Wyniki wyszukiwania - Biblioteka Nauki

1

The effect of phenobarbital on gene expression levels of p53 and DNMT1 in the liver of Wistar rats

100%

Urbanek-Olejnik K. , Liszewska M. , Kostka G.

Roczniki Państwowego Zakładu Higieny

|

2014

|

tom 65

|

nr 3

EN

Background. Our previous studies have shown that short-term treatment with phenobarbital (PB) resulted in cytosine methylation of CpG sites on the p53 gene promoter in male Wistar rats’ liver. Furthermore, PB induced DNA-methyltransferases (DNMTs) activity was also demonstrated; being the enzymes that catalyze methyl group transfer to cytosine in CpG dinucleotides. Objective. Since DNA methylation is involved in regulating gene transcription and that DNMT1 is implicated in regulating DNA methylation, this study assessed whether PB-induced hypermethylation of the p53 promoter region was associated with an altered expression of p53 and Dnmt1 genes. Material and methods. Male Wistar rats received PB in three daily oral doses (at 24-h intervals) of 92,8 mg/kg b.w. x day-1. Levels of mRNA for p53 and Dnmt1 and levels of relevant proteins were respectively examined by Real-Time PCR and Western blot analysis. Results. Gene expression analysis revealed that exposure of Wistar rats to PB caused statistically significant alternations in the expression of tested genes. We found that both mRNA and protein expression of p53 was down-regulated, whereas expression of Dnmt1 (both mRNA and protein) was up-regulated after PB treatment. Conclusions. Suppression of p53 mRNA and protein expression, which is probably a result of epigenetic changes, (in particular aberrant p53 promoter hypermethylation), can be associated with tumour promoting activity of phenobarbital.

PL

Wprowadzenie. Nasze wcześniejsze badania wykazały, że krótkoterminowe narażenie szczurów Wistar na fenobarbital (PB) stymulowało metylację cytozyny w badanych sekwencjach rejonu promotorowego genu p53. Ponadto stwierdzono wzrost aktywności metylotransferaz DNA (DNMT), enzymów które katalizują przenoszenie grupy metylowej do cytozyny w dinukleotydach CpG. Cel badań. Z uwagi że metylacja DNA pełni istotną rolę w ekspresji genów, a DNMT1 uczestniczy w regulacji metylacji DNA, w prezentowanych badaniach oceniano czy indukowana PB hipermetylacja rejonu promotorowego genu p53 była związana ze zmianami ekspresji genów p53 i Dnmt1. Materiał i metody. Samce szczurów szczepu Wistar otrzymywały PB w dawce 92,8 mg/kg m.c. x dzień-1, 3-krotnie w odstępach dobowych. Analizę poziomu transkryptów i białek badanych genów przeprowadzano odpowiednio metodą Real- -Time PCR i Western blot. Wyniki. W wyniku oddziaływania PB wykazano obniżoną ekspresję genu p53 i wzrost ekspresji metylotranserazy 1 (DNMT1). Wnioski. Supresja ekspresji p53 (na poziomie mRNA i białka) będąca prawdopodobnie wynikiem zmian epigenetycznych, w szczególności hipermetylacji jego rejonu promotorowego może być związana z promocyjną aktywnością fenobarbitalu.

2

Arsenic contents in rats’ fur as an indicator of exposure to arsenic. Preliminary studies

100%

Lozna K. , Styczynska M. , Bronkowska M. , Figurska-Ciura D. , Biernat J.

Roczniki Państwowego Zakładu Higieny

|

2014

|

tom 65

|

nr 4

EN

Background. Since arsenic compounds have an affinity to thiol groups their greatest amounts can then be found in the tissues containing sulphur - rich proteins, like beta- keratin in skin, hair and nails. Accumulation of arsenic also depends on the macronutrient content in daily food ration. The deficiency and excess of both the protein and fat may contribute to a higher content of arsenic in the organism, including hair in human or fur in animals. Objective. Hair and fur is a good indicator of population exposure to many toxic substances, including arsenic. The degree of arsenic accumulation may depend on the diet and nutritional status. The aim of this study was to determine the effect of protein and fat in diet on the accumulation of arsenic in rats’ fur. Material and Methods. A total number of 70 male Buffalo rats (body weight 200 - 220 g, age - 6 weeks) were divided into 10 groups. Rats were housed in plastic cages (4 per cage) in a 12h light/dark cycle for 6 weeks. The diets of different protein and fat contents ware administered to the animals. Five of ten groups of rats received throughout the whole period 10 ppm sodium arsenite dissolved in distilled drinking water (about 250 μg As/animal/day). The arsenic were determined with the method of atomic adsorption spectrometry in conjunction with a graphite-furnace atomize using a Varian AA240FS apparatus. Results. The highest arsenic concentrations were found in fur of rats which were given low protein diet and water with arsenic. The lowest arsenic contents were found in fur of rats, which were given control diet and high protein diet with arsenic in water. Conclusions. Balanced control diet or high protein diet protected organism from arsenic accumulation, only small increase of arsenic content in rats’ fur, compared to the control group, was observed.

PL

Wprowadzenie. Związki arsenu wykazują powinowactwo do grup tiolowych białek, dlatego też najwyższą kumulację tego pierwiastka obserwuje się w tkankach zawierających białka bogate w siarkę takich jak skóra, włosy i paznokcie. Kumulacja tego pierwiastka zależy również od zawartości makroskładników diety w całodziennej racji pokarmowej, niedobór i nadmiar zarówno białek jak i tłuszczów przyczyniać się może do zwiększonej zawartości arsenu w organizmie, w tym również włosach u ludzi, czy sierści u zwierząt. Cel. Włosy i sierść zwierząt są dobrym wskaźnikiem ekspozycji populacji na wiele substancji toksycznych, w tym arsenu. Stopień kumulacji tego pierwiastka może być natomiast zależny od sposobu żywienia i stanu odżywienia. Celem niniejszej pracy było zbadanie wpływu zawartości białka i tłuszczu w diecie na akumulację arsenu w sierści szczurów doświadczalnych. Materiał i metody. 70 samców szczurów Buffalo (waga ciała 200 - 220 g, wiek 6 tygodni) - podzielono na 10 grup doświadczalnych. Szczury umieszczono w klatkach z tworzywa sztucznego (4 zwierzęta na klatkę) i przetrzymywano przez 6 tygodni w 12-godzinnym cyklu dzień/noc Zwierzętom podawano pasze z niedoborem lub nadmiarem białka lub tłuszczu. Pięć z dziesięciu grup szczurów otrzymywała przez cały okres 10 ppm arseninu sodu rozpuszczonego w destylowanej wodzie pitnej (około 250 μg As/osobnika/dzień). Arsen oznaczono metodą absorpcyjnej spektrometrii atomowej z kuwetą grafitową przy użyciu aparatu Varian AA240FS . Wyniki. Najwyższe stężenia arsenu stwierdzono w sierści szczurów, którym podawano dietę niskobiałkową i wodę z arsenem. Najniższą zawartość arsenu stwierdzono w sierści szczurów, które karmiono dietą kontrolną lub wysokobiałkową, zatruwanych arsenem. Wnioski. Zrównoważona dieta kontrola lub wysokobiałkowa wykazywała działanie ochronne przeciwko kumulacji arsenu. W porównaniu z grupą kontrolną obserwowano tylko niewielki wzrost zawartości arsenu w sierści szczurów.

3

The effects of exposure of ide's larvae and juvenile Leuciscus idus (L.) to silver nanoparticles via the digestive tract

100%

Chojnacki M. , Sliwinski J.

Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio EE: Zootechnica

|

2013

|

tom 31

|

nr 4

4

Feline herpesvirus-1: Ocular manifestations, diagnosis and treatment options

100%

Gould D.

Okulistyka Weterynaryjna. e-kwartalnik dla lekarzy i studentów weterynarii

|

2012

|

nr 2

PL

W swojej pracy autor przedstawia kluczowe aspekty związane z chorobami oczu występującymi u kotów, które powoduje herpesvirus koci typu 1. Praca w obszerny sposób omawia wiele chorób implikowanych tym typem wirusa. szczegółowo opisuje objawy kliniczne poszczególnych schorzeń, diagnostykę oraz doradza w sposób praktyczny dobieranie odpowiedniego leczenia. Mamy podany szereg leków wraz z dawkami i sposobami ich podania dla poszczególnych schematów leczenia. Praca jest bogato ilustrowana fotografiami obrazującymi konkretne przypadki kliniczne. Autor włożył wiele wysiłku, dzięki czemu powstała naprawdę wspaniała praca naukowa, która praktykom daje gotowy schemat rozpoznawania i leczenia tych trudnych z punktu klinicznego chorób.

EN

Practical relevance Feline herpesvirus-1 (FHV-1) is a major cause of feline morbidity. Following exposure to the virus, virtually all cats become persistently infected and many of these will develop recrudescent disease on one or more occasions during their life. Ocular manifestations include conjunctivitis, corneal ulceration and keratitis. In severe cases the condition can be blinding. Global importance FHV-1 has a worldwide distribution, with reported exposure rates in some cat populations of up to 97%. As such it is a significant cause of clinical disease in the global cat population. Patient Group Young and adolescent cats are most at risk of acute primary disease, and the vast majority of these will then become persistently infected. Around half of all persistently infected cats will shed virus at some stage in their life and these may develop recrudescent ocular disease. Clinical challenges Acute ocular herpetic disease can be severe and painful. Repeated bouts of recrudescent ocular disease can lead to progressive corneal pathology that can be ultimately blinding in affected cats. Treatment of FHV-1 ocular disease is challenging. Antiviral medications may be expensive and require good owner and patient compliance. Clinical responses in patients can be variable. Selecting the appropriate therapeutic approach requires good clinical judgement and depends on a number of factors such as severity and stage of clinical disease, patient and owner compliance and financial considerations. Evidence base Although a wide range of antiviral treatments are available, very few of these have been tested in controlled clinical trials. Instead, therapeutic decisions are often made based on results of in vitro studies, case-based reports and anecdote. Large, masked, controlled clinical trials are required in order to determine the efficacy of the antiviral drugs currently available to treat FHV-1.

5

Feeding management and exposure to mycotoxins contamination in intensive beef cattle production system

80%

Ronchi B. , Settineri D. , Danieli P. P. , Sabatini A. , Carbone K. , Bernabucci U. , Gigli S.

Roczniki Naukowe Polskiego Towarzystwa Zootechnicznego

|

2007

|

tom 03

|

nr 4

245-255

6

Factors determining sensitivity of prepubertal gilts to hormonal influence of zearalenone

80%

Jakimiuk E. , Gajecka M. , Jana B. , Brzuzan P. , Zielonka L. , Skorska-Wyszynska E. , Gajecki M.

Polish Journal of Veterinary Sciences

|

2009

|

tom 12

|

nr 1

EN

Among large husbandry animals, swine are the most predisposed to zearalenone (ZEA) intoxication, mainly because cereal is an important component of their diet. Studies performed so far (in vivo, in vitro) suggest that ZEA and its metabolites, which may appear due to ZEA biotransformation (especially α-zearalenole; α-ZOL), can modify signaling cascades of endogenous sex steroids, through either receptor or non-receptor mechanisms. Of all age groups of swine, immature gilts are particularly predisposed to zearalenone intoxication, as manifested by the occurrence of genital tract tissue dysfunction on exposure to ZEA. The intensity of the adverse effects observed at either systemic or local level in gilts, when compared to sexually mature swine females, suggest that specific age-dependent physiological conditions may exist, which determine the high sensitivity of gilts to exogenous estrogen-like compounds, including ZEA.