnym. Celem artykułu jest przedstawienie roli osób świeckich we wspomnianej wyżej działalności. Uczynione zostanie to poprzez wskazanie i scharakteryzowanie podstawowych praw i obowiązków świeckich w zakresie misji ad gentes, zawartych w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1983 r., a także poprzez analizę specyfiki posłannictwa świeckich do apostolstwa i ewangelizacji realizowanego poprzez ich udział w potrójnej misji Chrystusa: Proroka, Kapłana i Króla.
EN
The participation of the lay faithful in ad gentes missions is connected with a new look at the laity, largely developed by the Second Vatican Council and the post-conciliar teaching of the Magisterium of the Church. They recognized and emphasized that the Church is missionary by its nature, and therefore anyone who due to this Church is responsible for the activities of the mission. The purpose of this paper is to present the role of lay persons in the abovementioned activity. This will be accomplished by identifying and discussing the fundamental rights and duties of the laity in the mission of ad gentes contained in the 1983 Code of Canon Law, and by analyzing the specificity of the lay mission to apostolate and evangelization through their participation in the triple mission of Christ: the Prophet, the Priest and the King.
16
Content available Rodzina szkołą modlitwy
63%
EN
Prayer makes people grow and it shows the supernatural dimension of the family community. The family is called to participate in liturgical, community and individual types of prayer. The most important forms of family prayer include: the Eucharist, sacramental celebrations, the Horarium, occasional blessings, contemplating and sharing the Word of God, Holy Rosary, Cult of the Most Sacred Heart of Lord Jesus, of God Mercy, of Holy Virgin Mary, pilgrimages and acts of folk devotion. The family is called to foster sacramental life and prayer practices of its members. This spiritual growth of the family takes places through bearing everyday testimony and the mutual prayer support on the part of the family members, as well as the educational initiatives for the children. Family prayer comes to fruition in the form of prayer apostolate, whose aims reach beyond the family. Religious associations and family religious movements play a significant role in the developing of family prayer and prayer apostolate.
EN
An analysis of documents of the local synods in fifteen Polish dioceses in Poland (1967-1994) gives an outline of what the preparation for the Sacrament of Confirmation is to look like in the case of 11 to 15 year-old teenagers. The catechetical preparation includes introduction to the liturgy of the Sacrament, the dialogue of the faith, the Christian maturity and the witnessing of the faith. There is a number of special service scenarios. It is crucial for the candidates to accept personally what results from the Baptism, that is the active participation in the life of the Church. Certain liturgical celebrations, retreats and the family prayer are particularly recommended in this time of preparation. The teenagers and adults with disabilities may undergo their pre-Confirmation program in the institutions that take care of them in partnership with parents or individuals in particular parishes. The immediate preparation in special circumstances (mature adults, engaged couples) may be arranged together with the youth groups or according to the special programs. There is also a custom to choose a name of a patron saint for the Confirmation. The parents, the sponsors and the parish community should accompany candidates by prayer, the formation and the catechesis for the adults. The Confirmation sponsors should be the godparents, the biological parents or other persons of the appropriate standing with the Church.
Polonia Sacra
|
2022
|
tom 26
|
nr 4
101-124
EN
The role of the Apostolate mentioned by the Second Vatican Council is invariably im-portant. It can be seen in St. Monika’s attitude towards her son St. Augustine in the 4th century, and also in the mission of Mary, revealed at La Salette in France in the nineteenth century. The Apostolate in the aspect of conversion seems to be one of the most pressing needs of the first half of the 21st century.
PL
Rola apostolstwa, o której mówi Sobór Watykański II jest niezmiennie ważna. Można ją odczytać w IV wieku chrześcijaństwa na przykładzie św. Moniki wobec jej syna św. Augustyna, jak i w posłannictwie Maryi, objawionej w XIX wieku w La Salette we Francji. Apostolstwo w wymiarze nawrócenia wydaje się jedną z najbardziej palących potrzeb pierwszej połowy XXI wieku.
19
Content available Znaczenie wiary w modlitwie o uwolnienie
51%
PL
Wiara w modlitwie o uwolnienie jest przede wszystkim odpowiedzią na dar wypędzania demonów, podarowany wszystkim wierzącym przez Jezusa Chrystusa przed Jego Wniebowstąpieniem. Teologalny kontekst wiary jest naturalnym środowiskiem dla sprawowania modlitwy o uwolnienie. Owocność posługi uwalniania jest subiektywnym kryterium oceny „jakości wiary” posługujących, jak również, ale w mniejszym stopniu, osoby proszącej o uwolnienie. Brak wiary u osoby zwracającej się z prośbą o modlitwę nie może stanowić podstawy do od-mowy przeprowadzenia tejże i udzielenia pomocy.
EN
The faith in prayer for deliverance is primarily a response to the gift to cast out demons given to all believers by Jesus Christ before His Ascension into heaven. The context of theological faith is natural environment for prayer for deliverance. Fruitfulness of the deliverance ministry is a subjective criterion for determining the „quality of their faith” speakers, as well as, but to a much lesser extent, people would ask for deliverance. The lack of the faith at the asking person cannot be an attitude of the refusal to conduct the prayer and providing assistance.
PL
W pierwszej części artykułu zostały wyjaśnione podstawowe pojęcia: apostolat, misja, ewangelizacja, nowa ewangelizacja. Pozwoliło to na stwierdzenie, że ewangelizacja stała się dziś najczęstszym i wszechobecnym określeniem działalności Kościoła w świecie. Następnie wskazano na jej niezmienną treść, którą jest Objawienie Boże. Autorzy podkreślili zasługi Jana Pawła II odnośnie do upowszechnienia terminu nowej ewangelizacji, a także ukazali jej ideę w liście apostolskim Benedykta XVI oraz Synodu Biskupów (2012). Odnosząc się do nauczania Kościoła artykuł podkreśla, iż nowa ewangelizacja pozostaje tematem wciąż żywym i aktualnym, o czym wielokrotnie przypomina również obecny papież, Franciszek.
EN
In the first part of this article some basic terms like: the apostolate, the mission, the evangelization and the new evangelization have been explained. It allowed to conclude evangelization become the most common term of Catholic Church activity all around the globe. On the other hand the revelation of God, which has finally accomplished in Jesus Christ, is any content of new evangelization. The new evangelization cannot become just a new formal speech of salvation or be reduced and accommodated to contemporary times. Term of Generalization of new evangelization was introduced by John Paul II. In this article there are many references to the statement by the Polish Pope and his writings about new evangelization matter and also includes schedule specified specially for 2000-year-anniversary. Subsequently, the idea of new evangelization was shown. It refers to Ubicumque et semper apostolic letter by by pope Benedict XVI and synod of bishops. The pope paid attention to necessity of Catholic Church nature. The new evangelization matter remains actual nowadays and that is the reason to approximate about it. Pope Francis remind all catholic of “Church which sets out on the road” and forming a community of missionary of all listeners, who take the initiative, involve and companion to that community (EG24).
IT
Nella prima parte del presente si sono spiegati i lemmi principali: l’apostolato, la missione, l’evangelizzazione, la nuova evangelizzazione. Questo ha permesso di dire che l’evangelizzazione è diventata il termine più comune e diffuso per descrivere l’attività della Chiesa nel mondo. Si è indicato che la rivelazione di Dio è il contenuto immutabile dell’evangelizzazione. Gli autori non solo hanno sottolineato i meriti di Giovanni Paolo II per quanto riguarda diffondere il lemma stesso, ma anche hanno descritto l’idea che ne è apparsa in Lettera Apostolica di Benedetto XVI e nei documenti del Sinodo dei Vescovi del 2012. Facendo riferimento alla dottrina della Chiesa si sottolinea che la nuova evangelizzazione resta un argomento ancora vivo e presente, cosa che ribadisce pure l’attuale papa, Francesco.
first rewind previous Strona / 2 next fast forward last
JavaScript jest wyłączony w Twojej przeglądarce internetowej. Włącz go, a następnie odśwież stronę, aby móc w pełni z niej korzystać.